Tag: structurele hulp

Een ‘hart verwarmende’ opening van bedrijf ‘DSPPM’

Geschreven door Remco Lange op 3 september 2014. Gepost in Weekendverhalen.

Capelle aan den IJssel, Rietbaan (Hoofdweggebied)

“Ik zeg met klem, het kan met DSPPM”. Het bord dat familieleden maakten voor directeur D.S.P.P.M. de Vries (“Zeg maar Dominique”) van het gelijknamige bouw- en adviesbedrijf, zorgde voor een vrolijke noot bij de opening van het nieuwe bedrijfspand.

Zaterdag 30 augustus 2014 was het zo ver. Dominique de Vries en zijn medewerkers hadden er geen gras over laten groeien en de openingsceremonie was kleinschalig maar hartverwarmend. Het doorknippen van het lint door beschermheer van de Stichting Tileng, de heer Frank Koen, ging goed. Dat kon ook niet anders want de heggenschaar was groot genoeg voor het tere lint. Na de gebruikelijke toespraken door directeur De Vries zelf en ook door de heer Koen (in het dagelijkse leven burgemeester van Capelle aan den IJssel), was het de beurt aan voorzitter Ton Lange van Stichting Tileng. Hij memoreerde het allereerste begin van het idee om ‘iets’ meer te doen dan op grote afstand alleen geld te doneren of om een kind ‘ver weg’ financieel te ondersteunen. Het ontstaan van Stichting Tileng werd aldus een feit en het groeide uit tot een echte wezenlijke bijdrage in goederen, geld en dieren voor dorpsbewoners in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java (Indonesië). Het voorbeeld dat Ton Lange aanhaalde over de eerste koeien waar de dorpelingen verder mee aan de slag gingen om ze te gebruiken, maar ook om het aantal uit te breiden, kreeg bewondering en applaus van de aanwezigen.

Na de opening werd een ‘powerpoint’-presentatie gegeven over de activiteiten van de Stichting Tileng. Het nieuwe bedrijf ‘DSPPM’ van Dominique de Vries had nog een verrassing in petto: een donatie welke in ontvangst werd genomen door beschermheer Koen. Hij, op zijn beurt, en onder toezicht van de genodigden, stopte het geschenk in een provisorische bus en nodigde verder iedereen uit hetzelfde te doen. Onder het genot van heerlijk (Indisch en Hollands) eten werd geklonken op een verder succes van zowel ‘DSPPM’ als van de Stichting Tileng. Een geslaagde opening met als credo: ‘Nu eens zet je kleine stapjes, dan weer maak je een flinke sprong’. Een slagzin voor zowel Stichting Tileng als voor het nieuwe bedrijf.

Hoe werken we en hoe houden we de vinger aan de pols?

Geschreven door Remco Lange op 29 augustus 2014. Gepost in Weekendverhalen.

Naar aanleiding van vragen over onze manier van werken, zoals die gesteld zijn door bezoekers van onze stands op Kumpulans en Pasars, lijkt het een goed idee om nog een keer aan te haken bij een eerder geplaatst verhaal over onze organisatie en ons handboek.

Iedere organisatie heeft een beleid, zo ook Stichting Tileng. Om miscommunicatie en onduidelijkheid te voorkomen, dient het beleid zowel voor het bestuur in Nederland, als voor de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië, geheel helder te zijn. Alleen op die manier kan gegarandeerd worden dat al het geld dat Stichting Tileng aan donaties uit Nederland ontvangt aan de juiste zaken in Indonesië besteed wordt. De bestedingsgarantie van 99% is namelijk één ding, maar de lokale besteding van dat geld is een tweede. De bestedingsgarantie waarborgt het feit dat de ontvangen donaties niet uitgegeven worden aan overheadkosten in Nederland en dat 99% van de donaties in Indonesië besteed wordt. Maar ook de daadwerkelijke besteding van dat geld op lokaal niveau brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Het werk van de stichting stopt tenslotte niet bij het ‘afleveren van een zak geld’. Nee, daar begint het werk eigenlijk pas.

