Video-impressie van Indisch4ever Kumpulan 16 maart 2014
Koor Suara Kita, Doop Brothers, Louis Drabe and Friends, en ambassadeur Stichting Tileng Wouter Muller.
Leidschendam Schakenbosch mrt 2014.
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Video.
Koor Suara Kita, Doop Brothers, Louis Drabe and Friends, en ambassadeur Stichting Tileng Wouter Muller.
Leidschendam Schakenbosch mrt 2014.
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
Wie ben ik?
Ik ben Cees van der Jagt (1959). Ik woon in Berkel en Rodenrijs en ben al meer dan 20 jaar werkzaam als Financieel Manager voor een groep ondernemingen, gespecialiseerd in het op de markt brengen van innovatie, na bijna 16 jaar actief te zijn geweest in de accountancy.
Mijn grote passie is reizen en dan met name naar Azië. Ik ben daar geweest in Thailand, Maleisië, Singapore, China, Hong Kong, Macau, Japan en uiteraard, en met veel plezier, in Indonesië. Dat laatste heeft zeker een grote rol gespeeld bij mijn toetreding tot de rijen van Stichting Tileng.
Wat is mijn functie bij de stichting?
Ik ben de penningmeester van Stichting Tileng. Dat houdt automatisch in dat ik verantwoordelijk ben voor het beheer van de centjes en voor de verslaggeving daarover naar mijn medebestuursleden en vooral ook naar buiten. Transparantie is belangrijk, dus kom maar op met die vragen!
Naast mijn taken als penningmeester, en uiteraard ook naast het broodnodige werk voor fundraising, heb ik echter nog een hele mooie taak. Ik ben binnen de stichting verantwoordelijk voor de communicatie met onze vertegenwoordigers in Indonesië. Dat betekent direct contact met de basis en uit eerste hand horen, en proberen aan te voelen, wat er leeft onder ‘onze mensen’ op Java.
Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?
Motivatie is nooit een issue. Uiteraard zijn er de klassieke redenen om actief te zijn bij het ondersteunen van de – wellicht minderbedeelde – medemens. Maar als je de projecten hebt bezocht, en zelf hebt kunnen zien wat het effect daarvan is op de gemeenschap, dan heb je geen redenen meer nodig. Dan is doorgaan vanzelfsprekend.
En als je daar de kinderen hebt zien spelen, lachen, leren en genieten in hun nieuwe school, in hun mooie uniform, met luid klinkende muziekinstrumenten en gesteund door een studiebeurs (allemaal gerealiseerd door Stichting Tileng), dan kan niemand je toch meer tegenhouden?
Ik doe de volgende oproep!
Neem eens de tijd om door onze website te bladeren, kijk naar de projecten, naar onze manier van werken en naar de verhalen uit Indonesië. Ik weet zeker dat het Tileng virus u dan ook te pakken krijgt.
Volgende week het verhaal van een van de andere bestuursleden van de stichting.
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
Wie ben ik?
Mijn naam is Jonathan C. Smit, en ben in 1991 geboren te Rotterdam. Inmiddels woon ik in Capelle aan den IJssel, waar ik tot en met 19 maart 2014 gemeenteraadslid ben. Dit doe ik naast mijn studie Communicatie- en informatiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht. Voor deze studie loop ik momenteel een half jaar full time stage bij een groot en leuk communicatiebureau.
Wat is mijn functie bij de stichting?
Binnen het bestuur van Stichting Tileng ben ik secretaris. Dit doe ik uiteraard geheel onbezoldigd. Als secretaris lees en beantwoord ik alle e-mails die binnenkomen. Daarnaast zorg ik, samen met de penningmeester, dat iedereen die voor het eerst doneert een brief of e-mail krijgt waarin hij of zij wordt bedankt voor de donatie.
Verder houd ik me binnen Stichting Tileng bezig met de promotie van de stichting, bijvoorbeeld door het versturen van persberichten of het uitlichten van nieuwswaardige mijlpalen van de stichting. Ook houdt ik me bezig met het programma Google Grants, waarmee we Stichting Tileng – uiteraard geheel gratis – beter online bekend willen maken.
Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?
Wat mij gemotiveerd houdt is dat al het geld dat onze donateurs geven tot op de laatste cent goed terecht komt. We zien dat met een relatief klein bedrag meerdere generaties geholpen worden. We zien ook dat we als Stichting Tileng alleen die hulp bieden waar vraag naar is. Zo kunnen we niet alleen een bestedingsgarantie van 99% geven, maar zo kunnen we ook het leven van vele mensen in positieve zin veranderen. Het feit dat mensen geld aan Stichting Tileng doneren is behalve een actie die mensenlevens verandert ook een teken van vertrouwen in de stichting en haar beleid. Dit en de dankbaarheid van de mensen in Indonesië houdt mij gemotiveerd.
