Skip to main content

Tag: Stichting Tileng

Herfst in Capelle, gerommel in Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De herfst doet ook zijn intrede in mijn tuin. Echter het weer is op dit moment wel bijzonder goed, want ik kan nog lekker in de tuin zitten. En dat terwijl de mensen in Baturraden in spanning zitten en wachten op wat er zal gaan gebeuren.

Op het moment heb ik via Skype contact met Tekad Santosa (Santos), die met zijn familie klaar is voor een eventuele evacuatie. Jullie hebben waarschijnlijk gelezen dat de vulkaan Slamet zeer actief is. Ik hoorde zelf de harde knallen via Skype. Santos melde ook dat er een zwarte rookpluim van zeker honderden meters uit de vulkaan opstijgt en dat er lava stroomt.

Het is wachten tot ze van de overheid te horen krijgen dat ze met de noodzakelijke spullen moeten evacueren langs de al lang geleden aangegeven route. Ik schreef daar al over na mijn werkbezoek van april mei jl. Ja inderdaad, zolang is die Slamet al aan het rommelen. Nu is het fase drie. Minimaal een persoon per huis moet wakker blijven om een ieder direct te kunnen waarschuwen als de evacuatie daar is. Een zenuwslopende situatie omdat de mensen maar moeten afwachten wat er gaat gebeuren.

Laten we hopen dat de Slamet op korte termijn weer gaat slapen zodat de mensen in Baturraden het normale leven weer kunnen oppakken. Daarbij hopen wij dat er dan geen slachtoffers zijn gevallen en er geen schade is ontstaan.

Jullie zullen begrijpen dat het van groot belang is om de stichting te blijven steunen, zodat wij gelijk meer (financiële) steun kunnen geven wanneer de vulkaan onverhoopt schade veroorzaakt in Baturraden.

Het geeft geen fijn gevoel als je lekker in je tuintje zit en je weet wat er mogelijk in Baturraden kan gaan gebeuren. We leven met ze mee.

Tijdens het plaatsen van dit verhaal kregen we een kort geruststellend mailtje van Santos.

“Beste pak Ton bu Wil en pak Cees,
Slamet is nuw weer rustijg en wij sijn weer velijg verlopijg niet hoef gaan ge evakuasi naar en bepalde plat sijn. does jullie niet onrustijg met ons sijn dank voor jullie andag voor ons famillie en onse kampoeng.
salam santos en iko”

(De Slamet is nu weer rustig en wij zijn voorlopig weer veilig en hoeven niet te evacueren naar een bepaalde plaats. Dus jullie hoeven niet ongerust te zijn. Dank voor jullie aandacht voor onze familie en de kampong.)

Kumpulans en Pasars

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Na een aantal jaren zelf Kumpulans te hebben georganiseerd, zijn we daarmee gestopt. De geringe opbrengst, ten opzichte van de geweldige inzet van onze ambassadeur Wouter Muller, Wieteke van Dort, Ernst Jansz, vele andere artiesten en alle vrijwilligers, was eenvoudigweg niet lonend. En omdat voor ons overeind moest blijven staan, dat alle activiteiten alleen maar geld moeten opbrengen en vooral niets mogen kosten hadden wij geen andere keus. Donaties mogen alleen gebruikt worden voor projecten in Indonesië en niet voor Kumpulans of andere kosten hier in Nederland. Onze 99% bestedingsgarantie moet onverkort gehandhaafd blijven.

We nemen de laatste tijd echter op uitnodiging deel aan Kumpulans en Pasars georganiseerd door sympathisanten van de stichting. Zoals Kelapa Muda (Peter Lefeber) en WZH-Waterhof (Jane Velden en Jeannette Baas).  Zij stellen ruimte en tijd beschikbaar en nodigen artiesten uit. Ons bestuurslid Ellen Mierop wordt gevraagd mee te helpen met de organisatie. Dat doet ze dan ook graag en met volle inzet.

Als onze ambassadeur door de organisatie gevraagd wordt, en hij tijd heeft, zal hij aanwezig zijn en optreden. Dat trekt dan ook weer fans van hem aan. Wouter vraagt altijd en overal de aandacht voor het werk van de stichting en het belang van donateurs.

