Skip to main content

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 3)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Deel 1 gemist? Klik hier!  Deel 2 gemist? Klik hier!

In de afgelopen twee delen hebt u kunnen lezen hoe het allemaal is begonnen met Stichting Tileng. Nu terug naar het heden. Inmiddels is de stichting al meer dan veertien jaar actief en dat is niet ongemerkt gebleven. Niet in Nederland, maar vooral niet in Indonesië.

Tijdens de in de vorige delen beschreven reizen en ontmoetingen heb ik twee geweldige mensen ontmoet: Puri Purwanto en Tekad Santosa. Puri woont in Imogiri en Santos in Baturraden. Zij vonden dat de stichting ook het goede werk zou kunnen doen in hun desa’s, Imogiri en Baturraden. In eerste instantie konden wij projecten daar niet honoreren omdat ze buiten het statutaire werkgebied (desa Tileng) van de stichting waren gelegen. Om hen beiden niet al te zeer teleur te moeten stellen, kon een aantal van die verzoeken, via bemiddeling van onze stichting, door een aantal andere instanties alsnog worden gehonoreerd.

Aangezien het bestuur deze werkwijze, mede gelet op het feit dat het merendeel van die projecten ook echt steun verdiende, nogal omslachtig vond, is in 2005 besloten de statuten van de stichting aan te passen. Dat is in 2007 geëffectueerd door de notaris. Het werkgebied desa Tileng werd verruimd tot geheel Java. De stichting steunt nu drie desa’s (dorpen): Tileng, Imogiri en Baturraden op het eiland Java in Indonesië.

We hebben met behulp van onze sponsors, donateurs en de mensen uit de desa’s veel mooie en duurzame projecten kunnen realiseren. Inmiddels hebben we tientallen projecten afgewerkt en gaan we, dankzij uw hulp, verder met lagere scholen in Baturraden, huizen in Imogiri, een landbouw- en veeteelt coöperatie in Tileng, en nog veel meer.

Voor al die projecten tezamen hebben wij nu inmiddels meer dan vier ton euro effectief besteed in Indonesië. Een resultaat waar wij als kleine organisatie, uitsluitend steunend op vrijwilligers, ongelofelijk trots op zijn. Zeker als je bedenkt, dat er tot op heden minder dan 1% aan overheadkosten in Nederland is achtergebleven; vandaar onze bestedingsgarantie van 99%.

Ik besluit deze reeks in de hoop dat u het leuk en interessant vond. Mocht u geïnteresseerd zijn in meer gedetailleerde informatie over de stichting, kijk dan op de website van de stichting (www.tileng.nl) of mail naar info@tileng.nl.

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 2)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Deel 1 gemist? Klik hier!

Gelukkig duurde de nacht niet zo lang. Deze mensen komen om 04.00 uur weer tot leven, dan begint de vrouw alweer aan haar dagelijkse bezigheden. Na een simpel en goed ontbijt zijn wij met de familie naar het schooltje van Ribut geweest en hebben inkopen gedaan op de pasar. Een uur rijden vanaf Manggung. Daar hebben wij kleren en andere noodzakelijkheden voor Ribut en haar vader en moeder gekocht.

Na terugkomst van de pasar hebben wij thee gedronken en nog wat rondgewandeld in de dusun. Toen werd tijdens de gesprekken met de dorpelingen het idee geboren om wat meer te gaan doen voor de bewoners in de dusun Manggung.

Ik heb hen gevraagd een plan te ontwikkelen voor het bouwen/renoveren van woningen in de dusun. Ik zou dan in Nederland op pad gaan om sponsors te vinden die dat plan zouden willen financieren. Na toch wel twee vermoeiende dagen namen wij voldaan afscheid van de familie en de dorpelingen met de toezegging dat wij over twee jaar terug zouden komen.

Snel nadat wij weer in Nederland kwamen, kwam ik in het bezit van het door de bewoners opgezette plan. Het betrof de nieuwbouw van drie woningen en het renoveren van zeven woningen. Met dit plan ben ik op pad gegaan en heb een sponsor gevonden. Nu konden de bewoners met een aantal vaklui aan de slag.

