Tag: structurele hulp

Aanschuiftafel Bunga lili

Geschreven door Remco Lange op 19 februari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Sinds vorige maand bestaat de mogelijkheid om eens per twee maanden in Lopik aan te schuiven aan de Indische en Thaise eettafel van Sonja van de Lely. De opbrengst van deze zogenoemde “aanschuiftafel” is bestemd voor het werk van de Stichting Tileng. Dit initiatief wordt door ons natuurlijk van harte toegejuicht. Op haar eigen website legt Sonja uit hoe het allemaal zo gekomen is.

“Het initiatief voor de aanschuiftafel is ontstaan tijdens een reis in 2007. In januari van dat jaar maakten wij met mijn ouders (beide al in de 80) een reis naar Indonesië en trokken wij van West- naar Oost-Java, Bali en de Gili eilanden (ten noordwesten van Lombok). Het werd een hele bijzondere reis, want voor de eerste keer ging ik terug naar mijn geboorteland.

Op Midden-Java verbleven wij o.a. in Baturraden, een prachtige plek waar we samen met een gids een wandeling maakten door de prachtige natuur en langs de heetwaterbronnen. Onze gids, Santos, vertelde over de omgeving en over de stichting waar hij in het dagelijkse leven werkzaam is, Stichting Tileng. Wij werden gegrepen door zijn toewijding en enthousiasme, vooral toen hij later op de dag één van de projecten van de stichting aan ons liet zien, een lagere school in Baturraden. Een reis in februari 2008 naar Bali, wakkerde onze plannen om iets te willen doen voor het goede doel weer aan en na terugkeer besloten we de Stichting Tileng op een niet alledaagse manier te ondersteunen. Zo ontstonden de plannen voor een “aanschuiftafel”. Indisch (oosters) koken voor een klein aantal betalende gasten, waarvan de opbrengst naar de Stichting Tileng gaat.”

Meer informatie over de “aanschuiftafel” op www.bungalili.nl.

Interesse in de stichting

Geschreven door Remco Lange op 12 februari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Voor een wandeling en een goed gesprek ga ik met mijn gast naar buiten, ook al is het wel wat guur in het Hitlandbos in Capelle aan den IJssel. Een heel verschil met het weer in de desa’s Tileng, Baturraden en Imogiri op Java, want daarover wil ik het hebben met mijn gast, die geïnteresseerd is in de stichting.

“Wat heb jij met de desa’s?”, vraagt de man. “Heel veel”, antwoord ik; “in 1997 gingen mijn vrouw en ik voor het eerst op bezoek bij ons pleegkind in dusun Manggung, een woongemeenschap in de desa Tileng. Ik sliep op de grond en mijn vrouw mocht in een bed slapen, samen met Ribut, ons pleegkind, en haar moeder. De volgende dag keken we rond in de desa en spraken met het dorpscomité. Ze hadden grote behoefte aan stenen woningen. Ik heb toen met de mensen van het dorp afgesproken dat zij plannen zouden maken en dat ik dan zou proberen te zorgen dat er geld voor zou komen. Op die manier zijn er vanaf toen drie nieuwe woningen gebouwd en zeven gerenoveerd.

Na verloop van tijd hebben we in 2000, samen met anderen, de Stichting Tileng opgericht, waarvan ik voorzitter werd. Bram van der Weele werd secretaris en Cees van der Jagt penningmeester.”

“Waarom voel je je zo betrokken bij Tileng?” vraagt de man. “Ik kan het niet verkroppen dat mensen onvrijwillig onder slechte omstandigheden moeten leven. Ik vind dat we er alles aan moet doen om hun situatie te verbeteren”.

Direct daarop stelt hij zijn volgende vraag: “wat doet de stichting nu precies?” Mijn antwoord: “De bewoners van de desa’s maken zelf een plan voor een bepaald project. Dat werken ze uit met hulp van onze plaatselijke vertegenwoordigers op Java. Daarna sturen ze het op aan het bestuur van de stichting, dat het plan vervolgens beoordeelt. Als het wordt goedgekeurd, laat het bestuur de bewoners weten wanneer en in hoeveel fasen ze het geld voor het project kunnen verwachten en wanneer ze moeten rapporteren over het project. Ik ga zelf om de twee jaar naar Indonesië en dan besteed ik één week van mijn vakantie aan het bezoeken van de projecten. Op die manier zijn er al kleuter- en lagere scholen gebouwd, leermiddelen gekocht, studiegelden van leerlingen en salarissen van onderwijzend personeel betaald. Ook loopt ons buffelproject nog steeds. Bij het buffelproject krijgt een familie een koe in bruikleen. Als de koe een kalf krijgt mag de familie dat houden, de koe gaat door naar een volgende familie. Ondertussen lopen er zo’n 125 koeien rond”.

