Skip to main content

Tag: Stichting Tileng

Wat is mijn functie bij Stichting Tileng? – door Cees van der Jagt

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wie ben ik?

Ik ben Cees van der Jagt (1959). Ik woon in Berkel en Rodenrijs en ben al meer dan 20 jaar werkzaam als Financieel Manager voor een groep ondernemingen, gespecialiseerd in het op de markt brengen van innovatie, na bijna 16 jaar actief te zijn geweest in de accountancy.

Mijn grote passie is reizen en dan met name naar Azië. Ik ben daar geweest in Thailand, Maleisië, Singapore, China, Hong Kong, Macau, Japan en uiteraard, en met veel plezier, in Indonesië. Dat laatste heeft zeker een grote rol gespeeld bij mijn toetreding tot de rijen van Stichting Tileng.

Wat is mijn functie bij de stichting?

Ik ben de penningmeester van Stichting Tileng. Dat houdt automatisch in dat ik verantwoordelijk ben voor het beheer van de centjes en voor de verslaggeving daarover naar mijn medebestuursleden en vooral ook naar buiten. Transparantie is belangrijk, dus kom maar op met die vragen!

Naast mijn taken als penningmeester, en uiteraard ook naast het broodnodige werk voor fundraising, heb ik echter nog een hele mooie taak. Ik ben binnen de stichting verantwoordelijk voor de communicatie met onze vertegenwoordigers in Indonesië. Dat betekent direct contact met de basis en uit eerste hand horen, en proberen aan te voelen, wat er leeft onder ‘onze mensen’ op Java.

Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?

Motivatie is nooit een issue. Uiteraard zijn er de klassieke redenen om actief  te zijn bij het ondersteunen van de – wellicht minderbedeelde – medemens. Maar als je de projecten hebt bezocht, en zelf hebt kunnen zien wat het effect daarvan is op de gemeenschap, dan heb je geen redenen meer nodig. Dan is doorgaan vanzelfsprekend.

En als je daar de kinderen hebt zien spelen, lachen, leren en genieten in hun nieuwe school, in hun mooie uniform, met luid klinkende muziekinstrumenten en gesteund door een studiebeurs (allemaal gerealiseerd door Stichting Tileng), dan kan niemand je toch meer tegenhouden?

Ik doe de volgende oproep!

Neem eens de tijd om door onze website te bladeren, kijk naar de projecten, naar onze manier van werken en naar de verhalen uit Indonesië. Ik weet zeker dat het Tileng virus u dan ook te pakken krijgt.


Volgende week het verhaal van een van de andere bestuursleden van de stichting.

Kumpulan zondag 16 maart 2014

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het bestuur van Stichting Tileng hoopt u te kunnen verwelkomen op de Kumpulan zondag 16 maart a.s.?

Tijden: van 13:00 tot 18:00 uur. Zaal open: 12:30 uur.

Locatie: Schakenbosch

Adres: Veursestraatweg 185, 2264 EG Leidschendam

Kumpulan 16 maart 2014

Wat is mijn functie bij Stichting Tileng? – door Jonathan Smit

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wie ben ik?

Mijn naam is Jonathan C. Smit, en ben in 1991 geboren te Rotterdam. Inmiddels woon ik in Capelle aan den IJssel, waar ik tot en met 19 maart 2014 gemeenteraadslid ben. Dit doe ik naast mijn studie Communicatie- en informatiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht. Voor deze studie loop ik momenteel een half jaar full time stage bij een groot en leuk communicatiebureau.

Wat is mijn functie bij de stichting?

Binnen het bestuur van Stichting Tileng ben ik secretaris. Dit doe ik uiteraard geheel onbezoldigd. Als secretaris lees en beantwoord ik alle e-mails die binnenkomen. Daarnaast zorg ik, samen met de penningmeester, dat iedereen die voor het eerst doneert een brief of e-mail krijgt waarin hij of zij wordt bedankt voor de donatie.

Verder houd ik me binnen Stichting Tileng bezig met de promotie van de stichting, bijvoorbeeld door het versturen van persberichten of het uitlichten van nieuwswaardige mijlpalen van de stichting.  Ook houdt ik me bezig met het programma Google Grants, waarmee we Stichting Tileng – uiteraard geheel gratis – beter online bekend willen maken.

Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?

Wat mij gemotiveerd houdt is dat al het geld dat onze donateurs geven tot op de laatste cent goed terecht komt. We zien dat met een relatief klein bedrag meerdere generaties geholpen worden. We zien ook dat we als Stichting Tileng alleen die hulp bieden waar vraag naar is. Zo kunnen we niet alleen een bestedingsgarantie van 99% geven, maar zo kunnen we ook het leven van vele mensen in positieve zin veranderen. Het feit dat mensen geld aan Stichting Tileng doneren is behalve een actie die mensenlevens verandert ook een teken van vertrouwen in de stichting en haar beleid. Dit en de dankbaarheid van de mensen in Indonesië houdt mij gemotiveerd.

Ik doe de volgende oproep!

Veel mensen willen op zich wel doneren aan een goed doel, maar weten niet aan welk goed doel ze moeten doneren. Ik zou u daarom willen vragen Stichting Tileng onder de aandacht te brengen binnen uw netwerk. Dit kan bijvoorbeeld door het delen van berichten op sociale media, maar onderschat ook de kracht van mond- tot mondreclame niet. Stichting Tileng is geheel afhankelijk van donaties, dus u zou de stichting, en dus de mensen in de desa’s ontzettend helpen als u Stichting Tileng onder de aandacht van uw netwerk brengt.

Volgende week het verhaal van de penningmeester van de stichting.

 

Wat is mijn functie bij Stichting Tileng? – door Ton Lange

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wie ben ik?

Ik ben Ton Lange (1947), woont in Capelle aan den IJssel, ben met pensioen en raadslid in de gemeente Capelle aan den IJssel.

Wat is mijn functie bij de stichting?

Ik ben (onbezoldigd) voorzitter van de stichting en geef de dagelijkse leiding aan het bestuur. In mijn portefeuille ben ik in principe ook belast met fundraising. Dat neemt niet weg dat iedereen die bij bij Stichting Tileng betrokken is worden geacht daaraan mee te werken.

Ik doe ook het dagelijkse beheer (niet technisch) van de website en de social media voor de stichting en schrijf veel van de zogenaamde weekendverhalen, zit in de eindredactie en coördineer de plaatsing daarvan. Het redigeren van de te gebruiken one liners behoort ook tot mijn taak. Zoals ik al eerder schreef staat de helft van mijn gehele dagelijkse leven in dienst van de stichting. En de andere helft in dienst van Capelle aan den IJssel.

Veel tijd wordt door mij ook gestoken in het bezoeken van mogelijke sponsors als onderdeel van de fundraising.

Ook vertegenwoordig ik de stichting bij bijzondere bijeenkomsten en radioprogramma’s.

Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?

Wat mij ook blijvend inspireert zijn de dankbare berichten van de mensen in Indonesië. De geweldige resultaten die we daar, als Stichting Tileng (dankzij Nederlandse donaties), bereiken door de inzet en doorzettingsvermogen van de mensen zelf in de desa’s op Java.

Ik doe de volgende oproep!

Blijf of ga de stichting helpen de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden te helpen. Steun Stichting Tileng. Al uw donaties komen echt op zijn plek – en dus in Indonesië – terecht.

 

Volgende week het verhaal van de secretaris van de stichting.

 

Stichting Tileng en De strijkstok

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Tileng-TegeltjeEr is de laatste tijd (volkomen terecht) in toenemende mate belangstelling voor de strijkstok en hoeveel er wel niet aan blijft hangen. Ook Stichting Tileng krijgt die vraag regelmatig. Wij willen dus nogmaals benadrukken dat er bij ons niets aan de strijkstok blijft hangen. Sterker nog, er is geen strijkstok. Stichting Tileng geeft geen geldt uit aan fundraising noch aan de eigen organisatie. Ook reizen naar de projecten in Indonesië worden volledig door de reiziger zelf betaald.
Iedereen die actief is voor Stichting Tileng doet dat geheel belangeloos en ook nog eens met veel plezier. Al uw donaties komen daarom echt op zijn plek – en dus in Indonesië – terecht.

Kijk op de site bij bestedingsgarantie!

