Skip to main content

Tag: Baturraden

Nalatenschap

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De tijd gaat hard. We gaan weer richting het einde van het jaar. Rond die tijd zijn er van die overdenkingsmomenten. Zo ook dat we ons realiseren dat we allemaal ouder worden. En weten dat er een tijd komt dat we er niet meer zullen zijn. Het is goed daar eens rustig over na te denken. Wat gebeurt er met onze spullen en ons geld?

Natuurlijk hebben we erfgenamen, die hun deel krijgen. Dat is goed geregeld in Nederland. Dat geeft een goed en rustig gevoel.

Misschien overweegt u om ook iets na te laten aan een goed doel, zoals Stichting Tileng. Een charitatieve instelling met een 99% bestedingsgarantie, die zeer actief is in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java in Indonesië, met als doelstelling het verbeteren van de leef- en woonsituatie in deze desa’s.

Wanneer u Stichting Tileng opneemt in uw testament, maakt u het mogelijk dat de stichting ook in de toekomst het belangrijke werk kan voortzetten. Uw nalatenschap aan Stichting Tileng is geheel vrij van erfbelasting. Alles wat u nalaat komt volledig ten goede van de projecten in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Heeft u vragen, neem dan contact op met onze penningmeester Cees van der Jagt. Per mail via vdjagt@tileng.nl of tijdens kantooruren op +31 (0)180 -744 285.

Voor andere gedetailleerde informatie over de stichting en haar projecten in Indonesië, ga naar www.tileng.nl .

 

Bouworde Vlaanderen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Onlangs kregen we het bericht van Bouworde Vlaanderen dat alle vrijwilligers weer terug zijn in België en dat ze heel tevreden zijn met de kampen die in 2016 in Baturraden hebben plaatsgevonden. Ze hopen dat ze ook in 2017 met drie groepen kunnen komen om te werken aan (een) gezamenlijk(e) project(en).

Ook bedankte Bouworde Vlaanderen Stichting Tileng voor de goede en vlotte samenwerking. Dat heeft ons goed gedaan en is natuurlijk wederzijds.

Hieronder vindt u een tekstje dat één vrijwilliger heeft geschreven over zijn mooiste herinnering aan zijn werk en verblijf in Baturraden.

“Wat is je mooiste herinnering aan je bouwkamp?

Deze vraag is te moeilijk om te antwoorden. De hele reis was zo fantastisch dat ik niet kan kiezen wat het mooiste moment was. Het spelen met de kinderen van het dorp, bouwen aan de school, zonsopgang op een berg, naar de melkweg kijken op het strand, een actieve vulkaan beklimmen tot aan de rand van de krater, snorkelen tussen koralen in Bali, bodyraften in Pangandaran, (proberen te-) surfen op golven die veel te sterk en hoog waren om het voor de eerste keer te leren, deelnemen aan het grote carnavalsfeest van de regio en de dag erna zien dat we in het groot op de voorpagina van de krant stonden, door prachtige rijstvelden en plantages wandelen vlakbij onze homestay met een gigantische vulkaan op de achtergrond, etc etc….”ok weet hij dat ook?

 

Waarom ik ben toegetreden tot het bestuur

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Mijn naam is Janou Herder en ik ben 25 jaar oud. Ik ben een zogenaamde “3e generatie indo”. Hieruit is mijn liefde voor Indonesië ontstaan. Tot voor een paar jaar geleden wist ik nog erg weinig af van mijn Indische roots en was Indonesië voor mij niet meer dan een mooie vakantiebestemming in Azië. Totdat ik in 2014 samen met mijn moeder op zoek ging naar onze roots in Indonesië. Tijdens deze reis heb ik het echte Indonesische gevoel ervaren en plekken gezien waar mijn opa vroeger heeft gewoond. Het voelde als thuiskomen en sindsdien gaat er geen dag voorbij waarin ik niet terug verlang naar dit prachtige land.

