Skip to main content

Tag: Indonesië

Vakantie en werken

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(red: Vertaald vanuit het Engels)

Wat zou je ervan denken wanneer jouw zomervakantie niet alleen gevuld zou zijn met een gang naar het strand, zoveel mogelijk zwemmen en rondhangen met je vrienden, maar ook met jezelf nuttig maken door, via een sociaal programma, anderen te helpen?

Geen idee?

Vraag het dan de 17 jonge mensen uit België van Bouworde Vlaanderen, die ongeveer 3 weken in Baturraden (op Centraal Java in Indonesië) verbleven om sociaal werk te doen en om vakantie te houden. Zeventien geweldige jonge mensen, die naar de Groene School Baturraden kwamen om te helpen een traditioneel gebouw neer te zetten, dat als klaslokaal dienst zal gaan doen, met financiën die ze zelf hadden ingezameld en met ondersteuning van Stichting Tileng.

Ze waren verdeeld in twee groepen. De eerste groep, van 1 juli tot 22 juli 2015, bestond uit 8 personen. Allemaal studenten. Ze verbleven comfortabel en met veel plezier in Santos Home Stay. De aankomst van de eerste groep viel samen met de schoolvakantie, de vastenmaand en het Suikerfeest. Hun activiteiten waren daardoor volledig gefocust op de opzet van de bouw, het frame en het dak. Zij hebben ook de leerlingen kunnen ontmoeten gedurende de 5 dagen tussen de schoolvakantie en het Suikerfeest. De vrijwilligers, het onderwijzend personeel en de leerlingen hebben samen veel plezier gehad.

Bij hun werk zijn ze geholpen door een timmerman en zijn assistenten, een bouwvakker en ook door ouders van leerlingen van de Groene School Baturraden. Ze werkte van 8:30 uur tot 16:00, met een lunchpauze van 12:00 tot 13:30. Tijdens het weekend bezochten ze diverse interessante plekken  in en om Baturraden, zoals de zeven zwavelbronnen, diverse watervallen en natuurpark Lokawisata Baturraden, maar ook buiten Baturraden zoals het strand van Pangandaran en Yogyakarta.

Het samen 22 dagen op één locatie werken zorgde voor nauwe vriendschappen tussen de vrijwilligers en het onderwijzend personeel van de Groene School Baturraden. Toen het afscheid kwam gaven sommigen docenten, en zelfs ook enkele leerlingen, een aandenken aan de vrijwilligers, zoals batik, kettingen en armbanden, hetgeen de vrijwilligers zeer veel plezier deed.

De tweede groep arriveerde op 1 augustus 2015. Deze groep bestond uit 9 personen. Dit waren 6 studenten, 1 docent lagere school, 1 kleuterjuffrouw en 1 verslaggever. Zij hebben geholpen de bouw af te maken door middel van het aanbrengen van houten muren, houten vloeren en het dak.

Daarnaast hebben leden van de groep ook dienst gedaan als gastdocent aan de Groene School Baturraden. Dat betrof zowel kleuter- als lagere school onderwijs en ook individueel onderwijs. De vele activiteiten die de vrijwilligers met de leerlingen hebben gedaan bestonden onder meer uit spelletjes, padvinderij, tekenen, handenarbeid, lesgeven over België, Nederlands leren, zingen en de Baturraden Botanische Tuin bezoeken om de vele planten te bestuderen. Hun aanwezigheid als gastdocent aan de Groene School Baturraden gaf veel nieuwe inzichten en ervaringen voor het onderwijzend personeel en de leerlingen van de Groene School Baturraden, wat zeker gedenkwaardig en waardevol was.

De Vrijwilligers waren ook zeer actief in de gemeenschappen rondom de wijk Kemutug Lor. Ze eerde traditionele dansen en hebben, bij de viering van de Indonesische onafhankelijkheid, opgetreden in het districtsgebouw van Baturraden en ook op de verjaardag van Centraal Java in het Satria Stadion. In het weekend reisde de vrijwilligers naar diverse toeristische locaties in de omgeving, zoals het Dieng Plateau en Yogyakarta en ze gingen ook raften in de rivier Serayu. Op hun laatste dag bij de Groene School Baturraden werden de vrijwilligers geïnterviewd door drie journalisten van nationale kranten en televisie.

De vrijwilligers hebben veel indrukken achtergelaten over vriendschap, hard werken, helpen en plezier maken. Wij bedanken onze vrienden van de Belgische vrijwilligers en Stichting Tileng voor de belangstelling en de steun en voor de bouw van het traditionele gebouw, dat nu dienst gaat doen als klaslokaal voor de Groene School Baturraden.