Kumpulan 16 maart 2014

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Elke maand organiseert Kelapa Muda een Indische Kumpulan met live muziek en uiteraard lekker Indisch eten. De Kumpulan van zondag 16 maart staat in het teken van Stichting Tileng. Dit betekent, dat een groot deel van de kaartverkoop ten gunste komt van Stichting Tileng! Ook alle muzikanten die deze zondag meewerken, doen dat geheel belangeloos. En we hebben een spetterend programma weten te regelen. Uiteraard is onze ambassadeur Wouter Mullervan de partij, maar ook The Doop Brothers en Louis Drabe & Friends zullen garant staan voor goede swingmuziek. Dus haal uw dansschoenen maar uit de kast! Tevens zal het koor Suara Kita een aantal nummers ten gehore brengen.

De toegang bedraagt € 10,00, incl. kleine Indische versnaperingen. Op uw toegangskaartje staat een nummer en dat is ook uw nummer voor de tombola. Deze tombola heeft leuke prijzen, o.a. een aantal gesigneerde cd’s van Wieteke van Dort en een gesigneerd boek van Reggie Baay, Zij hebben dit speciaal voor deze gelegenheid aan Stichting Tileng geschonken! Ook de internetfora Indisch4Ever en IAF hebben cadeaus gedoneerd en daarnaast hebben we nog een aantal leuke prijzen van particulieren gekregen.

Dus reserveer de 16e maart in uw agenda en kom naar de Kumpulan, Veursestraatweg 185, Leidschendam

Aanvang 13.00 uur, zaal open 12.30 uur, einde 18.00 uur

Tip! Gaat u met familie en/of vrienden naar de Kumpulan en u wilt bij elkaar zitten reserveer stoel(en) bij: mierop@tileng.nl

Het land dat mijn leven volledig veranderde

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het is allemaal begonnen in de jaren negentig, na een bezoek van aan ons ‘pleegkind’ in de dusun (woongemeenschap) Manggung, een van de dusuns van de desa Tileng op het eiland Java.

Na onze eerste rondreis door Indonesië -Sumatra, Java en Bali, – brachten we vanuit Yogyakarta een bezoek aan het ‘pleegkind’ en haar familie. Een bezoek van twee dagen. 

De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Gelukkig duurde de nacht niet zo lang. Deze mensen komen om 04.00 uur weer tot leven en dan begint de vrouw alweer aan haar dagelijkse bezigheden.

In een  gesprek met het dorpscomité werd mij gevraagd of ik bereid was meer voor het dorp te doen. Ze hadden een idee. Ze wilden een plan ontwikkelen voor de bouw van en renoveren van woningen in het dorp. En of ik dan in Nederland op pad wilde gaan om sponsors zoeken, die dat plan zouden willen financieren. Ik had gezegd daar mee aan de slag te gaan als ze zelf met een plan zouden komen. Ik wilde dit niet voor hen doen. Het moest immers een plan van hun zelf zijn. Dit is nu nog steeds het uitgangspunt van de daarna in 2000 opgerichte Stichting Tileng.

Er kwam inderdaad  snel een plan van de bewoners. Het betrof de nieuwbouw van drie woningen en het renoveren van zeven woningen. Met dit plan ben ik op pad gegaan en heb ik een sponsor gevonden. Nu konden de bewoners met een aantal vaklui aan de slag.

In 1999 zijn mijn vrouw en ik weer naar Indonesië gegaan. Naast de rondreis op Oost-Java zijn wij natuurlijk weer in Manggung geweest. Naast de gebruikelijke activiteiten konden wij de gerenoveerde en een afgebouwde woning(en) aanschouwen. Twee woningen waren nog in aanbouw, zodat ik daar zelf ook nog aan heb kunnen metselen.

In Nederland blijf je je bezighouden met  Manggung. Er kwamen signalen richting Nederland dat men wel met andere projecten verder wilde gaan, maar dat dan op desa-niveau zou moeten gebeuren om Manggung niet meer privileges te geven boven de andere 16 dusuns die samen de desa Tileng vormen.

Nu ik meer geld nodig had voor andere projecten en voor een groter gebied zeiden mijn sponsors dat ik dan het een en ander maar zou moeten formaliseren.