Ik doe de volgende oproep!
Veel mensen willen op zich wel doneren aan een goed doel, maar weten niet aan welk goed doel ze moeten doneren. Ik zou u daarom willen vragen Stichting Tileng onder de aandacht te brengen binnen uw netwerk. Dit kan bijvoorbeeld door het delen van berichten op sociale media, maar onderschat ook de kracht van mond- tot mondreclame niet. Stichting Tileng is geheel afhankelijk van donaties, dus u zou de stichting, en dus de mensen in de desa’s ontzettend helpen als u Stichting Tileng onder de aandacht van uw netwerk brengt.
Volgende week het verhaal van de penningmeester van de stichting.
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
Wie ben ik?
Ik ben Ton Lange (1947), woont in Capelle aan den IJssel, ben met pensioen en raadslid in de gemeente Capelle aan den IJssel.
Wat is mijn functie bij de stichting?
Ik ben (onbezoldigd) voorzitter van de stichting en geef de dagelijkse leiding aan het bestuur. In mijn portefeuille ben ik in principe ook belast met fundraising. Dat neemt niet weg dat iedereen die bij bij Stichting Tileng betrokken is worden geacht daaraan mee te werken.
Ik doe ook het dagelijkse beheer (niet technisch) van de website en de social media voor de stichting en schrijf veel van de zogenaamde weekendverhalen, zit in de eindredactie en coördineer de plaatsing daarvan. Het redigeren van de te gebruiken one liners behoort ook tot mijn taak. Zoals ik al eerder schreef staat de helft van mijn gehele dagelijkse leven in dienst van de stichting. En de andere helft in dienst van Capelle aan den IJssel.
Veel tijd wordt door mij ook gestoken in het bezoeken van mogelijke sponsors als onderdeel van de fundraising.
Ook vertegenwoordig ik de stichting bij bijzondere bijeenkomsten en radioprogramma’s.
Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?
Wat mij ook blijvend inspireert zijn de dankbare berichten van de mensen in Indonesië. De geweldige resultaten die we daar, als Stichting Tileng (dankzij Nederlandse donaties), bereiken door de inzet en doorzettingsvermogen van de mensen zelf in de desa’s op Java.
Ik doe de volgende oproep!
Blijf of ga de stichting helpen de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden te helpen. Steun Stichting Tileng. Al uw donaties komen echt op zijn plek – en dus in Indonesië – terecht.
Volgende week het verhaal van de secretaris van de stichting.
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
Het is allemaal begonnen in de jaren negentig, na een bezoek van aan ons ‘pleegkind’ in de dusun (woongemeenschap) Manggung, een van de dusuns van de desa Tileng op het eiland Java.
Na onze eerste rondreis door Indonesië -Sumatra, Java en Bali, – brachten we vanuit Yogyakarta een bezoek aan het ‘pleegkind’ en haar familie. Een bezoek van twee dagen.
De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Gelukkig duurde de nacht niet zo lang. Deze mensen komen om 04.00 uur weer tot leven en dan begint de vrouw alweer aan haar dagelijkse bezigheden.
In een gesprek met het dorpscomité werd mij gevraagd of ik bereid was meer voor het dorp te doen. Ze hadden een idee. Ze wilden een plan ontwikkelen voor de bouw van en renoveren van woningen in het dorp. En of ik dan in Nederland op pad wilde gaan om sponsors zoeken, die dat plan zouden willen financieren. Ik had gezegd daar mee aan de slag te gaan als ze zelf met een plan zouden komen. Ik wilde dit niet voor hen doen. Het moest immers een plan van hun zelf zijn. Dit is nu nog steeds het uitgangspunt van de daarna in 2000 opgerichte Stichting Tileng.
Er kwam inderdaad snel een plan van de bewoners. Het betrof de nieuwbouw van drie woningen en het renoveren van zeven woningen. Met dit plan ben ik op pad gegaan en heb ik een sponsor gevonden. Nu konden de bewoners met een aantal vaklui aan de slag.
In 1999 zijn mijn vrouw en ik weer naar Indonesië gegaan. Naast de rondreis op Oost-Java zijn wij natuurlijk weer in Manggung geweest. Naast de gebruikelijke activiteiten konden wij de gerenoveerde en een afgebouwde woning(en) aanschouwen. Twee woningen waren nog in aanbouw, zodat ik daar zelf ook nog aan heb kunnen metselen.
