Skip to main content

Tag: geld

Hallo allemaal

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een droom die vorig jaar uitkwam omdat ik met mijn gezin naar Java en Bali ben gegaan.

Het is een reis geworden die veel indruk op mij heeft gemaakt en waar ik nog dagelijks aan terugdenk.

De reis was geheel georganiseerd voor ons gezin en we hadden ook een auto met privé chauffeur die ons overal heen bracht.

Na 1,5 week kwamen we in Baturraden aan waar we verbleven in Santos Homestay van Santos (Tekad Santosa) en zijn familie. We werden er hartelijk ontvangen en hadden er 2 kamers met eigen badkamer en we konden er ook mee eten als we dat wilde.

Nou over het eten kan ik alleen maar zeggen dat het water er van in je mond gaat lopen, werkelijk de vrouw van Santos, Succi, is de cateraar van het dorp en kan voortreffelijk koken!

Santos is een bezige man die hart heeft voor anderen. Hij doet erg veel als General Manager van Stichting Tileng. Hij houdt zich onder andere bezig met het bouwen van scholen en studiebeurzen in de desa’s van de stichting: Tileng, Imogiri en Baturraden. Daarnaast neemt hij ook zijn gasten mee op hele mooie wandeltochten. Laat je echt de meest mooie plekken van Baturraden zien.

Zo hebben wij met ons gezin een dag een tocht gemaakt van ongeveer 10 uur en daarin watervallen, warmwaterbronnen, schitterende natuur gezien. Dat was echt een belevenis en dat alles onder leiding van Santos.

Stichting Tileng financiert ook veel projecten in Baturraden. Helaas hebben wij geen bezoek kunnen brengen aan de scholen omdat het op dat moment vakantie was. Maar de vanuit Nederland meegenomen kleine spulletjes voor de scholen en de kinderen heeft Santos voor ons naar de scholen gebracht en er toen ook foto’s van gemaakt. Ze waren er blij mee en wij dus ook.

Ik ben helemaal verknocht aan Santos, hij heeft een speciaal plekje in mijn hart en ik ga er ook zeker nog eens terug. Ik hoop de volgende keer projecten van Stichting Tileng te kunnen bezoeken. De resultaten zijn het waard om gezien te worden.

‘Schuldgevoel’ ten opzichte van mijn dorpsgenoten

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De dorpen op Midden-Java die Stichting Tileng helpt doen me denken aan de dorpen waar mijn ouders geboren zijn in Zuid-Sumatra. Dat zijn Bayau en Landur die eerst onder het regentschap Lahat vielen, maar nu onder Empat Lawang. De twee dorpen behoren na de herindeling van de regentschappen nog steeds tot de provincie Zuid-Sumatra.

Bayau is het dorp waar mijn moeder vandaan komt en Landur is het dorp van mijn vader. Hoewel ik nooit in Bayau heb gewoond toch blijf ik half-Bayauer. Bij ons geldt de traditie dat je een persoon blijft van waar je oorspronkelijk vandaan komt. Als antwoord op de vraag ‘’waar kom je vandaan’’ zeg ik in het Indonesisch: Saya orang Landur. Ik ben een persoon uit Landur, mijn vaders dorp waar ik als kind wel heb gewoond. Al met al ben ik “anak desa”, een dorpskind.

De bewoners van de twee dorpen beschouwen me nog steeds als “orang kampung kita”, een mens uit ons dorp. Het zit dieper dan wat je in het Nederlands zegt: “Hij heeft in ons dorp gewoond ” of  “hij is in ons dorp geboren”. De laatste zin is voor mij helemaal niet van toepassing. Want ik ben geboren in een ander dorp, waar mijn vader als godsdienstleraar heeft gewerkt. Dit dorp is Ngulak in de regentschap (kabupaten) Banyuasin, een klein stadje dichtbij Palembang, de hoofdstad van de provincie Sumatra Selatan (of Zuid-Sumatra). Toch behoor ik niet tot dit dorp.

De bewoners van de twee dorpen hebben geld verzameld toen ik naar het buitenland wilde vertrekken. Dit terwijl ze het niet zo breed hadden, wat nu nog het geval is. Ze zijn trots op me en sommige beschouwen me als voorbeeld van “een succesvol dorpsgenoot of streekgenoot”. Na bijna 40 jaar zeggen ze nog steeds: Dia orang kampung kita (Hij is iemand van ons dorp).

