Skip to main content

Tag: Baturraden

Tijd voor het maken van keuzes

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

We zitten alweer in het laatste kwartaal van 2013, richting de feestdagen. Dan breekt voor veel bedrijven en particulieren weer de tijd aan om een keuze te maken aan welk goed doel in 2014 een financiële bijdrage zal worden gegeven. Bij het afwegen en het nemen van die beslissing hopen wij dat Stichting Tileng prominent op het netvlies zal staan. Het financieel steunen van onze stichting geeft de zekerheid dat het geld voor (vrijwel) 100% direct ten goede komt aan de projecten in de desa Tileng, Imogiri en Baturraden op Midden-Java. We hebben op dit moment een grote projectportefeuille.

De projectportefeuille omvat o.a. de buffelbank, de opleiding van onderwijzeressen, het (ver)bouwen van scholen, schoolmeubilair en lesmaterialen, studiebeurzen voor arme leerlingen, het bouwen van woningen, etc.. Het gaat daarbij nadrukkelijk niet om noodhulp, maar om structurele hulp gericht op het direct (via inkomen genererende projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te kunnen verhogen.

Onze stichting kan dit uitsluitend realiseren met de hulp van anderen. Een kring van vaste donateurs is daarvoor van groot belang. U kunt uw bijdrage overmaken op rekeningnummer 1237.98.965 ten name van Stichting Tileng in Capelle aan den IJssel. Zodra uw eerste bijdrage op onze bankrekening is bijgeschreven, ontvangt u van ons een schriftelijke bevestiging.

Wij rekenen op uw steun.

 

Stichting Tileng steunt de desa’s, steunt u Stichting Tileng?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Video.

Stichting Tileng steunt een aantal desa’s (dorpen) op het eiland Java in Indonesië, met de desa Tileng als speerpunt. De stichting heeft ten doel de verbetering van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, van deze desa’s. De stichting tracht haar doel met name te bereiken door het initiëren, begeleiden en financieren van projecten van de lokale bevolking. De ondersteuning is gericht op structurele hulp, bijvoorbeeld via onderwijs en via inkomen genererende projecten. Op dit moment richt de stichting zich op een drietal desa’s, te weten Imogiri, Baturraden en uiteraard Tileng.

Als u Stichting Tileng steunt, steunt u de bevolking van de desa’s met het realiseren van eigen projecten ter verbetering van hun woon- en leefomstandigheden. Uw bijdrage is van harte welkom.

Stichting Tileng zoekt ………..

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Stichting Tileng zoekt enthousiaste fondsenwervers met ervaring die zich een aantal uren per week – op vrijwillige basis – willen inzetten voor de werving van sponsors en particulieren. Kandidaten zouden op korte termijn beschikbaar moeten zijn voor een periode van minimaal 12 maanden.

Werken voor Stichting Tileng is inspirerend, je leert veel over de desa’s in Indonesië en je kunt je netwerk uitbreiden door contacten met de andere experts uit het bedrijfsleven.

Stichting Tileng

Stichting Tileng is ruim 13 jaar geleden opgericht met als doelstelling het verbeteren van de leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, op het eiland Java in Indonesië. Op dit moment beperkt de aandacht zich tot de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

De stichting tracht haar doel met name te bereiken door het initiëren, begeleiden en financieren van door de bewoners van de desa’s zelf opgestelde en uit te voeren projecten. De ondersteuning is gericht op structurele projecten met een duurzaam effect, bijvoorbeeld via onderwijs en via inkomen genererende projecten.

Voor het effectief tot uitvoer brengen van de activiteiten van Stichting Tileng is een goede organisatie in Indonesië van essentieel belang. Hiervoor heeft Stichting Tileng in 2011 een Handboek uitgebracht in drie talen, te weten Nederlands, Engels en Bahasa Indonesia.

Om haar doelstelling te realiseren wordt ondersteuning gezocht bij bedrijven, fondsen en particulieren. Stichting Tileng garandeert dat meer dan 99 % van de verkregen middelen voor projecten in Indonesië wordt aangewend. Er mogen dus in Nederland geen (overhead)kosten worden gemaakt.

De Fondsenwerver

De Fondsenwerver vertegenwoordigt Stichting Tileng en acteert in de geest van haar statuten en beleidsplan.

Hij/zij is bevlogen, doortastend, en is een professional die voor Stichting Tileng zijn/haar kennis, ervaring en netwerk in wil zetten op het gebied van fondsenwerving.

De Fondsenwerver is in staat het werk van de organisatie te vertalen naar fondsenwerving, te adviseren over financiering en mee te denken over de behoeften van zakelijke relaties. Met als doel te komen tot vruchtbare lange termijn relaties ter ondersteuning van het werk van Stichting Tileng.