De laatste vraag die mijn gast stelt is: “hoe komen jullie aan al dat geld?”, waarop ik vertel: “Tsja, we hebben in de bijna afgelopen 10 jaar veel donateurs voor onze stichting weten te interesseren. Ook mensen die eenmalig een bedrag overmaken en een paar royale sponsors weten het werk van de stichting inmiddels te waarderen door die waardering om te zetten in klinkende munt. De enige kosten, die de stichting aan overhead kwijt is, bestaan uit de jaarlijkse bijdrage voor inschrijving bij de Kamer van Koophandel en uit bankkosten.”

“Zo”, besluit mijn gast, “dat is heel mooi; je hebt me ervan overtuigd om sponsor van de Stichting Tileng te worden”

Vrienden- / professionalsites

Geschreven door Remco Lange op 8 januari 2010. Gepost in Weekendverhalen.

Wist u dat Stichting Tileng ook gebruikmaakt van vrienden-/ professionalsites zoals Hyves, Facebook, Twitter en LinkedIn? Zodoende wordt de stichting waar mogelijk onder de aandacht gebracht van een breed publiek.

Kijk zelf ook eens op die sites en meld je als vriend aan!

Hyves Ton Tileng

Hyves Stichting Tileng

Hyves Baturraden

LinkedIn A.C. (Ton) Lange

Twitter A.C. (Ton) Lange

Facebook A.C. (Ton) Lange

Hoe meer mensen vrienden worden en hun vrienden weer attenderen op Stichting Tileng, des te bekender wordt de Stichting op de Goeden Doelen Markt.

Alles moet steeds blijven rollen. De lokale organisatie blijft zich bewijzen en de fondsenwerving zal in de toekomst nog sneller moeten gaan, zodat nog meer tastbare resultaten geboekt kunnen worden. Er volgen dan onder meer nieuwe scholen (zowel voor kleuters als iets oudere kinderen), koeien, studiebeurzen en onderwijzerssalarissen en (ongepland, maar zeer noodzakelijk) de verdere herbouw van Imogiri na de aardbeving.

U bent van harte welkom op de vriendensites van Stichting Tileng.

Kerstactie 18 december

Geschreven door Remco Lange op 25 december 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Vorige week vrijdagmorgen deden de leerlingen uit alle klassen van het gymnasium Celeanum te Zwolle zich te goed aan het kerstontbijt.

Na het ontbijt stond de ,jaarlijkse sponsorloop weer op het programma. Dit jaar was het goede doel: Stichting Tileng. Doordat het parcours door de sneeuwval te glad was geworden, werd deze activiteit van de kerstviering helaas afgelast en werd een wandeling gehouden. Zodra het op korte termijn mogelijk is en past in het lesrooster wordt alsnog een sponsorloop gehouden.

Veel leerlingen deden toen mee aan karaoke. Het kerstprogramma werd afgesloten met acrogym, door leerlingen uit klas 1.

Toch een geslaagde ochtend lijkt mij zo als ik de foto’s daarvan bekijk.

De wetenschap dat het goed terecht komt

Geschreven door Remco Lange op 20 november 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Rond de feestdagen sturen veel bedrijven een geschenk naar hun relaties, ook steeds meer in de vorm van een donatie aan een goed doel, in plaats van bijvoorbeeld een fles wijn.

Wij hopen dat meer bedrijven tot deze inspiratie komen en aan het einde van dit jaar een dergelijke actie op touw willen zetten voor Stichting Tileng. Daarbij is het van belang te weten dat ook bedrijven die onderworpen zijn aan de heffing van de vennootschapsbelasting kunnen profiteren van het feit dat Stichting Tileng is aangemerkt als een ANBI. Voor dergelijke bedrijven geldt, dat zij die giften volledig kunnen aftrekken van hun fiscale winst:

– voorzover deze meer bedragen dan € 227 per kalenderjaar; én

– indien de totale gift niet meer bedraagt dan 10 procent van de fiscale winst.