Tot ziens, mijn nieuwe vrienden. Hopelijk zullen wij elkaar in de toekomst weer zien. Nu we vrienden geworden zijn, is deze vriendschap voor altijd.

 

Respons van toeristen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ook dit jaar krijg ik respons van mensen die tijdens hun rondreis in Indonesië ook projecten aandoen van de stichting. In gesprekken met hen hoor ik steeds dat zij vinden dat de ondersteuning door Tileng goed aanslaat. Met name ook het buffelproject krijgt veel positieve reacties.

De buffelbank is een eenvoudig voorbeeld van effectieve steun voor een traditioneel gebruik. Boeren in Indonesië sparen als vanouds niet bij een bank maar door middel van vee.

Het werkt zo: een boer verzorgt een of meer buffels van iemand anders (Stichting Tileng). De buffel wordt gedekt en het kalf is het eigendom van de verzorgende boer.

Deze traditionele vorm van kapitaalvermeerdering kost veel tijd. Met steun van buiten, zoals via het buffelproject van Stichting Tileng, kunnen meer boeren meer buffels per persoon verzorgen, waardoor hun economische situatie sneller kan verbeteren. Dit is een van de lopende projecten in verschillende  dusuns (woongemeenschappen) van de desa’s (dorpen) Tileng en Baturraden.

Dit project maakt deel uit van onze projectportefeuille. Met de in die portefeuille vermelde projecten kan worden gestart zodra er voldoende financiële middelen voorhanden zijn.

We hebben met behulp van onze sponsors, donateurs en de mensen uit de desa’s veel mooie en duurzame projecten kunnen realiseren. Inmiddels hebben we tientallen projecten afgewerkt en gaan we, dankzij uw hulp, verder met lagere scholen in Baturraden, huizen in Imogiri, een landbouw- en veeteeltcoöperatie in Tileng en natuurlijk de studiebeurzen.

 

De studiebeurzen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

We schrijven het zo vaak: Verbeter de wereld, begin bij de kinderen !

Dat is ook de reden dat onderwijs bij Stichting Tileng zo’n centrale positie inneemt. Natuurlijk zijn we ook bijzonder actief met projecten rond inkomen, huisvesting, gezondheid, etc. Dat doen we met veel inzet, overtuiging en plezier, omdat ook deze projecten van groot belang zijn voor de mensen in de desa’s.

Maar het onderwijs heeft en houdt altijd iets bijzonders. Misschien omdat het mes hier aan maar liefst drie kanten snijdt:

  • Leerlingen met een studiebeurs kunnen naar school en hoeven niet doelloos thuis te zitten of zelfs mee te werken aan het gezinsinkomen. Kinderen zijn vaak het eerst de dupe van armoe. Met een studiebeurs krijgen ze direct een beter bestaan.
  • Door het steunen van onderwijs geef je de volgende generatie de tools om zelf de gemeenschap naar een hoger plan te tillen en actief mee te werken aan een betere toekomst. Het is al een oud dogma, maar daarom niet minder waar: Kennis is macht.
  •  In goed Nederlands heet het verblijf op een school “onderwijs genieten”. Dat genieten is in Indonesië vaak zichtbaar aanwezig op de gezichten van de kinderen, iets wat wij ons in ons koude kikkerland nauwelijks voor kunnen stellen.

Dus voor ‘onze’ leerlingen een beter bestaan, een betere toekomst en een glimlach op het gezicht. Wat wil een mens nog meer.

Wanneer u denkt: Daar doe ik aan mee en ik ga ook een leerling ondersteunen, neem dan contact met ons op (vdjagt@tileng.nl).

Stichting Tileng steunt de desa’s en begint bij de jeugd.

 

“Op vrijwilligersreis naar Indonesië”

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

“Op vrijwilligersreis naar Indonesië?! “Wat ga je daar doen?” “In Indonesië nog wel?!” “Amai!”. Veel reacties. En veel vragen. En ik kon weinig antwoorden geven. Want ik wist zelf niet goed wat mij, en de andere zeven vrijwilligers, te wachten stond. 3 weken. Indonesië. Eén klaslokaal te bouwen uit hout. Santos Home Stay. Woorden die me toen niet veel zeiden, maar waar ik nu met een glimlach en een vol hart aan terugdenk.