In 1999 zijn mijn vrouw en ik weer naar Indonesië gegaan. Naast de rondreis op Oost-Java zijn wij natuurlijk weer in Manggung geweest. Naast de gebruikelijke activiteiten konden wij de gerenoveerde en een afgebouwde woning(en) aanschouwen. De nieuwe woning was op de plaats van het bamboehutje voor onze familie gebouwd. Zij waren daar zeer blij mee. De andere twee nieuwe woningen waren in aanbouw zodat ik daar zelf ook nog aan heb kunnen metselen. Nu zijn wij maar een dag gebleven wegens tijdgebrek. Wij zijn natuurlijk wel met de familie naar de pasar geweest in Wonosari. Ook nu beloofden wij ons te blijven in zetten voor de dusun en in 2002 terug te komen.

In Nederland blijf je je bezighouden met  Manggung. Er kwamen signalen richting Nederland dat men wel met andere projecten verder wilde gaan maar dat dan op desa-niveau zou moeten gebeuren om Manggung niet meer privileges te geven boven de andere 16 dusun’s die samen de desa Tileng vormen.

Nu ik meer geld nodig had voor andere projecten, en voor een groter gebied, zeiden mijn sponsors dat ik het e.e.a. zou moeten formaliseren.

Tijdens het vertonen van mijn video-opnames van onze reis op Oost-Java werd het idee geboren een stichting op te richten. Een van de toeschouwers was bereid de stichting met mij op te zetten. Nadat ook een collega van mij bereid was een bestuursfunctie te bekleden was het snel bekeken. Op naar de notaris en de Stichting Tileng was geboren in juni 2000.

Vanaf dat moment moest het bestuur gaan werken om de stichting verder vorm te geven en operationeel te krijgen, hetgeen onder andere resulteerde in een website en een tweetalige brochure.

In plaats van 2002 zijn mijn vrouw en ik reeds in maart/april 2001 weer in Indonesië geweest. Enerzijds voor een bezoek aan onze familie aldaar en anderzijds voor een rondreis op West-Java. Daarnaast heb ik totaal een week besteed aan zaken in het belang van de Stichting Tileng. Zoals o.a. het regelen van de vertegenwoordiging aldaar en het maken van afspraken met de leider(s) van de desa Tileng en de dusun’s.

Het was weer een voortreffelijke tijd.

Volgende week deel 3.

 

Van bezoek tot Stichting Tileng (deel 1)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Naar aanleiding van mijn oproep in mijn verhaal ‘De weekendverhalen’ met de subtitel ‘Vraag en antwoordverhaal’ van 15 augustus jl. heb ik de vraag kregen ‘Hoe is het nu zo gekomen?’. Vandaar hieronder (nogmaals) het verhaal “Van bezoek tot Stichting Tileng” in drie delen.

Het is allemaal begonnen in 1997 met het bezoek van mijn vrouw en mij aan ons pleegkind in de desa Tileng, dusun (woongemeenschap) Manggung.

Na onze rondreis door Indonesië, Sumatra, Java en Bali, hebben wij een bezoek gebracht aan ons pleegkindje Ribut Riyani, toen 5 jaar oud, en haar familie. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is hebben wij geen bezoek van een uurtje afgelegd maar zijn wij, op verzoek van de familie, twee dagen te gast geweest. In de maandelijkse briefwisseling met de familie hadden wij toegezegd kippen en geiten mee te nemen als wij naar hen toe zouden komen.
Om deze belofte waar te maken hebben wij tijdens onze autorit van Yogyakarta naar Manggung, ruim twee uur rijden, 10 kippen en 2 geiten gekocht. Daarnaast kochten wij nog een baal rijst, suiker en thee.

Toen wij in Manggung aankwamen was de gehele dusun uitgelopen om deze orang Belanda’s (Nederlanders) te zien. Wij waren namelijk de eerste buitenlanders die de dusun bezochten. Na de kippen in het gereed staande “kippenhok” gezet te hebben en de geiten naast de bamboehut vastgezet te hebben zijn wij begonnen aan de gebruikelijke plichtplegingen onder toeziend oog van alle bewoners. Daarna hebben wij de meegebrachte cadeautjes voor Ribut, de familie en de kinderen van de dusun uitgedeeld.

Na de thee en de versnaperingen, bijeen gebracht door de familie en de bewoners, zijn wij een wandeling gaan maken in de dusun. Voor de bamboehut staat een grote betonnen watertank met een inhoud van 5000 liter. Al snel vertelde Sutimin, de vader van Ribut, dat deze tank leeg was omdat het een vrij droog seizoen was. Desgevraagd vertelde hij dat deze alleen gevuld kon worden door een te bestellen tankauto. Deze moest dan twee keer komen en dat was een hoop geld. Nadat ik gezegd had dat ik het water wel zou betalen als het water gebracht zou worden terwijl ik nog aanwezig was, zei hij dat dat dan binnen een uur te regelen was. En inderdaad, binnen een uur waren er twee tankauto’s geweest en had de familie weer water voor een aantal maanden.

