Skip to main content

Tag: Baturraden

Werk met werk maakt de cirkel rond

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Soms heeft het oudere deel van de bevolking in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden niet dagelijks voldoende voedsel. In Indonesië bestaat (nog) geen AOW of een andere sociale voorziening voor ouderen. Ouderen die geen inkomen hebben zijn financieel volledig afhankelijk van hun kinderen.

En die kinderen zijn weer afhankelijk van werk wat ook niet altijd voor het oprapen ligt. Daarom is onze financiële hulp zo belangrijk. Dankzij onze werkwijze komen de donaties rechtstreeks en volledig ten goede aan zichtbaar effectieve projecten. Het betreft geen noodhulp, maar financiële steun aan projecten, gericht op het direct (bijv. via inkomen genererende projecten), dan wel indirect (bijv. via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf structureel de levenstandaard te verhogen. Zodat de kinderen zo weer de ouderen kunnen onderhouden. Zo maken we de cirkel rond.

Heeft u een bedrijf en wilt u maatschappelijk ondernemen, dan kan uw bedrijf ons helpen doelen te realiseren.

Uw hulp is – naast een groep van trouwe sponsors en donateurs – van groot belang! Wat u kunt doen om Stichting Tileng te helpen?

Uw bedrijf kan donateur worden door maandelijks of jaarlijks een bedrag aan onze stichting te schenken. Natuurlijk is een eenmalige gift ook van harte welkom.

Als bedrijf doneren is fiscaal aantrekkelijk. Meer informatie vindt u op de website van de belastingdienst.

Een donatie of gift kunt u overmaken op bankrekeningnummer NL57 RABO 0123 7989 65 t.n.v. Stichting Tileng te Capelle aan den IJssel of via onze website.

Uw personeel kan ons ook ondersteunen bij het werven van fondsen of het organiseren van een actie. Dit zou bijvoorbeeld ook kunnen door een spaarpot te plaatsen in het personeelsrestaurant. Of laat bij speciale gelegenheden de keuze bij de medewerkers; een donatie aan de Stichting in plaats van een cadeau.

Uw bedrijf kan ook bijv. een sponsordiner organiseren voor de relaties waarvan de opbrengst naar de stichting gaat.

Door de samenwerking met Stichting Tileng toont u zich maatschappelijk betrokken en geeft u tegelijkertijd de mensen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden een kans projecten te realiseren, gericht op structurele verbetering van de levenstandaard.

Wij vinden het belangrijk dat donateurs/sponsors betrokken zijn en blijven bij onze stichting. Wij zijn bereidt een presentatie te verzorgen in uw bedrijf zodat een ieder exact weet waar de donaties c.q. sponsorgelden terecht komen.

Wilt u als bedrijf helpen om onze doelen te realiseren, neem dan via info@tileng.nl contact met ons op.

 

Schenk eens een koe

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Schenk – of spaar mee voor – een koe voor de mensen in de desa’s Tileng (met zijn 16 woongemeenschappen), Imogiri en Baturraden. Het maakt een wereld van verschil.

In Tileng (dusun Manggung) en Baturraden loopt al jaren ons geslaagde project “De Buffelbank”. (Zie foto’s.) Traditioneel sparen boeren in Indonesië niet bij een bank, maar via vee. De Buffelbank werkt als volgt: een boer verzorgt een sapi (koe), die door Stichting Tileng ter beschikking wordt gesteld. De koe wordt gedekt en het kalf wordt eigendom van de boer, waarna de koe door kan naar de volgende boer. Een duurzame ontwikkelingsmethode, waarbij de dorpen zich rustig kunnen ontwikkelen en waarbij niemand wordt uitgesloten, waardoor hun economische situatie zal verbeteren. Hun kapitaal staat immers achter het huis, met melk en kalveren als opbrengst.

