Skip to main content

Tag: Donateurs

Online doneren aan Stichting Tileng kan nu ook!!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wanneer u Stichting Tileng steunt, dan steunt u de bevolking van de desa’s met het realiseren van eigen projecten ter verbetering van hun woon- en leefomstandigheden. Met uw steun krijgen zij een kans op een betere en mooiere toekomst.

De vaste bezoeker van onze site weet natuurlijk dat het mogelijk is om de Stichting Tileng te steunen door een bijdrage over te maken op één van onze bankrekeningen. Onze voorkeur gaat dan uit naar rekening 1237.98.965, maar onze ‘oude’ rekening 64.45.17.824 mag natuurlijk ook. Beide rekeningen zijn t.n.v. Stichting Tileng te Capelle aan den IJssel.

Vanaf heden vindt u echter ook een iDEAL button op onze site. Indien u via internet bankiert bij ABN Amro, Fortis, Postbank, Rabobank of SNS Bank kunt u nu ook rechtstreeks via de site van de Stichting Tileng doneren. Klikt u hiervoor op de iDEAL button op pagina ‘Doneren’ of op de homepage. De wijze van betalen via iDEAL wijst zichzelf en loopt via de voor uw bank gebruikelijke procedure. Voor donaties via iDEAL geldt een minimumbedrag van EUR 5. Meer mag uiteraard ook, graag zelfs.

Website

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Op 19 oktober jl. melde ik dat de pagina’s van de website van Stichting Tileng waren uitgebreid. Deze uitbreiding moest voldoen aan één heel belangrijke eis, namelijk het nog beter informeren van onze sponsors, donateurs en natuurlijk alle mensen die geïnteresseerd zijn in Stichting Tileng.

Op de site vindt u nu ook de nieuw pagina Projecten. Wij gaan ervan uit dat deze vernieuwde pagina u beter in staat stelt kennis te nemen van de lopende en gerealiseerde projecten van Stichting Tileng.

Dus kijk snel naar de nieuwe pagina met de aanduiding Projecten (nieuw!!!)

 

Stichting Tileng ook na 1 januari 2008 aangemerkt als ANBI

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Sinds 2005 is de Stichting Tileng door de belastingdienst erkent als instelling bedoeld in artikel 24, lid 4 van de Successiewet 1956. Oftewel in gewoon Nederlands: Wij zijn een erkend goed doel.

Aangezien de wetgeving in deze per 1 januari a.s. wijzigt, heeft ieder goede doel in Nederland opnieuw een aanvraag hiertoe moeten indienen, zo ook dus de Stichting Tileng.

Inmiddels is de Stichting Tileng door de belastingdienst ervan op de hoogte gesteld dat zij ook na 1 januari 2008 aangemerkt wordt als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI), zoals de nieuwe naam luidt.

In de praktijk betekent dit voor u dat schenkingen aan de Stichting Tileng, zowel voor bedrijven als voor particulieren (mits voldaan aan overige voorwaarden), aftrekbaar zijn voor de belasting, zonder dat eerst moet worden aangetoond dat de schenkingen inderdaad naar een goed doel gaan.

“Ver van Familie”

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Kort geleden heb ik met mijn man Ton als figurant opgetreden op de filmset van de film van Marion Bloem “Ver van Familie”.

Tijdens deze opnamen kwamen we weer samen met mogelijk belangrijke mensen voor Stichting Tileng. De heer Ruud Hoemakers, de dames Marion ( www.marionbloem.nl ) en Joyce Bloem ( www.constructart.com ) en Natalie Ypma ( www.natalieypma.exto.nl ).

“Ver van Familie” is een familiefilm over Indische migranten, die in een andere omgeving een nieuw bestaan hebben moeten opbouwen, maar zich nooit helemaal los hebben kunnen maken van hun verleden.

De film geeft soms op hilarische wijze, dan weer met ontroering, zicht op de hechtheid van een migrantenfamilie. Maar ook het benauwende karakter van de hechte familieband wordt getoond.

Barbie König, 26 jaar, laat na de dood van haar stiefmoeder alles in Amerika achter om haar oma in Nederland terug te zien. De uitgebreide Indische familie in Nederland zit echter totaal niet te wachten op het onverwachte familiebezoek uit Amerika en probeert het weerzien van oma en haar kleindochter tegen te houden. Want naast het feit dat oma op sterven ligt, heeft niemand behoefte aan de vergeten tragedies, familiegeheimen en –taboes uit het verleden, die door Barbie’s komst ongetwijfeld opgerakeld zullen worden. Barbie echter loopt in Nederland te tobben met haar eigen geheim en wordt geconfronteerd met het dramatische verleden van haar echte ouders…………………………..

Zie voor het complete verhaal en de cast de website www.vervanfamilie.nl .

