Skip to main content

Tag: Baturraden

Wat is mijn functie bij Stichting Tileng? – door Remco Lange

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wie ben ik?

Ik ben Remco Lange (1974), woon en werkt in Rotterdam. Sinds februari 2006 eigenaar van ontwerp studio Carnero Mediadesign (www.carnero.nl).

Wat is mijn functie bij de stichting?

De vraag wat mijn functie is binnen Stichting Tileng vind ik persoonlijk iets te abstract. Zelf zou ik het liever willen hebben over de bijdrage die ik lever aan dit mooie initiatief. Het zal niemand ontgaan dat ik de zelfde achternaam draag als de voorzitter, Ton Lange, inderdaad mijn vader. Toen Ton in 2000 vertelde dat hij een stichting op ging richten met als doelstelling het verbeteren van de leef- en woonsituatie in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden, heb ik direct geroepen dat ik het dan wel leuk zou vinden om de huisstijl vorm te geven. Sinds die tijd ben ik verantwoordelijk voor de vormgeving van alle uitingen van de stichting. Of het hier nu gaat om een foldertje, een naamkaartje of een complete website. Dit alles doe ik natuurlijk geheel belangeloos. Maar bovenal met trots. Zeker om dat we nu haast 14 jaar verder zijn en we met recht kunnen zeggen dat we hele mooie dingen meegemaakt hebben, schitterende projecten opgeleverd hebben, maar ook de minder leuke dingen als de aardbeving in Imogiri, 2006, hebben een diepe indruk achtergelaten. Sinds dat jaar ben ik ook adviseur van de stichting en neem ik plaats aan de vergadertafel.

Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?

Als adviseur van de stichting heb ik ook mijn favoriete projecten, de buffelbank bijvoorbeeld. Ik vind dat een mooi voorbeeld, hoe je op een eenvoudige manier welvaart kan brengen in een gebied waar dat hard nodig is. Na enkele jaren zie je dat het werkt en dat de gemeenschap middelen heeft om een aantal dingen zelf te gaan financieren.  Maar het leukste vind ik misschien nog wel het scholarship programma. Ik denk dat komt omdat ik er van overtuigd ben dat iemand die een goede opleiding heeft genoten kan bereiken wat hij wil. Jongeren kunnen dankzij het scholarship programma een goede opleiding genieten.  Inmiddels run ik mijn eigen studio, Carnero Mediadesign, heb het mooiste beroep van de wereld omdat ik de hele dag mooie dingen mag maken.

Ik doe de volgende oproep!

Stichting Tileng kan op de steun van mijn studio blijven rekenen, ik hoop dat dit ook geldt voor de steun van uw zijde. De stichting verdiend het, de mensen daar helemaal.

Volgende week het verhaal van onze andere vrijwilliger en adviseur van de stichting.

 

Wat is mijn functie bij Stichting Tileng? – door Ton Lange

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wie ben ik?

Ik ben Ton Lange (1947), woont in Capelle aan den IJssel, ben met pensioen en raadslid in de gemeente Capelle aan den IJssel.

Wat is mijn functie bij de stichting?

Ik ben (onbezoldigd) voorzitter van de stichting en geef de dagelijkse leiding aan het bestuur. In mijn portefeuille ben ik in principe ook belast met fundraising. Dat neemt niet weg dat iedereen die bij bij Stichting Tileng betrokken is worden geacht daaraan mee te werken.

Ik doe ook het dagelijkse beheer (niet technisch) van de website en de social media voor de stichting en schrijf veel van de zogenaamde weekendverhalen, zit in de eindredactie en coördineer de plaatsing daarvan. Het redigeren van de te gebruiken one liners behoort ook tot mijn taak. Zoals ik al eerder schreef staat de helft van mijn gehele dagelijkse leven in dienst van de stichting. En de andere helft in dienst van Capelle aan den IJssel.

Veel tijd wordt door mij ook gestoken in het bezoeken van mogelijke sponsors als onderdeel van de fundraising.

Ook vertegenwoordig ik de stichting bij bijzondere bijeenkomsten en radioprogramma’s.

Wat houd mij gemotiveerd om dit werk te blijven doen?

Wat mij ook blijvend inspireert zijn de dankbare berichten van de mensen in Indonesië. De geweldige resultaten die we daar, als Stichting Tileng (dankzij Nederlandse donaties), bereiken door de inzet en doorzettingsvermogen van de mensen zelf in de desa’s op Java.

Ik doe de volgende oproep!

Blijf of ga de stichting helpen de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden te helpen. Steun Stichting Tileng. Al uw donaties komen echt op zijn plek – en dus in Indonesië – terecht.

