Zij wensen geen wie
Hoeven geen attentie
Geen winnend lot, geen geld
Niets via internet besteld
Zij willen slechts
Een handvol rijst
Of een gebouw
Voor onderwijs
Zij vragen slechts
Een kopje water
Een toekomst
Een kans op later
De beste wensen
Voor 2011
En wens eens meer
Dan voor jezelf
Zoals u misschien nog weet, zijn we direct na de aardbeving in 2006 in Imogiri begonnen met het bouwen van noodwoningen, in totaal 33 stuks. In 2008 is Stichting Tileng gestart met het bouwen van nieuwe permanente woningen. Inmiddels is daarvan het vierde exemplaar opgeleverd.
Met de van onze donateurs ontvangen middelen financiert Stichting Tileng zo’n permanente woning voor 100%. Het huis blijft eigendom van de stichting en wordt aan de bewoners verhuurd voor een bedrag naar draagkracht. Het is niet toegestaan dat gebruikte materialen door de bewoners worden verhandeld; daar tekenen ze ook voor. De nieuwe huizen zorgen er ook voor dat de mensen zich volledig kunnen richten op werk en inkomen. Ze hebben immers een kopzorg minder, zodat ze hun gezin kunnen onderhouden en hun kinderen redelijk onbezorgd naar school kunnen laten gaan. Wanneer er na verloop van tijd voldoende huurpenningen zijn binnengekomen, levert dat de financiële basis voor de bouw van een ander nieuw huis.
Stichting Tileng is trots op de tot nu toe behaalde resultaten, te meer als je bedenkt dat de nieuwe bewoners van dit huis jarenlang onder een tentzeil hebben gebivakkeerd. In maart jl zijn we begonnen met de “Estafette Woningbouw Imogiri”. Zie de thermometer op www.tileng.nl. In totaal zijn er nog 12 nieuwe woningen nodig. Voor een bedrag van nog geen € 7.000,- kan er al een nieuw huis worden gebouwd. Uw donaties zijn zoals altijd van harte welkom.
Sinds vorige maand bestaat de mogelijkheid om eens per twee maanden in Lopik aan te schuiven aan de Indische en Thaise eettafel van Sonja van de Lely. De opbrengst van deze zogenoemde “aanschuiftafel” is bestemd voor het werk van de Stichting Tileng. Dit initiatief wordt door ons natuurlijk van harte toegejuicht. Op haar eigen website legt Sonja uit hoe het allemaal zo gekomen is.
“Het initiatief voor de aanschuiftafel is ontstaan tijdens een reis in 2007. In januari van dat jaar maakten wij met mijn ouders (beide al in de 80) een reis naar Indonesië en trokken wij van West- naar Oost-Java, Bali en de Gili eilanden (ten noordwesten van Lombok). Het werd een hele bijzondere reis, want voor de eerste keer ging ik terug naar mijn geboorteland.
Op Midden-Java verbleven wij o.a. in Baturraden, een prachtige plek waar we samen met een gids een wandeling maakten door de prachtige natuur en langs de heetwaterbronnen. Onze gids, Santos, vertelde over de omgeving en over de stichting waar hij in het dagelijkse leven werkzaam is, Stichting Tileng. Wij werden gegrepen door zijn toewijding en enthousiasme, vooral toen hij later op de dag één van de projecten van de stichting aan ons liet zien, een lagere school in Baturraden. Een reis in februari 2008 naar Bali, wakkerde onze plannen om iets te willen doen voor het goede doel weer aan en na terugkeer besloten we de Stichting Tileng op een niet alledaagse manier te ondersteunen. Zo ontstonden de plannen voor een “aanschuiftafel”. Indisch (oosters) koken voor een klein aantal betalende gasten, waarvan de opbrengst naar de Stichting Tileng gaat.”
Meer informatie over de “aanschuiftafel” op www.bungalili.nl.
Voor een wandeling en een goed gesprek ga ik met mijn gast naar buiten, ook al is het wel wat guur in het Hitlandbos in Capelle aan den IJssel. Een heel verschil met het weer in de desa’s Tileng, Baturraden en Imogiri op Java, want daarover wil ik het hebben met mijn gast, die geïnteresseerd is in de stichting.
“Wat heb jij met de desa’s?”, vraagt de man. “Heel veel”, antwoord ik; “in 1997 gingen mijn vrouw en ik voor het eerst op bezoek bij ons pleegkind in dusun Manggung, een woongemeenschap in de desa Tileng. Ik sliep op de grond en mijn vrouw mocht in een bed slapen, samen met Ribut, ons pleegkind, en haar moeder. De volgende dag keken we rond in de desa en spraken met het dorpscomité. Ze hadden grote behoefte aan stenen woningen. Ik heb toen met de mensen van het dorp afgesproken dat zij plannen zouden maken en dat ik dan zou proberen te zorgen dat er geld voor zou komen. Op die manier zijn er vanaf toen drie nieuwe woningen gebouwd en zeven gerenoveerd.