De geschikte kandidaat signaleert trends, ontwikkelingen en speelt in op veranderingen en actualiteiten, kan goed functioneren in een klein team naast het bestuur, bezit een proactieve instelling, is representatief, enthousiast en sociaal vaardig.

De Fondsenwerver ontwikkelt een strategie voor fondsenwerving en voert deze uit. Daarbij ligt de focus op het verwerven van sponsors en donateurs. Hij/zij is staat daarvoor een shortlist op te stellen van sponsors en donateurs en benadert (via persoonlijke contacten) bedrijven, individuen, bestuurders, serviceclubs en fondsen voor het werven van financiering van Stichting Tileng projecten.

Tijdbesteding

Een goede invulling van deze functie vergt enkele uren per week, die uiteraard  zelf ingedeeld kunnen worden. Van de Fondsenwerver wordt tevens verwacht dat hij/zij aanwezig is bij de bestuursvergaderingen (meestal op woensdagavond) op het kantoor van Stichting Tileng in Barendrecht.

Heb je interesse? Neem dan contact op met Cees van der Jagt, penningmeester. Mail naar vdjagt@tileng.nl of bel +31 (0)180 -744 285 (tijdens kantooruren)

 

De website van Stichting Tileng vandaag ……….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De website van Stichting Tileng vandaag lijkt niet meer op die van gisteren. We kunnen het nu hebben over de nieuwe website van Stichting Tileng voor het komende decennium.

Bij een professionele organisatie is een website eigenlijk nooit af. Dankzij de inspanningen van Remco Lange, adviseur/vrijwilliger van Stichting Tileng, tevens eigenaar van Carnero Mediadesign en de lange tijd hosting-steun van Netvlies Internetdiensten te Breda, is Stichting Tileng met een nieuwe website de “lucht” in gegaan. Er kan nog meer dan voorheen en de oude verhalen staan er ook op. Door middel van rapportages, weekendverhalen, krantenknipsel, foto’s en ander beeldmateriaal is te zien wat Stichting Tileng, samen met haar donateurs en sponsors, in Tileng, Imogiri en Baturraden allemaal heeft bereikt en wat de bewoners van die desa’s nog zouden willen aanpakken.

De afgelopen periode is door het bestuur, hard gewerkt aan de nieuwe site. Er zijn diverse items aan de website toegevoegd en de site zal de komende tijd steeds aangevuld worden met nieuwe wetenswaardigheden en mogelijkheden.

Op verzoek van belangstellenden biedt Stichting Tileng haar sponsors en anderszins geïnteresseerden graag de gelegenheid om acte de présence te geven op de nieuwe website. Tegen een passende vergoeding is het mogelijk een advertentie, De website van Stichting Tileng vandaag ………., advertorial of link te plaatsen. Op deze wijze kunt u laten zien betrokken te zijn bij het werk van Stichting Tileng en gelijktijdig aandacht vragen voor uw eigen organisatie. Voor meer informatie en voor overleg over vormgeving en prijsstelling kunt u contact opnemen met de beheerder van de website Remco Lange van Carnero Mediadesign.

Dus houd de (nieuwe) website goed in de gaten. Wij wensen u veel lees- en kijkplezier toe!

 

Zo’n twee jaar geleden ……….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Zo’n twee jaar geleden vroeg Ton Lange of ik, als burgemeester van Capelle aan den IJssel, beschermheer wilde worden van de Stichting Tileng. Ik hoefde daar niet lang over na te denken. In een Civil Society, waar mensen verantwoordelijkheid voor elkaar willen dragen en zich willen inzetten voor het welbevinden van hun medemens – dichtbij en veraf – is iedere vorm van hartelijke ondersteuning zeer welkom.

Ik waardeer het zeer dat mensen uit Capelle aan den IJssel en omgeving zich via Stichting Tileng inzetten voor de ontwikkeling van de dorpsgemeenschappen Tileng, Imogiri en Baturraden op Java. Mooi is het te zien en te lezen hoe onderwijsprojecten en projecten ter verbetering van de woon- en leefomstandigheden worden gerealiseerd en uitgevoerd. Met in onze ogen betrekkelijk weinig financiële middelen kan daar nog heel veel worden bereikt en het is overduidelijk dat die steun daar ook zeer wordt gewaardeerd. Niet alleen door de dorpsbewoners maar ook door de autoriteiten.