Omdat ik bij hen hoor en zij bij mij, voel ik me verplicht om hen te helpen. Mijn broers en zus, mijn neven en nichten hebben veel guldens en euro’s ontvangen. Nu stuur ik nog veel geld aan mijn nicht die hopelijk dit jaar afstudeert. Dan hoef ik hopelijk niemand meer van de familie financieel te steunen. Ik kan dan genieten van mijn geld.

Niets is minder waar. Ik houd mijn neef, de directeur van een madrassa (Islamitische school) in mijn dorp Landur, nog steeds aan het lijntje. Ik heb de voor hen grote hulp van ongeveer 3.000 euro’s nog niet kunnen sturen. Soms denk ik dat ik het niet aan kan. Dan voel me schuldig. Ik wou dat ik zo’n stichting zoals Tileng had, droom ik vaak. Anders dan bij zovele andere stichtingen, komt de hulp van Stichting Tileng bijna honderd procent terecht bij de hulpbehoevenden. Met de onvermoeibare Ton Lange breidt de stichting haar activiteiten uit en stroomt er regelmatig geld naar de dorpen op Java.

Daarmee worden er schoollokalen bijgebouwd en de docenten worden betaald. Ook worden er studiebeurzen gegeven.

In Indonesië heeft de stichting een enthousiaste manager in de persoon van Santos. Aan de hand van de te vertalen email teksten zonder puntjes, hoofdletters en alinea’s heb ik de indruk – het is niet beledigend bedoeld – dat hij niet veel onderwijs heeft genoten. Maar hij is wel iemand met lef, creativiteit en mentaliteit van hard werken. Dat weet ik aan de hand van de verhalen die ik over hem heb gehoord. Was er maar iemand uit mijn dorpen zoals hij, denk ik wel eens.

Daarom ben ik blij dat ik een kleine bijdrage kan leveren als vrijwillige vertaler bij Stichting Tileng. Hopelijk vermindert dit mijn ‘schuldgevoel’ ten opzichte van mijn dorpsgenoten.

De herfst is zo goed als voorbij

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De herfst is zo goed als voorbij, het gaat nu richting de winter. Vakanties zijn ook al voorbij en met familie is het einde van de zomer met een BBQ gevierd. En daarbij elkaar onze gezellige vakantie verhalen verteld.

Dat deed mij denken aan mijn eigen vakantie afgelopen april. Was in de blijde gelegenheid om weer een reis naar Indonesië te kunnen maken. Dit keer Java-Bali. Wat een geweldige reis heb ik weer mee mogen maken. Wat voor mij een hoogtepunt was, was het bezoek aan de desa Baturraden.

Wij kwamen laat in de avond aan in Baturraden, maar wat een warm welkom weer door Santos (Tekad Santosa) en familie. Was even een gedoe met ons hotel, maar uiteindelijk is alles toch goed gekomen.

De volgende dag samen met de groep een wandeling gemaakt naar de 7 warmwaterbronnen. Daar werden wij eerst gemasseerd met klei (scrub) en daarna afgespoeld met het warme water uit de bron. Wat was dat een geweldige ervaring. Daarna de berg af gewandeld, langs smalle paadjes naar beneden en langs de rijstvelden. Wij werden nog getrakteerd op een enorme moessonbui. Het regende warm water. Maar dat mocht onze pret niet drukken. Beneden aangekomen eerst maar even drogen onder het genot van een lekkere beker thee en wat hapjes uit de keuken van Succi, de vrouw van Santos. De avond werd gevuld met een gezellige avond vol muziek, dans en natuurlijk makanan (eten). Eerst werd er gespeeld door een studenten keroncong orkest. Mooi ook om te zien dat de jonge generatie toch deze muziek voort wil zetten. Daarnaast speelde ook de plaatselijke angklung band. Deze speelden op zelfgemaakte muziekinstrumenten, gemaakt van bamboe en binnenbanden. Zo oergezellig en ze speelden de sterren van de hemel.

Ik heb ook Santos’ huis weer mogen bewonderen. Hij heeft een Bed & Breakfast in Baturaden, genaamd Santos Homestay. Dat is ook de thuisbasis van Stichting Tileng. Het was voor mij de 3e keer dat ik daar kwam en wat een verschil met de 1e keer. Het was mooi opgeknapt en de kamers zagen er puik uit hoor. De moeite waard om daar een keer te logeren. De mensen zijn er vriendelijk, behulpzaam en maken graag een praatje met je.