Roll-up banner - TilengOp de meeste Kumpulans en Pasars hebben we de beschikking over een kraampje. Die kraam wordt bezet door bestuursleden en af en toe doen we een beroep op vrijwilligers. Met onze nieuwe rolbanner (foto) trekken we voldoende aandacht en hoeft men niet naar ons te zoeken. Met brochures, ‘one pagers’, magazines, antwoorden op gestelde vragen, verhalen en videobeelden presenteren wij ons.

Onze aanwezigheid is nooit voor niets. Naast nog meer naamsbekendheid ontvangen we ook regelmatig giften en worden mensen donateur.

Op zondag 26 oktober is de eerstvolgende Kumpulan waar we weer op uitnodiging aanwezig zullen zijn. Deze wordt gehouden (letop!! gewijzigde lokatie) zaal SBS, Kerketuinenweg 2, Den Haag, hoek Kerketuinenweg/Dedemvaartsweg, gratis parkeren. Openbaar vervoer Randstadrail lij 4. Hou dus onze website, en Facebook, in de gaten.

Ook hier geldt:

Stichting Tileng zijn we echt met z’n allen!

 

Bouworde vzw en Stichting Tileng

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Op dit moment vind er overleg plaats tussen het Belgische Bouworde vzw en Stichting Tileng om volgend jaar jongeren naar Baturraden te laten afreizen. In overleg met de mensen van de stichting daar wordt er een project uitgekozen wat onder handen genomen kan worden door de jongeren. Voor dat het allemaal definitief rond is gaat eerst een stafmedewerker van Bouworde vzw in december a.s. naar Baturraden om de situatie te bekijken en met Tekad Santos, onze manager daar, afspraken te maken.

Wat is Bouworde vzw voor organisatie?

Bouworde vzw is een Vlaamse jeugdorganisatie die jaarlijks meer dan 1100 jongeren uitstuurt. Bouworde vzw wil jongeren vormen en bewust maken van de kansarmoedeproblematiek en andere maatschappelijk relevante thema’s door hen als vrijwilliger te laten werken op projecten in Afrika, Azië, Europa of Latijns-Amerika en/of hieromtrent workshops aan te bieden.Hierbij ontdekken ze andere culturen, leren ze werken in groep, zoeken ze samen naar oplossingen en ondervinden ze aan den lijve hoe verrijkend het wel is om anderen effectief een beter bestaan te bezorgen. Kortom, ze worden wereldburgers in de meest brede betekenis van het woord.

Bovendien bieden we jongeren een alternatief voor  het hedendaagse individualisme, de onverschilligheid en de sensatie/prestatie gerichte maatschappij. Via hun eigen engagement kunnen ze solidariteit uiten en daadwerkelijk deelnemen aan verbeteringsprojecten wereldwijd. En dit zowel door hulp te bieden op vlak van huisvesting (technisch bouwen), als door de natuurlijke omgeving te beschermen (ecologisch bouwen) of via de organisatie van activiteiten voor de plaatselijke bevolking (sociaal bouwen).

Als landelijke jeugdvereniging is Bouworde vzw erkend en gesubsidieerd door het Belgische ministerie van Jeugd en bestaat ondertussen al meer dan 60 jaar.

 

Een ‘hart verwarmende’ opening van bedrijf ‘DSPPM’

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Capelle aan den IJssel, Rietbaan (Hoofdweggebied)

Familie De Vries presenteert het bord“Ik zeg met klem, het kan met DSPPM”. Het bord dat familieleden maakten voor directeur D.S.P.P.M. de Vries (“Zeg maar Dominique”) van het gelijknamige bouw- en adviesbedrijf, zorgde voor een vrolijke noot bij de opening van het nieuwe bedrijfspand.

Zaterdag 30 augustus 2014 was het zo ver. Dominique de Vries en zijn medewerkers hadden er geen gras over laten groeien en de openingsceremonie was kleinschalig maar hartverwarmend. Het doorknippen van het lint door beschermheer van de Stichting Tileng, de heer Frank Koen, ging goed. Dat kon ook niet anders want de heggenschaar was groot genoeg voor het tere lint. Na de gebruikelijke toespraken door directeur De Vries zelf en ook door de heer Koen (in het dagelijkse leven burgemeester van Capelle aan den IJssel), was het de beurt aan voorzitter Ton Lange van Stichting Tileng. Hij memoreerde het allereerste begin van het idee om ‘iets’ meer te doen dan op grote afstand alleen geld te doneren of om een kind ‘ver weg’ financieel te ondersteunen. Het ontstaan van Stichting Tileng werd aldus een feit en het groeide uit tot een echte wezenlijke bijdrage in goederen, geld en dieren voor dorpsbewoners in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java (Indonesië). Het voorbeeld dat Ton Lange aanhaalde over de eerste koeien waar de dorpelingen verder mee aan de slag gingen om ze te gebruiken, maar ook om het aantal uit te breiden, kreeg bewondering en applaus van de aanwezigen.