Tijdens het vertonen van de vakantiedocumentaire over onze reis op Oost-Java werd het idee geboren een stichting op te richten. Een van de toeschouwers was bereid een stichting met mij op te zetten. Nadat ook een collega van mij bereid was een bestuursfunctie te bekleden was het snel bekeken. Op naar de notaris en Stichting Tileng was geboren in juni 2000.

Vanaf dat moment moest het bestuur gaan werken om de stichting verder vorm te geven en operationeel te krijgen.

En vanaf dat moment is mijn leven ook veranderd en wel zodanig dat ik vanaf dat moment dagelijks met de stichting bezig ben. Men zegt wel eens dat mijn leven ten diensten staat van de mensen in dat mooie land Indonesië, maar ik kreeg daarmee wel een leven met voldoening en ook werd mijn leven rijker.

Naar een hoger niveau

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

We zitten alweer in februari 2014. Dit jaar wil ik de goede relatie met onze donateurs naar een hoger niveau tillen. Als zij daarvoor tenminste openstaan. En daarnaast uiteraard eventuele nieuwe donateurs/sponsors en geïnteresseerden daarin meenemen.

Ook in 2013 hebben we, met hulp van anderen, op allerlei manieren geprobeerd de stichting en haar werk onder de aandacht te brengen van Nederland en daar buiten. Public Relations werk, dat vooral plaatsvond via de eigen website en de diverse social media. De berichten en de zogenaamde weekendverhalen worden gewaardeerd en door velen nooit overgeslagen.

Ik moet echter constateren dat het rendement van het vele Public Relationswerk niet  altijd is wat ervan gehoopt wordt. Dit laat onverlet dat de stichting natuurlijk bijzonder verheugd is met de  nieuwe donateurs die zich het afgelopen jaar hebben aangemeld.

Ik weet ook dat we met veel charitatieve instellingen, inclusief de hele grote, in de zelfde vijver zitten te vissen om mensen te interesseren voor ons werk, hopend dat dat donaties gaat opleveren.

Wat bedoel ik nu met naar een hoger niveau tillen? 

Ik zou zo graag willen dat donateurs, sponsors of geïnteresseerden een project adopteren en als vrijwilliger er voor gaan zorgen dat er voldoende geld binnenkomt om zo’n project te kunnen gaan starten. Immers, we gaan niet eerder met een project van start, voordat het geld tot op de laatste cent aanwezig is. 

Voor inzicht in de ‘Projectportefeuille’ kan je met deze link naar de desbetreffende pagina op de website. Het mogen duidelijk zijn dat ook doorlopende projecten (voor een deel) geadopteerd kunnen worden.

Alle projecten in de ‘Projectportefeuille’ zijn door de lokale bevolking ingediend en individueel beoordeeld, waarbij de volgende criteria gehanteerd zijn:

  • Voldoet het project aan de doelstellingen van Stichting Tileng?
  • Is er voldoende draagkracht onder de bevolking?
  • Is het budget van het project realistisch?
  • Zijn er geen overbodige uitgaven opgenomen?
  • Is het Management Team in Indonesië volledig bij met rapporteren, incl. financiële verantwoording, over lopende en gereedgekomen projecten?
  • Zijn er voldoende middelen beschikbaar?

Slechts als aan al deze voorwaarden wordt voldaan, kunnen aanvragen worden gehonoreerd. En voor die laatste voorwaarde vraag ik nu jullie hulp.

Wil je een project adopteren en heb je een idee hoe dat aan te pakken? Laat het ons weten via ons contactformulier op de website of via info@tileng.nl.

Help ons de goede relatie op een hoger niveau brengen en neem de uitdaging aan.