De film zal in het voorjaar van 2008 in de bioscoop worden uitgebracht.

“Ver van Familie” geldt ook voor het bestuur van de stichting. Ver van de mensen in Indonesië die de stichting zo dierbaar zijn. De stichting blijft ze dan ook steunen!

 

Wat een telefoontje niet kan doen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Tegenwoordig ben ik in de luxe positie dat ik op vrijdag niet meer voor mijn baas hoef te werken. De vrijdag gebruik ik dan meestal om eigen projecten af te ronden. Soms, op vrijdagochtend, dan heb ik weer even contact met Indonesië. Imogiri, op Java, om precies te zijn. Het is er dan ongeveer drie uur in de middag. Soms gebeurt dit op verzoek van het bestuur, om weer even telefonisch de puntjes op de i te zetten.

Maar vaker nog gewoon even om te bellen en te vragen hoe het gaat. De band met Renata, onze vertegenwoordigster in Imogiri, is, al sinds de allereerste ontmoeting in 2001, goed en vertrouwd. Zelfs zo goed eigenlijk dat mijn vriendin en ik haar zijn gaan beschouwen als een zusje.

Gek genoeg, als je dan weer even contact hebt, sta je weer even stil bij alle mooie momenten die je daar tijdens een vakantie beleefd hebt. Maar eigenlijk wordt dat beeld nog steeds regelmatig verstoord. Verstoord door de verschrikkelijke beelden, die nog steeds op je netvlies staan, de beelden van de chaos, die mijn vader en ik daar vorig jaar aantroffen. Ja, het is waar, het is dit weekend al weer een jaar geleden, dat we samen naar Indonesië vertrokken. Samen, geregeld binnen een paar dagen, eigenlijk hals over de kop, naar Java, omdat er net een aardbeving is geweest in het werkgebied van de Stichting.

Vreemd, nog steeds is er die aankomst in het dorp. Iedere keer weer, bij het kleinste contact, vraag je je weer af of er nog een deel van het dorp opgebouwd is. Of de mensen weer goede huizen hebben om te wonen en te slapen. Kunnen de kinderen van de kleuterschool weer veilig naar school. De laatste keer dat ik geweest ben was afgelopen december. Toen zagen we nog steeds de nasleep, de ellende, die zo’n aardbeving te weeg brengt. Maar weet je wat dan het mooiste is? Dat je ziet dat de mensen leven, weer lachen en alles doen wat ze normaal gesproken ook doen. Okay, daarnaast moet het huis ook weer opgebouwd worden en krijgen de kinderen les onder een blauw tentzeil, omdat de school niet gebruikt mag worden.

De telefoon gaat over en je zusje neemt op. In eens weet je weer wat er het afgelopen jaar allemaal voor goeds gebeurd is. De kleuterschool is weer gerenoveerd en heropend. De kinderen kunnen weer veilig naar school. Ruim 45 gezinnen hebben op dit moment een (tijdelijk) huis, dankzij hulp van de stichting. De basisschool waar we ons voor in hebben gezet is bijna weer opgebouwd, twee andere kleuterscholen worden op dit moment ook hersteld. Dan kunnen de kinderen daar ook weer fijn naar school. Ze vertelt je dat ze nu mensen aan het helpen zijn met het afbouwen van hun huizen. En dat allemaal dankzij hulp van Stichting Tileng, helemaal vanaf de andere kant van de wereld. Mooi. Maar niet mogelijk als we aan die andere kant van de wereld niet beschikken over al die trouwe donateurs en die geweldige instellingen en bedrijven, die regelmatig geld storten op onze bankrekening. Ik heb er zin in om in november, ditmaal weer samen met mijn vriendin en vergezeld door een aantal vrienden, met eigen ogen te zien wat wilskracht en doorzettingsvermogen allemaal voor elkaar kunnen krijgen.

Ik ben er stil van. Wat een telefoontje niet kan doen…

Donateur Stichting Tileng

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Per jaar wordt in ons gezin een budget vastgesteld wat we dat jaar zullen geven aan goede doelen. Per jaar kan het dus verschillen waaraan en hoeveel we geven. De afgelopen jaren ging dat budget altijd op aan doelen die op dat moment wereldnieuws waren. Noem ze allemaal maar op. Aardbevingen, overstromingen, Tsunami’s of aan ander natuur- en/of oorlogsgeweld.

Zo begint het verhaal van Hans Postelmans. Wilt u het verhaal in zijn geheel lezen ga dan naar zijn LifeBlog  http://www.postelmans.nl/2007/06/donateur-stichting-tileng.html  en blijf zijn verhaal volgen.

 

Capelle.TV

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Capelle.TV is de kabelkrant van Capelle aan den IJssel en valt onder de verantwoordelijkheid van de Lokale Omroep Capelle.