Na de opening werd een ‘powerpoint’-presentatie gegeven over de activiteiten van de Stichting Tileng. Het nieuwe bedrijf ‘DSPPM’ van Dominique de Vries had nog een verrassing in petto: een donatie welke in ontvangst werd genomen door beschermheer Koen. Hij, op zijn beurt, en onder toezicht van de genodigden, stopte het geschenk in een provisorische bus en nodigde verder iedereen uit hetzelfde te doen. Onder het genot van heerlijk (Indisch en Hollands) eten werd geklonken op een verder succes van zowel ‘DSPPM’ als van de Stichting Tileng. Een geslaagde opening met als credo: ‘Nu eens zet je kleine stapjes, dan weer maak je een flinke sprong’. Een slagzin voor zowel Stichting Tileng als voor het nieuwe bedrijf.

 

Hoe werken we en hoe houden we de vinger aan de pols?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Naar aanleiding van vragen over onze manier van werken, zoals die gesteld zijn door bezoekers van onze stands op Kumpulans en Pasars, lijkt het een goed idee om nog een keer aan te haken bij een eerder geplaatst verhaal over onze organisatie en ons handboek.

Iedere organisatie heeft een beleid, zo ook Stichting Tileng. Om miscommunicatie en onduidelijkheid te voorkomen, dient het beleid zowel voor het bestuur in Nederland, als voor de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië, geheel helder te zijn. Alleen op die manier kan gegarandeerd worden dat al het geld dat Stichting Tileng aan donaties uit Nederland ontvangt aan de juiste zaken in Indonesië besteed wordt. De bestedingsgarantie van 99% is namelijk één ding, maar de lokale besteding van dat geld is een tweede. De bestedingsgarantie waarborgt het feit dat de ontvangen donaties niet uitgegeven worden aan overheadkosten in Nederland en dat 99% van de donaties in Indonesië besteed wordt. Maar ook de daadwerkelijke besteding van dat geld op lokaal niveau brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Het werk van de stichting stopt tenslotte niet bij het ‘afleveren van een zak geld’. Nee, daar begint het werk eigenlijk pas.

De lokale besteding van de donaties vraagt om een eenduidig beleid en een goed geoliede organisatie.  De stichting is in de rol van monitor bij alle processen betrokken. Het Nederlandse bestuur doet dat vanaf afstand en het management team, dat de stichting in Indonesië vertegenwoordigt ,doet dat op lokaal niveau. U kunt zich voorstellen dat een goede samenwerking tussen ‘Nederland en Indonesië’ essentieel én uitdagend is. De uitdagingen zitten hem niet alleen in de fysieke afstand, maar ook in het verschil in taal en cultuur.

Tegelijkertijd ligt er ook een uitdaging op het gebied van aansturing en controle vanuit Nederland. Hoewel Stichting Tileng enerzijds altijd zeer duidelijke regels en richtlijnen heeft gehad, waar een ieder zich aan moet houden, streeft de stichting er anderzijds óók naar om de mensen daar te stimuleren in hun eigen initiatieven. De organisatie wil voorkomen dat er een ‘wij weten het beter’ houding ontstaat of een bureaucratische brij die de lokale creativiteit tempert.

Voor een gezonde bedrijfsvoering zijn transparantie en eenduidigheid van het beleid dus essentieel. Om die zaken te handhaven heeft de stichting een ‘Stichting Tileng – handboek’. Het handboek bevat naast de doelstelling ook organogrammen en richtlijnen op diverse gebieden.

Het handboek heeft zowel een grote waarde in de ondersteuning van het dagelijkse beleid als met het oog op toekomstige ontwikkelingen. Het representeert de wortels van de stichting, waardoor de ‘Stichting Tileng-boom’ groter kan worden en meer draagkracht krijgt. Het handboek is in nauwe samenwerking met het management team in Indonesië ontwikkeld. Naast een Nederlandse versie bestaan er ook een Engelse en een Indonesische versie van het handboek.