Na deze reis besloot ik het jaar daarop terug te keren. Ditmaal niet alleen als toerist, maar door echt op te gaan in het lokale leven. Via via kwam ik terecht bij Stichting Tileng. Een stichting die mij meteen aansprak door het transparante en eerlijke karakter en het feit dat alle projecten op initiatief van de lokale bevolking worden opgezet. Na mailcontact met Ton Lange en Santos (General Manager van de stichting in Indonesië) ben ik afgereisd naar Baturraden, Java, om daar een maand bij Santos te verblijven en me in te zetten voor de scholen van Stichting Tileng. Dit was zo’n geweldige ervaring dat ik bij terugkomst contact ben blijven houden met de stichting. Na een tijd als vrijwilliger actief te zijn geweest werd mij afgelopen maand gevraagd of ik wilde toetreden tot het bestuur. Hier hoefde ik niet lang over na te denken. Dit wilde ik zeker! Deel uitmaken van een stichting die al zoveel heeft betekend en zal betekenen voor het land waar ik een stukje van mijn hart heb achtergelaten. Wat is nou mooier dan dat? Ik hoop hier een mooie bijdrage aan te kunnen leveren.

 

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

 

Indonesië, Gordel van Smaragd door Ton Lange

GEPLAATST OP: 22 MAART 2013 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

Indonesië wordt vaak de Gordel van Smaragd genoemd. Het immense land is dan ook te vergelijken met een parelsnoer. Het land heeft talloze parels, die allemaal net even anders zijn. En je kunt hier wel vijf rondreizen maken. Of meer. Of alleen een strandvakantie. Het eiland Java, waar de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op liggen, is vooral bekend vanwege de Borobudur, de grootste boeddhistische tempel ter wereld. Maar niet een ieder maakt op een indringende wijze kennis met de bewoners. Er is daarvoor niet altijd tijd binnen een vol reisprogramma. Onze sponsor Stichting Bersama ruimt, op verzoek van de reiziger, voor zo’n kennismaking wel ruimte in een programma.

Toeristen zijn erg belangrijk voor de mensen waar dan ook in Indonesië. Het geeft hen de gelegenheid een centje (bij) te verdienen voor het dagelijkse levensonderhoud. Eten, drinken, service e.d.. Lees onder andere mijn verhaal “Alles op de fiets” nog eens.

Indonesië is typisch een land waar je elke keer wat nieuws ontdekt. Zowel op reis in weer een ander deel van Indonesië als bij je bezoeken in de desa’s gelegen in het werkgebied van de stichting.

Nieuws uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden waar Stichting Tileng actief is. Nieuws over de woon- en leefomstandigheden van de mensen in de desa’s. Het gaat stapje voor stapje vooruit met ze daar in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. De mensen zijn dagelijks bezig te onderzoeken hoe het beter kan. Zij zijn het immers die als geen ander weten op welke schaal en op welk niveau de woon- en leefomstandigheden verbeterd kunnen worden. Daarom heeft de stichting ervoor gekozen alleen die projecten te financieren die door de bevolking zélf, mede door tussenkomst van het dorpscomité en ons lokale projectmanagement, voor financiële steun bij de stichting worden voorgedragen.

Het per project beschikbaar stellen van geld maakt het eigen initiatief uitvoerbaar, terwijl het voor alle betrokken partijen inzichtelijk en beheersbaar blijft. Het geloven in een actieve betrokkenheid van de mensen en het investeren in oplossingen die door de mensen zelf worden aangedragen, zorgen op de lange duur voor werkelijke verbetering van hun leef- en woonomstandigheden. Met andere woorden de financiële hulp van de stichting komt rechtstreeks en volledig ten goede aan zichtbaar effectieve projecten. Het betreft dus geen noodhulp, maar financiële steun aan structurele projecten, gericht op het direct (via inkomen gegenereerde projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te verhogen.

Ondernemen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) neemt een belangrijke plaats in binnen bedrijven. Het betekent verantwoordelijkheid nemen als bedrijf, maar het levert ook meer klanttevredenheid op en een positieve bijdrage aan het bedrijfsimago. Het draagt bij aan uw ambitie, aan groei en aan succesvol zijn.

Waarom ondernemen op niveau?