 

(Foto: kleuterschool TK Ploso. Dit project dient ter vervanging en verbetering van een bestaande kleuterschool in dusun (woongemeenschap) Ploso, onderdeel van de desa Tileng. Benodigd bedrag: € 5.500)

Ton & Tileng

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Voor mij persoonlijk is de desa Tileng in Indonesië de ver van mijn bed show. Ik ben er nooit geweest en verwacht ook niet dat het daar in de nabije toekomst van komt. In mijn vakanties kom ik de laatste jaren niet verder dan Ouddorp en als ik heel gek doe het ‘verre’ Vlieland. Sommigen snappen daar helemaal niets van. Een daarvan is Ton Lange. Samen met Wil, zijn echtgenote, kijkt hij  nu al weer uit naar hun jaarlijkse vakantie naar het stukje Indonesië waar zij sinds 1997 het grote verschil hebben gemaakt voor de inwoners. Natuurlijk hebben zij dat gedaan met uw hulp, uw steun en veel, heel veel donaties. Ton ken ik als betrokken lokale politicus in ‘mijn’ Capelle aan den IJssel. Zijn betrouwbaarheid en recht-door-zee mentaliteit maken hem tot vertrouwenspersoon van vele Capellenaren.

Dat zelfde vertrouwen hebben de inwoners van de 16 woongemeenschappen in de desa Tileng en de andere desa’s Imogiri en Baturraden in Ton en zijn stichting. Niet zo vreemd als je op rij zet wat de stichting sinds de oprichting allemaal heeft bereikt. Er zijn huizen, bad- en wasinrichtingen, kleuter en (nood)basisscholen gebouwd, salarissen van vele leraren aangevuld, studiebeurzen uitgegeven, schoolboeken, laptops en computers aangeschaft voor lagere scholen, er is medische hulp geboden, een buffelbank opgericht en meer dan 200 sapi’s gekocht en verdeeld onder de bevolking.

Volgens mij hebben de bewoners van de desa’s zoiets van ‘Sinterklaas bestaat ook bij ons’. Ik heb foto’s gezien van inheemse bruiloften waarop Ton en Wil eregasten waren en met een soort Koninklijke waardigheid als een soort ‘Willem & Maxima ‘ werden ontvangen. Schitterend om vanaf zo’n grote afstand met zo’n enorm cultuurverschil gewoon door gebruik van gezond verstand, brede belangstelling en een groot sociaal hart, door een taal te kunnen spreken die over- en aankomt bij de lokale bevolking van de desa’s, zoveel te kunnen bereiken voor vooral de kinderen daar. Zo simpel kan het (vrij vertaald)  zijn om zo’n groot verschil te maken voor degenen die zo weinig hebben en door de hulp uit ons kleine Nederland weer een toekomst krijgen!

 

Als ik deze foto uit 2006 weer zie

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Als ik mijn foto archief doorloop en onder andere deze foto weer voorbij zie komen, dan moet ik weer denken aan mijn bezoek met Remco Lange aan het getroffen aardbevingsgebied in 2006. Wat zag het er verschrikkelijk uit daar in de desa Imogiri. Gelukkig bleef onze andere desa’s deze ellende bespaard.

De situatie in Imogiri was in één woord verschrikkelijk. De schade was enorm en, wat nog belangrijker is, er zijn ook persoonlijke slachtoffers gevallen. De noodhulp was goed op gang gekomen, er was voldoende eten en drinken. De angst was echter groot, met name natuurlijk onder de kinderen, mede als gevolg van de regelmatig terugkerende naschokken. Ook onze vertegenwoordigers in het dorp waren zwaar getroffen. Hoewel de Indonesische overheid steun had toegezegd was in Imogiri met name ook onze hulp van groot belang. Nog niet alles is hersteld en het kost nog steeds veel tijd, geld en inzet.

Gelukkig hoeven de mensen in Imogiri niet meer in paniek naar buiten te vluchten en hoeven ze elkaar niet meer te waarschuwen met de bamboebel, het instrument dat ze gebruiken in geval van een noodsituatie. Ik hoop dat het zo blijft.

Ik heb nog steeds bewondering voor de mensen, wat hebben de mensen in Indonesië een veerkracht. Dat respect blijft altijd.

We zijn er nog niet en ik hoop dat onze sponsors en donateurs ons blijven steunen om de plannen van de mensen uit Imogiri, en uiteraard ook de andere desa’s, Tileng en Baturraden, te realiseren. Het credo blijft: Stichting Tileng steunt de desa’s, Steunt u Stichting Tileng?

 

(Foto: Carnero Mediadesign, Imogiri na aardbeving in 2006)