Jammer dat er dit jaar geen gelegenheid was om de schooltjes te bezoeken. Onderdeel van de vele projecten van Stichting Tileng. Dat was voor mij altijd een hoogtepunt tijdens mijn reizen in Indonesië. Maar wie weet komt er een volgende keer. Dan kan ik weer genieten van het goede resultaat van de activiteiten van de stichting en het zo mooie groene hart van Java.

Ik hoop dat Stichting Tileng nog lang hun mooie werk kunnen voortzetten daar op Java, Indonesië.

 

 

 

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Op gezette tijden halen we met u oude verhalen op!)

Decembermaand, geschenkenmaand – door Ellen Mierop

GEPLAATST OP: 4 DECEMBER 2015 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

De gezellige decembertijd komt er weer aan. Maanden van tevoren worden we eraan herinnerd dat december bij uitstek de maand is om cadeautjes aan elkaar te geven. In september vallen al de eerste tijdschriften en folders in de bus. De één nog mooier dan de ander. Een ‘glossy’ is er soms niets bij! En de kinderen kijken verlekkerd in al die reclame-uitingen. “Die, die, die…..en deze, deze, deze”. Zoveel moois, er valt haast niet te kiezen. Alles zouden onze westerse kindjes wel willen hebben. Maar dat gaat niet, er zal toch gekozen worden.

In de desa’s Baturraden, Imogiri en Tileng, de werkgebieden van Stichting Tileng, vallen geen brochures in de bus. Sterker nog, daar hebben de kindertjes helemaal geen weet van al dat dure speelgoed. Zij kunnen zich dagen vermaken met – bijvoorbeeld – molentjes, gemaakt van rietjes en papier.

En dat is nog leerzaam ook! Deze speeltjes worden door de onderwijzeressen op de peuter- en kleuterscholen zelf gemaakt. De puzzels zijn gemaakt van tandpastadoosjes en beplakt met tekeningen. Een goedkoop alternatief voor de houten of geplastificeerde puzzels in Nederland. Maar, om speelgoed voor de peuters en kleuters te maken, is ook materiaal nodig. Zoals papier, kleurtjes en lijm. En ook zouden de onderwijzeressen graag de kleintjes willen voorlezen, of met ze tekenen en kleuren.

Kleine wensjes voor kleine kindjes. En deze wensjes kunt u meehelpen vervullen.

Dankzij uw donatie op bankrekeningnummer IBAN: NL57 RABO 0123 7989 65 t.n.v. Stichting Tileng te Capelle aan den IJssel.

En door uw donatie werken de kindertjes in de desa spelenderwijs aan een hoopvolle toekomst!

Het mes snijdt aan meerdere kanten …….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Onze penningmeester Cees van der Jagt, als portefeuillehouder scholarships, schrijft regelmatig over hoe Stichting Tileng, met behulp van een aantal fantastische sponsors, al vele jaren studiebeurzen verstrekt aan schoolkinderen in onder anderen Baturraden.

Deze studiebeurzen zijn met name bedoeld voor kinderen die goed kunnen leren, maar door familieomstandigheden en gebrek aan geld het risico lopen van school gehaald te worden.

verhaal-11-11-2016-aOnlangs kregen we het bericht dat een van deze scholieren aan de universiteit geslaagd is voor leerkracht voor het lager onderwijs. Dat is dan al de tweede die met een studiebeurs van Stichting Tileng een universitaire studie met succes heeft afgerond.

Ze is inmiddels ook getrouwd met eveneens een leerkracht en heeft inmiddels ook een zoontje, Lanang Zayan Ahnaf Lange Widadi (mijn achternaam is verwerkt in zijn naam. Bijzonder!). Deze nu beide afgestudeerde leerkrachten hebben nog een vrij laag salaris. Ze wachten beide op een aanstelling van overheidswege. Zodra die aanstelling binnen is kunnen beide met het verdiende geld ook beide families financieel bijstaan, zonder nevenwerkzaamheden te hoeven uitvoeren.

Zo ziet u dat het geven van een studiebeurs de kinderen een goede toekomst garandeert, maar dat ook de familie ervan profiteert. Hiermee wordt aangetoond dat het mes aan twee kanten snijdt door de hulp van de stichting.