Onze  ondersteuners van het eerste uur hebben ook ambitie. Zij willen ook dat kinderen in volle bloei komen! Kinderen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden verdienen voeding, gezondheidszorg en onderwijs. Een veilige leefomgeving waar ze liefde ervaren en doorgeven. Luisteren naar kinderen en samen armoede en onrecht aanpakken. Dat waarmaken is het mooiste wat je kunt doen.

Ondernemen op niveau met Stichting Tileng betekent niet alleen toegang tot de lokale markt, relatiebeheer, image building en invulling geven aan het MVO-beleid. Ondernemen op niveau betekent ook een extra dimensie voor uw bedrijf, door het te verbinden aan het leven van jonge en kwetsbare kinderen.

Samen ondernemen met ambitie

We lichten onze aanpak graag toe in een persoonlijke kennismaking, om te kijken op welke manier uw bedrijf en Stichting Tileng complementair aan elkaar kunnen zijn. Met uiteindelijk het doel: Elk kind tot bloei!

Bel voor meer informatie naar: +31 (0)180 -744 285 (alleen tijdens kantooruren) en vraag naar Cees van der Jagt of mail naar vdjagt@tileng.nl.

Wie gaat op deze uitnodiging in?

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

Jong geleerd, oud gedaan – door Ton Lange

GEPLAATST OP: 15 MAART 2013 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

Toen ik deze foto zag van deze vissende jongen moest ik gelijk denken aan twee regels die ik vaak opschrijf. “Geef de mensen een hengel en geen vis” of “Verbeter de wereld begin bij de kinderen”. Daar mag nu wat mij betreft ook bij “Jong geleerd is oud gedaan”. Een waarheid als een koe.

Verbeter de wereld, begin bij de kinderen & Jong geleerd is oud gedaan.

Al meer dan 5 jaar verstrekt Stichting Tileng, met behulp van een aantal fantastische sponsors, studiebeurzen aan schoolkinderen in Tileng, Imogiri en Baturraden. Deze studiebeurzen zijn met name bedoeld voor kinderen die goed kunnen leren, maar door gebrek aan geld het risico lopen van school gehaald te worden.

Teneinde dit mogelijk te maken zoeken wij continue naar personen of bedrijven die een leerling willen sponsoren en, afhankelijk van de beschikbare gelden, voegen wij nog een aantal leerlingen toe, die door Stichting Tileng uit algemene middelen worden bekostigd.

Geef de mensen een hengel en geen vis.

Een van de grootste successen hier is de tot de verbeelding sprekende  “buffelbank”. Wij in Nederland zouden het “koeienbank” noemen. De koe (sapi) is ook een uitstekende ‘mestfabriek’ en wordt als zodanig ingezet om het land vruchtbaar te houden. Bovendien is de koe, over het algemeen na kunstmatige inseminatie, de voortbrenger van een waardevol kalf, dat op de markt verkocht kan worden, zodat de familie in kwestie naast de opbrengst in natura er ook financieel op vooruit gaat en hun levenstandaard kunnen verbeteren.

Iedere familie heeft een eigen koe gekregen. En iedere familie heeft de verantwoordelijkheid voor die koe. Als de koe niet aan het werk is, staat ze in de houten stellingen naast het land. Dit is wat gebeurt in de woongemeenschap Manggung, onderdeel van de desa Tileng en in de desa Tileng zelf. In de overige 14 woongemeenschappen moeten er ook nog “buffelbanken” gerealiseerd worden, zodat meer mensen er op vooruit gaan.

Help ons helpen

U kunt u altijd voor beide projecten aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten van een studiebeurs zijn, afhankelijk van het soort onderwijs, tussen de EUR 175 en EUR 500 per leerling per jaar. De kosten voor de aanschaf van een koe voor de “buffelbank” ligt tussen de EUR 300 en EUR 600 afhankelijk van de prijs op de veemarkt op dat moment. Ons management in Indonesië zorgt er voor dat het geld ook daadwerkelijk aan die projecten wordt uitgegeven.

En toen de praktijk!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Bijna 2 jaar geleden ging ik voor de 2de keer naar Java. Dit keer met een vriendin. We wilden elkaar de plekken laten zien waar onze ouders gewoond en gewerkt hadden.