Nog niet zo lang geleden ontvingen we via Facebook het volgende bericht uit Baturraden van Santos, General Manager van Stichting Tileng in Indonesië:

“Goed bericht van Baturraden,de 4de sapi sijn vandag bevalen, het is goed teken voor het populasi van de sapi gaan jullie ook Tileng steunen voor de 5de 6de Sapis”

Met andere woorden de sapi’s doen het goed en het verdient daar dan ook een vervolg.

Dus daar haak ik maar gelijk op in.

Een koe schenken kost rond de EUR 650, maar iedere bijdrage is natuurlijk welkom.

De uiteindelijke prijs van een koe hangt af van de soort koe (vleeskoe of melkkoe), de leeftijd van de koe en de marktprijzen van de dag.

Wanneer u bij uw bijdrage vermeldt ‘buffelbank’, dan zorgen wij voor een groeiende veestapel in de desa’s.

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

Leren over anderen is leren over jezelf – door Jozef den Hollander

GEPLAATST OP: 3 SEPTEMBER 2010 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

Mijn tijd in Manggung zit erop! Twee en een halve maand heb ik in Manggung mogen verblijven. In de tussentijd ben ik ook naar Imogiri en Baturraden gegaan. In al deze 3 plaatsen is Stichting Tileng actief.  Ik heb Indonesië leren kennen vanuit een perspectief dat niet snel voor de hand ligt. De gemiddelde buitenlandse bezoeker doet Indonesië aan voor de toeristische plaatsen die het land rijk is. En waarom ook niet? Het is nu eenmaal een prachtig land, maar de realiteit achter de glimlach en de gastvrije warmte van de Javanen kan echter ook anders zijn. De mensen in de dorpen werken hard op het land in een gebied waar de watervoorzieningen slecht zijn. Mensen zijn in alles afhankelijk van het weer. Regenwater wordt opgevangen in watertanks en -bakken en gebruikt om te wassen, eten te bereiden en als drinkwater voor het vee. Veel regen is goed voor het dagelijks gebruik en stelt de tijd uit dat mensen water moeten gaan inkopen. Echter teveel regen beïnvloedt de oogst negatief, waardoor de prijs per kilo van bijvoorbeeld pinda’s, maïs of cassave ver kan teruglopen. Voor mijn afstudeerproject ben ik op zoek gegaan naar dergelijke levens- en werkwijzen van dorpelingen (voor het overgrote deel boeren) tegen een achtergrond van ontwikkelingsprocessen en -mechanismen. Zo maakt de hulp van de stichting deel uit van ontwikkelingsprocessen waarbij ook de nationale en lokale machtsstructuren (denk aan dorpshoofden, religieuze leiders en lokale overheidsfunctionarissen) bij betrokken zijn. Binnen al deze bestaande structuren moet de stichting haar weg vinden naar de lokale bevolking. Daarbij moet ook de lokaal specifieke cultuur van die samenlevingen zeker niet over het hoofd worden gezien. Al met al geen gemakkelijke opgave.

De stichting is over het algemeen vrij om te gaan en staan waar men wil zonder dat er teveel tegenstand is van lokale overheden. De participatie vanuit de overheid is het sterkst in Baturraden. Het verbouwen van lagere scholen, die allen onder verantwoordelijkheid van de overheid vallen, betekent automatisch ook contact met de overheid. Mede door de sterke lobby en sociale netwerken van de twee contactpersonen van de stichting zou het op korte mogelijk zijn dat de overheid van Indonesië financieel gaat bijdragen aan projecten van de stichting.

In Baturraden zijn de twee contactpersonen goed geworteld in de lokale samenleving en is men in staat om verschillende groepen in die samenleving bewust te maken van het nut van samenwerking. In Manggung komt de lokale vertegenwoordiger uit Imogiri, van buiten het dorp dus. De lokale vertegenwoordiger ondervindt hier meer moeilijkheden, doordat hij minder geworteld is in de lokale samenleving en minder in staat is om een sociale beweging op gang te brengen. De uitdaging voor de toekomst voor de stichting en zijn vertegenwoordigers is om de lokale vertegenwoordigers zo te ondersteunen dat het draagvlak voor de stichtingsactiviteiten onder de lokale bevolking blijft groeien. Een goede impuls hiervoor is pas nog gegeven door middel van het bezoek van de voorzitter van Stichting Tileng aan de desa’s en de projecten in de maanden juni en juli.