De lokale besteding van de donaties vraagt om een eenduidig beleid en een goed geoliede organisatie. De stichting is in de rol van monitor bij alle processen betrokken. Het Nederlandse bestuur doet dat vanaf afstand en het management team, dat de stichting in Indonesië vertegenwoordigt ,doet dat op lokaal niveau. U kunt zich voorstellen dat een goede samenwerking tussen ‘Nederland en Indonesië’ essentieel én uitdagend is. De uitdagingen zitten hem niet alleen in de fysieke afstand, maar ook in het verschil in taal en cultuur.

Tegelijkertijd ligt er ook een uitdaging op het gebied van aansturing en controle vanuit Nederland. Hoewel Stichting Tileng enerzijds altijd zeer duidelijke regels en richtlijnen heeft gehad, waar een ieder zich aan moet houden, streeft de stichting er anderzijds óók naar om de mensen daar te stimuleren in hun eigen initiatieven. De organisatie wil voorkomen dat er een ‘wij weten het beter’ houding ontstaat of een bureaucratische brij die de lokale creativiteit tempert.

Voor een gezonde bedrijfsvoering zijn transparantie en eenduidigheid van het beleid dus essentieel. Om die zaken te handhaven heeft de stichting een ‘Stichting Tileng – handboek’. Het handboek bevat naast de doelstelling ook organogrammen en richtlijnen op diverse gebieden.

Het handboek heeft zowel een grote waarde in de ondersteuning van het dagelijkse beleid als met het oog op toekomstige ontwikkelingen. Het representeert de wortels van de stichting, waardoor de ‘Stichting Tileng-boom’ groter kan worden en meer draagkracht krijgt. Het handboek is in nauwe samenwerking met het management team in Indonesië ontwikkeld. Naast een Nederlandse versie bestaan er ook een Engelse en een Indonesische versie van het handboek.

Wilt u meer details weten, of het gewoon nog een keer nalezen, ga naar het ‘Handboek‘. Ik hoop dat het antwoord geeft op alle vragen. Dank voor het stellen van de vragen tijdens Kumpulans en Pasars. Het heeft mij aangezet tot het schrijven van dit verhaal en ligt daarmee ook in het verlengde van mijn vraag in het verhaal ‘De weekendverhalen‘ – met de subtitel ‘Vraag en antwoordverhaal’ – van 15 augustus jl..

Stichting Tileng heeft een eenduidig beleid en is een goed geoliede organisatie.

De weekendverhalen

Geschreven door Remco Lange op 15 augustus 2014. Gepost in Weekendverhalen.

We zijn weer terug met een verhaal. Het was even vakantie. Dit keer niet in Indonesië, maar in Thailand. Op 27 juni plaatste Cees, onze penningmeester, een verhaal over onze weekendverhalen. Daarin schreef hij onder andere “Stichting Tileng streeft er naar minimaal 1 keer per week iets nieuws te plaatsen. Bij voorkeur op vrijdag, zodat onze vaste volgers iets te lezen hebben in het wekend. Vandaar dat deze stukjes luisteren naar de naam “Weekendverhalen”. Het is inderdaad ‘streven’, want in de vakantie lukt dat vaak niet. Zeker als je in een ander land vakantie hebt dan Indonesië.

In dat verhaal nodigde Cees de lezers uit een verhaal in te sturen, als men een ervaring heeft opgedaan met het werk van de stichting.

Tijdens mijn vakantie dacht ik: ik doe ook een oproep. Maar net weer even anders.

Mogelijk dat u bij het lezen van onze website, onze Facebook pagina of onze weekendverhalen denkt: hoe zit ’dit of dat’ nu precies? Of, ik zou ‘zus of zo’ nou eindelijk weleens van de stichting willen weten! Schroom dan niet en stel de vraag via info@tileng.nl. Doe het zo uitgebreid mogelijk, zodat een volledig en juist antwoord kan worden gegeven. Wij, als bestuur, zullen dat antwoord dan redigeren in de vorm van een weekendverhaal. Voor we het plaatsen leggen wij het (antwoord)verhaal aan u voor, met het verzoek te kijken of we de vraag goed hebben begrepen.

