Skip to main content

Tag: Stichting Tileng

Het Jaarfeest in Torpes

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Verhaal 12-10-2012 aAfgelopen augustus waren mijn vrouw Wil en ik tien dagen in het gehucht (le hameau) Le Portail – vlak bij het dorp Torpes – in Frankrijk, bij donateurs De Boer van Stichting Tileng, die met succes de stichting onder de aandacht brengen van Nederlanders die wonen in het departement Saone-et-Loire, in het zuiden van Bourgondië.


Het departement is zes verschillende toeristische streken rijk. De Autunois-Morvan is een natuurgebied dat tweeduizend jaar geleden al de Romeinen erg bekoorde, zoals blijkt bij een bezoek aan Autun. Creusot-Montceau is een gebied van weilanden en vijvers en van het Canal du Centre. De Châlonnais ligt tussen de Côte de Beaune en de Mâconnais, een gebied dat beroemde wijnen voortbrengt, onder andere Mercurey, Rully, Givry en Crémant de Bourgogne. Aan de oevers van de jonge Loire strekt zich de Charolais-Brionnais-streek uit. Zachte hellingen, versterkte boerderijen en kastelen bepalen er het uitzicht. De vlakke Bresse Bourguignonne reikt van de oevers van de Saône tot aan de uitlopers van de Jura. De rots van Solutré intrigeert sinds de prehistorische bewoners van de Mâconnais-Clunisois. Hier heerst een zuidelijke sfeer en vermaarde wijnen zoals Pouilly-Fuissé, Saint-Véran, Mâcon en Beaujolais dragen daar toe bij.

Maar nu het jaarfeest in het dorp Torpes met een wetenswaardigheid over het vlees bij het eten.

Op de eerste zondag van ons verblijf zijn we naar het jaarlijkse dorpsfeest van Torpes geweest. Een feest waar de mensen uit de regio elkaar ontmoeten met muziek, dans, eten en na afloop vuurwerk. Eten met de wereldberoemde Poulet de Bresse, de Franse boerenkip.

Verhaal 12-10-2012Bressekip is een kippenras uit de Bresse-regio in Frankrijk. De kip wordt gezien als een product van hoge kwaliteit. Zeer mals en smaakvol vlees. De kippen zijn dan ook relatief duur vergeleken met normaal kippenvlees.
De kip wordt slechts in een kleine regio grootgebracht en was het eerste dier dat in Frankrijk een Appellation d’origine contrôlée ontving. Hieraan zijn bepaalde eisen verbonden, zoals een gegarandeerde voedselkwaliteit en minimum leefruimte voor de kip. De Appelation Bresse is herkenbaar aan het vignet: de kip met rode kam, witte veren en blauwe poten, met daaraan een ring met de naam van de fokker.

Terug naar het feest wat doet denken aan de dorpsfeesten in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. Een feest opgezet en verzorgd door en voor de bewoners zelf. Ook hier zie je dat zo’n feest voor de bewoners volop genieten is. Zoals de bewoners uit de desa’s dat ook op hun feesten doen. Hiermee wordt voor mij weer eens bevestigd dat als mensen waar dan ook op de wereld de schouders er onder zetten er een fantastisch resultaat wordt bereikt. Waar uiteindelijk een ieder tevreden is.

De schouders er onder dat is ook wat er gebeurt door de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden als er genoeg financiële middelen zijn om een project te starten. Participatie van bewoners is een vereiste om een fantastisch resultaat te bereiken waar een ieder mee tevreden is. Dat is het enige dat werkt, hebben wij als stichting ervaren in het werkveld.

Magazine ‘Buffelen voor Tileng’

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Voorblad Tileng magazine 200 26-09-2012“Een jarige stichting, dat moet gevierd worden. 12,5 jaar actief in de desa’s van Baturraden, Tileng en Imogiri kan tenslotte niet ongemerkt voorbij gaan.
Als bestuur dachten we na over een cadeau voor de stichting en kwamen we al gauw op het volgende idee: een magazine. Een magazine dat leuk en informatief is, ons verhaal vertelt en onze naamsbekendheid vergroot en ook nog – als het even kan – geld voor de stichting oplevert. Met die doelen in het achterhoofd was ook de naam gauw gevonden: ‘Buffelen voor Tileng’. Op verschillende manieren toepasselijk.”