 

Volgende week het verhaal van de secretaris van de stichting.

 

Het land dat mijn leven volledig veranderde

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het is allemaal begonnen in de jaren negentig, na een bezoek van aan ons ‘pleegkind’ in de dusun (woongemeenschap) Manggung, een van de dusuns van de desa Tileng op het eiland Java.

Na onze eerste rondreis door Indonesië -Sumatra, Java en Bali, – brachten we vanuit Yogyakarta een bezoek aan het ‘pleegkind’ en haar familie. Een bezoek van twee dagen. 

De eerste dag zijn wij onder veel belangstelling van de dorpsgenoten goed doorgekomen. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht. Gelukkig duurde de nacht niet zo lang. Deze mensen komen om 04.00 uur weer tot leven en dan begint de vrouw alweer aan haar dagelijkse bezigheden.

In een  gesprek met het dorpscomité werd mij gevraagd of ik bereid was meer voor het dorp te doen. Ze hadden een idee. Ze wilden een plan ontwikkelen voor de bouw van en renoveren van woningen in het dorp. En of ik dan in Nederland op pad wilde gaan om sponsors zoeken, die dat plan zouden willen financieren. Ik had gezegd daar mee aan de slag te gaan als ze zelf met een plan zouden komen. Ik wilde dit niet voor hen doen. Het moest immers een plan van hun zelf zijn. Dit is nu nog steeds het uitgangspunt van de daarna in 2000 opgerichte Stichting Tileng.

Er kwam inderdaad  snel een plan van de bewoners. Het betrof de nieuwbouw van drie woningen en het renoveren van zeven woningen. Met dit plan ben ik op pad gegaan en heb ik een sponsor gevonden. Nu konden de bewoners met een aantal vaklui aan de slag.

In 1999 zijn mijn vrouw en ik weer naar Indonesië gegaan. Naast de rondreis op Oost-Java zijn wij natuurlijk weer in Manggung geweest. Naast de gebruikelijke activiteiten konden wij de gerenoveerde en een afgebouwde woning(en) aanschouwen. Twee woningen waren nog in aanbouw, zodat ik daar zelf ook nog aan heb kunnen metselen.

In Nederland blijf je je bezighouden met  Manggung. Er kwamen signalen richting Nederland dat men wel met andere projecten verder wilde gaan, maar dat dan op desa-niveau zou moeten gebeuren om Manggung niet meer privileges te geven boven de andere 16 dusuns die samen de desa Tileng vormen.

Nu ik meer geld nodig had voor andere projecten en voor een groter gebied zeiden mijn sponsors dat ik dan het een en ander maar zou moeten formaliseren.

Tijdens het vertonen van de vakantiedocumentaire over onze reis op Oost-Java werd het idee geboren een stichting op te richten. Een van de toeschouwers was bereid een stichting met mij op te zetten. Nadat ook een collega van mij bereid was een bestuursfunctie te bekleden was het snel bekeken. Op naar de notaris en Stichting Tileng was geboren in juni 2000.

Vanaf dat moment moest het bestuur gaan werken om de stichting verder vorm te geven en operationeel te krijgen.

En vanaf dat moment is mijn leven ook veranderd en wel zodanig dat ik vanaf dat moment dagelijks met de stichting bezig ben. Men zegt wel eens dat mijn leven ten diensten staat van de mensen in dat mooie land Indonesië, maar ik kreeg daarmee wel een leven met voldoening en ook werd mijn leven rijker.

Naar een hoger niveau

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

We zitten alweer in februari 2014. Dit jaar wil ik de goede relatie met onze donateurs naar een hoger niveau tillen. Als zij daarvoor tenminste openstaan. En daarnaast uiteraard eventuele nieuwe donateurs/sponsors en geïnteresseerden daarin meenemen.

Ook in 2013 hebben we, met hulp van anderen, op allerlei manieren geprobeerd de stichting en haar werk onder de aandacht te brengen van Nederland en daar buiten. Public Relations werk, dat vooral plaatsvond via de eigen website en de diverse social media. De berichten en de zogenaamde weekendverhalen worden gewaardeerd en door velen nooit overgeslagen.

Ik moet echter constateren dat het rendement van het vele Public Relationswerk niet  altijd is wat ervan gehoopt wordt. Dit laat onverlet dat de stichting natuurlijk bijzonder verheugd is met de  nieuwe donateurs die zich het afgelopen jaar hebben aangemeld.

Ik weet ook dat we met veel charitatieve instellingen, inclusief de hele grote, in de zelfde vijver zitten te vissen om mensen te interesseren voor ons werk, hopend dat dat donaties gaat opleveren.