Mijn ervaringen in de afgelopen periode zijn er teveel om nu op te noemen. Wat ik als antropoloog in spé vooral geleerd heb is dat leren over anderen, leren over jezelf betekent! Ik ben mezelf een paar keer tegengekomen, maar mijn Nederlands individualisme legde het al gauw af tegen de Indonesische hartelijkheid. Ik heb het voorrecht gehad om in het leven te kruipen van de mensen in de dorpen. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk te participeren en te observeren. Alles om maar zoveel mogelijk te weten en te begrijpen over het leven van de mensen in de dorpen. Als ze naar het land gingen, volgde ik. Was er een dorpsvergadering, dan was ik ook aanwezig.  Voetballen met kinderen, hangen met ouderen, huisbezoekjes………conclusie: ik ben haast meer te weten gekomen over mezelf dan over de mensen waarvoor ik gekomen was!

Salam hangat,

Wegdromen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een kop koffie, een lekkere stoel, koek erbij, even geen afleiding. Ik vind het heerlijk om dan een beetje weg te dromen. Dit keer over de komende reis naar “mijn” Indonesië. Een reis die wederom verzorgd gaat worden door onze sponsor Stichting Bersama.

Weer een vakantiereis, samen met mijn vrouw Wil, waarin 10 dagen is ingepland voor een bezoek aan Baturraden op Java. Enerzijds naar ons pleeggezin Santosa – Santos, Succi, Dimas (en de inmiddels daaruit voortgekomen gezinnetjes Tika, Agung, Lanang en Ridlo, Destia, Wengku) – en anderzijds naar het kantoor van Stichting Tileng. Het management van de stichting is immers gehuisvest in Santos Homestay in Baturraden.

Ons management daar, Santos, Iko, Succi, Tri en Amik, kan dan laten zien wat er de afgelopen periode heeft plaatsgevonden en tevens de boekhouding ter controle laten inzien. Ook zal worden gesproken over het wederzijds communiceren en functioneren. Dat blijft altijd noodzakelijk als je met z’n allen goede resultaten wilt blijven behalen. Die verantwoording moet altijd worden afgelegd en ook worden doorgegeven aan onze donateurs en sponsors.

Ja, wegdromen over je komende reis die er als volgt uit moet gaan zien:

Een reis die zal beginnen op Amsterdam Schiphol, waarvandaan wordt vertrokken naar Jakarta. Bij aankomst in Jakarta naar het hotel om even bij te komen van de vliegreis. De volgende dag met de trein in 4 á 5 uur naar Purwokerto. Daar worden we opgehaald door Santos, waarschijnlijk met aanhang, voor de rit naar Baturraden.

Na Baturraden reizen we via Yogyakarta naar Kalimantan. Kalimantan is het Indonesische deel van het eiland Borneo, het grootste eiland van Indonesië. Daar verblijven we op een houseboot en varen alle bijzonderheden tegemoet.

We varen de rivieren van Kalimantan af naar onherbergzame en idyllische plaatsen, de beste manier om de natuur en de lokale bevolking van dichtbij te beleven. Met de boot kriskras varend door de ongerepte jungle. Borneo is heel groot maar dunbevolkt. Een aanzienlijk deel is bedekt met oerwoud en er zijn nog grote stukken ruige jungle vol met enorme bomen en je vindt er de meest bijzondere plant- en diersoorten ter wereld.  We zullen ons vergapen aan mangrovebossen, tropisch regenwoud, neusapen, herten, makaken, gibbons, ongekend veel vogels, reptielen, insecten en prachtige vlinders. Maar ook de orang-oetan populatie. Bepaalde gedeeltes van het park functioneren als opvangcentra voor orang-oetans. Hier wordt met succes getracht gevangen orang-oetans terug te plaatsen in hun natuurlijke omgeving.