Capelle.TV heeft gedurende een aantal weken een twee pagina grote advertentie van Stichting Tileng op de kabelkrant geplaatst. Hiermee heeft Capelle.TV de stichting gesteund en Stichting Tileng onder de aandacht gebracht van de kijkers. Deze kabelkrant is te vinden op kanaal 45 en frequentie 663,25.

De advertentie geeft in het kort de resultaten weer van de bouw van de (nood)woningen in het door de aardbeving van 27 mei 2006 zwaar getroffen Imogiri en uiteraard ook hoe men donateur kan worden van de stichting.

Een mooi initiatief van een andere stichting uit Capelle aan den IJssel, dat geheel gerund wordt door geweldige vrijwilligers.

“Doe Maar Indisch”

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Op 16 april jl. schreef ik het volgende aan familie, vrienden en bekenden:

“Het overkomt ons allemaal: één keer per jaar word je jarig. Het is niet anders en je maakt er wat van of je maakt je ervan af. Ook dit jaar gaat dat voor mij gebeuren. Op 16 mei a.s. Niks aan de hand, toch? Nou toch wel. Ik word dan namelijk 60 jaar. (hé? jij? 60 jaar? Kan niet! Je ziet er nog….). Maar echt waar!  In al mijn dubbele paspoorten staat: geb. 16 mei 1947, Bandoeng.

Zestig jaar, dan hoor je een feest te geven, muziek, dansen, drinken, hapjes, zoenen en heel veel cadeautjes. Maar dat ga ik niet doen. En daarom vraag ik jullie dringend:

‘KOM NIET NAAR MIJN VERJAARDAG!’

(maar help mij met iets anders)

Tileng, Indonesië.

Sinds 2005 ben ik ambassadeur voor de stichting Tileng. Dat is een Nederlandse organisatie die kennis en geld ter beschikking stelt aan prachtige projecten in de desa’s van Tileng. Dit een gebied zo groot als de provincie Utrecht in de omgeving van Yogyakarta, Midden Java. Met hulp van deze stichting werken de bewoners daar zelf aan de uitvoering van de ook door hun zelf gekozen projecten. Dit spreekt mij erg aan en als muzikant steun ik deze projecten dan ook graag. De Stichting Tileng is een kleine organisatie, waarvan alle inkomsten voor 100% naar de projecten gaan.

Echter: de prachtige resultaten van de afgelopen jaren werden vorig jaar wreed verstoord door de enorme aardbeving die dit gebied trof. Diverse voorzieningen die met hulp van Stichting Tileng tot stand waren gekomen zijn verwoest en dat geldt ook voor heel veel huizen.”

Het benefietconcert heeft plaatsgevonden in theater CONCORDIA in Enschede.

Zij deden er allemaal aan mee:

Ernst Jansz en ik zijn beiden van Indische afkomst en al jaren actief als muzikant en singer-songwriters. We hebben nog nooit eerder samen opgetreden, maar onze muzikale ontwikkeling komt aardig overeen: Ernst Jansz in zijn ‘folkperiode’ met CCC Inc. en de Slumberlandband. Ikzelf met de folkgroep Jakkes. Ook gingen we allebei  Nederlandstalige muziek maken. Ernst Jansz met DOE MAAR en ik met Quasimodo en Willem Wilmink. Beiden hebben we op latere leeftijd onze Indische herkomst ook muzikaal uitgedrukt in eigentijdse ‘Indische’ muziek. Ernst Jansz bracht 2 solo-cd’s uit (De Overkant, Molenbeekstraat) en ik 3 cd’s (Hier en Daar, Indisch Hart, Pukul Terus/Ga Door). Op deze 16e  mei traden we voor het eerst samen op (Ernst Jansz: zang, piano en gitaar, Wouter Muller: zang en gitaar).

Quasimodo is jarenlang de begeleidingsgroep van Willem Wilmink geweest. Met hem samen traden we op in diverse theaterprogramma’s. Daarna maakten we de kindervoorstelling ‘Verboden voor kinderen, liedjes van Willem Wilmink). Quasimodo bestaat uit: Bert Kuipers, Wouter Muller, Fred van de Ven, René Vrieler en Nick de Vos.

Aan de benefietvoorstelling werd ook medewerking verleend door Beppie Kamphuis (gitaar), René Merbis (gitaar), Eddie Kelly (percussie), duo I.C.O.N (Indo-rapact), Mirjam Smink en Esther Pierweijer (zang) en door een oogverblindende Balinese danseres.

Stichting Tileng heeft een korte presentatie gegeven van de ontwikkelingsprojecten in de Tileng-desa’s op Midden-Java.

Mijn verjaardag heb ik als aanleiding gebruikt om in plaats van veel geld uit te geven voor een mooi feest veel geld in te zamelen voor een mooi doel: de (wederop)bouw van projecten van Stichting Tileng.