Wij hopen dat de fantastische donateurs ons trouw zullen blijven en dat zij als ambassadeurs van de stichting hun familie, vrienden en kennissen zover kunnen krijgen ook een leerling te gaan steunen, zodat wij nog een aantal leerlingen kunnen toevoegen aan ons scholarship-programma.

U kunt u altijd aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten van een studiebeurs zijn, afhankelijk van het soort onderwijs, tussen de EUR 175 en EUR 400 per leerling per jaar. Voor de universiteit is dat circa EUR 700. Onze management in Baturraden zorgt ervoor en bewaken dat het geld ook daadwerkelijk aan de studie wordt uitgegeven.

Verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Draag bij aan goed onderwijs, steun Stichting Tileng.

Ik voelde mij geroepen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ik voelde mij geroepen eens een weekendverhaal te schrijven, het leek mij niet eenvoudig, maar heb toch besloten om het te gaan doen.

Mijn naam is Rita Doop-Kopetzky.

U begrijpt natuurlijk wel, Stichting Tileng doet goed werk, want anders zou ik niet begonnen zijn te schrijven.

Deze stichting doet vanaf het jaar 2000 veel effectief werk in Indonesië. Doelstelling is het verbeteren van leefsituaties op Java. In dit geval geeft het ondersteunende duurzaamheid aan desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Aangezien Imogiri en Baturraden aan het begin van de jaren 2000 buiten het werkgebied lagen van Stichting Tileng moest de notaris het werkgebied uitbreiden om daar aan de slag te kunnen.

Tileng is landbouw en veeteelt.

Ton (oprichter en bestuurslid) is diverse keren op vakantie geweest in Indonesië en heeft  toen gezien wat armoede is. Terug van vakantie vertelde Ton een neef wat hij van plan is en zijn neef besloot om hem te helpen als penningmeester.

Ton Lange werkte tot aan zijn pensionering mei 2005 bij het Ministerie van VROM (Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer). Na zijn vertrek vroeg hij om 3 laptops en kreeg dit ook mee, zodat de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië beter het werk kunnen voortzetten. Begrijpelijk, Ton is een zeer gewaardeerde collega, want anders krijgt hij dit niet gedaan.

Het eerste werkgebied van de stichting is desa Tileng. Daar was het mee begonnen.

Tijdens de vele bezoeken ontmoette Ton een gids en die heet Tekad Santos. Deze had een tokootje tegenover het hotel Rosenda in Baturraden. Zo vroeg Santos aan Ton hoe hij zijn dromen kon verwezenlijken, zoals het bouwen van scholen voor de kinderen in Baturraden .

In de loop der tijd zijn er inmiddels een peuter- ,2 kleuter- en 3 lagere scholen gebouwd.

Santos is inmiddels General Manager van de Stichting.

Het verhaal van Antje W. Tak, die Baturraden heeft bezocht. Zelf werk ze in het onderwijs.

Zij had nog nooit andere scholen op Java gezien zoals de school op Baturraden.

Het bijzondere is dat, naast de verstandelijke beperking, de leerlingen ook autistische stoornis hebben. Deze school heeft gemotiveerde leerkrachten en heeft ook desbetreffende lesmateriaal.

Door vaste donateurs en sponsors kan de Stichting de gemeenschappen ter plekke helpen en geven  wat zij nodig hebben. Immers de gemeenschap wordt hier nauw betrokken door de stichting.

Dit heet dan lokaal initiatief en zij bepalen wat er zoal nodig is. De stichting heeft geen leden en werkt alleen met vrijwilligers.

Het is belangrijk om donateurs en sponsors te hebben om dit werk goed en effectief te kunnen blijven doen.

Donateurs, omdat de stichting een ANBI is, mogen giften aftrekken van de inkomsten-  of vennootschapsbelasting. Stichting Tileng heeft sinds 2008 de status van ANBI en voldoet aan de eisen die aan ANBI worden gesteld .

De Stichting staat ingeschreven onder KVK nummer: 2430722

Zie voor meer informatie: www.tileng.nl

Lieve mensen,

Ik hoop dat iedereen het met veel leesplezier heeft gelezen en hopelijk dat hiermee vele donateurs en sponsors zich aanmelden, zodat het werk liefdevol voortgezet kan worden.

Laat uw hart spreken.