In Nederland blijf je je bezighouden met Manggung. Er kwamen signalen richting Nederland dat men wel met andere projecten verder wilde gaan, maar dat dan op desa-niveau zou moeten gebeuren om Manggung niet meer privileges te geven boven de andere 16 dusuns die samen de desa Tileng vormen.
Nu ik meer geld nodig had voor andere projecten en voor een groter gebied zeiden mijn sponsors dat ik dan het een en ander maar zou moeten formaliseren.
Tijdens het vertonen van de vakantiedocumentaire over onze reis op Oost-Java werd het idee geboren een stichting op te richten. Een van de toeschouwers was bereid een stichting met mij op te zetten. Nadat ook een collega van mij bereid was een bestuursfunctie te bekleden was het snel bekeken. Op naar de notaris en Stichting Tileng was geboren in juni 2000.
Vanaf dat moment moest het bestuur gaan werken om de stichting verder vorm te geven en operationeel te krijgen.
En vanaf dat moment is mijn leven ook veranderd en wel zodanig dat ik vanaf dat moment dagelijks met de stichting bezig ben. Men zegt wel eens dat mijn leven ten diensten staat van de mensen in dat mooie land Indonesië, maar ik kreeg daarmee wel een leven met voldoening en ook werd mijn leven rijker.
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
We zitten alweer in februari 2014. Dit jaar wil ik de goede relatie met onze donateurs naar een hoger niveau tillen. Als zij daarvoor tenminste openstaan. En daarnaast uiteraard eventuele nieuwe donateurs/sponsors en geïnteresseerden daarin meenemen.
Ook in 2013 hebben we, met hulp van anderen, op allerlei manieren geprobeerd de stichting en haar werk onder de aandacht te brengen van Nederland en daar buiten. Public Relations werk, dat vooral plaatsvond via de eigen website en de diverse social media. De berichten en de zogenaamde weekendverhalen worden gewaardeerd en door velen nooit overgeslagen.
Ik moet echter constateren dat het rendement van het vele Public Relationswerk niet altijd is wat ervan gehoopt wordt. Dit laat onverlet dat de stichting natuurlijk bijzonder verheugd is met de nieuwe donateurs die zich het afgelopen jaar hebben aangemeld.
Ik weet ook dat we met veel charitatieve instellingen, inclusief de hele grote, in de zelfde vijver zitten te vissen om mensen te interesseren voor ons werk, hopend dat dat donaties gaat opleveren.
Wat bedoel ik nu met naar een hoger niveau tillen?
Ik zou zo graag willen dat donateurs, sponsors of geïnteresseerden een project adopteren en als vrijwilliger er voor gaan zorgen dat er voldoende geld binnenkomt om zo’n project te kunnen gaan starten. Immers, we gaan niet eerder met een project van start, voordat het geld tot op de laatste cent aanwezig is.
Voor inzicht in de ‘Projectportefeuille’ kan je met deze link naar de desbetreffende pagina op de website. Het mogen duidelijk zijn dat ook doorlopende projecten (voor een deel) geadopteerd kunnen worden.
Alle projecten in de ‘Projectportefeuille’ zijn door de lokale bevolking ingediend en individueel beoordeeld, waarbij de volgende criteria gehanteerd zijn:
Slechts als aan al deze voorwaarden wordt voldaan, kunnen aanvragen worden gehonoreerd. En voor die laatste voorwaarde vraag ik nu jullie hulp.
Wil je een project adopteren en heb je een idee hoe dat aan te pakken? Laat het ons weten via ons contactformulier op de website of via info@tileng.nl.
Help ons de goede relatie op een hoger niveau brengen en neem de uitdaging aan.
(Foto: kleuterschool TK Ploso. Dit project dient ter vervanging en verbetering van een bestaande kleuterschool in dusun (woongemeenschap) Ploso, onderdeel van de desa Tileng. Benodigd bedrag: € 5.500)
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
Het is weer een zondagmorgen met veel regen. Op Facebook lees je dan veel berichten over het houden van een pyjamadag. Mensen die schrijven dat zulk weer ze de gelegenheid geeft om lekker te luieren na een drukke werkweek. Gelijk hebben ze, zou je zo zeggen. Maar dat geld niet voor een ieder.
Als je als voornaamste taak “fundraising” (fondsen werven) hebt, dan ben je daar 24 uur per dag mee bezig. Ja, 24 uur per dag moet je alert zijn om direct te kunnen reageren op wat voorbij komt, als je denk dat daar mogelijk een donatie of sponsoring te halen is. Alles neerleggen waar je mee bezig bent en direct aan de slag gaan. Mailen of een brief schrijven, met als bijlage de “one pager” van de stichting.