Dus mensen, reageer. Zo krijgen we mogelijk een reeks van leuke, interessante en onverwachte weekendverhalen.

Want, zoals Cees eerder schreef:

Stichting Tileng, dat zijn we allemaal!

Als ik er weer terugdenk aan ………

Geschreven door Remco Lange op 18 juli 2014. Gepost in Weekendverhalen.

Als ik weer terugdenk aan mijn verjaardag op 11 mei jl. in Baturraden blijft dat toch een bijzondere gebeurtenis, die ik maar niet uit mijn hoofd kan ‘deleten’. In mijn verhaal over het recente onverwachte werkbezoek (deel 4) heb ik er al een stukje over geschreven:

“De ochtend voor mijn vertrek wachtte mij een grote verrassing. De kinderen en de bewoners uit Baturraden Kemutug Lor kwamen mij onder begeleiding van de kleuterdrumband feliciteren met mijn verjaardag. Een onvergetelijk moment. Ik kreeg taarten en mooi opgemaakte rijstschotels. Dit alles hebben we lekker met elkaar opgegeten. Een ieder genoot ervan. Dat was af te lezen op de gezichten van de kinderen. Daarnaast hadden alle kinderen van de kleuterschool cadeautjes voor mij meegenomen. Ook kreeg ik cadeaus van de leraren van de lagere scholen. Een ochtend om nooit te vergeten.”

Elke ochtend, ook deze ochtend, wordt ik standaard om zes uur wakker in Santos Home Stay in Baturraden. Dat is al jaren zo. Ik ga dan gelijk buiten zitten in een sportbroekje en T-shirt. Ik kijk dan mijn e-mail na, hou FB up-to-date en werk aan mijn verhalen en rapportages onder het genot van lekkere thee. Na een uurtje krijg ik mijn ontbijt. Heerlijke Nasi Goreng van Suci, de vrouw van Santos. Zo tegen een uur of tien, als het hoognodige gedaan is, volgt de mandi. Dus allemaal lekker pelan pelan.

Maar op die ochtend van de elfde dacht ik: er broeit iets. Laat ik maar naar de mandi gaan zodat ik aangekleed ben voordat er ook maar iets kan gebeuren. Santos zei “Pa, ga je nu al naar de mandi?”. Ik zei “ja joh, dan ben ik bijtijds klaar, zodat ik kan gaan inpakken”. Immers ik vertrok die middag van Baturraden naar Yogyakarta om van daaruit de reis naar Nederland te maken. Mijn voorgevoel was juist. Terwijl ik mij af stond te drogen hoorde ik ineens een drumband aankomen die “happy birthday to you” speelde. Dat was dus snel aankleden. Daardoor zat mijn T-shirt achterstevoren, wat buiten weer voor de nodige hilariteit zorgde. Maar goed, buiten aangekomen zag ik de drumband van de kleuterschool Perwiti Kemutug Lor aankomen, met daar achter zowat alle mensen van Baturraden Kemutug Lor. Hou het dan maar eens droog. Het optreden werd ook nog een paar keer herhaald.

Ik kreeg taarten en grote schotels met rijst. Te gek voor woorden. Ik besloot snel dat we de taarten en de rijst maar met z’n allen moesten opeten. Dat gebeurde met instemming van de kleuters en alle anderen. Het werd een grote smulpartij. Men krijgt immers niet elke dag taart en van die heerlijke gele rijst. Taarten en rijst die ze uiteindelijk met z’n allen hadden verzorgd en bezorgd.

Een groot feest. Daar hoorde natuurlijk ook cadeautjes bij. De kinderen van de kleuterschool hadden allemaal een cadeautje voor mij ingepakt met daarbij de felicitatie en een mooie tekening. Ze hadden hun best gedaan om het mooiste pakketje te maken. Ik denk dat ze zelfs kleine dingetjes van zichzelf hadden ingepakt. Iets van het weinige dat ze hebben toch weggeven. Is het mooi of niet. Ik was er in ieder geval stil van. Ik heb de cadeautjes allemaal mee naar Nederland meegenomen.