Ondernemen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) neemt een belangrijke plaats in binnen bedrijven. Het betekent verantwoordelijkheid nemen als bedrijf, maar het levert ook meer klanttevredenheid op en een positieve bijdrage aan het bedrijfsimago. Het draagt bij aan uw ambitie, aan groei en aan succesvol zijn.

Waarom ondernemen op niveau?

Onze  ondersteuners van het eerste uur hebben ook ambitie. Zij willen ook dat kinderen in volle bloei komen! Kinderen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden verdienen voeding, gezondheidszorg en onderwijs. Een veilige leefomgeving waar ze liefde ervaren en doorgeven. Luisteren naar kinderen en samen armoede en onrecht aanpakken. Dat waarmaken is het mooiste wat je kunt doen.

Ondernemen op niveau met Stichting Tileng betekent niet alleen toegang tot de lokale markt, relatiebeheer, image building en invulling geven aan het MVO-beleid. Ondernemen op niveau betekent ook een extra dimensie voor uw bedrijf, door het te verbinden aan het leven van jonge en kwetsbare kinderen.

Samen ondernemen met ambitie

We lichten onze aanpak graag toe in een persoonlijke kennismaking, om te kijken op welke manier uw bedrijf en Stichting Tileng complementair aan elkaar kunnen zijn. Met uiteindelijk het doel: Elk kind tot bloei!

Bel voor meer informatie naar: +31 (0)180 -744 285 (alleen tijdens kantooruren) en vraag naar Cees van der Jagt of mail naar vdjagt@tileng.nl.

Wie gaat op deze uitnodiging in?

Verhalen te kunnen vertellen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Voor Stichting Tileng is het essentieel om verhalen te blijven vertellen. Als we het verhaal over de stichting goed kunnen vertellen en zo duidelijk wordt waar de stichting voor staat, waar de stichting in gelooft, waar we iedere dag opnieuw weer mee aan de slag gaan, dan trekken we donateurs en sponsors aan.

Het grootste deel van alles wat mensen weten over stichting Tileng is afkomstig van de website, weekendverhalen en social media. Die verhalen bevatten feiten, ook al zijn ze soms verpakt in emoties, en komen daarmee tot leven. Verhalen leggen relaties, verhelderen doelen en geven betekenis.

Door verhalen te gebruiken, in plaats van de droge feiten, worden lezers meer betrokken en aangetrokken. Soms gaan de lezers meedenken met de verteller en laten het de stichting weten. Ze worden in beweging gebracht.

Stichting Tileng is net een mens. Met een levensverhaal. Successen en tegenslagen. De manier van communiceren en woorden kiezen is van belang. Vandaar hieronder het geheel nog eens op een rijtje.

Stichting Tileng: vanaf 2000 effectief in Indonesië

Van huizen tot schoolgebouwen, van studie- en lerarenbeurzen tot een heuse buffel(koeien)bank; het is slechts een greep uit de projecten die Stichting Tileng sinds de oprichting in 2000 realiseerde.

Doelstelling Stichting Tileng

Het verbeteren van de leef- en woonsituatie van de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java, Indonesië, door het begeleiden en financieren van projecten, geïnitieerd door de lokale bevolking. Speerpunt binnen deze ondersteunende activiteiten is duurzaamheid. Door het bieden van structurele hulp, zoals onderwijs en inkomen genererende projecten, wordt een blijvende effectiviteit bereikt.

Lokaal initiatief

Alle door de stichting uitgevoerde projecten komen voort uit lokaal initiatief. Dat wil zeggen dat de gemeenschap ter plaatse zelf aangeeft wat zij nodig heeft. Dit ‘lokale initiatief’ vergoot enerzijds de effectiviteit van de projecten en stimuleert anderzijds de creativiteit en de betrokkenheid van de lokale bevolking.

99%  bestedingsgarantie

Stichting Tileng heeft nagenoeg geen overheadkosten. Het bestuur van de stichting bestaat enkel uit vrijwilligers. Overige kosten (zoals bijv. verzendkosten) worden vergoed door een aantal fantastisch ondersteunende bedrijven. Alle donaties en schenkingen worden gegarandeerd voor 99% besteed aan de projecten in Indonesië, zonder dat er geld  ‘aan de strijkstok blijft hangen’ in Nederland.