Wij hopen dat u bij uw zoektocht naar een goed doel zult denken aan Stichting Tileng.

Op deze manier steunt u de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden, waar de stichting voor staat in de wetenschap dat het goed terecht komt.

Benefiet Stichting Tileng 12 september 2009 (deel 2)

Geschreven door Remco Lange op 2 oktober 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Wethouder Cees van den Heuvel & Wouter Muller

Als door de voorzitter van de stichting Tileng de Kumpulan officieel wordt geopend, is er een woord van dank voor de komst van de wethouder van Capelle aan IJssel, de heer Cees van den Heuvel.

Op de eerste tonen van Wouter Muller ga ik snel een plekje zoeken in het theater. Er zijn beduidend meer bezoekers dan vorig jaar. Maar er is gelukkig nog een bankje vrij aan de zijkant. Tussentijds vertelt Wouter dat hij inmiddels vijf jaar ambassadeur is voor Tileng.

‘Ik sta voor 100% achter de visie van Stichting Tileng, want de stichting gaat ter plaatse aan de slag met wat de bevolking zelf aangeeft wat zij nodig hebben. Op het gebied van het bouwen van woningen en (kleuter)scholen, of op scholing of (en dat is Wouters’ favoriete project) de BuffelBank!’

Wouter Muller heeft inmiddels vier CD’s uitgebracht; het is uit deze cd’s rijkelijk putten aan mooie liedjes of lekkere knallers als ‘Kereta Api’ en ‘Saya I.N.D.O’. Van de laatste CD ‘Senang’ is het wonderschone ‘Indische Sleutels (van mijn hart)’ waarbij de muzikale ondersteuning van René Vrieler met trekharmonica je hart doet spreken.

Nuansa Seni Indonesia

De dansgroep Nuansa Seni Indonesia uit Purmerend brengt een gevarieerd programma. Zo maak ik kennis met de Jaipongan: een dynamische, polyritmische dans- en muziekstijl die zich in de jaren zestig ontwikkelde in en rond de stad Bandung. Soms doet deze dans aan Balische dansen denken door de oogopslag en de gestileerde handgebaren. De kleding is vrolijk, felgekleurd blauw met oranje en de danseres draagt een zuurstokroze waaier met glittertjes.

De meisjesgroep werkt in hun dans met pom poms. maar ik heb geen enkele associatie met american football (gelukkig maar!). Ze krijgen een daverend applaus van het publiek.

Tante Lien en de toonloze “E”

Tante Lien en ‘Arm Den Haag’ is zo met elkaar vervlochten dat zodra Wieteke dit lied inzet je menig hoofd ziet meewiegen of meeneuriën. Tante Lien heeft ook niet stilgezeten. Van de nieuwe CD ‘Land van de zon’ zingt zij het slaapliedje ‘Slaap mijn kleine tjampoeran’ waarbij een ventje uit het publiek als slapertje bij Tante Lien op schoot mag.

Tante Lien weet ons te vertellen dat wethouder Van den Heuvel een week in een boeddhistisch klooster heeft doorgebracht maar ‘hij ken niet jonkok luitjes’!

Voor de liefhebbers of ge-Indo-teresseerden het lied over de toonloze E (gemuk, enam, seput, dekat, sepat, kebelet) en als je dan nog niet lesu van de geli bent weet ik het ook niet meer…

Willy & Family zingen warmbloedig

Een Tileng-dag zonder Willy Manusama? Ondenkbaar. Deze kruising van Tina Turner en Mahalia Jackson van de Lage Landen wil ik volgend jaar weer zien en horen. Zong ze vorig jaar alleen op het podium, voor deze keer heeft ze ‘wat familie’ meegenomen. Een muzikaal nest mag ik wel zeggen.

Voor nu zullen we maar zeggen, tot Tileng?

TV Vrolek uit de Krimpenerwaard (TV: kanaal 2) zend op 21 oktober a.s. om 20:00 uur een reportage van deze dag uit. Kijk voor foto’s op Partyfoto-oneline.