Mooi is het ook dat de Stichting Tileng door velen in ons land wordt ondersteund. En niet alleen door zeer gewaardeerde maar relatief onbekende gevers maar ook door –wat we noemen- bekende Nederlanders. En terecht. Stichting Tileng doet gewoon goed werk daar op Java en al het geld dat wordt ingezameld komt daar ook ten goede van de projecten.

Daarom ondersteun ik van harte Stichting Tileng. U ook?

Kleuterschool Pelita Hati in gebruik

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Gelukkig ben ik niet bijgelovig. Pelita Hati is ‘onze’ 13e kleuterschool en we zijn er net zo trots op als op onze eerste, inmiddels 13 jaar geleden. We vertrouwen op een mooie ongeluksvrije toekomst voor Pelita Hati en haar kleuters.

Natuurlijk ziet het er prachtig uit, zo vers geverfd in de inmiddels bekende kleuren wit, oranje en groen, maar daar bouwen we de scholen niet voor. We bouwen scholen omdat veel leerlingen les krijgen in ruimtes die daar niet geschikt voor zijn. Lekkages, schades met scherpe stukken en brokken, slechte of geen sanitaire voorzieningen, asbest, etc., etc. Veel scholen zijn gewoon ongezond voor de leerkrachten en de leerlingen. Daarom zetten wij, waar en wanneer wij kunnen, nieuwbouw neer ter vervanging van de meest schrijnende bouwvallen.

Het bouwen van een schooltje brengt echter ook verantwoordelijkheden met zich mee. Het past niet binnen de filosofie van duurzaamheid, die door Stichting Tileng wordt gehanteerd, om de scholen te bouwen en vervolgens aan hun lot over te laten. We blijven al ‘onze’ scholen volgen en helpen daar waar nodig is. Soms betekent dat steun bij onderhoud, soms de aanschaf van speel- en lesmateriaal. Ook voegen wij nieuw gebouwde scholen toe aan onze lopende projecten ter ondersteuning van leerkrachten en de verstrekking van studiebeurzen.

Een nieuwe school is mooi, maar het gaat om het gebruik, nu en in de toekomst.

Zoals wij reeds eerder melden is Pelita Hati het eerste project dat wij hebben gerealiseerd in samenwerking met ChildRight Fund. Zij hebben het grootste deel van de bouw gefinancierd en wij zullen ook de verdere toekomst van Pelita Hati in nauw overleg met ChildRight ter hand nemen. Daarom, mede namens de kleuters, ChildRight bedankt!

Logo Tileng en Childright

Project Kali is gereed …….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

In ons verhaal “Vuilnisophaaldienst” van 19 juli jl. schreven wij: De door de stichting gebouwde bad- en wasgelegenheden dragen ook bij aan het verbeteren van de hygiëne van de mensen in de desa. Ze wassen zich en doen hun behoeften niet meer in de kali, maar netjes in de wasgelegenheden en op het toilet. Hier komen we nog een keer op terug in een apart verhaaltje met foto’s.”

Belofte maakt schuld. Hierbij de beloofde foto’s van de inmiddels in gebruik genomen nieuwbouw. Hierboven ziet u links de diverse bad- en toiletruimtes en rechts het interieur van zo’n ruimte, met een toilet en een mandi. Uiteraard zit het er heel anders uit dan het toilet en de douche bij ons thuis, maar voor de Indonesië-gangers onder ons is het een bekend gezicht. Onderaan ziet u links een gelegenheid voor het doen van de was. De foto rechts vraagt echter enige uitleg.

De belangrijkste doelstellingen bij de bouw van deze faciliteiten waren enerzijds het scheiden van het toilet, het baden en het doen van de was, hetgeen voorheen allemaal in de kali (beek) gebeurde, en anderzijds het door de aanleg van waterleiding en riool de aan- en afvoer van water op een hygiënischer wijze te doen plaatsvinden. Dit stuitte echter op bezwaren  van een aantal bewoners die op traditionele gronden van mening waren dat je je moest wassen met stromend water van de kali. Om ook deze groep te bewegen van de faciliteiten gebruik te maken zijn een aantal ‘douches’ gebouwd, waar het (ijskoude) water van de kali via een slang naar binnen wordt geleidt.

Verhaal 20-05-2016 bWij zijn verheugd om op deze wijze, met een relatief bescheiden investering, bij te kunnen dragen aan de verbetering van de hygiëne in de desa. Uiteraard zijn ook in Indonesië steeds meer huizen voorzien van eigen voorzieningen, maar zolang dat nog niet voor iedereen geldt kunnen dergelijke openbare gelegenheden een belangrijk verschil maken.