Wilt u meer details weten, of het gewoon nog een keer nalezen, ga naar het ‘Handboek‘. Ik hoop dat het antwoord geeft op alle vragen. Dank voor het stellen van de vragen tijdens Kumpulans en Pasars. Het heeft mij aangezet tot het schrijven van dit verhaal en ligt daarmee ook in het verlengde van mijn vraag in het verhaal ‘De weekendverhalen‘ – met de subtitel ‘Vraag en antwoordverhaal’ – van 15 augustus jl..


Stichting Tileng heeft een eenduidig beleid en is een goed geoliede organisatie.

 

De weekendverhalen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

We zijn weer terug met een verhaal. Het was even vakantie. Dit keer niet in Indonesië, maar in Thailand. Op 27 juni plaatste Cees, onze penningmeester, een verhaal over onze weekendverhalen. Daarin schreef hij onder andere “Stichting Tileng streeft er naar minimaal 1 keer per week iets nieuws te plaatsen. Bij voorkeur op vrijdag, zodat onze vaste volgers iets te lezen hebben in het wekend. Vandaar dat deze stukjes luisteren naar de naam “Weekendverhalen”. Het is inderdaad ‘streven’, want in de vakantie lukt dat vaak niet. Zeker als je in een ander land vakantie hebt dan Indonesië.

In dat verhaal nodigde Cees de lezers uit een verhaal in te sturen, als men een ervaring heeft opgedaan met het werk van de stichting.

Tijdens mijn vakantie dacht ik: ik doe ook een oproep. Maar net weer even anders.

Mogelijk dat u bij het lezen van onze website, onze Facebook pagina of onze weekendverhalen denkt: hoe zit ’dit of dat’ nu precies? Of, ik zou ‘zus of zo’ nou eindelijk weleens van de stichting willen weten! Schroom dan niet en stel de vraag via info@tileng.nl. Doe het zo uitgebreid mogelijk, zodat een volledig en juist antwoord kan worden gegeven. Wij, als bestuur, zullen dat antwoord dan redigeren in de vorm van een weekendverhaal. Voor we het plaatsen leggen wij het (antwoord)verhaal aan u voor, met het verzoek te kijken of we de vraag goed hebben begrepen.

Dus mensen, reageer. Zo krijgen we mogelijk een reeks van leuke, interessante en onverwachte weekendverhalen.

Want, zoals Cees eerder schreef:

Stichting Tileng, dat zijn we allemaal!

 

Als ik er weer terugdenk aan ………

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als ik weer terugdenk aan mijn verjaardag op 11 mei jl. in Baturraden blijft dat toch een bijzondere gebeurtenis, die ik maar niet uit mijn hoofd kan ‘deleten’. In mijn verhaal over het recente onverwachte werkbezoek (deel 4) heb ik er al een stukje over geschreven:

IMG_0292“De ochtend voor mijn vertrek wachtte mij een grote verrassing. De kinderen en de bewoners uit Baturraden Kemutug Lor kwamen mij onder begeleiding van de kleuterdrumband feliciteren met mijn verjaardag. Een onvergetelijk moment. Ik kreeg taarten en mooi opgemaakte rijstschotels. Dit alles hebben we lekker met elkaar opgegeten. Een ieder genoot ervan. Dat was af te lezen op de gezichten van de kinderen. Daarnaast hadden alle kinderen van de kleuterschool cadeautjes voor mij meegenomen. Ook kreeg ik cadeaus van de leraren van de lagere scholen. Een ochtend om nooit te vergeten.”

Elke ochtend, ook deze ochtend, wordt ik standaard om zes uur wakker in Santos Home Stay in Baturraden. Dat is al jaren zo. Ik ga dan gelijk buiten zitten in een sportbroekje en T-shirt. Ik kijk dan mijn e-mail na, hou FB up-to-date en werk aan mijn verhalen en rapportages onder het genot van lekkere thee. Na een uurtje krijg ik mijn ontbijt. Heerlijke Nasi Goreng van Suci, de vrouw van Santos. Zo tegen een uur of tien, als het hoognodige gedaan is, volgt de mandi. Dus allemaal lekker pelan pelan.