Dit schreef Eveline Bruijn in juli jl op de site van Stichting Tileng.

Het magazine is inmiddels volop in bewerking. De interviews met onze ambassadeur van het eerste uur, Wouter Muller, en met onze onvolprezen ‘aanschuiftafeldame’ Sonja van der Lely zijn afgenomen en verwerkt. De mooiste foto’s uit de desa’s zijn uitgezocht en de beste weekendverhaaltjes boven water gehaald.

Omdat we met vrijwilligers werken en zij het magazine tussen hun drukke werkzaamheden door moeten opzetten en realiseren is er enige vertraging ontstaan..
We verwachten het magazine nu binnenkort, zij het een beetje later dan gehoopt, te kunnen presenteren.

Ik heb al een proefexemplaar kunnen aanschouwen en ik kan u melden: het wordt een mooi magazine. Een geweldig document voor onze kleine, maar zeer actieve en resultaatgerichte, Stichting Tileng.

Voor het symbolische bedrag van € 12,50 kunt in het bezit komen van het mooie Magazine ‘Buffelen voor Tileng’. Bestel het magazine via onze donatie pagina of door het bedrag over te maken op rekening 1237.98.965, t.n.v. Stichting Tileng, Capelle aan den IJssel, onder vermelding: Magazine Tileng.

Onder alle kopers van het magazine verloten wij 10 gesigneerde cd’s “Verleden Land” van Wouter Muller.
Doen! U krijgt er geen spijt van.

 

Magazine ‘Buffelen voor Tileng’  *)

“A birthday for our foundation must be celebrated. 12,5 years of being active in the desa’s of Baturraden, Tileng and Imogiri surely cannot go by unnoticed.

As members of the board we thought about a present for the foundation and soon got to the following idea: a magazine. A magazine that is fun and informative, tells our story, enlarges our name awareness and also – if possible – brings in money for the foundation. Keeping these targets in mind a name was quickly found: ‘Buffelen voor Tileng’. Appropriate at several levels.”

This is what Eveline Bruijn wrote last July at the website of Stichting Tileng.

The magazine is now very much in progress. The interviews with our long time ambassador Wouter Muller and with our highly appreciated ‘diner lady’ Sonja van der Lely have been held and processed. The most beautiful pictures from the desa’s have been selected and the best ‘weekend stories’ have been dusted off.

As we work with volunteers only and they have to develop and realise the magazine in between their busy day jobs, there has been a small delay. We now expect to be able to present the magazine on short notice, be it a little later then we hoped.

I have already seen a proof copy of the magazine and I can assure you: it will be beautiful. A great testament to our small but very active and result driven foundation Stichting Tileng.

For a symbolic amount of € 12.50 you can own your copy the beautiful magazine ‘Buffelen voor Tileng’. Order your copy through the Donation page on our website or by transferring the amount to bank account number 1237.98.965 (IBAN NL57RABO0123798965) of Stichting Tileng in Capelle aan den IJssel. Please mention: Magazine Tileng.

Amongst all buyers of the magazine we allot 10 signed copies of Wouter Muller’s CD “Verleden Land”.

*) ‘Buffelen voor Tileng’ literally means ‘work hard for Tileng’, relating to both our fundraising and our projects in Indonesia. “Buffelen” is derived from the Dutch for a type of cattle, directly referring to one of our projects.