3 weken. Zo lang? Voor het thuisfront althans. Voor ons werd tijd relatief. 26 uur in een busje leek ineens niet meer zo lang. 4 uur ’s ochtends was ineens niet meer zo vroeg. En 3 weken was ineens veel te kort.

Indonesië. Zo ver? Een voor mij onbekend land. Nu echter het land van de uitgestrekte helder groene rijstvelden, het overheerlijke eten,  de gastvrije, goed laches en goedhartige bevolking, het ontelbaar aantal vulkanen, het hectisch verkeer dat wel een ‘survival of the fittest (scooter)’ lijkt, afgewisseld met een handvol rustgevende watervallen… Zo ver, maar nu plots heel dichtbij, in het hart gesloten.

Een klaslokaal bouwen uit hout? Jij? Ja, ik ben niet de handigste. Maar ik ben er toch in geslaagd mezelf niet aan het klasje te nagelen. Puik werk. Elke dag zagen we hoe ons project vorderde; elke plank weer een stapje dichter bij ons te verwezenlijken doel. Onze laatste werkdag konden we met een tevreden blik neerkijken op wat we hadden verwezenlijkt: er stond een klaslokaaltje waar wij met onze eigen handen hadden aan meegewerkt! Maar wat me toen nog meer heeft overvallen is de realisatie dat we tijdens het hele bouwproces niet alleen een klasje hadden gebouwd, maar ook vriendschappen, net als het klasje geworteld in de Indonesische aarde.

Santos Home Stay. Al van de eerste dag werd Santos Home Stay niet zomaar een plek waar wij verbleven. Santos, onze gastheer, zorgde ervoor dat ons huis een echte thuis werd: comfort, heerlijke maaltijden, gezelligheid en plezier. En hoewel het altijd een hele belevenis was om eropuit te trekken naar allerlei plaatsten op Java, was het altijd leuk om weer “nar hus” te kunnen gaan.

Op vrijwilligersreis naar Indonesië. Een heuse aanrader. Een prachtige ervaring. Een subliem land. Een herinnering voor het leven. ”

 

Wij willen graag iets terug doen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

In september 2015 vertrekken wij naar de desa Baturraden waar wij een maand zullen verblijven bij Santos. Tijdens ons verblijf zullen wij gaan lesgeven op de scholen en ter plekke bekijken wat we nog meer kunnen betekenen. Ook zullen wij geld in gaan zamelen dat wij daar in overleg met de scholen kunnen besteden voor nieuwe materialen, zoals een laptop of ander studiemateriaal.

Waarom Indonesië?

Al enige tijd hadden wij het verlangen om naar Indonesië te gaan en daar iets te doen voor de lokale bevolking. Tijdens een eerder verblijf in Indonesië is vooral de gastvrijheid van de bevolking opgevallen. Het contrast tussen arm en rijk is schrijnend, maar iedereen laat je er welkom voelen. Wij willen graag iets terug doen voor deze mensen. Natuurlijk beseffen we dat we in één maand geen wereld van verschil kunnen maken, maar we hopen dat we samen met de stichting en alle mensen die deze stichting ondersteunen een belangrijke bijdrage kunnen leveren.

Waarom Stichting Tileng?

Wat ons meteen aansprak in Stichting Tileng is het open en transparante karakter. Geen grote organisatie waar een groot deel van het geld aan de strijkstok blijft hangen, maar een stichting waar 99% direct terecht komt in de desa’s. Hier willen wij ons ook voor inzetten. Doordat Stichting Tileng de desa’s ondersteunt door de ideeën van de bevolking te realiseren, kan een goede basis worden gecreëerd voor de toekomst. Wij zijn van mening dat het onderwijs hier een belangrijke rol in speelt. Kinderen verdienen een kans om zich te kunnen ontwikkelen, net zoals wij die kans in Nederland krijgen. Hier willen wij dan ook een kleine bijdrage aan leveren.

We hopen een mooie tijd tegemoet te gaan in Baturraden en een bijdrage te leveren aan het onderwijs door kennis met elkaar te delen en elkaars cultuur te leren kennen.

In gedachte verzonken

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het is een zondagmiddag begin juli. Lekker weer. Zittend buiten in de serre zie ik de natuur in volle glorie.

Ik zie de Magnolia weer grote knoppen maken voor het volgende seizoen. Die dan in het vroege voorjaar weer in volle bloei zal staan. Ik droom in gedachten weg naar Indonesië waar het altijd mooi groen is.