 

Mijn bijzondere reis ……

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Onderstaande is een zo letterlijk mogelijke vertaling van een verslag van Dessy, een van de leerlingen met een studiebeurs van Stichting Tileng. Zij schreef het verslag in het Engels. – red. –

“Mijn naam is Dessy Pintoko Nirmolo. Ik ben 16 jaar oud. Ik zit in de derde klas van de Senior High School SMAN 2 in Purwokerto, de beste school in het Banyumas district. Ik heb een jongere broer, Lintang Tejo Kumoro. Hij zit in de derde klas van de Junior High School SMPN 2 in Purwokerto, eveneens de beste Junior High School in ons district. Wij hebben studiebeurzen ontvangen van Stichting Tileng uit Nederland. Mijn vader is ambtenaar in het district Banyumas. Mijn moeder verkoopt voedsel.

Mijn ouders ontmoeten vaak buitenlanders. Mijn vader is soms gids voor toeristen. Daarom heeft de lokale overheid mijn ouders aangewezen als gastgezin voor Charline Suzanne Marry Praud. Zij was een studente uit Frankrijk die deelnam aan het Jongeren Uitwisselingsprogramma van Rotary International. Charline is bij ons komen wonen op 5 januari 2013. Zij was toen 18 jaar oud. We mochten haar erg graag.

Gedurende haar verblijf hebben wij haar kennis laten maken met allerlei zaken uit Indonesië en Java. Lintang en ik spraken Engels om met haar te communiceren en mijn ouders spraken Indonesisch en soms Javaans. We lieten Charline kennis maken met de gebruiken in ons huis. Mijn moeder nam haar vaak mee naar de traditionele markt. Daar heeft ze veel gezien. Ze zag daar veel fruit en groenten uit Indonesië, at nasi gudeg in de pasar en werd uiteraard het centrum van de belangstelling in die traditionele markt. We lieten haar ook kennis maken met Indonesisch eten, zoals soto, bakso, nasi goreng, nasi kuning, nasi gudeg, saté, gado-gado, tahu, tempé, rujak, pisang goreng, mendoan en nog veel meer. Als ze ziek was gaf mijn moeder haar traditionele medicijnen zoals guave sap, dadel sap, gember, kurkuma en rode ui. Soms, als mijn ouders tijd hadden, namen we Charline mee naar de rijstvelden in het dorp, gingen we naar de bioscoop en bezochten we toeristische attracties.

Mijn vader is ambtenaar op de afdeling Toerisme van het Banyumas district. Hij behandelt veel toeristische evenementen. Grebeg Sura Baturraden is één van die evenementen. Het is de viering van het Islamitisch nieuwjaar. Duizenden mensen komen er voor naar Baturraden. Charline en ik hebben daar voor duizenden mensen uit Banyumas en omliggende districten een dans uit Banyumas opgevoerd met de naam Lengger Banyumas.

Charline ging met mij naar mijn school in Purwokerto. We gingen naar school per Becak. Een Becak is een traditioneel vervoermiddel, zoals een Riksja. We hebben veel dingen samen gedaan, We hebben de Lengger Banyumas dans geleerd en de Saman dans van Sumatra, deelgenomen aan de graffiti kampioenschappen, traditionele poppen (wajangs) gemaakt, en een film gemaakt met de naam ‘Aardappel Spook’. Soms nodigde ik mijn vriendinnen uit om samen thuis te koken. We leerden haar hoe je pisang goreng en pukis maakt. Charline leerde ons hoe je spaghetti en wafels maakt. Charline sprak van huis uit Frans. Ze hielp de leraren Frans van de eerste en tweede klas van mijn school.

Verhaal Dessy Frankrijk aIn april 2013 hebben Charline en mijn vriendinnen een fantastische Saman dans opgevoerd om het jubileum van SMAN 2 Purwokerto te vieren. Deze uitvoering kreeg veel enthousiast applaus van duizenden mensen omdat de Saman dans voor het eerst werd uitgevoerd door een buitenlandse. Dit was een heel bijzonder moment, niet alleen voor mijn school, maar ook voor Charline, omdat haar familie (Jacqueline Castela, Albane Praud en Helene Praud) haar kwamen bezoeken en zeer verrast waren dat Charline de Saman dans kon doen. Ze waren zeer trots op Charline.