En dat is denk ik goed gelukt.

Totaal heeft mijn verjaardag een bedrag ad € 3.058,09  opgebracht.

Nieuwe brochure

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Oude brochureWie kent hem niet; de zeer verzorgde (oude) brochure van de stichting? De ontwikkelingen binnen de stichting zijn echter van dien aard dat er gedacht moest worden aan een nieuwe brochure. Deze is er dan ook gekomen.

Naast de professionalisering van de (vrijwilligers-) organisatie, de nieuwe projecten en de wederopbouw in het door de aardbeving van 2006 getroffen gebied, was het na ruim 6 jaar stichting Tileng (en in totaal inmiddels 10 jaar veldwerk), noodzakelijk enkele zaken te updaten.

Zo ook heeft de stichting een nieuwe huisbankier, de Rabobank te Lochem. Het nieuwe bankrekeningnummer is 1237.98.965, ten name van Stichting Tileng te Capelle aan den IJssel.

Met deze nieuw brochure hopen wij de stichting nog meer voor het voetlicht te brengen en van een nog breder publiek. Wij hopen dan ook de komende periode nieuwe donateurs en/of sponsors te mogen verwelkomen.

Langs deze weg wil ik de bestuursleden, vrijwilligers en sponsors die dit mogelijk hebben gemaakt te bedanken. Dit zijn: Bram van der Weele, Cees van der Jagt, Jeannette Timmermans, Remco Lange en Jeroen Thoolen. Daarnaast wil ik niet ongenoemd laten mijn vrouw Wil. Zij maakt het mij mogelijk om dag en nacht (als dat nodig mocht zijn) voor de stichting actief te zijn. Bedankt mensen.

Nieuwjaarswens

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Zoals vaste bezoekers van deze site weten ben ik afgelopen juli samen met mijn vader naar het door de aardbeving getroffen gebied op Java geweest. We hebben toen samen een bezoek gebracht aan Imogiri. Een emotioneel en zwaar bezoek. Simpelweg omdat je als je midden in de puinhopen staat, je verschrikkelijk machteloos voelt. Gelukkig nam het gevoel iets te moeten doen, snel de overhand.

Na inspectie van het dorp en verschillende gesprekken met bewoners, hebben we een gesprek gehad met vertegenwoordigers in het dorp. Samen met hen is besloten dat de beste hulp die op dat moment geboden kon worden, het bouwen van noodwoningen zou zijn. Het regenseizoen kwam er aan en dan hebben mensen een goed onderkomen nodig. Het is geweldig om samen met de mensen van Imogiri een plan te bedenken en tot een modelwoning te komen. Het is mooi als je na thuiskomst in Nederland te horen krijgt dat er al geld beschikbaar is om te starten met een aantal woningen. Nog mooier wordt het als je als stichting de beschikking krijgt over een geweldige hoeveelheid geld, geschonken door de gemeente Capelle aan den IJssel. Iedereen die een nieuw onderkomen nodig heeft kan er nu een krijgen.

Maar, het wordt pas echt onbeschrijfelijk als je tijdens je vakantie in december wederom in de gelegenheid bent om Imogiri te bezoeken. Onaangekondigd in het dorp binnen te komen en dan van de ene verbazing in de andere te vallen. Natuurlijk ligt er nog overal puin, al is het al een stuk minder dan in juli. En natuurlijk leven de mensen nog in angst omdat er nog regelmatig heftige schokken zijn. Zoals afgelopen week na de aardbeving in Taiwan. Ook dan staat Imogiri weer even op zijn grondvesten te schudden. Het is dan goed om te weten, dat tussen de puinhopen, wat eens woningen waren, een aantal tijdelijke woningen te zien zijn. Fier overeind of niets hen kan gebeuren. Ze zien er vrolijk uit, de bewoners maken er een paleisje van, met alles wat ze hebben, trots zijn ze op hun nieuwe “tijdelijke” woning.

Vierendertig stuks. Dat is waar de teller nu op staat. Iets wat we zonder sponsoren niet hadden kunnen bereiken. Daarbij is de inzet van de vertegenwoordigers van Stichting Tileng, van levensbelang. Zonder deze mensen hadden we dit niet waar kunnen maken.

Ik ben blij dat ik beide keren, deze bijzondere ervaringen mee heb mogen maken. Ik voel me daardoor ook zeer bevoorrecht, maar bovenal ben ik trots op wat deze kleine Nederlandse stichting voor elkaar heeft weten te krijgen. Ik hoop daarom ook van harte dat wij samen met u en hopelijk nog veel meer nieuwe donateurs en sponsoren, nog jarenlang mooie dingen mogen doen.

Langs deze weg wens ik iedereen die ook maar enigszins betrokken is bij Stichting Tileng een goed en mooi 2007.