De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Bedtijd brak aan. ‘Hoe zou men dat regelen?’ vroegen wij ons af. Het bamboehutje was een grote ruimte die met gordijnen was afgezet voor de “keuken” en de “slaapkamer”. In het hutje stond een houten bed en een houten bank. Al snel volgde de slaapindeling. Mijn vrouw werd uitgenodigd in het houten bed waarin zij zou slapen met de moeder, Sri Suwarti, en Ribut. Ik moest op de bank slapen en de vader ging slapen op de kleigrond in een hoek van het hutje. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Voor mijn vrouw was het niet gewoon om met zijn drieën in een bed te slapen en voor mij was de bank na verloop van tijd toch wel hard. Als wij niet sliepen konden wij door het dak naar de hemel kijken.

Volgende week deel 2.

Herfst in Capelle, gerommel in Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De herfst doet ook zijn intrede in mijn tuin. Echter het weer is op dit moment wel bijzonder goed, want ik kan nog lekker in de tuin zitten. En dat terwijl de mensen in Baturraden in spanning zitten en wachten op wat er zal gaan gebeuren.

Op het moment heb ik via Skype contact met Tekad Santosa (Santos), die met zijn familie klaar is voor een eventuele evacuatie. Jullie hebben waarschijnlijk gelezen dat de vulkaan Slamet zeer actief is. Ik hoorde zelf de harde knallen via Skype. Santos melde ook dat er een zwarte rookpluim van zeker honderden meters uit de vulkaan opstijgt en dat er lava stroomt.

Het is wachten tot ze van de overheid te horen krijgen dat ze met de noodzakelijke spullen moeten evacueren langs de al lang geleden aangegeven route. Ik schreef daar al over na mijn werkbezoek van april mei jl. Ja inderdaad, zolang is die Slamet al aan het rommelen. Nu is het fase drie. Minimaal een persoon per huis moet wakker blijven om een ieder direct te kunnen waarschuwen als de evacuatie daar is. Een zenuwslopende situatie omdat de mensen maar moeten afwachten wat er gaat gebeuren.

Laten we hopen dat de Slamet op korte termijn weer gaat slapen zodat de mensen in Baturraden het normale leven weer kunnen oppakken. Daarbij hopen wij dat er dan geen slachtoffers zijn gevallen en er geen schade is ontstaan.

Jullie zullen begrijpen dat het van groot belang is om de stichting te blijven steunen, zodat wij gelijk meer (financiële) steun kunnen geven wanneer de vulkaan onverhoopt schade veroorzaakt in Baturraden.

Het geeft geen fijn gevoel als je lekker in je tuintje zit en je weet wat er mogelijk in Baturraden kan gaan gebeuren. We leven met ze mee.

Tijdens het plaatsen van dit verhaal kregen we een kort geruststellend mailtje van Santos.

“Beste pak Ton bu Wil en pak Cees,
Slamet is nuw weer rustijg en wij sijn weer velijg verlopijg niet hoef gaan ge evakuasi naar en bepalde plat sijn. does jullie niet onrustijg met ons sijn dank voor jullie andag voor ons famillie en onse kampoeng.
salam santos en iko”

(De Slamet is nu weer rustig en wij zijn voorlopig weer veilig en hoeven niet te evacueren naar een bepaalde plaats. Dus jullie hoeven niet ongerust te zijn. Dank voor jullie aandacht voor onze familie en de kampong.)

Kumpulans en Pasars

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Na een aantal jaren zelf Kumpulans te hebben georganiseerd, zijn we daarmee gestopt. De geringe opbrengst, ten opzichte van de geweldige inzet van onze ambassadeur Wouter Muller, Wieteke van Dort, Ernst Jansz, vele andere artiesten en alle vrijwilligers, was eenvoudigweg niet lonend. En omdat voor ons overeind moest blijven staan, dat alle activiteiten alleen maar geld moeten opbrengen en vooral niets mogen kosten hadden wij geen andere keus. Donaties mogen alleen gebruikt worden voor projecten in Indonesië en niet voor Kumpulans of andere kosten hier in Nederland. Onze 99% bestedingsgarantie moet onverkort gehandhaafd blijven.