Na verloop van tijd hebben we in 2000, samen met anderen, de Stichting Tileng opgericht, waarvan ik voorzitter werd. Bram van der Weele werd secretaris en Cees van der Jagt penningmeester.”
“Waarom voel je je zo betrokken bij Tileng?” vraagt de man. “Ik kan het niet verkroppen dat mensen onvrijwillig onder slechte omstandigheden moeten leven. Ik vind dat we er alles aan moet doen om hun situatie te verbeteren”.
Direct daarop stelt hij zijn volgende vraag: “wat doet de stichting nu precies?” Mijn antwoord: “De bewoners van de desa’s maken zelf een plan voor een bepaald project. Dat werken ze uit met hulp van onze plaatselijke vertegenwoordigers op Java. Daarna sturen ze het op aan het bestuur van de stichting, dat het plan vervolgens beoordeelt. Als het wordt goedgekeurd, laat het bestuur de bewoners weten wanneer en in hoeveel fasen ze het geld voor het project kunnen verwachten en wanneer ze moeten rapporteren over het project. Ik ga zelf om de twee jaar naar Indonesië en dan besteed ik één week van mijn vakantie aan het bezoeken van de projecten. Op die manier zijn er al kleuter- en lagere scholen gebouwd, leermiddelen gekocht, studiegelden van leerlingen en salarissen van onderwijzend personeel betaald. Ook loopt ons buffelproject nog steeds. Bij het buffelproject krijgt een familie een koe in bruikleen. Als de koe een kalf krijgt mag de familie dat houden, de koe gaat door naar een volgende familie. Ondertussen lopen er zo’n 125 koeien rond”.
De laatste vraag die mijn gast stelt is: “hoe komen jullie aan al dat geld?”, waarop ik vertel: “Tsja, we hebben in de bijna afgelopen 10 jaar veel donateurs voor onze stichting weten te interesseren. Ook mensen die eenmalig een bedrag overmaken en een paar royale sponsors weten het werk van de stichting inmiddels te waarderen door die waardering om te zetten in klinkende munt. De enige kosten, die de stichting aan overhead kwijt is, bestaan uit de jaarlijkse bijdrage voor inschrijving bij de Kamer van Koophandel en uit bankkosten.”
“Zo”, besluit mijn gast, “dat is heel mooi; je hebt me ervan overtuigd om sponsor van de Stichting Tileng te worden”
Vorige week vrijdagmorgen deden de leerlingen uit alle klassen van het gymnasium Celeanum te Zwolle zich te goed aan het kerstontbijt.
Na het ontbijt stond de ,jaarlijkse sponsorloop weer op het programma. Dit jaar was het goede doel: Stichting Tileng. Doordat het parcours door de sneeuwval te glad was geworden, werd deze activiteit van de kerstviering helaas afgelast en werd een wandeling gehouden. Zodra het op korte termijn mogelijk is en past in het lesrooster wordt alsnog een sponsorloop gehouden.
Veel leerlingen deden toen mee aan karaoke. Het kerstprogramma werd afgesloten met acrogym, door leerlingen uit klas 1.
Toch een geslaagde ochtend lijkt mij zo als ik de foto’s daarvan bekijk.
Met het eind van het jaar in zicht wordt het weer tijd voor wat bezinning. We denken terug aan wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurd is. Alle ups en downs van het leven passeren dan de revue. Zaken die je persoonlijk raken en zaken die wat verder weg liggen. Zoals de natuurrampen die elk jaar, ook in Indonesië, plaatsvinden. Om vervolgens te denken aan de gezellige etentjes en avondjes die nog in het verschiet liggen. En, wat voor cadeautjes je allemaal nog moet kopen en voor wie. Drie jaar geleden heb ik hier ook een bericht over geschreven. Ik stelde toen voor om het dat jaar anders te doen. Voor een jaar eens geen Sinterklaas-cadeautjes te kopen en in plaats daarvan het geld te storten op de bankrekening van Stichting Tileng. De meeste cadeautjes zullen nu wel gekocht zijn en de surprises liggen vast al klaar. De kinderen van de desa’s zullen het, zoals elk jaar, zonder Sinterklaas moeten doen. Dat wil niet zeggen, dat zij geen verlanglijstjes hebben. Zij willen graag de kans krijgen om naar school te gaan, in een klaslokaal te kunnen zitten, les te krijgen. Uw en onze hulp maakt dat mogelijk.
Misschien kunt u dit jaar toch nog wat bezuinigen op de Sint- en Kerstuitgaven en een bijdrage storten op bankrekeningnummer 1237.98.965 t.n.v. Stichting Tileng, Capelle a/d IJssel o.v.v. Sinterklaas/Kerst. Alle beetjes helpen en de kinderen zullen u er dankbaar voor zijn. Is dat geen mooie eindejaarsgedachte?