Wat bedoel ik nu met naar een hoger niveau tillen? 

Ik zou zo graag willen dat donateurs, sponsors of geïnteresseerden een project adopteren en als vrijwilliger er voor gaan zorgen dat er voldoende geld binnenkomt om zo’n project te kunnen gaan starten. Immers, we gaan niet eerder met een project van start, voordat het geld tot op de laatste cent aanwezig is. 

Voor inzicht in de ‘Projectportefeuille’ kan je met deze link naar de desbetreffende pagina op de website. Het mogen duidelijk zijn dat ook doorlopende projecten (voor een deel) geadopteerd kunnen worden.

Alle projecten in de ‘Projectportefeuille’ zijn door de lokale bevolking ingediend en individueel beoordeeld, waarbij de volgende criteria gehanteerd zijn:

  • Voldoet het project aan de doelstellingen van Stichting Tileng?
  • Is er voldoende draagkracht onder de bevolking?
  • Is het budget van het project realistisch?
  • Zijn er geen overbodige uitgaven opgenomen?
  • Is het Management Team in Indonesië volledig bij met rapporteren, incl. financiële verantwoording, over lopende en gereedgekomen projecten?
  • Zijn er voldoende middelen beschikbaar?

Slechts als aan al deze voorwaarden wordt voldaan, kunnen aanvragen worden gehonoreerd. En voor die laatste voorwaarde vraag ik nu jullie hulp.

Wil je een project adopteren en heb je een idee hoe dat aan te pakken? Laat het ons weten via ons contactformulier op de website of via info@tileng.nl.

Help ons de goede relatie op een hoger niveau brengen en neem de uitdaging aan.

 

(Foto: kleuterschool TK Ploso. Dit project dient ter vervanging en verbetering van een bestaande kleuterschool in dusun (woongemeenschap) Ploso, onderdeel van de desa Tileng. Benodigd bedrag: € 5.500)

Ton & Tileng

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Voor mij persoonlijk is de desa Tileng in Indonesië de ver van mijn bed show. Ik ben er nooit geweest en verwacht ook niet dat het daar in de nabije toekomst van komt. In mijn vakanties kom ik de laatste jaren niet verder dan Ouddorp en als ik heel gek doe het ‘verre’ Vlieland. Sommigen snappen daar helemaal niets van. Een daarvan is Ton Lange. Samen met Wil, zijn echtgenote, kijkt hij  nu al weer uit naar hun jaarlijkse vakantie naar het stukje Indonesië waar zij sinds 1997 het grote verschil hebben gemaakt voor de inwoners. Natuurlijk hebben zij dat gedaan met uw hulp, uw steun en veel, heel veel donaties. Ton ken ik als betrokken lokale politicus in ‘mijn’ Capelle aan den IJssel. Zijn betrouwbaarheid en recht-door-zee mentaliteit maken hem tot vertrouwenspersoon van vele Capellenaren.

Dat zelfde vertrouwen hebben de inwoners van de 16 woongemeenschappen in de desa Tileng en de andere desa’s Imogiri en Baturraden in Ton en zijn stichting. Niet zo vreemd als je op rij zet wat de stichting sinds de oprichting allemaal heeft bereikt. Er zijn huizen, bad- en wasinrichtingen, kleuter en (nood)basisscholen gebouwd, salarissen van vele leraren aangevuld, studiebeurzen uitgegeven, schoolboeken, laptops en computers aangeschaft voor lagere scholen, er is medische hulp geboden, een buffelbank opgericht en meer dan 200 sapi’s gekocht en verdeeld onder de bevolking.

Volgens mij hebben de bewoners van de desa’s zoiets van ‘Sinterklaas bestaat ook bij ons’. Ik heb foto’s gezien van inheemse bruiloften waarop Ton en Wil eregasten waren en met een soort Koninklijke waardigheid als een soort ‘Willem & Maxima ‘ werden ontvangen. Schitterend om vanaf zo’n grote afstand met zo’n enorm cultuurverschil gewoon door gebruik van gezond verstand, brede belangstelling en een groot sociaal hart, door een taal te kunnen spreken die over- en aankomt bij de lokale bevolking van de desa’s, zoveel te kunnen bereiken voor vooral de kinderen daar. Zo simpel kan het (vrij vertaald)  zijn om zo’n groot verschil te maken voor degenen die zo weinig hebben en door de hulp uit ons kleine Nederland weer een toekomst krijgen!