Het fenomeen aanschuiftafel

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het fenomeen aanschuiftafel gezien in het kader van fundraising voor Stichting Tileng. Afgelopen zomer zijn wij te gast geweest bij Sonja en Boelo van der Lely. Zij organiseren zes keer per jaar de “Aanschuiftafel Bunga lili” (Bloem van de Lelie) bij hun thuis in Lopik.
Het doel is geld te genereren voor enkele projecten in drie desa’s in Indonesië. Deze projecten liggen in het Oostelijk en Westelijke deel van Java en die desa’s zijn Tileng, Imogiri en Baturraden.
Leuk was dat Ton Lange (onbezoldigd voorzitter) van Stichting Tileng deze avond ook aanwezig was om uitleg te geven waarmee Stichting Tileng bezig is.
Doelstelling is om de leef- en woonomstandigheden in de voornoemde desa’s te verbeteren.
De stichting is inmiddels meer dan twaalf jaar effectief bezig met een koeienproject, de bouw van schooltjes en huizen en het geven van studie- en lerarenbeurzen.
Het credo is en blijft duurzaamheid.
En verder de zelfredzaamheid van bewoners te vergroten en daarom formuleren de subsidieontvangers zelf de noodzaak en wenselijkheid van deze hulp.

De mensen die aanschuiven betalen een bepaald bedrag en de opbrengst komt  voor 99 procent ten goede aan de diverse voornoemde projecten.
Het is voor ons de tweede keer dat we aanschoven aan tafel bij Sonja en Boelo. Elke keer nemen we vrienden mee, zodat we met ongeveer een twaalftal personen aan tafel zitten. Sonja heeft haar roots in Indonesië en ze kookt de sterren van de hemel.
Fantastische Indische gerechten brengt ze samen met vriendin Ank op tafel.
We troffen het die dag met het weer zodat we buiten op het terras  van ons welkomstdrankje konden genieten.
Daar heb je dan ook tevens de mogelijkheid om op een informele wijze kennis te maken met de andere gasten.
Ik moet zeggen dat het zo leuk is dat je mensen ontmoet met een zelfde interesse en natuurlijk dezelfde smaak wat betreft de Indische keuken en natuurlijk oog hebben voor de op maat gesneden vorm van deze ontwikkelingshulp!
Sonja en Boelo hebben ook een fantastische tuin waar we aan een lange tafel onder het bladerdak van Moerbeienbomen van onze twee voorgerechten hebben genoten.
De hoofdmaaltijd werd binnen geserveerd en was zoals verwacht weer van een fantastische kwaliteit! Onder het eten werd wat afgelachen in een ontspannen sfeer en zo vloog de tijd om. Tegen middernacht werd afscheid genomen van onze disgenoten en van Sonja en Boelo.

Eerst moest natuurlijk afgerekend worden! Het fijne idee achter het hele verhaal is dat de opbrengst van deze  avond voor 99 procent ten goede komt aan de doelen waarvoor we gemeenschappelijk bij elkaar waren gekomen.
Wij zelf zijn inmiddels donateur geworden met een vaste bijdrage per maand om dit goede doel dan ook in de tijd te blijven ondersteunen.
Ik vind het een zeer vertrouwd gevoel dat Stichting Tileng met alleen maar vrijwilligers werkt en dat de gelden voor 99 procent ten goede komen aan de doelen van de stichting! Met name de op maat gesneden hulp en op voordracht van de bewoners zelf spreekt ons zo aan.
We voelden ons wat schuldig bij het zien van de bergen afwas, maar we hoorden ook de afwasmachine zijn werk doen, dus dat gevoel werd direct wat minder moet ik zeggen!
Met een voldaan gevoel keerden we huiswaarts en waren blij dat we na een viertal kilometers de slingerende dijk in het donker konden verlaten.
Buiten in de polder kan het inderdaad behoorlijk donker zijn!
We kijken in ieder geval terug op een heel plezierige avond, en voor ons zeker weer een keer voor herhaling vatbaar.
Met nogmaals dank aan Sonja en Boelo voor de plezierige avond die we gehad hebben voor wat betreft de culinaire kwaliteit  en vriendschap alsmede de bijdrage die we konden leveren voor het goede doel waarvoor de aanschuiftafel kookt!