Rond de feestdagen sturen veel bedrijven een geschenk naar hun relaties, ook steeds meer in de vorm van een donatie aan een goed doel, in plaats van bijvoorbeeld een fles wijn.
Wij hopen dat meer bedrijven tot deze inspiratie komen en aan het einde van dit jaar een dergelijke actie op touw willen zetten voor Stichting Tileng. Daarbij is het van belang te weten dat ook bedrijven die onderworpen zijn aan de heffing van de vennootschapsbelasting kunnen profiteren van het feit dat Stichting Tileng is aangemerkt als een ANBI. Voor dergelijke bedrijven geldt, dat zij die giften volledig kunnen aftrekken van hun fiscale winst:
– voorzover deze meer bedragen dan € 227 per kalenderjaar; én
– indien de totale gift niet meer bedraagt dan 10 procent van de fiscale winst.
Wij hopen dat u bij uw zoektocht naar een goed doel zult denken aan Stichting Tileng.
Op deze manier steunt u de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden, waar de stichting voor staat in de wetenschap dat het goed terecht komt.
Nazomers nagenieten
Er zijn van die afspraken in je agenda waar je van tevoren al met plezier naar uitkijkt. Sinds mijn hubbie en ik donateur zijn van Stichting Tileng en we in Kallenkote (Drenthe) onze eerste donateursdag meegemaakt hebben, zijn we ‘om’. Let wel, u wij zijn frequente pasar-, reünie- en kumpulanbezoekers. Of het nou in een sporthal in Alkmaar of op een recreatieterrein in Zeewolde is.. als je maar lol hebt!
Na een heerlijke zomervakantie is het dubbelop genieten met het mooie nazomerweer.
De wagen volgeladen met Tileng-fans draait als vanzelf het terrein van Raffles Furniture op. Gaat vanzelf op de kookgeuren af… want ook dit jaar is de catering in de vertrouwde handen van de schoonmoeder van Nico van Raffles en wel Ibu. Schreef ik vorig jaar over die leuke borden? Yes! Ze hebben ze dit jaar wederom meegenomen. Maar ik ga nog niet makanan hoor! Eerst jeluitjes groeten en koffie halen bij Marcel Beekveld.
Ik spreek een kennis die net terug is van 3 weken Indonesië. ‘Ik ga vandaag hier even nagenieten’ zegt ze terwijl ze een beetje rilt. ‘Van de airco he?’ Ja dat herinner me ik maar al te goed. De shopping mall in Jakarta met zijn ‘Magasin Dingin’. Farret Jentink niet aan de floeperdepoep maar wel snipverkouden als in een Hollandse winter!
Raffles Furniture heeft alles wat maar kan liggen, chillen, doezelen en snoezelen buiten neergezet. Een oase aan ruststoelen, banken, hangmatten strekt zich voor mijn ogen uit. De tuinmeubelenloods is omgebouwd tot Raffles-theater compleet met geluidsinstallatie en PA-man Jan de Vries van Schaap geluidstechniek.
Pasar Ketjil Tileng
Er is een pasar in de tuin! Samen met zus Thea stevenen we af op de marktkraam van Chris Soebroto. Chris verkoopt vandaag ‘gegarandeerd met hier en daar een kras’ LP’s (én het collectorsitem singletje ‘Ramona’ van de Blue Diamonds).
We mogen zelf bepalen wat je voor een LP geeft; de opbrengst is voor Tileng. Thea vindt twee LP’s met verhalen (Gado Gado 1 & 2). Ik ben al een tijdje op zoek naar Hawaii-muziek en ziedaar… staat Rudi Wairata and his Mena Moeria Minstrels gewoon op mij te wachten.
Volgende kraam… ha! daar is Natasja Den Dikkenboer van sieraden “Zoveel Moois voor jezelf”. Natasja gaat na deze Benefiet hard aan haar website (www.zoveelmoois.nl) werken om al dat moois wat zij zelf maakt te promoten.
“Arts and Crafts by Liek” is een kennismaking met Liek MacGillavry uit Den Haag. Zij heeft de opleiding tot zilversmid in Schoonhoven gevolgd. Liek verwerkt bijvoorbeeld porceleinen scherven in haar sieraden. Stel je hebt een oud gebarsten vaasje van je Oma wat je niet kwijt wil maar hoe dan?
Eunice Frijde is oprichter van Stichting Sawini. Deze stichting importeert schitterende tassen uit Indonesië. Eunice: ‘…tijdens mijn studie Beleid, Communicatie en Organisatie liep ik stage in Indonesie. Ik raakte in gesprek met ambachtslieden. Hun vaak kwetsbare positie heeft mij aan het denken gezet en doen besluiten middels de oprichting van Sawani hun de mogelijkheid te bieden om zichzelf te ontplooien en hun producten verder te ontwikkelen’.