 

Tidak ber malas malasan (niet luieren)

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het is weer een zondagmorgen met veel regen. Op Facebook lees je dan veel berichten over het houden van een pyjamadag. Mensen die schrijven dat zulk weer ze de gelegenheid geeft om lekker te luieren na een drukke werkweek. Gelijk hebben ze, zou je zo zeggen. Maar dat geld niet voor een ieder.

Als je als voornaamste taak “fundraising” (fondsen werven) hebt, dan ben je daar 24 uur per dag mee bezig. Ja, 24 uur per dag moet je alert zijn om direct te kunnen reageren op wat voorbij komt, als je denk dat daar mogelijk een donatie of sponsoring te halen is. Alles neerleggen waar je mee bezig bent en direct aan de slag gaan. Mailen of een brief schrijven, met als bijlage de “one pager” van de stichting.

Je hoop dan dat die persoon of instantie zal reageren. Ik vraag dan ook altijd om een reactie, wat deze dan ook zou mogen zijn. Je weet dan waar je aan toe bent en je blijft je niet afvragen of je actie resultaat zal hebben. Het is duidelijk dat je met dit soort werk met teleurstellingen  om moet kunnen gaan. Je weet ook dat je met vele in de zelfde “vijver” zit te vissen. Er zijn veel charitatieve instellingen als Stichting Tileng, die goed werk verrichten en ook geld nodig hebben om hun doelen te bereiken.

Dus het zal duidelijk zijn; voor mij op zondag tidak malas malas (niet luieren).

Maar denk niet dat dit gelezen moet worden als een klaagverhaaltje. Ik doe niets liever dan bezig zijn voor Stichting Tileng, ofwel de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java in Indonesië. 

Wat mij ook blijvend inspireert zijn de dankbare berichten van de mensen ter plekke. De geweldige resultaten die we daar, als Stichting Tileng (dankzij Nederlandse donaties), bereiken via de inzet en het doorzettingsvermogen van de mensen in de desa’s.

 

(Foto: Carnero Mediadesign, puinruimen in Imogiri na aardbeving in 2006. Tidak malas malas)

 

 

Soms heb je iemand nodig

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Soms heb je gewoon iemand nodig die voor je gaat en die zorgt dat het goed komt. Om te zorgen dat het op termijn goed komt  met de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden is in 2000 Stichting Tileng opgericht. Ja, soms hebben die mensen ons nodig. Nodig om hun leef- en woonsituatie, in de breedste zin van het woord, te verbeteren, omdat ze dat bepaalde project niet op eigen kracht kunnen realiseren. Dit doet de stichting door het initiëren, begeleiden en financieren van hun projecten.

Dat betekent niet dat de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden achterover kunnen of gaan leunen. Niets is minder waar. Bij elk project moeten ze zelf participeren in de vorm van arbeid of financiële bijdragen naar vermogen. De participatie zorg er voor dat het echt hun project is. Een project dat ze zelf moeten realiseren en vervolgens in goede staat houden.

Zo komen alle projecten tot stand die de stichting initieert, begeleidt en financiert. Over de resultaten kunt u lezen op deze site.

Ook Stichting Tileng heeft mensen nodig die voor de stichting gaan om zo te kunnen zorgen dat het goed komt in de desa’s. Het zal nog de nodige inspanning en tijd vergen voordat een ieder in de desa’s een goede leef- en woonsituatie heeft. We moeten de kinderen ook niet vergeten. Voor de kinderen blijft het verstrekken van studiebeurzen in het kader van het scholarshipproject zeer belangrijk. Als je kinderen laat studeren geeft dat een kans op een beter leven en een betere wereld.

Op dit moment hebben de mensen en kinderen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden gewoon iemand nodig die voor ze gaat en zorgt dat het goed komt.

 

Zoek de verschillen ……….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Twee afbeeldingen, twee spelende kinderen en twee glijbanen. Zo op het eerste gezicht lijken de plaatjes in essentie niet zo verschillend. Toch zijn er, buiten de plaatjes om, een hoop verschillen.

Het kind links is misschien net klaar met school voor die dag en gaat lekker spelen. Misschien is het weekend, misschien is het vakantie. Hoe dan ook, op korte termijn zal het kind links weer in de klas zitten en een hoop kunnen leren.  Na de kleuterklas zal ze in groep drie leren lezen en schrijven om vervolgens, na de groepen vier tot en met acht te hebben doorlopen, naar de middelbare school te gaan. Daar zal ze al snel moeten beslissen wat ze later wil worden omdat er een profiel moet worden gekozen dat aansluit bij de vervolgopleiding. Dit traject is voor een gemiddeld Nederlands kind vanzelfsprekend en er is keuze genoeg.