IMG_0380Maar op die ochtend van de elfde dacht ik: er broeit iets. Laat ik maar naar de mandi gaan zodat ik aangekleed ben voordat er ook maar iets kan gebeuren. Santos zei “Pa, ga je nu al naar de mandi?”. Ik zei “ja joh, dan ben ik bijtijds klaar, zodat ik kan gaan inpakken”. Immers ik vertrok die middag van Baturraden naar Yogyakarta om van daaruit de reis naar Nederland te maken. Mijn voorgevoel was juist. Terwijl ik mij af stond te drogen hoorde ik ineens een drumband aankomen die “happy birthday to you” speelde. Dat was dus snel aankleden. Daardoor zat mijn T-shirt achterstevoren, wat buiten weer voor de nodige hilariteit zorgde. Maar goed, buiten aangekomen zag ik de drumband van de kleuterschool Perwiti Kemutug Lor aankomen, met daar achter zowat alle mensen van Baturraden Kemutug Lor. Hou het dan maar eens droog. Het optreden werd ook nog een paar keer herhaald.

IMG_0391Ik kreeg taarten en grote schotels met rijst. Te gek voor woorden. Ik besloot snel dat we de taarten en de rijst maar met z’n allen moesten opeten. Dat gebeurde met instemming van de kleuters en alle anderen. Het werd een grote smulpartij. Men krijgt immers niet elke dag taart en van die heerlijke gele rijst. Taarten en rijst die ze uiteindelijk met z’n allen hadden verzorgd en bezorgd.

 

 

IMG_0389Een groot feest. Daar hoorde natuurlijk ook cadeautjes bij. De kinderen van de kleuterschool hadden allemaal een cadeautje voor mij ingepakt met daarbij de felicitatie en een mooie tekening. Ze hadden hun best gedaan om het mooiste pakketje te maken. Ik denk dat ze zelfs kleine dingetjes van zichzelf hadden ingepakt. Iets van het weinige dat ze hebben toch weggeven. Is het mooi of niet. Ik was er in ieder geval stil van. Ik heb de cadeautjes allemaal mee naar Nederland meegenomen.

Ik moest dit verhaal nog een keer wat uitgebreider kwijt en deze voor mij bijzondere belevenis met jullie delen. Zo’n gebeurtenis geeft mij nog meer kracht om met het werk van Stichting Tileng door te gaan. De kinderen verdienen het om iets terug te krijgen. Wij kunnen er alles aan doen hen een betere toekomst te geven en daar kan een ieder ons mee helpen. Jullie ook!


Er volgt nu een korte pauze in verband met vakantie. Tot over een aantal weken.

Het verhaal van Anisa

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Enkele maanden geleden heeft onze voorzitter een verrassingsbezoek gebracht aan Indonesië, waarvan hij reeds uitgebreid verslag heeft gedaan in vier delen. Hij heeft daarbij onder andere gesproken met veel leerlingen uit ons scholarship programma. Leerlingen die naar school kunnen (blijven) gaan dankzij de steun van onze fantastische sponsors.

Brief Anisa Mei Justini 1 + 2Hij heeft daarbij van diverse leerlingen brieven in ontvangst genomen, waarin zij Stichting Tileng bedanken voor de steun die zij hebben mogen ontvangen. Als voorbeeld plaatsen wij hierbij de brief van Anisa Mei Justini.

Anisa is inmiddels 18 jaar en zit al 3 jaar in ons programma.

In haar brief schrijft ze dat ze 3 jaar geleden na afronding van de ‘Junior Highschool (SMP)’ met steun van Stichting Tileng ook naar de ‘Senior Highschool (SMA)’ kon en deze dan ook met goed gevolg denkt af te kunnen ronden. Ze zegt dat ze daarbij het niveau van een 7 haalt. Een bescheiden opmerking, want alle cijfers die wij tot nu van haar hebben gezien zaten daar boven.

Wij zijn blij dat we Anisa een duwtje in de goede richting kunnen geven, maar uiteindelijk moet ze het toch zelf doen. Uiteraard zullen de resultaten van ‘onze’ leerlingen verschillen, maar Anisa heeft van haar beurs in ieder geval een succes gemaakt.