Vanuit Kalimantan gaan we weer terug naar Java bij Semarang en steken we over naar het eiland Karimun Jawa. Moederziel alleen in de Java zee, ten noorden van midden-Java, één van Indonesisch best bewaarde geheimen: de Karimun Jawa Archipel.

De Karimun Jawa Archipel in Indonesië bestaat uit 27 tropische bounty-eilandjes omringd door azuurblauwe zee en prachtig koraal. De meeste eilanden zijn onbewoond. De lokale bevolking concentreert zich op de twee ‘grotere’ eilanden Karimun Jawa Island en Kemujan Island, die via een brug met elkaar verbonden zijn. Eerstgenoemde hoofdeiland heeft één klein dorpje, een heuvelachtig binnenland en poederwitte zandstranden. Kemujan is wat platter en heeft veel mangroves.

Het einde van de reis moet gaan via Jepara, een paar dagen Yogyakarta, en dan weer naar Amsterdam.

Ik hoop dat de reis wordt zoals ik bij mijn wegdromen heb beleefd.

Niet eerder opgeschreven

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Soms heb je van die momenten dat je in je eentje rustig in de woonkamer zit weg te mijmeren en zo het een en ander de revue laat passeren.

Ik dacht, velen kennen inmiddels wel mijn verhaal “Van bezoek tot stichting”. Maar wellicht nog niet het verhaal hoe ik een jonge gids ontmoette voor een hotel. Een jongen die nu de General Manager is van Stichting Tileng in Indonesië met vestigingsplaats Baturraden.

Toen wij (Wil en ik) in 2001 voor de derde keer sinds 1997 terug waren op Java voor een rondreis en een bezoek aan Manggung, een van de 16 woongemeenschappen (dusuns) van de desa Tileng, gebeurde er iets bijzonders. We deden Baturraden aan en verbleven daar  in het Hotel Rosenda.

Toen we even rond het hotel wilde gaan lopen zagen we tegenover de uitgang van het hotel een kleine bamboe toko, met daarin een jonge man. Daar langslopend werden we door deze jongeman aangesproken in redelijk goed Nederlands: “Goedemiddag mevrouw, mijnheer, zoekt u een gids? Zo ja, mag ik u gidsen?”. Nee, zeiden wij, onze chauffeur heeft dat voor morgen al geregeld. Hij vroeg “Wie is uw chauffeur, als ik vragen mag?”. Dat is Puri Purwanto zeiden wij. Hij zei “Dat is mooi, dan ben ik morgen uw gids en ik heet Santos”. We werden gelijk uitgenodigd in zijn toko om wat te drinken en zijn overheerlijke pisang goreng te proeven. Van het een kwam het ander. Hij vroeg mij hem te helpen wat promotiemateriaal te maken over wandeltochten die hij als gids uitvoert in Baturraden. Zo kon hij zich beter gaan presenteren aan de Nederlandse toeristen, die Baturraden tijdens hun rondreis op Java aandoen.

We maakten afspraken over hoe we de PR zouden gaan aanpakken en uitwerken. Daarnaast spraken we af hoe laat we de volgende dag aan de wandeltocht van minimaal 5 uur zouden beginnen.

We worden om 09:00 uur opgehaald door Santos. De zon schijnt en de temperatuur is aangenaam. Goed weer om te lopen. Het is een tropisch regenwoud waar we door wandelen. Santos vertelt ons dat de berg “Genung Slamet “ de afgelopen periode niet actief is geweest. We wandelen verder en hij plukt wat takken van varens en iets verder een aantal palm- en bananenboombladeren. Dit alles is voor een verrassing voor ons, zei hij. We zijn benieuwd. Het is een mooi pad waarover wij wandelen met toch wel een flinke stijging. Het pad gaat verderop zelfs over in trappen. Hier staan allerlei stalletjes, waar ze zowel souvenirs als eten en drinken verkopen. In een van die stalletjes drinken we wat. Nadat onze glazen leeg zijn, lopen we de trappen verder af. Dan komen we bij de 7 heetwaterbronnen. Het water is erg warm, tussen de 68 en 90 graden. Iets verder zien we dames en heren op krukjes zitten, die door jongens met klei worden gemasseerd. Het is de bedoeling dat wij dit ook ondergaan, zegt Santos. Hiervoor moesten we dus onze badkleding meenemen. We kleden ons om en gaan op een van de krukjes zitten. We worden met klei besmeurd en meteen gemasseerd, wat best lekker is. Hierna lopen de jongens die ons gemasseerd hebben en Santos met ons mee de trappen af naar beneden, waar een warme waterval ons moet schoonspoelen. Het water is hier ook echt warm en voelt heerlijk aan.