We nemen de laatste tijd echter op uitnodiging deel aan Kumpulans en Pasars georganiseerd door sympathisanten van de stichting. Zoals Kelapa Muda (Peter Lefeber) en WZH-Waterhof (Jane Velden en Jeannette Baas).  Zij stellen ruimte en tijd beschikbaar en nodigen artiesten uit. Ons bestuurslid Ellen Mierop wordt gevraagd mee te helpen met de organisatie. Dat doet ze dan ook graag en met volle inzet.

Als onze ambassadeur door de organisatie gevraagd wordt, en hij tijd heeft, zal hij aanwezig zijn en optreden. Dat trekt dan ook weer fans van hem aan. Wouter vraagt altijd en overal de aandacht voor het werk van de stichting en het belang van donateurs.

Roll-up banner - TilengOp de meeste Kumpulans en Pasars hebben we de beschikking over een kraampje. Die kraam wordt bezet door bestuursleden en af en toe doen we een beroep op vrijwilligers. Met onze nieuwe rolbanner (foto) trekken we voldoende aandacht en hoeft men niet naar ons te zoeken. Met brochures, ‘one pagers’, magazines, antwoorden op gestelde vragen, verhalen en videobeelden presenteren wij ons.

Onze aanwezigheid is nooit voor niets. Naast nog meer naamsbekendheid ontvangen we ook regelmatig giften en worden mensen donateur.

Op zondag 26 oktober is de eerstvolgende Kumpulan waar we weer op uitnodiging aanwezig zullen zijn. Deze wordt gehouden (letop!! gewijzigde lokatie) zaal SBS, Kerketuinenweg 2, Den Haag, hoek Kerketuinenweg/Dedemvaartsweg, gratis parkeren. Openbaar vervoer Randstadrail lij 4. Hou dus onze website, en Facebook, in de gaten.

Ook hier geldt:

Stichting Tileng zijn we echt met z’n allen!

 

Bouworde vzw en Stichting Tileng

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Op dit moment vind er overleg plaats tussen het Belgische Bouworde vzw en Stichting Tileng om volgend jaar jongeren naar Baturraden te laten afreizen. In overleg met de mensen van de stichting daar wordt er een project uitgekozen wat onder handen genomen kan worden door de jongeren. Voor dat het allemaal definitief rond is gaat eerst een stafmedewerker van Bouworde vzw in december a.s. naar Baturraden om de situatie te bekijken en met Tekad Santos, onze manager daar, afspraken te maken.

Wat is Bouworde vzw voor organisatie?

Bouworde vzw is een Vlaamse jeugdorganisatie die jaarlijks meer dan 1100 jongeren uitstuurt. Bouworde vzw wil jongeren vormen en bewust maken van de kansarmoedeproblematiek en andere maatschappelijk relevante thema’s door hen als vrijwilliger te laten werken op projecten in Afrika, Azië, Europa of Latijns-Amerika en/of hieromtrent workshops aan te bieden.Hierbij ontdekken ze andere culturen, leren ze werken in groep, zoeken ze samen naar oplossingen en ondervinden ze aan den lijve hoe verrijkend het wel is om anderen effectief een beter bestaan te bezorgen. Kortom, ze worden wereldburgers in de meest brede betekenis van het woord.

Bovendien bieden we jongeren een alternatief voor  het hedendaagse individualisme, de onverschilligheid en de sensatie/prestatie gerichte maatschappij. Via hun eigen engagement kunnen ze solidariteit uiten en daadwerkelijk deelnemen aan verbeteringsprojecten wereldwijd. En dit zowel door hulp te bieden op vlak van huisvesting (technisch bouwen), als door de natuurlijke omgeving te beschermen (ecologisch bouwen) of via de organisatie van activiteiten voor de plaatselijke bevolking (sociaal bouwen).

Als landelijke jeugdvereniging is Bouworde vzw erkend en gesubsidieerd door het Belgische ministerie van Jeugd en bestaat ondertussen al meer dan 60 jaar.

 

Een ‘hart verwarmende’ opening van bedrijf ‘DSPPM’

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Capelle aan den IJssel, Rietbaan (Hoofdweggebied)

Familie De Vries presenteert het bord“Ik zeg met klem, het kan met DSPPM”. Het bord dat familieleden maakten voor directeur D.S.P.P.M. de Vries (“Zeg maar Dominique”) van het gelijknamige bouw- en adviesbedrijf, zorgde voor een vrolijke noot bij de opening van het nieuwe bedrijfspand.