Benefiet Stichting Tileng 12 september 2009 (deel 1)

Geschreven door Remco Lange op 25 september 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Nazomers nagenieten

Er zijn van die afspraken in je agenda waar je van tevoren al met plezier naar uitkijkt. Sinds mijn hubbie en ik donateur zijn van Stichting Tileng en we in Kallenkote (Drenthe) onze eerste donateursdag meegemaakt hebben, zijn we ‘om’. Let wel, u wij zijn frequente pasar-, reünie- en kumpulanbezoekers. Of het nou in een sporthal in Alkmaar of op een recreatieterrein in Zeewolde is.. als je maar lol hebt!

Na een heerlijke zomervakantie is het dubbelop genieten met het mooie nazomerweer.

De wagen volgeladen met Tileng-fans draait als vanzelf het terrein van Raffles Furniture op. Gaat vanzelf op de kookgeuren af… want ook dit jaar is de catering in de vertrouwde handen van de schoonmoeder van Nico van Raffles en wel Ibu. Schreef ik vorig jaar over die leuke borden? Yes! Ze hebben ze dit jaar wederom meegenomen. Maar ik ga nog niet makanan hoor! Eerst jeluitjes groeten en koffie halen bij Marcel Beekveld.

Ik spreek een kennis die net terug is van 3 weken Indonesië. ‘Ik ga vandaag hier even nagenieten’ zegt ze terwijl ze een beetje rilt. ‘Van de airco he?’ Ja dat herinner me ik maar al te goed. De shopping mall in Jakarta met zijn ‘Magasin Dingin’. Farret Jentink niet aan de floeperdepoep maar wel snipverkouden als in een Hollandse winter!

Raffles Furniture heeft alles wat maar kan liggen, chillen, doezelen en snoezelen buiten neergezet. Een oase aan ruststoelen, banken, hangmatten strekt zich voor mijn ogen uit. De tuinmeubelenloods is omgebouwd tot Raffles-theater compleet met geluidsinstallatie en PA-man Jan de Vries van Schaap geluidstechniek.

Pasar Ketjil Tileng

Er is een pasar in de tuin! Samen met zus Thea stevenen we af op de marktkraam van Chris Soebroto. Chris verkoopt vandaag ‘gegarandeerd met hier en daar een kras’ LP’s (én het collectorsitem singletje ‘Ramona’ van de Blue Diamonds).

We mogen zelf bepalen wat je voor een LP geeft; de opbrengst is voor Tileng. Thea vindt twee LP’s met verhalen (Gado Gado 1 & 2). Ik ben al een tijdje op zoek naar Hawaii-muziek en ziedaar… staat Rudi Wairata and his Mena Moeria Minstrels gewoon op mij te wachten.

Volgende kraam… ha! daar is Natasja Den Dikkenboer van sieraden “Zoveel Moois voor jezelf”. Natasja gaat na deze Benefiet hard aan haar website (www.zoveelmoois.nl) werken om al dat moois wat zij zelf maakt te promoten.

“Arts and Crafts by Liek” is een kennismaking met Liek MacGillavry uit Den Haag. Zij heeft de opleiding tot zilversmid in Schoonhoven gevolgd. Liek verwerkt bijvoorbeeld porceleinen scherven in haar sieraden. Stel je hebt een oud gebarsten vaasje van je Oma wat je niet kwijt wil maar hoe dan?

Eunice Frijde is oprichter van Stichting Sawini. Deze stichting importeert schitterende tassen uit Indonesië. Eunice: ‘…tijdens mijn studie Beleid, Communicatie en Organisatie liep ik stage in Indonesie. Ik raakte in gesprek met ambachtslieden. Hun vaak kwetsbare positie heeft mij aan het denken gezet en doen besluiten middels de oprichting van Sawani hun de mogelijkheid te bieden om zichzelf te ontplooien en hun producten verder te ontwikkelen’.

De tassen doen me denken aan het fraaie mandwerk welke ik op Lombok heb gezien.

Wouter Pieplenbosch is aanwezig met zijn boek/gedichtenbundel ‘Indische Emoties’.