Wanneer we denken ons goed genoeg te hebben afgespoeld, kunnen we ons in een klein hokje weer omkleden. Iets verder moet Wil op een boomstronk zitten voor de verrassing. We zijn benieuwd. Eerst krijgt zij door Santos een palmblad om haar hoofd geknoopt. Hierna wordt het palmblad gevuld met de bladeren van de varens en de bloemen van de Bougainvillea, die Santos vanmorgen vroeg al geplukt heeft en waar hij al die tijd mee gelopen heeft. Daar zit Wil dan met een kroon van bladeren en bloemen op haar hoofd. Hierna ben ik aan de beurt. Ik krijg ook een palmblad om mijn hoofd geknoopt, maar de bloemen worden achterwege gelaten. Santos maakt van een palmblad een vlecht en knoopt die vervolgens om mijn hoofd. Met onze kronen op vervolgen we de weg door het woud en de sawa’s naar een kampong. De weg door het woud is echt prachtig. We lopen langs een gebouw, dat door Nederlanders is gebouwd bij een watervoorziening. Dit huis is een monument en mag niet verbouwd worden. De watervoorziening is weer goed voor de irrigatie van de rijstvelden. We lopen over randen van irrigatiekanalen. Daarna volgt het laatste stuk sawa en begint het ontzettend hard te regenen. We gebruiken een bananenboomblad als paraplu. Geeft een redelijke bescherming. We eindigen in een kampong, waar we door onze chauffeur worden opgehaald. We zijn moe van de tocht, maar voldaan. We rijden niet meteen naar het hotel, maar eerst naar het huis van Santos. Daar ontmoeten we de gehele familie. Niet wetende dat het een jaar daarna ons pleeggezin zou worden. Buiten de stichting om, privé dus. We hebben er dan ineens een zoon, schoondochter en drie kleinkinderen bij. Wat tot op dit moment nog steeds het geval is, met inmiddels zelfs twee achterkleinkinderen.

Ook vertelt Santos dat hij graag met zijn vrouw een Bed and Breakfast wil beginnen en we moeten zijn huis zien. Het Bed and Breakfast heeft hij inmiddels mede met onze steun kunnen realiseren met Santos Homestay.

Het is niet bij dat ene bezoek aan Baturraden gebleven. Ik ben er sinds 1997 nu 15 keer geweest. Toen in 2000 de Stichting Tileng werd opgericht, is statutair vastgelegd dat het werkgebied zich beperkte tot de desa Tileng met zijn 16 woongemeenschappen (dusuns). Later zijn Baturraden en Imogiri daar aan toegevoegd. We hebben inmiddels veel projecten in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden kunnen ondersteunen.

Gaandeweg ontplooide Santos, met zijn maatje Iko, zich tot onze aanspreekpunten in Indonesië, later vastgelegd (in ons Handboek “Implementatie van beleid op lokaal niveau”) als ons management in Indonesië. Dat management bestaat vanaf die tijd uit Santos, Iko, Suci, Tri en in september jl. (op proef) aangevuld met Amik uit Yogyakarta. Een geweldige groep mensen, met een groot hart op de goede plaats, om de mensen in Tileng, Imogiri en Baturraden te helpen om hun projecten met onze steun te realiseren. Projecten die direct gericht zijn op het genereren van inkomen, dan wel indirect bijvoorbeeld via onderwijs. Dit om de mensen in de desa’s te stimuleren zelf structureel hun levensstandaard te verhogen.