Je hoop dan dat die persoon of instantie zal reageren. Ik vraag dan ook altijd om een reactie, wat deze dan ook zou mogen zijn. Je weet dan waar je aan toe bent en je blijft je niet afvragen of je actie resultaat zal hebben. Het is duidelijk dat je met dit soort werk met teleurstellingen om moet kunnen gaan. Je weet ook dat je met vele in de zelfde “vijver” zit te vissen. Er zijn veel charitatieve instellingen als Stichting Tileng, die goed werk verrichten en ook geld nodig hebben om hun doelen te bereiken.
Dus het zal duidelijk zijn; voor mij op zondag tidak malas malas (niet luieren).
Maar denk niet dat dit gelezen moet worden als een klaagverhaaltje. Ik doe niets liever dan bezig zijn voor Stichting Tileng, ofwel de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java in Indonesië.
Wat mij ook blijvend inspireert zijn de dankbare berichten van de mensen ter plekke. De geweldige resultaten die we daar, als Stichting Tileng (dankzij Nederlandse donaties), bereiken via de inzet en het doorzettingsvermogen van de mensen in de desa’s.
(Foto: Carnero Mediadesign, puinruimen in Imogiri na aardbeving in 2006. Tidak malas malas)
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
Stichting Tileng heeft, zoals alle goede doelen, meer en meer te maken met steeds kritischer mensen. Donateurs en sponsors willen dat hun giften zorgvuldig worden besteed en dat onnodige risico’s worden vermeden, zoals Stichting Tileng doet. De stichting start niet met een project voordat het benodigde geld beschikbaar is. Voor de stichting is het essentieel dat we duidelijk moeten maken waarom we bestaan, waaraan we onze middelen besteden en met welk effect. Vertrouwen en transparantie zijn bij Stichting Tileng altijd de sleutelwoorden geweest.
Het stelt dan ook bijzondere eisen aan onze organisatie en aan onze verslaggeving. Het is niet effectief om sponsors en donateurs te verwennen met een jaarverslag vol uitgebreide beschouwingen over het gevoerde beleid en de eigen organisatie. Ons inziens ziet een sponsor of donateur liever een helder en compacte uitleg over behaalde resultaten en effecten. Stichting Tileng doet dat zo concreet en transparant mogelijk via deze website in de vorm van verhalen en beelden.
Uiteindelijk mondt deze openheid uiteraard uit in de jaarverslagen, waarin opgenomen de financiële verantwoording. Maar ook hier draait het met name om de vraag: aan welke projecten is het geld besteed en wat is er mee bereikt?
Ik denk dan ook dat daarom geconstateerd kan worden dat het vertrouwen in onze charitatieve instelling steeds meer toeneemt en de stichting vaak te horen krijgt dat de donaties goed ingezet worden. De sponsors en donateurs weten bij ons precies waar hun geld naartoe gaat.
Het is goed dat mensen kritisch zijn, dat houdt je scherp. Vele mensen beschouwen het geven aan een goed doel als een plicht. Gelukkig dat die mensen er zijn. Zo kan Stichting Tileng haar mooie werk blijven uitvoeren. Wij voelen het als onze plicht dat zorgvuldig te doen.
Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.
Soms heb je gewoon iemand nodig die voor je gaat en die zorgt dat het goed komt. Om te zorgen dat het op termijn goed komt met de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden is in 2000 Stichting Tileng opgericht. Ja, soms hebben die mensen ons nodig. Nodig om hun leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, te verbeteren, omdat ze dat bepaalde project niet op eigen kracht kunnen realiseren. Dit doet de stichting door het initiëren, begeleiden en financieren van hun projecten.
Dat betekent niet dat de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden achterover kunnen of gaan leunen. Niets is minder waar. Bij elk project moeten ze zelf participeren in de vorm van arbeid of financiële bijdragen naar vermogen. De participatie zorg er voor dat het echt hun project is. Een project dat ze zelf moeten realiseren en vervolgens in goede staat houden.
Zo komen alle projecten tot stand die de stichting initieert, begeleidt en financiert. Over de resultaten kunt u lezen op deze site.
Ook Stichting Tileng heeft mensen nodig die voor de stichting gaan om zo te kunnen zorgen dat het goed komt in de desa’s. Het zal nog de nodige inspanning en tijd vergen voordat een ieder in de desa’s een goede leef- en woonsituatie heeft. We moeten de kinderen ook niet vergeten. Voor de kinderen blijft het verstrekken van studiebeurzen in het kader van het scholarshipproject zeer belangrijk. Als je kinderen laat studeren geeft dat een kans op een beter leven en een betere wereld.
Op dit moment hebben de mensen en kinderen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden gewoon iemand nodig die voor ze gaat en zorgt dat het goed komt.