Ik moest dit verhaal nog een keer wat uitgebreider kwijt en deze voor mij bijzondere belevenis met jullie delen. Zo’n gebeurtenis geeft mij nog meer kracht om met het werk van Stichting Tileng door te gaan. De kinderen verdienen het om iets terug te krijgen. Wij kunnen er alles aan doen hen een betere toekomst te geven en daar kan een ieder ons mee helpen. Jullie ook!

Er volgt nu een korte pauze in verband met vakantie. Tot over een aantal weken.

Het verhaal van Anisa

Geschreven door Remco Lange op 11 juli 2014. Gepost in Weekendverhalen.

Enkele maanden geleden heeft onze voorzitter een verrassingsbezoek gebracht aan Indonesië, waarvan hij reeds uitgebreid verslag heeft gedaan in vier delen. Hij heeft daarbij onder andere gesproken met veel leerlingen uit ons scholarship programma. Leerlingen die naar school kunnen (blijven) gaan dankzij de steun van onze fantastische sponsors.

Hij heeft daarbij van diverse leerlingen brieven in ontvangst genomen, waarin zij Stichting Tileng bedanken voor de steun die zij hebben mogen ontvangen. Als voorbeeld plaatsen wij hierbij de brief van Anisa Mei Justini.

Anisa is inmiddels 18 jaar en zit al 3 jaar in ons programma.

In haar brief schrijft ze dat ze 3 jaar geleden na afronding van de ‘Junior Highschool (SMP)’ met steun van Stichting Tileng ook naar de ‘Senior Highschool (SMA)’ kon en deze dan ook met goed gevolg denkt af te kunnen ronden. Ze zegt dat ze daarbij het niveau van een 7 haalt. Een bescheiden opmerking, want alle cijfers die wij tot nu van haar hebben gezien zaten daar boven.

Wij zijn blij dat we Anisa een duwtje in de goede richting kunnen geven, maar uiteindelijk moet ze het toch zelf doen. Uiteraard zullen de resultaten van ‘onze’ leerlingen verschillen, maar Anisa heeft van haar beurs in ieder geval een succes gemaakt.

Als u na het lezen van deze brief denkt: “Ik wil ook een talentvolle leerling(e) de kans geven om iets van het leven te maken.”, neem dan contact met mij op (vdjagt@tileng.nl), zodat we de mogelijkheden daartoe kunnen bespreken.

Stichting Tileng steunt de desa’s en begint bij de jeugd.

Kent u dit langlopend project nog?

Geschreven door Remco Lange op 4 juli 2014. Gepost in Weekendverhalen.

Ik denk van wel. We zijn er namelijk al zo’n 10 jaar mee bezig. In 2004 is op verzoek van de mensen uit de dusun (woongemeenschap) Manggung – onderdeel van de desa Tileng – een aanvang gemaakt met een zogenaamde ‘Buffelbank’. Ook in andere woongemeenschappen van Tileng is een sindsdien gestart met een ‘Buffelbank’, ten behoeve van het ‘traditioneel sparen’. Traditioneel sparen boeren in Indonesië niet bij een bank maar via vee. De ‘Buffelbank’ werkt als volgt: een boer verzorgt een sapi (koe) die door Stichting Tileng ter beschikking wordt gesteld. De koe wordt gedekt en het kalf wordt eigendom van de boer, waarna de koe door kan naar de volgende boer. Een duurzame ontwikkelingsmethode, waarbij de dorpen zich rustig kunnen ontwikkelen en waarbij niemand wordt uitgesloten, waardoor hun economische situatie zal verbeteren. Hun kapitaal staat immers achter het huis, met melk en kalveren als opbrengst.