Zo zie je, wat er allemaal kon gebeuren na ons eerste bezoek in 1997. Het blijft bijzonder.

 

Ook in 2016 slaan we de handen ineen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Na een succesvolle kennismaking en samenwerking met Stichting Tileng, zet Bouworde deze verder door in 2016. Dit jaar willen we 3 vrijwilligersreizen organiseren naar Baturraden. Waar onze Vlaamse jongeren zich zullen inzetten in het verbeteren van de lokalen van de plaatselijke scholen, daarnaast gaan ze ook helpen met het les geven van de Engelse taal.

Met de eerste twee kampen, in juli en augustus, gaan we ons vooral concentreren op het bouwen van een verdieping.  In TK Pertiwi en Pos Paud Pangestu (eerste crèche in Baturraden) Kemutug Lor is de school, wegens grote belangstelling, te klein geworden voor het aantal leerlingen. Daarom moet er een eerste verdieping worden gebouwd. Onze vrijwilligers gaan, samen met Indonesische vakmannen, hier aan werken.

Het septemberkamp zal helpen met de afwerking van die school en ook aan de slag gaan met enkele kleine renovatietaken in een andere kleuterschool (TK Pertiwi Negeri Karangsalam), zodat ook deze weer helemaal in orde is. TK Pertiwi Negeri Karangsalam is de eerste kleuterschool die stichting Tileng heeft gebouwd.

Verblijven doet onze groep terug in Santos Home Stay, waar de vrijwilligers van 2015 heel tevreden over waren. Lekker eten, goede bedden, een verblijf tussen de lokale bevolking en een hele vriendelijke man des huizes die nog eens Nederlands spreekt, ideaal dus.

Wij kijken ook uit naar deze samenwerking en weten dat onze vrijwilligers niets zullen te kort komen.

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

Tijdens de bouw gaat het lesgeven gewoon door

GEPLAATST OP: 13 NOVEMBER 2009 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN  

Schermafbeelding 2016-01-08 om 08.43.45Deze maand ontving het bestuur van Stichting Tileng een tussenrapportage van de (her)bouw van de lagere school SDN 3 Pamijen 2 in Baturraden.

Voordat met de sloop van de bestaande school en met de nieuwbouw kon worden begonnen, moest er naar vervangende leslokalen gezocht worden. Via Facebook liet drs. Iksan, directeur van de school, aan mij weten dat ze die gevonden hadden. Een aantal mensen uit de omgeving was bereid overdag hun huis af te staan als leslokaal. Dat is in dank aanvaard, ook al was het behelpen.

Nu is meer dan de helft van de nieuwbouw gerealiseerd. Met voortvarendheid is er gestart met de laatste fase. Op de foto’s kunt u zien dat zodra het maar mogelijk is, men het schoolmeubilair terugzet, opdat er weer les gegeven kan worden.

Na de lessen gaan de bouwvakkers verder met de afwerking van de lokalen, die nog niet voor 100% af zijn.

Met andere woorden: “Het gaat uitstekend in Baturraden”. Zodra deze school helemaal klaar is, kunnen ze aan de volgende lagere school, SDN 5 Karangsalam, beginnen. Natuurlijk houden we u op de hoogte.

 

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

Een van onze doorlopende projecten. Er zijn nog steeds kinderen die ondersteuning nodig hebben! Past toch mooi in de Kerstgedachte!

Wij wensen u dan ook Prettige Feestdagen.

OORSPRONKELIJK GEPLAATST OP 30 JANUARI 2006 IN: WEEKENDVERHALEN

Echtpaar uit Rotterdam gaat jongetje uit Baturraden financieel ondersteunen – door Ton Lange

Afgelopen 5 december, zie nieuwsarchief, deelde ik u mee dat de stichting op korte termijn een verzoek uit Baturraden kon verwachten om voor twee leerlingen de kosten van de lagere school te betalen. Het zijn leerlingen die goed kunnen leren maar die door geldgebrek zouden moeten stoppen. Het verzoek is inmiddels ontvangen. Het betrof niet een verzoek voor twee leerlingen maar voor vier in totaal.