 

Stichting Tileng als adviseur

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het komt regelmatig voor dat aan bestuursleden van de stichting advies gevraagd wordt bij het opstarten van een goede doelen instelling. Of, men vraagt raad bij het beter organiseren van een bestaande instelling.

Naast het bieden van hulp, zien wij dit ook als een vorm van netwerken. Zo krijgt de stichting nog meer bekendheid en sluit je een mogelijke samenwerking met anderen in de toekomst niet uit. Een ieder heeft zo zijn of haar eigen specialiteit waarmee je elkaar kunt versterken. Zo sta je samen sterk zonder daarmee je eigen identiteit op te geven.

Mensen luisteren graag naar het verhaal  van ‘hoe is het nu zo gekomen’, ‘wat is de weg waar langs we zijn gegaan’ en ‘wat zijn dan uiteindelijk de resultaten’. De resultaten in het werkgebied van de stichting welteverstaan, in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

De stichting heeft een talent dat bedoeld is voor anderen. Een ander woord daarvoor is gave. De gave om te geven.
Die gave willen wij ook graag delen met u. Daarvoor vragen wij de kostprijs. Immers geven wij bestedingsgarantie af aan onze donateurs en sponsoren. Zo kunnen we geven wat anderen nodig hebben, zowel hier als op Java.

Stichting Tileng heeft nagenoeg geen overheadkosten. Zoals elke organisatie heeft de stichting te maken met de jaarbijdrage voor de Kamer van Koophandel en de kosten van de bankrekeningen. Verder zijn er absoluut geen overheadkosten. De bestuursleden en een aantal fantastisch meewerkende bedrijven nemen deze kosten voor hun rekening. Stichting Tileng zet ook voor het werven van donateurs geen kostbaar bureau in. Alle donaties en schenkingen aan de stichting gaan dientengevolge voor circa 99% naar de projecten in Indonesië!

Denkt u dat wij u van dienst kunnen zijn, laat het ons weten via info@tileng.nl.

,Alles op de fiets’

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Toen ik hoorde dat de dichter Kopland was overleden moest ik gelijk denken aan zijn bundel ‘Alles op de fiets’. Zijn fietsen staat voor beweging, verandering. Symbolisch voor het feit dat de dingen voorbij trekken, zoals de omgeving aan de fietser. Een beeldspraak voor het leven.

verhaal 07-09-2012 aIn Indonesië kun je ‘Alles op de fiets’  heel letterlijk nemen. Daar doen ze werkelijk alles, maar dan ook alles, op de fiets.  Het is het vervoermiddel bij uitstek voor  landbouwproducten, veestapel en zelfs familie.
Indonesië kent ook exotische – aan de fiets gerelateerde – vervoermiddelen, onder andere de fietstaxi of betjak en ojek. Dat laatste is een motorfiets waarmee de eigenaar zich verhuurt als taxi. Je hoeft maar te zeggen waar je heen wilt, je klimt achterop en je wordt naar je plaats van bestemming gebracht.
Dat geldt ook voor de becak. Je kunt een becak aanhouden op elk deel van de dag of midden in de nacht en, met enig geluk, zelfs midden in een zware tropische onweersbui. De becak is alleen economisch op korte afstanden van niet meer dan vijf kilometer. Ze vervoeren niet alleen mensen, maar op verzoek transporteren ze ook materialen.

Wie geen geld heeft voor een eigen vervoermiddel is dus aangewezen op mensen die zich met hun voertuig, fiets, ojek en becak, verhuren.

Verhaal 07-09-2012 bSteun onze inkomsten genererende projecten zodat de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden na een tijd zelf een vervoermiddel kunnen kopen.

De fietsen, becak en ojek zijn dan voor de toeristen bij wie een hoger verhuurbedrag in rekening kan worden gebracht.

 

 

 

Verhaal 07-09-2012 c

 

 

 

Betrokken, bevlogen en bewust

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als vormgever ben ik sinds de start nauw betrokken bij Stichting Tileng.