Zaterdag 30 augustus 2014 was het zo ver. Dominique de Vries en zijn medewerkers hadden er geen gras over laten groeien en de openingsceremonie was kleinschalig maar hartverwarmend. Het doorknippen van het lint door beschermheer van de Stichting Tileng, de heer Frank Koen, ging goed. Dat kon ook niet anders want de heggenschaar was groot genoeg voor het tere lint. Na de gebruikelijke toespraken door directeur De Vries zelf en ook door de heer Koen (in het dagelijkse leven burgemeester van Capelle aan den IJssel), was het de beurt aan voorzitter Ton Lange van Stichting Tileng. Hij memoreerde het allereerste begin van het idee om ‘iets’ meer te doen dan op grote afstand alleen geld te doneren of om een kind ‘ver weg’ financieel te ondersteunen. Het ontstaan van Stichting Tileng werd aldus een feit en het groeide uit tot een echte wezenlijke bijdrage in goederen, geld en dieren voor dorpsbewoners in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java (Indonesië). Het voorbeeld dat Ton Lange aanhaalde over de eerste koeien waar de dorpelingen verder mee aan de slag gingen om ze te gebruiken, maar ook om het aantal uit te breiden, kreeg bewondering en applaus van de aanwezigen.

Na de opening werd een ‘powerpoint’-presentatie gegeven over de activiteiten van de Stichting Tileng. Het nieuwe bedrijf ‘DSPPM’ van Dominique de Vries had nog een verrassing in petto: een donatie welke in ontvangst werd genomen door beschermheer Koen. Hij, op zijn beurt, en onder toezicht van de genodigden, stopte het geschenk in een provisorische bus en nodigde verder iedereen uit hetzelfde te doen. Onder het genot van heerlijk (Indisch en Hollands) eten werd geklonken op een verder succes van zowel ‘DSPPM’ als van de Stichting Tileng. Een geslaagde opening met als credo: ‘Nu eens zet je kleine stapjes, dan weer maak je een flinke sprong’. Een slagzin voor zowel Stichting Tileng als voor het nieuwe bedrijf.

 

Hoe werken we en hoe houden we de vinger aan de pols?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Naar aanleiding van vragen over onze manier van werken, zoals die gesteld zijn door bezoekers van onze stands op Kumpulans en Pasars, lijkt het een goed idee om nog een keer aan te haken bij een eerder geplaatst verhaal over onze organisatie en ons handboek.

Iedere organisatie heeft een beleid, zo ook Stichting Tileng. Om miscommunicatie en onduidelijkheid te voorkomen, dient het beleid zowel voor het bestuur in Nederland, als voor de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië, geheel helder te zijn. Alleen op die manier kan gegarandeerd worden dat al het geld dat Stichting Tileng aan donaties uit Nederland ontvangt aan de juiste zaken in Indonesië besteed wordt. De bestedingsgarantie van 99% is namelijk één ding, maar de lokale besteding van dat geld is een tweede. De bestedingsgarantie waarborgt het feit dat de ontvangen donaties niet uitgegeven worden aan overheadkosten in Nederland en dat 99% van de donaties in Indonesië besteed wordt. Maar ook de daadwerkelijke besteding van dat geld op lokaal niveau brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Het werk van de stichting stopt tenslotte niet bij het ‘afleveren van een zak geld’. Nee, daar begint het werk eigenlijk pas.

De lokale besteding van de donaties vraagt om een eenduidig beleid en een goed geoliede organisatie.  De stichting is in de rol van monitor bij alle processen betrokken. Het Nederlandse bestuur doet dat vanaf afstand en het management team, dat de stichting in Indonesië vertegenwoordigt ,doet dat op lokaal niveau. U kunt zich voorstellen dat een goede samenwerking tussen ‘Nederland en Indonesië’ essentieel én uitdagend is. De uitdagingen zitten hem niet alleen in de fysieke afstand, maar ook in het verschil in taal en cultuur.

Tegelijkertijd ligt er ook een uitdaging op het gebied van aansturing en controle vanuit Nederland. Hoewel Stichting Tileng enerzijds altijd zeer duidelijke regels en richtlijnen heeft gehad, waar een ieder zich aan moet houden, streeft de stichting er anderzijds óók naar om de mensen daar te stimuleren in hun eigen initiatieven. De organisatie wil voorkomen dat er een ‘wij weten het beter’ houding ontstaat of een bureaucratische brij die de lokale creativiteit tempert.