Hij vertelt me dat zijn boek in Indische kringen heel goed ontvangen is. Tijdens zijn presentatie in het Raffles theater zegt Wouter als een ‘tussenschakel te willen fungeren, om het zwijgen te doorbreken. Ik wil de geschiedenis niet aan de historici alleen overlaten. Ik verzoek alle vaders en moeders, schrijf!’

Ook staat er weer een massagetafel tussen de bewerkte houten deuren en kasten. Hier bevindt zich de Relax massage praktijk van Natascha Breiding die de vermoeide kumpulanganger into wellness zal brengen. www.relaxmassagepraktijk.nl

Wordt vervolgd. Kijk volgende week weer op deze site.

Benefietconcert voor de ‘Buffelman’ v

Geschreven door Remco Lange op 11 september 2009. Gepost in Weekendverhalen.

CAPELLE – Indonesische dorpen die welvarend en economisch onafhankelijk worden. Dat is het doel van Stichting Tileng. Zaterdag 12 september organiseert deze stichting een benefietconcert in Capelle aan den IJssel om weer een stapje in de goede richting te doen.

Opa of Pa wordt hij genoemd als Ton Lange, voorzitter van Stichting Tileng, in een van de drie dorpen in Indonesië komt.“Ik heb nu één grote familie. En dat was eigenlijk al toen ik er voor de tweede keer kwam.” Stichting Tileng steunt financieel drie dorpen (desa’s) op het eiland Java in Indonesië. De dorpen Tileng, Imogiri en Baturraden maken hun eigen plannen voor projecten om de levensstandaard te verbeteren. Stichting Tileng zorgt er vanuit Nederland voor dat er geld in het laatje komt om deze projecten te kunnen bekostigen. “Zij maken de plannen, wij maken het mogelijk. De mensen in de woongemeenschap Manggung in het dorp Tileng zijn nu al zover dat zij denken dat ze ons over twee jaar niet meer nodig hebben. Dat zou geweldig zijn als ze economisch onafhankelijk worden.” Het gaat inmiddels de goede kant op met alle desa’s. De dorpen gaan steeds meer beschikken over goede stenen huisjes, scholen en ook voor een “buffelman” wordt gezorgd. Om ervoor te zorgen dat iedere boer in de desa’s een koe heeft, ‘leent’ de “buffelman” koeien die moeten gaan kalven. Dit alles om het economisch beter te krijgen. “ De bewoners voelen zich gesteund door anderen in hun strijd voor een goed bestaan,” vertelt Lange.

In 2006 kreeg de desa Imogiri te maken met een zware tegenslag. Een aardbeving trof het gebied. Lange: “Je rijdt een dorp binnen en ziet niks meer, alles ligt plat. Dat is een shock. Het dorp is nu nog bezig om op te klimmen. Het gaat heel langzaam.” Maar de bevolking bestaat uit vechters. “De mensen zijn zo veerkrachtig, ze hebben veel plezier in het leven. En ze werken hard, ontzettend hard.” In mei van dit jaar werd Java opnieuw getroffen door een aardbeving. Dit keer niet in het werkgebied van Stichting Tileng. “Toen we van de aardbeving hoorden, schrokken we wel even. Maar binnen tien minuten kreeg ik een smsje met Pa er is niks aan de hand. Maak je geen zorgen.”

Met optredens van Wouter Muller, Wieteke van Dort, Wouter Pieplenbosch, dansgroep Nuansa Seni en Willy Manusama met een deel van haar groep is de zaterdag van 13.00 tot 22.00 uur gevuld. “Het benefietconcert is een stukje cultuur, vooral eten en drinken en een gezellig samenzijn van Indo’s, Molukkers en de rest van Capelle.”

Twee vrienden

Geschreven door Remco Lange op 4 september 2009. Gepost in Weekendverhalen.

Links op de foto staat Puri Purwanto en rechts staat Tekad Santos. Jaren geleden hebben ze elkaar beroepsmatig leren kennen; Puri rijdt toeristen rond, terwijl Tekad optreedt als gids. Ze zijn erg goed bevriend geraakt, omdat ze beiden inmiddels ook de Stichting Tileng vertegenwoordigen. Puri behartigt onze belangen in de desa’s Tileng en Imogiri en Tekad doet dat in de desa Baturraden.