De Indische archipel heeft een zeer rijke flora, die zich van west naar oost wijzigt in samenhang met het in deze richting droger wordende klimaat. In totaal zijn er meer dan 45.000 bloeiende plantensoorten, en dat is ca. 10% van alle soorten bloemen en planten die er op aarde voorkomen. Er zijn 250 bamboesoorten en 150 verschillende soorten palmen.

Als vanzelf denk ik dan aan de mensen in de dorpen (desa’s) Tileng, Baturraden en Imogiri. Hoe zou het daar zijn op dit moment? Loopt alles wel op rolletjes? Ik betrap mij er weer op dat ik eigenlijk de dagelijkse controle zou willen hebben op de projecten van de stichting daar. Onzin natuurlijk. Onze mensen daar hebben het goed onder controle. Dat weet ik maar al te goed. Ze werken volgens het boekje, ons handboek implementatie van beleid op lokaal niveau. Laat ze nu, denk ik, ze hebben toch ons vertrouwen!

De vogels en de vissen in de tuin trekken weer mijn aandacht en ik word weer wakker. Ja ze hebben ons vertrouwen!

Wilt ook wat beelden zien van onze desa’s en projecten? Kijk dan eens naar onze video’s of foto’s.

We gaan er even tussenuit

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ja, we gaan even tussenuit en zijn op vrijdag 7 augustus weer terug met een verhaal.

Wij hopen dat u de afgelopen periode genoten heeft van de verhalen over 15 jaar Stichting Tileng. Verhalen in beeld en geluid die u inzicht hebben gegeven over het werk van de stichting in de afgelopen 15 jaar. Heel bijzonder was daarbij de song “Het geheim van Tileng”. Geschreven en gezongen door onze ambassadeur Wouter Muller, op wie we altijd een beroep op kunnen doen en voor wie niets te veel is.

Wanneer we het hebben over ons jubileum, dan moeten we natuurlijk ook stil staan bij de Kumpulan van afgelopen zondag 21 juni in Leidschendam. Daar trad Wouter Muller weer belangeloos op, samen met zijn bandleden Bep Kamphuis en Nick de Vos. Dat gold ook voor Fifty Fifty and The Dangers. Gezien het enthousiasme op de dansvloer was deze combinatie een schot in de roos.

Uiteraard was er ook naast de muziek volop vermaak.

Er was een mooie stand van Arts and Crafts by LIEK waar zoals gebruikelijk de mooiste unieke sieraden gekocht konden worden. En op deze Vaderdag was er uiteraard ook voldoende keuze voor mannen.

Ook kon men zich deze keer bij Irmgard Bernasco laten masseren. Het toppunt van ontspanning waar zichtbaar van genoten werd.

Natuurlijk mogen we Kelapa Muda (Peter Lefeber), die als vanouds de catering verzorgde, niet vergeten. Wat is een Kumpulan zonder die overheerlijke Indonesische maaltijden en snacks?

De oneliner, waarmee wij ons jubileum onder de aandacht brachten, was: “Maak van kristal goud, word donateur”. Op naar naar het zilveren jubileum. Hopend dat die jaren gouden jaren mogen worden voor de stichting en de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. Chris Soebroto schreef in zijn verhaal van 5 juni jl. “Voor Stichting Tileng blijft er daarom nog veel te doen in Indonesië.”

Langs deze weg willen wij een ieder bedanken die in de afgelopen periode met hun verhaal stil hebben gestaan bij 15 jaar Stichting Tileng.

Joke Leliman – van de Berg met: “Waarom ben ik donateur”

Bram van der Weele met: “Waarom ik nog steeds donateur van Stichting Tileng ben……” 

Jim van de Kuil met: “Voor de dingen die ik niet kan verklaren” 

Cees van der Jagt over: “Aanschuiftafel Bunga lili (Bloem van de lelie)” 

Remco Lange met: “Met goud kristal bereiken…” 

Eveline Bruijn met: “Hoe een kleine stichting al 15 jaar grote dromen najaagt” 

Chris Soebroto met: “Dat kan een heel stuk beter” 

Tekad Santos met: “Buffelbank” Baturraden” 

En natuurlijk de song van Wouter Muller met: “Het geheim van Tileng” 

Daarbij mag ik Carnero Mediadesign niet vergeten te bedanken voor de grafische ondersteuning bij alle beelduitingen.

En u, als trouwe lezers, wil ik bedanken voor jullie aandacht en reacties. Tot 7 augustus a.s.

Stichting Tileng zijn we immers met z’n allen!