Tileng-handboek

Het door het bestuur bepaalde beleid wordt uitgevoerd door lokale vertegenwoordigers in Indonesië. Om de effectiviteit van dit beleid te waarborgen, heeft Stichting Tileng een eigen handboek ontwikkeld, waarin doelstelling, werkwijze en richtlijnen opgenomen zijn. Naast de Nederlandse versie is dit handboek er ook in het Engels en in het Indonesisch. Zo wordt de eenduidigheid en de transparantie van de gehele organisatie behouden, zowel in het internationale beleid als in bij de implementatie op lokaal niveau.

Vliegwieleffect

De uitvoering van een project wordt pas gestart zodra er voldoende financiële middelen binnen zijn. Met de resultaten van een gerealiseerd project kunnen vervolgens nieuwe sponsors en donateurs worden geworven, waardoor er weer andere projecten kunnen worden gestart. We noemen dat het ‘vliegwieleffect’.

De stichting steunen

Zonder sponsoren en donateurs kan Stichting Tileng niet bestaan. De stichting is daarom altijd op zoek naar nieuwe partijen die de stichting ondersteunen en daarmee de desa’s in Indonesië een warm hart toedragen. Voor meer informatie over Stichting Tileng, kijk op: www.tileng.nl

Stichting Tileng is een zogenaamde Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). Donateurs van een ANBI mogen hun giften aftrekken van de inkomsten- of vennootschapsbelasting.

Help ons helpen. Bij voorbaat dank.

 

En toen de praktijk!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Bijna 2 jaar geleden ging ik voor de 2de keer naar Java. Dit keer met een vriendin. We wilden elkaar de plekken laten zien waar onze ouders gewoond en gewerkt hadden.

Maar we gingen natuurlijk ook de plaats bezoeken waar mijn vriendin, na de oorlog, is geboren en 9 jaar gewoond heeft. Maar er was nog een plaats waar zij perse naar toe wilde : Baturraden. Zij was er een keer eerder geweest en had Santos (general manager van de stichting in Indonesië) ontmoet. Die zou en moest ik ook ontmoeten. In het vliegtuig las ik informatie over Stichting Tileng . De doelstelling sprak me direct erg aan. Ik kom namelijk uit een familie van onderwijsmensen. Dat deze stichting zich onder andere hard maakt om het onderwijs in een aantal desa’s te verbeteren, sprak me daarom erg aan.

En toen de praktijk! De hartelijkheid van de ontvangst door Santos en zijn vrouw Succi vergeet ik nooit meer, om over het overheerlijke eten maar te zwijgen, 7 dagen lang. Ik droom er nog van!

Maar we werden natuurlijk op sleeptouw genomen door Santos. We bezochten een aantal scholen, zowel de kleuterscholen, als scholen voor de oudere kinderen. Ik zag mooi onderhouden, in vrolijke kleuren geverfde gebouwen, maar bovenal : enthousiaste en gemotiveerde leerkrachten. Daarnaast was er lesmateriaal dat ik op andere scholen die ik bezocht had, niet gezien had.

Wat ik heel erg bijzonder vond, was dat op een van de scholen, eentje midden in het bos, een groepje kinderen met een verstandelijke beperking les kreeg. Ze zaten in de open lucht, op een kleed dat op de grond lag, te werken met ontwikkelingsmateriaal. De juf werd geassisteerd door één van de ouders van de leerlingen. Met een eindeloos geduld werd geprobeerd de kinderen letterlijk en figuurlijk bij de les te houden. Maar als ze het nodig hadden een rondje te lopen, was dat ook goed.

Er waren ook leerlingen bij die naast de verstandelijke beperking een autistische stoornis hadden. Na meer dan 40 jaar gewerkt te hebben bij een organisatie die hulp biedt aan mensen met een verstandelijke beperking, was ik blij verrast dat deze groep kinderen hier zoveel persoonlijke aandacht kreeg. Op geen enkele andere school op Java had ik dat eerder gezien.

Opvallend was het de mensen die op de scholen werkten niet de indruk wekte zich afhankelijk te voelen doordat ze ondersteund werden door de stichting Tileng, maar dat ze juist een grote mate van zelfbewustzijn uitstraalden.

Trots op het werk dat de deden. Zich ervan bewust dat ze bezig waren met werk van wezenlijk belang. Ze werkten aan een betere toekomst voor zoveel kinderen!
Groetjes, Anje

Bunga lili, koken voor het goede doel

Geschreven door admin op . Gepost in Weekendverhalen.