Een echtpaar uit Rotterdam heeft de stichting laten weten een van de vier financieel te gaan ondersteunen. Een geweldig initiatief nietwaar? Als u dit leest en denkt dat u de kosten van een van de anderen voor uw rekening wilt nemen neem dan contact met mij op (lange@tileng.nl). Het gaat om niet meer dan € 113,00 (Red: nu circa € 175) per leerling per jaar. Ik zie de positieve reacties met belangstelling tegemoet. Help deze leerlingen. Verbeter de wereld en begin bij de jeugd.

Red: Het jongetje uit Baturraden is inmiddels 21. Hij heeft in 2011 met behulp van Stichting Tileng zijn school afgerond en kan mede dankzij zijn opleiding nu prima in zijn eigen onderhoud voorzien.

 

Weerzien in Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het was bijna 5 jaar geleden dat ik bij Santos,  onze vertegenwoordiger in Indonesië, op  bezoek was. Maar toen we elkaar weer zagen leek het pas gisteren. Wat was het fijn elkaar weer te zien en om ‘live’ bij te praten.

Uiteraard hebben we ook een paar projecten van Stichting Tileng bezocht. Als eerste gingen we naar de ‘Groene School’  Sekolah Alam Baturraden. Bouworde Vlaanderen heeft in samenwerking met onze stichting een mooi gebouw neergezet, waarin de directrice Myra Safar  onder andere een bibliotheek zou willen hebben. Er wordt binnenkort een aanvraag bij Stichting Tileng ingediend.

De dag erna bezochten we de kleuterschool Pelita Hati. Wat een verschil met 5 jaar geleden! Toen zaten ze in een gang van 2,5 X 10m, nu, in samenwerking met ChildRight, is het een prachtig gebouwtje geworden. Ze zijn ook heel inventief met het hergebruik van materialen. Zo worden bijvoorbeeld van tandpastadoosjes 3-D puzzels gemaakt.

Ook de door de stichting gebouwde lagere school SD Negeri 1 en kleuterschool TK Pertiwi met de crèche Pos Paud  Pangestu Kemutug Lor hebben we met een bezoekje vereerd. En natuurlijk hebben we overal wat (nuttige) presentjes achtergelaten.

Ook de door Stichting Tileng aangelegde bad- en wasgelegenheden liggen er keurig bij. 1x per week worden deze bij toerbeurt door de gebruikers zelf schoongemaakt. En 1x per jaar wordt het onkruid langs de waterwegen,  paden en de gelegenheden verwijderd. Om het saamhorigheidsgevoel te versterken gebeurt dit gezamenlijk.

Door de uitbarsting van de vulkaan de Merapi was ik 5 jaar geleden niet in de gelegenheid om de desa’s Imogiri en Tileng te bezoeken. Ik hoop het deze reis wel te kunnen doen! Ik houd u op de hoogte.

Vakantie en werken

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(red: Vertaald vanuit het Engels)

Wat zou je ervan denken wanneer jouw zomervakantie niet alleen gevuld zou zijn met een gang naar het strand, zoveel mogelijk zwemmen en rondhangen met je vrienden, maar ook met jezelf nuttig maken door, via een sociaal programma, anderen te helpen?

Geen idee?

Vraag het dan de 17 jonge mensen uit België van Bouworde Vlaanderen, die ongeveer 3 weken in Baturraden (op Centraal Java in Indonesië) verbleven om sociaal werk te doen en om vakantie te houden. Zeventien geweldige jonge mensen, die naar de Groene School Baturraden kwamen om te helpen een traditioneel gebouw neer te zetten, dat als klaslokaal dienst zal gaan doen, met financiën die ze zelf hadden ingezameld en met ondersteuning van Stichting Tileng.