Maar we gingen natuurlijk ook de plaats bezoeken waar mijn vriendin, na de oorlog, is geboren en 9 jaar gewoond heeft. Maar er was nog een plaats waar zij perse naar toe wilde : Baturraden. Zij was er een keer eerder geweest en had Santos (general manager van de stichting in Indonesië) ontmoet. Die zou en moest ik ook ontmoeten. In het vliegtuig las ik informatie over Stichting Tileng . De doelstelling sprak me direct erg aan. Ik kom namelijk uit een familie van onderwijsmensen. Dat deze stichting zich onder andere hard maakt om het onderwijs in een aantal desa’s te verbeteren, sprak me daarom erg aan.

En toen de praktijk! De hartelijkheid van de ontvangst door Santos en zijn vrouw Succi vergeet ik nooit meer, om over het overheerlijke eten maar te zwijgen, 7 dagen lang. Ik droom er nog van!

Maar we werden natuurlijk op sleeptouw genomen door Santos. We bezochten een aantal scholen, zowel de kleuterscholen, als scholen voor de oudere kinderen. Ik zag mooi onderhouden, in vrolijke kleuren geverfde gebouwen, maar bovenal : enthousiaste en gemotiveerde leerkrachten. Daarnaast was er lesmateriaal dat ik op andere scholen die ik bezocht had, niet gezien had.

Wat ik heel erg bijzonder vond, was dat op een van de scholen, eentje midden in het bos, een groepje kinderen met een verstandelijke beperking les kreeg. Ze zaten in de open lucht, op een kleed dat op de grond lag, te werken met ontwikkelingsmateriaal. De juf werd geassisteerd door één van de ouders van de leerlingen. Met een eindeloos geduld werd geprobeerd de kinderen letterlijk en figuurlijk bij de les te houden. Maar als ze het nodig hadden een rondje te lopen, was dat ook goed.

Er waren ook leerlingen bij die naast de verstandelijke beperking een autistische stoornis hadden. Na meer dan 40 jaar gewerkt te hebben bij een organisatie die hulp biedt aan mensen met een verstandelijke beperking, was ik blij verrast dat deze groep kinderen hier zoveel persoonlijke aandacht kreeg. Op geen enkele andere school op Java had ik dat eerder gezien.

Opvallend was het de mensen die op de scholen werkten niet de indruk wekte zich afhankelijk te voelen doordat ze ondersteund werden door de stichting Tileng, maar dat ze juist een grote mate van zelfbewustzijn uitstraalden.

Trots op het werk dat de deden. Zich ervan bewust dat ze bezig waren met werk van wezenlijk belang. Ze werkten aan een betere toekomst voor zoveel kinderen!
Groetjes, Anje

Naar Java

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Mijn eerste keer naar Java was in 2011, geweldige reis, wist niet wat ik me er van moest voorstellen. Ik kon de meereizende muzikant, tekstschrijver en componist Wouter Muller (ambassadeur van Stichting Tileng) een beetje, voor de rest was ik alleen in het gezelschap.

Geweldige reis, een mooie belevenis.

Een heel andere wereld en we gingen ook naar projecten van Stichting Tileng. Ze hadden gevraagd in Nederland wat spulletjes mee te nemen voor de scholen, zoals gummetjes, potloden enz..

Wat een ontvangst op de scholen en het mooie was, we gingen op 18 maart een bezoek brengen, 18 maart is ook mijn verjaardag, werd toen 61 jaar. Een geweldige taart hadden ze laten maken. Wat een feest, iedereen zong voor mij Lang zal ze leven, heb me nog nooit zo jarig gevoeld, dus mijn hartje lag meteen bij de mensen en de kinderen van de stichting.

Santos (de general manager van de stichting in Indonesië), een mooie man, wat doet hij goed werk.

Het is op Java natuurlijk een heel verschil met Nederland, niet verkeerd, maar het is daar wel armoedig, met wat wij gewend zijn. Maar wat een blije gezichtjes van de kinderen, zo beleefd en zo lief. Wat een tevredenheid.