Als u na het lezen van deze brief denkt: “Ik wil ook een talentvolle leerling(e) de kans geven om iets van het leven te maken.”, neem dan contact met mij op (vdjagt@tileng.nl), zodat we de mogelijkheden daartoe kunnen bespreken.


Stichting Tileng steunt de desa’s en begint bij de jeugd.

 

Kent u dit langlopend project nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ik denk van wel. We zijn er namelijk al zo’n 10 jaar mee bezig. In 2004 is op verzoek van de mensen uit de dusun (woongemeenschap) Manggung – onderdeel van de desa Tileng – een aanvang gemaakt met een zogenaamde ‘Buffelbank’. Ook in andere woongemeenschappen van Tileng is een sindsdien gestart met een ‘Buffelbank’, ten behoeve van het ‘traditioneel sparen’. Traditioneel sparen boeren in Indonesië niet bij een bank maar via vee. De ‘Buffelbank’ werkt als volgt: een boer verzorgt een sapi (koe) die door Stichting Tileng ter beschikking wordt gesteld. De koe wordt gedekt en het kalf wordt eigendom van de boer, waarna de koe door kan naar de volgende boer. Een duurzame ontwikkelingsmethode, waarbij de dorpen zich rustig kunnen ontwikkelen en waarbij niemand wordt uitgesloten, waardoor hun economische situatie zal verbeteren. Hun kapitaal staat immers achter het huis, met melk en kalveren als opbrengst.

In mijn verhaal over mijn werkbezoek april – mei 2014 (deel 3) schreef ik het volgende: ‘Het gaat goed met de mensen in desa Tileng. De stichting heeft door het steunen van hun buffelbank enige welvaart gebracht. Dat is ook te zien aan bijvoorbeeld de uitstraling van de dusuns Tileng en Manggung.’

Om de andere woongemeenschappen binnen de desa Tileng van voldoende sapi’s te voorzien zijn er nog een aantal nodig. Men heeft op eigen initiatief nu zelf nog meer dan voorheen invloed op de timing van, en de keuze bij, de aankoop van de koeien. Dit is voor ons een prettig signaal, dat aangeeft dat de mensen er zelf intensief bij betrokken zijn. De ‘Buffelbank’ beheert op dit moment ruim 200 buffels.

U kunt u altijd voor dit project en het op te starten project in Baturraden aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten voor de aanschaf van een koe voor de ‘Buffelbank’ ligt tussen de EUR 300 en EUR 700, afhankelijk van de prijs op de veemarkt op dat moment. Ons management in Indonesië zorgt er voor dat het geld ook daadwerkelijk aan die projecten wordt uitgegeven.

Een verleden hebben ze al op Java, een toekomst kunt u helpen maken.

 

De weekendverhalen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Uiteraard is een goede website van belang voor een goede communicatie met de achterban betreffende doelstelling, werkwijze, financiën, etc., etc. Maar van minstens even groot belang is het brengen van nieuws, ontwikkelingen, vragen en suggesties. Kortom, een website is niet statisch, maar volop in beweging.

Stichting Tileng streeft er naar minimaal 1 keer per week iets nieuws te plaatsen. Bij voorkeur op vrijdag, zodat onze vaste volgers iets te lezen hebben in het wekend. Vandaar dat deze stukjes luisteren naar de naam “Weekendverhalen”.

Het eerste weekendverhaal verscheen op zaterdag 31 mei 2003. Ja, u leest het goed, er verschijnen al meer dan 11 jaar weekendverhalen! Soms moeten we in verband met afwezigheid een weekje overslaan en soms is er zoveel nieuws dat er meer dan één verhaal per week verschijnt, maar al met al zijn er toch al meer dan 600 weekendverhalen verschenen. Wie heeft ze allemaal gelezen?

Wat kunt u zoal vinden in de weekendverhalen? Dat is iedere week weer anders. Nieuws uit de desa’s, ontwikkelingen in wetgeving, voortgang van projecten, ervaringen van donateurs, reisverslagen vanuit Indonesië, belevenissen van de mensen achter de stichting, en nog veel en veel meer.

Het kan echter allemaal nog beter. Hoe? Door uw ervaringen. Heeft u een verhaal dat verband houdt met het werk van Tileng en u wilt het kwijt op onze site, laat het ons weten via info@tileng.nl. Misschien staat uw tekst dan wel in een volgend weekendverhaal. Want:

Stichting Tileng, dat zijn we allemaal!