In mijn verhaal over mijn werkbezoek april – mei 2014 (deel 3) schreef ik het volgende: ‘Het gaat goed met de mensen in desa Tileng. De stichting heeft door het steunen van hun buffelbank enige welvaart gebracht. Dat is ook te zien aan bijvoorbeeld de uitstraling van de dusuns Tileng en Manggung.’

Om de andere woongemeenschappen binnen de desa Tileng van voldoende sapi’s te voorzien zijn er nog een aantal nodig. Men heeft op eigen initiatief nu zelf nog meer dan voorheen invloed op de timing van, en de keuze bij, de aankoop van de koeien. Dit is voor ons een prettig signaal, dat aangeeft dat de mensen er zelf intensief bij betrokken zijn. De ‘Buffelbank’ beheert op dit moment ruim 200 buffels.

U kunt u altijd voor dit project en het op te starten project in Baturraden aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten voor de aanschaf van een koe voor de ‘Buffelbank’ ligt tussen de EUR 300 en EUR 700, afhankelijk van de prijs op de veemarkt op dat moment. Ons management in Indonesië zorgt er voor dat het geld ook daadwerkelijk aan die projecten wordt uitgegeven.

Een verleden hebben ze al op Java, een toekomst kunt u helpen maken.

De weekendverhalen

Geschreven door Remco Lange op 27 juni 2014. Gepost in Weekendverhalen.

Uiteraard is een goede website van belang voor een goede communicatie met de achterban betreffende doelstelling, werkwijze, financiën, etc., etc. Maar van minstens even groot belang is het brengen van nieuws, ontwikkelingen, vragen en suggesties. Kortom, een website is niet statisch, maar volop in beweging.

Stichting Tileng streeft er naar minimaal 1 keer per week iets nieuws te plaatsen. Bij voorkeur op vrijdag, zodat onze vaste volgers iets te lezen hebben in het wekend. Vandaar dat deze stukjes luisteren naar de naam “Weekendverhalen”.

Het eerste weekendverhaal verscheen op zaterdag 31 mei 2003. Ja, u leest het goed, er verschijnen al meer dan 11 jaar weekendverhalen! Soms moeten we in verband met afwezigheid een weekje overslaan en soms is er zoveel nieuws dat er meer dan één verhaal per week verschijnt, maar al met al zijn er toch al meer dan 600 weekendverhalen verschenen. Wie heeft ze allemaal gelezen?

Wat kunt u zoal vinden in de weekendverhalen? Dat is iedere week weer anders. Nieuws uit de desa’s, ontwikkelingen in wetgeving, voortgang van projecten, ervaringen van donateurs, reisverslagen vanuit Indonesië, belevenissen van de mensen achter de stichting, en nog veel en veel meer.

Het kan echter allemaal nog beter. Hoe? Door uw ervaringen. Heeft u een verhaal dat verband houdt met het werk van Tileng en u wilt het kwijt op onze site, laat het ons weten via info@tileng.nl. Misschien staat uw tekst dan wel in een volgend weekendverhaal. Want:

Stichting Tileng, dat zijn we allemaal!

Werkbezoek april – mei 2014, deel 4

Geschreven door Remco Lange op 13 juni 2014. Gepost in Weekendverhalen.

In de tweede week o.a. de lagere school in Baturraden Pamijen 2 bezocht. Daar was ik eerder nog niet aan toe gekomen. Deze lagere school, met de later bijgebouwde crèche, blijft de parel van de mensen in Baturraden en van de stichting. De school wordt goed onderhouden. Als beloning voor de participatie van de bewoners in dit Stichting Tileng project heeft de Bupati (zeg maar de commissaris van de koning) van de regio Banyumas (waarin Baturraden ligt) er een bibliotheek bij laten bouwen. Daarvoor heeft de Bupati desgevraagd geld gekregen van de landelijke overheid. Goed voorbeeld doet goed volgen. Tijdens onze bezoeken proberen we dan ook zoveel mogelijk overleg te hebben met de dan zittende Bupati over ons werk en hun mogelijke bijdrage daarin. De bouw van deze bibliotheek toont aan dat het werkt.