De tassen doen me denken aan het fraaie mandwerk welke ik op Lombok heb gezien.
Wouter Pieplenbosch is aanwezig met zijn boek/gedichtenbundel ‘Indische Emoties’.
Hij vertelt me dat zijn boek in Indische kringen heel goed ontvangen is. Tijdens zijn presentatie in het Raffles theater zegt Wouter als een ‘tussenschakel te willen fungeren, om het zwijgen te doorbreken. Ik wil de geschiedenis niet aan de historici alleen overlaten. Ik verzoek alle vaders en moeders, schrijf!’
Ook staat er weer een massagetafel tussen de bewerkte houten deuren en kasten. Hier bevindt zich de Relax massage praktijk van Natascha Breiding die de vermoeide kumpulanganger into wellness zal brengen. www.relaxmassagepraktijk.nl
Wordt vervolgd. Kijk volgende week weer op deze site.
Zoals u misschien weet, krijgt Stichting Tileng ook verzoeken uit Indonesië om schoolgeld te betalen voor leerlingen. Het gaat om leerlingen die goed kunnen leren, maar die anders door geldgebrek van hun ouders zouden moeten stoppen. Om dat te voorkomen ondersteunt een aantal donateurs deze kinderen financieel.
Ondanks de ook in Indonesië verslechterde economische situatie zijn de kosten per kind in 2009 op hetzelfde niveau, namelijk ongeveer € 200. Wanneer iemand een leerling ook financieel wil ondersteunen, maar slechts een lager bedrag kan of wil betalen, zal Stichting Tileng het verschil voor haar rekening nemen. De stichting hanteert daarbij als minimum bijdrage een bedrag van € 115 per leerling per jaar.
De afgelopen weken hebben we een aantal rapportages ontvangen over de vorderingen en rapportcijfers van de betrokken leerlingen. Sommige leerlingen schrijven een persoonlijk briefje, zoals de brief van Syarif; de vertaling staat hieronder.
“Meneer Ton, met ons gaat het goed en ik hoop dat ook voor u. Meneer Ton, ik ben overgegaan naar klas 8 van SMP N1 in Sukaraja, Banyumas. In het eerste semester van de 7e klas was ik op 7 na de beste leerling, in het tweede semester werd ik de op 6 na beste leerling.
Mijn school is favoriet bij veel mensen en daarom zitten er hier gemiddeld erg knappe kinderen op school.
Meneer Ton, het spaarboekje dat eerst op naam stond van meneer Iksan staat inmiddels op mijn naam met rekeningnummer 31101-01-011957-53-3 van de dorpsspaarbank van BRI in Baturraden. Ik heb Rp 400.000 (€ 28,57) opgenomen voor het schoolreisje naar Jakarta. Het saldo is Rp. 241.800 (€ 17,27).
Meneer Ton, ik dank u hartelijk voor de hulp die ik heb gebruikt om studiespullen te kopen, zoals een tas, een fiets, schoenen, boeken. Deze hulp komt heel goed van pas. Ik zal de hulp van Stichting Tileng zo goed mogelijk gebruiken voor mijn studie. Ik hoop dat Stichting Tileng nog bereid is mij verder te helpen en dat uw goedheid God’s zegen heeft.
Tot zover mijn brief.
Hartelijke groet,
Syarif”
Als u ook een leerling financieel wilt ondersteunen, neemt u dan s.v.p. contact op met onze penningmeester Cees van der Jagt (vdjagt@tileng.nl).
Op 30 mei jl. heeft onze donateur Jim van de Kuil zijn verjaardag gevierd. Aan zijn familie en vrienden heeft hij gevraagd om in plaats van een cadeau een bijdrage te geven voor Stichting Tileng.
Zijn verjaarsvisite heeft daar massaal gehoor aan gegeven, zodat Jim een aanzienlijk bedrag kon overmaken aan de stichting. Dit vulde hij zelf nog eens aan met een bedrag ter aanvulling van het salaris van twee leerkrachten in de desa Baturraden. Jim is blij dat hij weer iets heeft kunnen doen voor Baturraden.
Hij schreef daarover: “Ik heb met eigen ogen gezien wat jullie doen en ben daar zo enthousiast over. Ik weet dat jullie zorgen dat het goed in Baturraden terecht komt.“
Jim heeft met zijn vrouw de afgelopen maand een bezoek gebracht aan Indonesië en daar projecten bezocht van de stichting. Hij zal daar de komende tijd over schrijven, zodat een ieder daar kennis van kan nemen.
Let dus op de komende berichten om over de ervaringen van een donateur te lezen.