Op een van onze eerste Indonesië-reizen, die mijn vrouw Wil en ik maakte, reed Puri ons naar Baturraden. Hij had ons afgezet bij het hotel en kwam ons de volgende dag weer ophalen voor een tocht met een gids. Na het eten gingen we samen wat wandelen en kwamen tegenover het hotel in contact met een Indonesiër die daar een kleine toko had. We raakten aan de praat. De man sprak redelijk goed Nederlands en vroeg of we de andere dag met hem als gids een wandeling in de omgeving wilden maken. We zeiden dat niet te kunnen afspreken, omdat onze chauffeur het een en ander zou regelen. Hij vroeg wie onze chauffeur dan wel was. Wij zeiden:”Puri”, waarop hij antwoordde dat hij zojuist een afspraak met Puri had gemaakt om zijn gasten te gidsen; die gasten waren wij.

We hebben de hele avond zitten praten en kwamen natuurlijk op het onderwerp Stichting Tileng en op het werk in de desa Tileng. Vanaf dat moment is alles in een stroomversnelling gekomen. Na een bezoek aan zijn huis is het gezin van Tekad ons pleeggezin geworden, zoals ook dat van Puri. Na deze ontmoeting is de stichting ook in Baturraden aan de slag gegaan.

Zo ziet u maar hoe een balletje kan rollen. In de afgelopen periode hebt u verhalen kunnen lezen van ons werk in Baturraden en Imogiri. Wij hopen nog lang in contact te blijven met onze pleegkinderen en ook op een goede samenwerking met onze lokale vertegenwoordigers. Naast Puri en Tekad worden de belangen van de Stichting Tileng ook nog behartigd door Deskart Jatmiko, bijgestaan door zijn vrouw Tri en de vrouw van Tekad Suci in Baturraden en door Sujatmiko, bijgestaan op afstand door Renata, in Tileng en Imogiri.

Als u wilt reageren op dit verhaal, mail mij dan via: lange@tileng.nl

Care for Women verpleegkundige vraagt aandacht voor Stichting Tileng

Geschreven door Remco Lange op 7 augustus 2009. Gepost in Weekendverhalen.

De Care for Women praktijk (CFW) in Capelle aan den IJssel is in 2001 gestart door Henriëtte Rijsdijk.

Naast het geven van advies en het maken van een persoonlijk behandelplan, richt de verpleegkundige zich ook op de verschillende levensfasen die passeren in het leven van een vrouw. Alhoewel iedere vrouw anders is en iedere vrouw een andere aanpak vraagt, zijn er ook overeenkomsten.

Net als de Nederlandse dames hebben ook de Indonesische, Japanse en Chinese vrouwen last van gierende hormonen, stress en opvliegers.

In haar nieuwsbrief vraagt Rijsdijk aandacht voor Stichting Tileng. “Ik hoop de Nederlandse vrouw te enthousiastmeren en te laten zien hoe belangrijk iedere vorm van steun is voor deze organisatie.”

In 2003 word Henriëtte geraakt door de enthousiaste verhalen van Ton en zijn vrouw.

Visies van beide organisaties komen deels overeen en een samenwerking, in de vorm van naamsbekendheid vergroting, kan niet uitblijven.

“In de westerse wereld is alles goed geregeld. Gezondheidszorg, regelingen met betrekking tot de zwangerschap, de overgang, noem het maar op. Maar hoe zit het in Indonesië?”

Stichting Tileng steunt een aantal desa’s (dorpen) op het eiland Java in Indonesië. De stichting heeft als doel verbetering van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord. Hetgeen Rijsdijk erg aanspreekt.

“Het is niet alleen geld geven, maar ook zorgen dat er met dat geld middelen gekocht kunnen worden die uiteindelijk in het levensonderhoud kunnen voorzien. Zo wordt de vicieuze cirkel doorbroken en zullen op den duur de levensomstandigheden verbeteren.”

In de toekomst hoopt Rijsdijk zelf ook nog een kijkje te nemen in Indonesië, en de Indonesische vrouwen hulp te bieden en advies te geven waar mogelijk.

Ondertussen blijft zij Stichting Tileng onder de aandacht brengen bij vrouwen in haar praktijk en krijgt iedereen de brochure mee.