Mijn naam is Sonja van der Lely-Koene, 61 jaar geleden geboren in Jakarta.

Ik ben in contact gekomen met de Stichting via Tong Lange. Ton is diverse keren op mijn uitnodiging aanwezig geweest bij mijn aanschuiftafel Bunga lili, waarbij ik Oosters kook en de opbrengst naar Stichting Tileng gaat.

Via een presentatie van Ton kregen mijn gasten en ik een kijkje in het reilen en zeilen van Stichting Tileng en zo kon men zien hoe hun geld daadwerkelijk terecht zou komen. Ton’s enthousiasme en gedrevenheid werkten aanstekelijk. Mijn motivatie om voor Tileng te koken bleef groeien en die vele avonden hebben de stichting en mij heel dicht bij elkaar gebracht. Een paar maanden geleden vroeg Ton mij of ik bestuurslid wilde worden. Zeer vereerd heb ik toen ja gezegd. Ik voel mij een bevoorrecht mens dat ik de taak van bestuurslid van deze stichting op me mag nemen.

Tijdens een prachtige wandeling naar de zwavelbronnen in Baturraden vertelde onze gids Tekad Santos over zijn werkzaamheden voor een Nederlandse stichting, Stichting Tileng. Toen hij merkte dat onze interesse was gewekt, nam hij ons mee naar de bouw van één van de lagere scholen in Baturraden. We waren onder de indruk en niet alleen door hetgeen met hulp van de stichting werd bewerkstelligd maar mede door de enorme betrokkenheid van Santos. Omdat onze reis aan een strak schema gebonden was, moesten we na twee dagen Baturraden alweer richting Oost-Java. We kregen de gelegenheid om bij een ander project van de stichting een kijkje te nemen en brachten een bezoek aan Imogiri, het dorp waar de sultans van Yogyakarta begraven liggen. Hier bouwde de stichting aan de voet van de trappen naar de Sultansgraven een kleuterschool. Deze werd tezamen met vele woningen door een hevige aardbeving in 2006 volledig verwoest. Met hulp van de stichting werd de kleuterschool herbouwd en plaatste de stichting bamboe noodwoningen. Deze worden nu vervangen door stenen huizen. Toen wij Imogiri bezochten was net het vierde huis opgeleverd. Na het zien van dit moois was het zaadje om iets voor deze stichting te doen in mijn ziel geplant. Echter, het duurde nog twee jaar voordat ik er werkelijk wat mee deed.

Een reis door Thailand bracht daar verandering in. In Chiang Mai volgde ik een Thaise kookcursus. Dat was zo inspirerend dat ik plotseling wist wat ik voor de stichting wilde gaan doen:koken. Mensen aan mijn (keuken)tafel uitnodigen en hen tegen betaling een lekkere oosterse maaltijd voorschotelen. Dat werd het, koken voor het goede doel.Na terugkomst uit Thailand was er werk aan de winkel. Ik moest een format bedenken, een naam verzinnen en een website bouwen. Na veel denkwerk, luisteren naar adviezen en gesprekken met familie, vrienden en professionals was mijn aanschuiftafel een feit. Bunga lili was geboren, Oosters eten voor het goede doel! Ik begon met één keer per twee maanden op vrijdag een aanschuifdiner te organiseren. De wetenschap dat de gehele opbrengst naar de stichting gaat, motiveert de gasten om een paar extra glazen te drinken en een gulle donatie te doen. Het succes overdonderde mij en tot mijn verbazing hield het succes aan. De diners werden frequenter maar door twee hernia’s, een verhuizing en een nieuwe heup staat alles momenteel op een laag pitje. Na de zomer van 2016 gaat Bunga lili weer van start. Wellicht in andere vorm, op locatie of bij de mensen thuis.

Eén ding staat wel vast, het zaadje dat in Imogiri geplant was, is uitgegroeid tot een mooie boom, één die voor altijd in mijn ziel staat. En die boom staat symbool voor Stichting Tileng.
De effectieve werkwijze van de stichting is een voorbeeld voor alle goede doelen en stichting Tileng laat zien dat alle inkomsten ten goede komen aan de plaatselijke bevolking. Komt u ook Oosters eten voor het goede doel? Dan steunt u daarmee Stichting Tileng.

Sonja van der Lely-Koene