2012 weer geweest met neef (Jos) en zijn zus (Tilly). Ik had ze een beetje gek gemaakt en ja, ze gingen mee. Die reis hebben we ook Irmgard leren kennen. Voor de stichting weer spulletjes meegenomen. Die hebben we zelf uitgedeeld in de klassen. Wat een tevredenheid wederom.

Wat worden de stichting scholen goed onderhouden. Ze waren alles aan het schilderen en mooi aan het maken. Dus weer een geweldige ervaring.

2014 weer geweest, wat een vooruitgang weer. Meer projecten gerealiseerd.

De stichting beheert ook koeien voor de bevolking en dat geeft ze werk.

Wij, Tilly, Jos, Irmgard en ikzelf, Tillie, hebben een koe geadopteerd. De naam van de koe is geworden Tjit, al onze voorletters.

In 2016 weer met Wouter mee op vakantie naar Java en Bali. Ook Irmgard, Jos, Tilly en ik. We wilden de koeien wel zien, want er waren erbij gekomen en ze hadden jonge koeien gekregen.

Wat heel jammer was dat de reis, wat ik begrepen heb, verkeerd geplant was door de reisorganisatie, want we konden niet naar de scholen vanwege examens. Ja, dat moet daar ook gebeuren. Daardoor hebben we ook Tjit niet gezien. HEEL jammer.

Ik hoop nog een keertje te gaan, maar kost wel erg veel geld (wel waard).

Na de eerste keer ben ik donateur geworden van de stichting.  Dat zou ik niet doen als ze geen goed werk leveren.

Lieve groetjes, Tillie van Rijn

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

Project Kali is gereed …….  – door Cees van der Jagt, penningmeester Stichting Tileng

GEPLAATST OP: 20 SEPTEMBER 2013 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

In ons verhaal “Vuilnisophaaldienst” van 19 juli jl. schreven wij: De door de stichting gebouwde bad- en wasgelegenheden dragen ook bij aan het verbeteren van de hygiëne van de mensen in de desa. Ze wassen zich en doen hun behoeften niet meer in de kali, maar netjes in de wasgelegenheden en op het toilet. Hier komen we nog een keer op terug in een apart verhaaltje met foto’s.”

Belofte maakt schuld. Hierbij de beloofde foto’s van de inmiddels in gebruik genomen nieuwbouw. Hierboven ziet u links de diverse bad- en toiletruimtes en rechts het interieur van zo’n ruimte, met een toilet en een mandi. Uiteraard zit het er heel anders uit dan het toilet en de douche bij ons thuis, maar voor de Indonesië-gangers onder ons is het een bekend gezicht.

Onderaan ziet u links een gelegenheid voor het doen van de was. De foto rechts vraagt echter enige uitleg.

De belangrijkste doelstellingen bij de bouw van deze faciliteiten waren enerzijds het scheiden van het toilet, het baden en het doen van de was, hetgeen voorheen allemaal in de kali (beek) gebeurde, en anderzijds het door de aanleg van waterleiding en riool de aan- en afvoer van water op een hygiënischer wijze te doen plaatsvinden. Dit stuitte echter op bezwaren  van een aantal bewoners die op traditionele gronden van mening waren dat je je moest wassen met stromend water van de kali. Om ook deze groep te bewegen van de faciliteiten gebruik te maken zijn een aantal ‘douches’ gebouwd, waar het (ijskoude) water van de kali via een slang naar binnen wordt geleidt.

Verhaal 10-06-2016 b

Wij zijn verheugd om op deze wijze, met een relatief bescheiden investering, bij te kunnen dragen aan de verbetering van de hygiëne in de desa. Uiteraard zijn ook in Indonesië steeds meer huizen voorzien van eigen voorzieningen, maar zolang dat nog niet voor iedereen geldt kunnen dergelijke openbare gelegenheden een belangrijk verschil maken.

 

Bunga lili, koken voor het goede doel

Geschreven door admin op . Gepost in Weekendverhalen.

Mijn naam is Sonja van der Lely-Koene, 61 jaar geleden geboren in Jakarta.