De reden is niet zo ingewikkeld; zoals sommige van u al wel weten is de voorzitter en oprichter mijn vader. Het lag dus voor de hand dat ik bij de oprichting van de stichting zorg zou dragen voor de huisstijl. Inmiddels is dit alweer 12,5 jaar geleden.

Bijna zeven jaar gelden besloot ik naast mijn dienstverband aan de slag te gaan als parttime ondernemer. ’s Avonds op de bank zitten en televisie kijken is niet echt wat voor mij, in ieder geval niet elke avond. Mooie dingen maken, dat is wat mij inspireert.

Sinds juli van dit jaar ben ik zzp-er. Mijn eigen studio, dat is de droom die ik nu najaag. Maar, rustig aan, ik heb geen haast. Ik heb me wel een ding voorgenomen: zolang ik werk – in dienst van een baas of voor mezelf – zal ik altijd iets doen voor mensen om me heen.

Bewust betrokken ondernemen. Niet alleen maar bezig zijn met het behalen van winst, maar ook oog hebben voor degenen die het minder hebben. Om die reden werk ik kosteloos voor Stichting Tileng (net als alle andere bestuursleden en vrijwilligers) en draag ik graag een steentje bij als er weer eens ergens voor betaald moet  worden en het vanwege de bestedingsgarantie niet uit de kas van de stichting betaald kan worden. Daarnaast probeer ik ook altijd het beste uit mij netwerk te halen en andere partijen te betrekken in het betrokken ondernemen.  Wees dus niet verrast als ik in de toekomst eens een beroep op je doe: ik doe het voor het goede doel!

Bij ons in Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Onlangs had ik contact met Tekad Santosa – Santos in het dagelijkse leven – general manager van de stichting. Santos woont in Baturraden en werkt samen met Deskart Sotyo Djatmiko – Iko in het dagelijks leven – een ander lid van ons team in Indonesië. Zij troffen de voorbereidingen voor de komst van onze ambassadeur Wouter Muller met het Colourful City Koor uit Nijmegen. Het koor maakte een tocht over het eiland Java met als eindbestemming Bali (zie ook hun website “Reis mee“). Hierbij een korte verslaglegging van de reis die het koor maakte.

Het koor kwam vanuit Bandung na een prachtige busreis van 10 uur aan in Baturraden.

Het koor ging ’s avonds naar het Baturraden Adventure Foresten ontving daar een warm welkom, met kampvuur en muziek. Na het heerlijke Indische eten werd er nog gedanst en gezongen. Iedereen heeft van die avond genoten.

Het Baturraden Adventure Forest moet niet onbekend zijn bij u. Daar schreef ik eerder over.
Een aantal jonge mensen heeft het Baturraden Adventure Forest opgezet. Zij zijn en worden geadviseerd door het Management van Stichting Tileng in Indonesië.
Het bos ligt aan de voet van de berg Slamet en heeft een oppervlakte van 50 ha. Er was dus ruimte genoeg voor het koor en de activiteiten die avond.

De volgende dag kon men erop uit in de prachtige omgeving van Baturraden waar een heerlijke temperatuur heerst.
Kijk ook voor de foto’s op de site “Reis mee“.

’s Avonds gaf het koor een optreden in de kampong Kemutug Lor van Baturraden, in de door de stichting gebouwde lagere school Kemutug Lor. Op dit moment zitten er 243 kinderen op school. Wie wil er niet voor Indonesische begrippen op zo’n mooie school zitten?

De hele kampong was uitgelopen! Het koor kreeg ook hier een warm onthaal. Alles was goed geregeld door Iko en Santos, die in deze kampong woont. Tafels en stoelen waren mooi aangekleed, een groot podium was gebouwd en Santos zijn vrouw Suci had voor een heerlijk buffet verzorgd.

Eerst waren er optredens van de bewoners uit de kampong met zang en dans en daarna een groots optreden van Wouter en het koor. Het was een gezellig en ongedwongen optreden met medewerking van alle aanwezige kinderen, die de Indonesische liedjes uit volle borst meezongen. Ook zongen de kinderen met het koor in het Nederlands “Een, twee, drie, vier hoedje van papier” zie ook de videobeelden “Wandeling en optreden“.