Verhaal Dessy Frankrijk bJacqueline Castela, Albane en Helene hebben een week bij ons gewoond. We hebben ze veel plekken rond Banyumas en Yogjakarta laten zien. We hebben hun Indonesisch eten gegeven en ze vonden het erg lekker. Charline en haar familie zagen er erg gelukkig uit. Aan het eind van hun bezoek gaven ze mij de meest ongelofelijke verrassing van mijn leven. I kreeg een gratis reis naar Frankrijk. Voor het eerst ging ik erg ver en erg lang weg. Voor het eerst zat ik in een vliegtuig. Gedurende mijn 25 dagen durende reis heft Jacqueline mij veel plaatsen laten zijn, zoals Parijs, Saint Gilles, Challans, Toulouse, Nantes, Nice, Italië en de Alpen. Ik zag de Puy du Fou in Carcassonne. Dat is een leuk attractiepark. Ik heb duizenden foto’s gemaakt en geüpload naar Facebook, omdat ik mijn fantastische ervaring met mijn vrienden en mijn familie wilde delen. Jacqueline leerde me tafeletiquette, Charline leerde me paardrijden en ik leerde me meer vrouwelijk te kleden, zoals de meeste Franse vrouwen, en nog veel meer.

Verhaal Dessy Frankrijk cTijdens mijn reis kreeg ik de gelegenheid om de Gambyong Pareanom dans op te voeren in Challans en Nice. Het is een Javaanse dans. In Indonesië wordt deze dans opgevoerd voor speciale gasten. I had een speciaal kostuum en een sanggul meegenomen. Een sanggul is een hoofddeksel. Het is erg moeilijk om de sanggul op mijn hoofd te zetten. Wanneer ik de Javaanse dans in Indonesië opvoer, helpt er altijd iemand met het op mijn hoofd zetten van de sanggul, maar in Frankrijk is dat niet mogelijk. Uiteindelijk heb ik de sanggul op mijn hoofd gekregen. Het was niet perfect, maar ik vond het niet slecht. Charline en Albane hebben me geholpen met aankleden en make up. Het voelde als een droom om de Gambyong Pareanom in Frankrijk op te kunnen voeren. Ze waren erg trots dat de Javaanse dans life bij hen werd opgevoerd. Aan het eind van mijn uitvoering was er een muziekband die een bekend Frans lied “De Javaanse” speelde, speciaal voor mij. Het was geweldig. Volgens mij ging het lied over iemand die verliefd werd op een Javaanse danseres. Het was een erg mooi lied.

Op 19 juli 2013 kwam mijn reis tot een einde. Het was erg verdrietig om afscheid te nemen van Jacqueline, Albane, Charline en Helene. Ze waren net als familie geworden. Ik hoop dat ze komend jaar naar Purwokerto kunnen komen. Ik denk dat dit het beste jaar van mijn leven was. Merci beaucoup, dank u wel en terima kasih aan iedereen die van me houdt.

Groetjes,

Dessy Pintoko Nirmolo

 

Dichtbij en toch ver weg!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

“Dichtbij en toch ver weg” is een kreet die mij bij bleef toen ik op een dag – na een zeer onrustige nacht – wakker werd. Een nacht waarin ik druk in de weer ben geweest met mensen die volgens mij dichtbij mij staan, maar in werkelijkheid ver weg zijn. En dat niet alleen in kilometers, maar ook door je positie en de onderlinge verhoudingen. Ver weg, soms omdat het verstandig is afstand te houden en soms omdat anderen het niet begrijpen wanneer je te dicht bij komt.

Ik heb het dan niet alleen over mensen hier in Nederland, maar ook over die in Indonesië. Men heeft soms moeite als een ander echt voor hen gaat of zelfs genegenheid toont. Zij zien die betrokkenheid soms zelfs als een bedreiging van hun eigen positie. Als het ze op een zeker moment zelf goed uit komt, dan is dichtbij echter weer zeer welkom. Dit klinkt allemaal misschien verwarrend, maar zo voelt het ook. Je weet daardoor niet altijd wat men wilt en of de aangeboden ondersteuning en persoonlijke aandacht nodig en/of gewenst is.

Met andere woorden, het blijft moeilijk mensen te doorgronden. De kreet “Dichtbij en toch ver weg” blijft voor mij van kracht, hoe graag ik het zelf ook anders zou willen zien. Dit neemt echter niet weg dat ik vind dat je, wanneer er door iemand een beroep op je wordt gedaan, je er voor hem of haar moet zijn. Ook kilometers kunnen ons daarbij niet scheiden. Als we er voor iemand willen zijn, zijn we daar in gedachte dan niet al?

Dat geldt zeker bij de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden, die we met Stichting Tileng willen ondersteunen.

Als u Stichting Tileng steunt, dan steunt u rechtstreeks de bevolking van de desa’s met het realiseren van hun eigen projecten ter verbetering van hun leefsituatie. Uw bijdrage is van harte welkom. U bent dan weliswaar ver weg, maar toch ook weer zeer dichtbij.