De laatste dagen van mijn verblijf in Baturraden bestond uit het afleggen van beleefdheidsbezoeken, het ontvangen van visite en een luisterend oor hebben voor wie dan ook uit de desa. Er was tussendoor ook nog wat tijd om uit te rusten van de toch wel vermoeiende werkbezoeken aan de desa’s Baturraden, Imogiri en Tileng, met zijn 16 dusuns, en om met Santos op de brommer wat in de omgeving rond te rijden.

De ochtend voor mijn vertrek wachtte mij een grote verrassing. De kinderen en de bewoners uit Baturraden Kemutug Lor kwamen mij onder begeleiding van de kleuterdrumband feliciteren met mijn verjaardag. Een onvergetelijk moment. Ik kreeg taarten en mooi opgemaakte rijstschotels. Dit alles hebben we lekker met elkaar opgegeten. Een ieder genoot ervan. Dat was af te lezen op de gezichten van de kinderen. Daarnaast hadden alle kinderen van de kleuterschool cadeautjes voor mij meegenomen. Ook kreeg ik cadeaus van de leraren van de lagere scholen. Een ochtend om nooit te vergeten.

Daarna kwamen een groot aantal leerlingen uit ons scholarshipprogramma persoonlijke brieven overhandigen. Die werden eerst in het Engels voorgelezen. Je moet immers laten horen dat je niet voor niets aan het studeren bent. Bedankjes in overvloed richting Stichting Tileng. Ook een bewijs dat we met het scholarshipprogramma in de roos hebben geschoten. We hopen dan ook dat de donaties hiervoor zullen toenemen, nu het in Nederland economisch weer een beetje beter gaat.

Danni Nur Hidayat, een van de kinderen uit het scholarshipprogramma, heeft het initiatief genomen om alle kinderen uit het programma te verenigen. Hij wil als voorzitter van de groep activiteiten gaan ontwikkelen en zich als groep meer gaan richten op communicatie met het bestuur in Nederland. Hij vindt dat men in Nederland best meer op de hoogte gehouden mag worden over hun doen en laten. Ik vind dit een mooi initiatief en ben benieuwd hoe het zal gaan.

Na deze onvergetelijk ochtend ben ik op die zondag 11 mei rond 14:00 uur weer met de Efisiensi bus vanuit Purwokerto vertrokken naar Yogyakarta. De dag daarna, op 12 mei in de avond, ben ik vanuit Yogyakarta, via Jakarta, aan de terugreis naar Amsterdam begonnen. Dit was een dag later dan gepland, omdat mijn vlucht van 11 mei was gecanceld.

Laat het helder zijn dat mijn onverwachte bezoek, volgens mij een gouden actie, aan het management en de desa’s met hun projecten heeft bevestigd dat alles daar gewoon loopt zoals het behoort te lopen en het niet alleen blijft bij afwachten op acties uit Nederland.

Dus we kunnen met een gerust hart blijven schrijven:

Stichting Tileng steunt de mensen uit de desa’s, steunt u Stichting Tileng?

Foto’s werkbezoek Indonesië april – mei 2014 (Foto’s Ton Lange)

Geschreven door Remco Lange op 11 juni 2014. Gepost in Fotoalbum.

Efisiensibus Yogyakarta – Purwokerto

De vulkaan Slamet is aan het rommelen

Eerste lagere school Kemutug Lor Baturraden

Derde kleuterschool Kemutug Lor Baturraden

Plaket bij de tweede kleuterschool in Kemutug Lor Baturraden

Twee lagere school in Karangsalam Baturraden

Oefenen voor de lagere school Karangsalam Baturraden

De schoolbanken zijn echt aan vervanging toe

De eerste kleuterschool Karangsalam Baturraden

Drumband van de eerste kleuterschool Karangsalam Baturraden

Na het optreden tijdens het dans en songfestival in Baturraden waaraan 10 scholen meededen van kleuterschool tot universiteit

Een deel van het management van de stichting in Indonesië, Deskart Djatmiko, Tekad Santos en Succi Wahyuni

Evacuatie routes bij een mogelijke uitbarsting van de vulkaan Slamet

Overleg met de kindren uit het scholarshipprogramma

De verrassing van de voorzitter van de stichting op de ochtend van zijn verjaardag

Allemaal cadeautjes van de kinderen en leraren van de scholen in Baturraden

Lekker de taarten en de rijsttaarten met z’n allen opeten. Wat een feest.