Ze waren verdeeld in twee groepen. De eerste groep, van 1 juli tot 22 juli 2015, bestond uit 8 personen. Allemaal studenten. Ze verbleven comfortabel en met veel plezier in Santos Home Stay. De aankomst van de eerste groep viel samen met de schoolvakantie, de vastenmaand en het Suikerfeest. Hun activiteiten waren daardoor volledig gefocust op de opzet van de bouw, het frame en het dak. Zij hebben ook de leerlingen kunnen ontmoeten gedurende de 5 dagen tussen de schoolvakantie en het Suikerfeest. De vrijwilligers, het onderwijzend personeel en de leerlingen hebben samen veel plezier gehad.

Bij hun werk zijn ze geholpen door een timmerman en zijn assistenten, een bouwvakker en ook door ouders van leerlingen van de Groene School Baturraden. Ze werkte van 8:30 uur tot 16:00, met een lunchpauze van 12:00 tot 13:30. Tijdens het weekend bezochten ze diverse interessante plekken  in en om Baturraden, zoals de zeven zwavelbronnen, diverse watervallen en natuurpark Lokawisata Baturraden, maar ook buiten Baturraden zoals het strand van Pangandaran en Yogyakarta.

Het samen 22 dagen op één locatie werken zorgde voor nauwe vriendschappen tussen de vrijwilligers en het onderwijzend personeel van de Groene School Baturraden. Toen het afscheid kwam gaven sommigen docenten, en zelfs ook enkele leerlingen, een aandenken aan de vrijwilligers, zoals batik, kettingen en armbanden, hetgeen de vrijwilligers zeer veel plezier deed.

De tweede groep arriveerde op 1 augustus 2015. Deze groep bestond uit 9 personen. Dit waren 6 studenten, 1 docent lagere school, 1 kleuterjuffrouw en 1 verslaggever. Zij hebben geholpen de bouw af te maken door middel van het aanbrengen van houten muren, houten vloeren en het dak.

Daarnaast hebben leden van de groep ook dienst gedaan als gastdocent aan de Groene School Baturraden. Dat betrof zowel kleuter- als lagere school onderwijs en ook individueel onderwijs. De vele activiteiten die de vrijwilligers met de leerlingen hebben gedaan bestonden onder meer uit spelletjes, padvinderij, tekenen, handenarbeid, lesgeven over België, Nederlands leren, zingen en de Baturraden Botanische Tuin bezoeken om de vele planten te bestuderen. Hun aanwezigheid als gastdocent aan de Groene School Baturraden gaf veel nieuwe inzichten en ervaringen voor het onderwijzend personeel en de leerlingen van de Groene School Baturraden, wat zeker gedenkwaardig en waardevol was.

De Vrijwilligers waren ook zeer actief in de gemeenschappen rondom de wijk Kemutug Lor. Ze eerde traditionele dansen en hebben, bij de viering van de Indonesische onafhankelijkheid, opgetreden in het districtsgebouw van Baturraden en ook op de verjaardag van Centraal Java in het Satria Stadion. In het weekend reisde de vrijwilligers naar diverse toeristische locaties in de omgeving, zoals het Dieng Plateau en Yogyakarta en ze gingen ook raften in de rivier Serayu. Op hun laatste dag bij de Groene School Baturraden werden de vrijwilligers geïnterviewd door drie journalisten van nationale kranten en televisie.

De vrijwilligers hebben veel indrukken achtergelaten over vriendschap, hard werken, helpen en plezier maken. Wij bedanken onze vrienden van de Belgische vrijwilligers en Stichting Tileng voor de belangstelling en de steun en voor de bouw van het traditionele gebouw, dat nu dienst gaat doen als klaslokaal voor de Groene School Baturraden.

Tot ziens, mijn nieuwe vrienden. Hopelijk zullen wij elkaar in de toekomst weer zien. Nu we vrienden geworden zijn, is deze vriendschap voor altijd.