Ik ben in contact gekomen met de Stichting via Tong Lange. Ton is diverse keren op mijn uitnodiging aanwezig geweest bij mijn aanschuiftafel Bunga lili, waarbij ik Oosters kook en de opbrengst naar Stichting Tileng gaat.

Via een presentatie van Ton kregen mijn gasten en ik een kijkje in het reilen en zeilen van Stichting Tileng en zo kon men zien hoe hun geld daadwerkelijk terecht zou komen. Ton’s enthousiasme en gedrevenheid werkten aanstekelijk. Mijn motivatie om voor Tileng te koken bleef groeien en die vele avonden hebben de stichting en mij heel dicht bij elkaar gebracht. Een paar maanden geleden vroeg Ton mij of ik bestuurslid wilde worden. Zeer vereerd heb ik toen ja gezegd. Ik voel mij een bevoorrecht mens dat ik de taak van bestuurslid van deze stichting op me mag nemen.

Tijdens een prachtige wandeling naar de zwavelbronnen in Baturraden vertelde onze gids Tekad Santos over zijn werkzaamheden voor een Nederlandse stichting, Stichting Tileng. Toen hij merkte dat onze interesse was gewekt, nam hij ons mee naar de bouw van één van de lagere scholen in Baturraden. We waren onder de indruk en niet alleen door hetgeen met hulp van de stichting werd bewerkstelligd maar mede door de enorme betrokkenheid van Santos. Omdat onze reis aan een strak schema gebonden was, moesten we na twee dagen Baturraden alweer richting Oost-Java. We kregen de gelegenheid om bij een ander project van de stichting een kijkje te nemen en brachten een bezoek aan Imogiri, het dorp waar de sultans van Yogyakarta begraven liggen. Hier bouwde de stichting aan de voet van de trappen naar de Sultansgraven een kleuterschool. Deze werd tezamen met vele woningen door een hevige aardbeving in 2006 volledig verwoest. Met hulp van de stichting werd de kleuterschool herbouwd en plaatste de stichting bamboe noodwoningen. Deze worden nu vervangen door stenen huizen. Toen wij Imogiri bezochten was net het vierde huis opgeleverd. Na het zien van dit moois was het zaadje om iets voor deze stichting te doen in mijn ziel geplant. Echter, het duurde nog twee jaar voordat ik er werkelijk wat mee deed.

Een reis door Thailand bracht daar verandering in. In Chiang Mai volgde ik een Thaise kookcursus. Dat was zo inspirerend dat ik plotseling wist wat ik voor de stichting wilde gaan doen:koken. Mensen aan mijn (keuken)tafel uitnodigen en hen tegen betaling een lekkere oosterse maaltijd voorschotelen. Dat werd het, koken voor het goede doel.Na terugkomst uit Thailand was er werk aan de winkel. Ik moest een format bedenken, een naam verzinnen en een website bouwen. Na veel denkwerk, luisteren naar adviezen en gesprekken met familie, vrienden en professionals was mijn aanschuiftafel een feit. Bunga lili was geboren, Oosters eten voor het goede doel! Ik begon met één keer per twee maanden op vrijdag een aanschuifdiner te organiseren. De wetenschap dat de gehele opbrengst naar de stichting gaat, motiveert de gasten om een paar extra glazen te drinken en een gulle donatie te doen. Het succes overdonderde mij en tot mijn verbazing hield het succes aan. De diners werden frequenter maar door twee hernia’s, een verhuizing en een nieuwe heup staat alles momenteel op een laag pitje. Na de zomer van 2016 gaat Bunga lili weer van start. Wellicht in andere vorm, op locatie of bij de mensen thuis.

Eén ding staat wel vast, het zaadje dat in Imogiri geplant was, is uitgegroeid tot een mooie boom, één die voor altijd in mijn ziel staat. En die boom staat symbool voor Stichting Tileng.
De effectieve werkwijze van de stichting is een voorbeeld voor alle goede doelen en stichting Tileng laat zien dat alle inkomsten ten goede komen aan de plaatselijke bevolking. Komt u ook Oosters eten voor het goede doel? Dan steunt u daarmee Stichting Tileng.

Sonja van der Lely-Koene