Wouter Muller schreef het volgende over zijn tweede bezoek aan Baturraden.

“Optreden als muzikant in Baturraden is op zichzelf al een belevenis, maar ik voelde me daar tegelijk ook de ambassadeur van stichting Tileng. Dan is het een extra voorrecht om er te zijn en weer te zien hoe de bevolking hard werkt aan de eigen ontwikkeling en investeert in onderwijs, in kinderen: de toekomst van Indonesië .

Wil je ook investeren in de toekomst van Indonesië ? Ga dan naar www.tileng.nl, verdiep je in de steun die Tileng biedt aan desabewoners die zichzelf vooruit helpen. En help mee!”

Van Santos en Wouter heb ik begrepen dat het bezoek van het Colourful City Koor aan Baturraden als geslaagd mag worden beschouwd.

Ik wil afsluiten u te vragen het advies van Wouter op te volgen! Wij heten u graag van harte welkom.

De nieuwe secretaris stelt zich voor!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Toen Ton Lange mij vroeg of ik secretaris zou willen worden van Stichting Tileng, hoefde ik niet lang na te denken. Op voordracht van Ton heeft na een gesprek het bestuur positief besloten en ben ik als secretaris toegetreden tot het bestuur van de stichting.
Van onze voorzitter had ik immers al vaker enthousiaste verhalen over de stichting gehoord en de uitgangspunten van de stichting spreken me erg aan. Zo blijft er bij Stichting Tileng geen geld aan de spreekwoordelijke strijkstok hangen, maar komt 99% van het geld terecht bij de mensen die het geld nodig hebben. Bij de mensen voor wie onze donateurs geld geven dus. Ook het feit dat Stichting Tileng niet zomaar geld weggeeft, maar samen met de lokale bevolking een duidelijke visie heeft op hoe het geld besteed moet worden, is één van de vele redenen waarom ik me graag inzet als secretaris.

Maar wie ben ik dan? Mijn naam is Jonathan Smit. Ik ben geboren in 1991 te Rotterdam en studeer nu Communicatie-en informatiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht. Ik woon in Capelle aan den IJssel en ben daar met veel plezier gemeenteraadslid. Daarnaast ben ik lid van de programmaraad van RTV Rijnmond. Verder ben ik lid van Het Rotterdamsch Studentengezelschap (RSG), een studentenvereniging in Rotterdam.
Ik hoop dat ik de ervaringen die ik opdoe tijdens mijn studie en tijdens mijn werk als raadslid kan inzetten voor Stichting Tileng om de leef- en woonsituatie van de desa’s Tileng, Imogiri, en Baturraden te verbeteren. Dit kan echter niet zonder uw hulp als donateur.

Een nieuw bestuurslid stelt zich voor!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

A. (Albert) van Bart (1948), werkt bij IBM in Amsterdam en thuis in Capelle aan den IJssel en is tevens gemeenteraadslid in Capelle aan den IJssel.

Na jaren diverse bestuursfuncties in verschillende disciplines te hebben gehad, voelde ik mij vereerd gevraagd te worden toe te treden tot het bestuur van de Stichting Tileng.

Vooralsnog heb ik mij ‘ingelezen’ in de website van de Stichting en raakte onder de indruk van de doelstellingen en de projecten van Stichting Tileng.

Hun uitgangspunt ‘geef een visser een hengel in plaats van vis’ en ‘vrijwilliger ben je niet vrijblijvend’ zijn een tweetal stellingen waar ik mij volkomen in kan vinden.

Bovenal het feit dat er hoegenaamd niets ‘aan de strijkstok blijft hangen’ en de vele donaties zodoende ten goede komen aan de bevolking van de dessa’s Imogiri, Baturraden en Tileng in Indonesië, spreken mij ten zeerste aan.

Ik hoop dan ook mijn bijdrage te kunnen leveren aan de Stichting.