Voor een gezonde bedrijfsvoering zijn transparantie en eenduidigheid van het beleid dus essentieel. Om die zaken te handhaven heeft de stichting een ‘Stichting Tileng – handboek’. Het handboek bevat naast de doelstelling ook organogrammen en richtlijnen op diverse gebieden.

Het handboek heeft zowel een grote waarde in de ondersteuning van het dagelijkse beleid als met het oog op toekomstige ontwikkelingen. Het representeert de wortels van de stichting, waardoor de ‘Stichting Tileng-boom’ groter kan worden en meer draagkracht krijgt. Het handboek is in nauwe samenwerking met het management team in Indonesië ontwikkeld. Naast een Nederlandse versie bestaan er ook een Engelse en een Indonesische versie van het handboek.

Wilt u meer details weten, of het gewoon nog een keer nalezen, ga naar het ‘Handboek‘. Ik hoop dat het antwoord geeft op alle vragen. Dank voor het stellen van de vragen tijdens Kumpulans en Pasars. Het heeft mij aangezet tot het schrijven van dit verhaal en ligt daarmee ook in het verlengde van mijn vraag in het verhaal ‘De weekendverhalen‘ – met de subtitel ‘Vraag en antwoordverhaal’ – van 15 augustus jl..


Stichting Tileng heeft een eenduidig beleid en is een goed geoliede organisatie.

 

Fotoalbums op de website

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

In mijn verhaal van 28 oktober 2013 schreef ik onder andere:

“De website van Stichting Tileng vandaag lijkt niet meer op die van gisteren. We kunnen het nu hebben over de nieuwe website van Stichting Tileng voor het komende decennium.”

en

“Door middel van rapportages, weekendverhalen, krantenknipsel, foto’s en ander beeldmateriaal is te zien wat Stichting Tileng, samen met haar donateurs en sponsors, in Tileng, Imogiri en Baturraden allemaal heeft bereikt …………….”

Onlangs is er een al eerder aangekondigd item “Fotoalbums” online gegaan. Op deze pagina zijn foto’s geplaatst van voor de stichting belangrijke, wetenswaardige en leuke gebeurtenissen. Die beelden willen wij u niet onthouden. Neem dus snel eens een kijkje op de pagina “Fotoalbums”.

De kracht van Stichting Tileng is het zich onderscheiden door volledige transparantie in woord, beeld en cijfers. Daar draagt de pagina “Fotoalbums” belangrijk aan bij.

Mist u nu iets, of wilt u van een specifiek onderwerp of project beelden zien, laat het ons weten en wij kijken in ons fotoarchief of we uw wens kunnen verwezenlijken.

Dus schroom niet en neem contact met ons op. info@tileng.nl

Stichting Tileng laat projecten van de grond komen met uw steun!

 

De weekendverhalen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

We zijn weer terug met een verhaal. Het was even vakantie. Dit keer niet in Indonesië, maar in Thailand. Op 27 juni plaatste Cees, onze penningmeester, een verhaal over onze weekendverhalen. Daarin schreef hij onder andere “Stichting Tileng streeft er naar minimaal 1 keer per week iets nieuws te plaatsen. Bij voorkeur op vrijdag, zodat onze vaste volgers iets te lezen hebben in het wekend. Vandaar dat deze stukjes luisteren naar de naam “Weekendverhalen”. Het is inderdaad ‘streven’, want in de vakantie lukt dat vaak niet. Zeker als je in een ander land vakantie hebt dan Indonesië.

In dat verhaal nodigde Cees de lezers uit een verhaal in te sturen, als men een ervaring heeft opgedaan met het werk van de stichting.

Tijdens mijn vakantie dacht ik: ik doe ook een oproep. Maar net weer even anders.

Mogelijk dat u bij het lezen van onze website, onze Facebook pagina of onze weekendverhalen denkt: hoe zit ’dit of dat’ nu precies? Of, ik zou ‘zus of zo’ nou eindelijk weleens van de stichting willen weten! Schroom dan niet en stel de vraag via info@tileng.nl. Doe het zo uitgebreid mogelijk, zodat een volledig en juist antwoord kan worden gegeven. Wij, als bestuur, zullen dat antwoord dan redigeren in de vorm van een weekendverhaal. Voor we het plaatsen leggen wij het (antwoord)verhaal aan u voor, met het verzoek te kijken of we de vraag goed hebben begrepen.

Dus mensen, reageer. Zo krijgen we mogelijk een reeks van leuke, interessante en onverwachte weekendverhalen.

Want, zoals Cees eerder schreef:

Stichting Tileng, dat zijn we allemaal!