Het kind rechts woont in Indonesië. Voor hem is dit opleidingstraject niet vanzelfsprekend en is er minder keuze. Allereerst omdat er in Indonesië minder scholen zijn en de scholen die er zijn lang niet altijd in een staat verkeren waarin ze zouden moeten verkeren. Als je school  bijvoorbeeld geen goed dak heeft in de regen, ben je vanzelfsprekend minder gefocust op de les.

Daarnaast moeten je ouders wel genoeg geld hebben om je naar een school te sturen. Een lagere school lukt vaak wel, maar dan? Werken of doorleren? Doorleren geeft zicht op een betere toekomst, maar dan moet er wel geld zijn om door kunnen te leren. Als dat er niet is, houdt het op. Dan valt er ook niks te kiezen.

Met Stichting Tileng willen we de kinderen in Indonesië in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden een betere toekomst geven. Dit willen we doen door, op initiatief van de lokale bevolking, bij te dragen aan structurele verbeteringen, zoals het bouwen van scholen en het bijdragen aan schoolgeld voor kinderen die anders geen onderwijs kunnen betalen. Op die manier kunnen kinderen naar school, goed onderwijs krijgen, een goede baan krijgen en zorgen dat hun kinderen naar school kunnen. Zo wordt de leefomstandigheid van families structureel verbeterd.

Om dit te kunnen blijven doen is er wel geld nodig. Een donatie is daarom zeer welkom. Alvast bedankt!

 

U zet een stap, zij maken een sprong!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een duurzame samenleving steunt onder meer op goede huisvesting, goed onderwijs en een goede, eigen voorziening in de eerste levensbehoeften. Sommige gebieden in de wereld kunnen daarbij een zetje in de juiste richting goed gebruiken. Wat wij hebben, kan men elders ook krijgen: goede woningen en scholen, opleidingen, studiebeurzen en lesmateriaal geven de jeugd de toekomst die het verdient. Ontwikkelingssamenwerking in de ware betekenis!

Een paar jaar geleden maakte ik via Ton Lange kennis met Stichting Tileng en raakte enthousiast over de manier waarop zij de Indonesische desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden grote sprongen vooruit lieten maken.  Alle giften en donaties komen nagenoeg geheel ten goede aan de vele projecten dus rendement is verzekerd! En vanuit een heel belangrijk uitgangspunt: niet kiezen voor, maar laten kiezen door de lokale bevolking.

Voor mij een heel belangrijke reden om het werk van Stichting Tileng te steunen.

Indonesië staat al een tijdje hoog op mijn wensenlijstje voor reizen en ik hoop er ooit eens een aantal projecten te kunnen bezoeken. Voorlopig proef ik vooral de sfeer door gesprekken met Indonesische vrienden en door bezoeken aan Pasar Malams.

Als u overweegt een donatie te geven aan een goed doel kan ik u Stichting Tileng van harte aanbevelen. U zet een stap, zij maken een sprong!

Verhalen verbinden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Elke gemeenschap – dorp, team, gezin, organisatie, beroepsgroep – heeft zijn eigen veel vertelde gebeurtenissen. Zo ook Stichting Tileng en de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java in Indonesië. Ze zorgen voor cohesie en spelen een rol in het leren van en met elkaar. Door verhalen dragen we inzicht en kennis over op een manier die natuurlijk en contextrijk is. Het moet niet gaan om een fictief of metaforische verhaal, maar om werkelijke gebeurtenissen. Het gaat niet om het officiële verhaal. Maar het gaat om de verhalen over en van de desa’s die Stichting Tileng steunt in het realiseren van hun projecten. Op die manier horen mensen over de ontwikkelingen van het werk van de stichting, de mensen in de desa’s en de maatschappij daar in Indonesië.

Verhalen delen is een krachtig en natuurlijke vorm om onze donateurs met de stichting blijvend te verbinden. Verhalen werken verbindend en integrerend. Verhalen van de stichting verbinden ook nog in andere zin. Tijdens het uitwisselen van verhalen over de stichting en de mensen in de desa’s gebeurt er meer dan het delen van informatie. Er gebeurt ook van alles in de relatie tussen de stichting die de verhalen vertelt en de donateurs, sponsors en de mensen die de verhalen lezen. Ze gaan de stichting met andere ogen zien en het vertrouwen groeit.

Met andere woorden, ik ben het er mee eens dat verhalen verbinden en ik zal ze dan ook blijven vertellen.

Ik ben tot dit verhaal gekomen na het lezen van het artikel van Dr. Saskia Tjepkema adviseur en onderzoeker verbonden aan Kessels & Smit een directeur van de FCE.