Allemaal cadeautjes van de kinderen en leraren van de scholen in Baturraden

Lekker de taarten en de rijsttaarten met z’n allen opeten. Wat een feest.

Allemaal cadeautjes van de kinderen en leraren van de scholen in Baturraden

Lekker de taarten en de rijsttaarten met z’n allen opeten. Wat een feest.

Overleg met de kindren uit het scholarshipprogramma

Tekenles op de derde kleuterschool Palita Hati

Kleuterschool Palita Hati

Een deel van het management van de stichting in Indonesië, Deskart Djatmiko, Tekad Santos, Succi Wahyuni. Nu met vrijwilliger chauffeur.

Sap’s (koeien) van de “Buffelbank” in de desa Tileng

Coöperatiegebouw in Tileng/Manggung

De Casava proeftuin in de desa Tileng

Voorzitter en secretaris van Stichting Tileng Gunung Kidul (lees: Tileng met zijn 16 woongemeenschappen) Indonesia

Crèche in Pamijen Baturraden

Bibliotheek bij de lagere school Pamijen 2 in Pamijen Baturraden

Bibliotheek bij de lagere school Pamijen 2 en crèche in Pamijen Baturraden

Lagere school Pamijen 2 in Pamijen Baturraden

Foto’s werkbezoek Indonesië oktober – november 2008 (Foto’s Cees van der Jagt)

Geschreven door Remco Lange op 11 juni 2014. Gepost in Fotoalbum.

Eerste kleuterschool in Imogiri

Een van de 33 gebouwde bamboe noodwoningen na aardbeving mei 2006 in Imogiri

Imogiri

Na een paar jaar is nog niet alles opgeruimd en herbouwd

Bouw van de eerste permanente woningen ter vervanging van de bamboe noodwoningen

De tweede kleuterschool in Imogiri

Daar moet je toch wel even over nadenken als die vreemde uit Nederland op visite komen

De derde kleuterschool in Imogiri

Een van de 33 gebouwde bamboe noodwoningen na aardbeving mei 2006 in Imogiri

Tekenen van de management over eenkomst met Tekad Santos en Deskart Djatmiko uit Baturraden

De penningmeester mocht de laatste handtekening zetten op de overeenkomst Baturraden

Plechtig moment overhandigen overeenkomst

Nu allemaal op de foto

Sapi (koe) van de “buffelbank” Tileng

Sapi’s (koe) van de “buffelbank” Tileng

Sapi (koe) van de “buffelbank” Tileng

Sapi’s (koe) van de “buffelbank” Tileng

Sapi (koe) van de “buffelbank” Tileng

De “buffelbank” Tileng zit zelfs in de prijzen

Tweede kleuterschool in Tileng

Eerste kleuterschool in Tileng

Tekenen van de management over eenkomst met Puri Purwanto en Renata Imogiri

Tekenen van de management over eenkomst met Djatmiko uit Imogiri

Ook hier mocht penningmeester de laatste handtekening zetten op de overeenkomst Imogiri

Bouw van de eerste permanente woningen ter vervanging van de bamboe noodwoningen

Drumband van de eerste kleuterschool in Imogiri

De vierde kleuterschool in Imogiri

Lekker ventje

De vijfde kleuterschool in Imogiri

De eerste lagere school in Baturraden

Leraren lagere school Pamijen 2 bedanken penningmeester voor aanvulling salarissen

Ook hier bij de lagere school Pamijen 2 op de foto

Zo zag de lagere school Pamijen voor de herbouw 2

Lagere school Pamijen 2

Kantoor van de stichting in Baturraden