Skip to main content

Tag: desa’s

Hallo allemaal

Een droom die vorig jaar uitkwam omdat ik met mijn gezin naar Java en Bali ben gegaan.

Het is een reis geworden die veel indruk op mij heeft gemaakt en waar ik nog dagelijks aan terugdenk.

De reis was geheel georganiseerd voor ons gezin en we hadden ook een auto met privé chauffeur die ons overal heen bracht.

Na 1,5 week kwamen we in Baturraden aan waar we verbleven in Santos Homestay van Santos (Tekad Santosa) en zijn familie. We werden er hartelijk ontvangen en hadden er 2 kamers met eigen badkamer en we konden er ook mee eten als we dat wilde.

Nou over het eten kan ik alleen maar zeggen dat het water er van in je mond gaat lopen, werkelijk de vrouw van Santos, Succi, is de cateraar van het dorp en kan voortreffelijk koken!

Santos is een bezige man die hart heeft voor anderen. Hij doet erg veel als General Manager van Stichting Tileng. Hij houdt zich onder andere bezig met het bouwen van scholen en studiebeurzen in de desa’s van de stichting: Tileng, Imogiri en Baturraden. Daarnaast neemt hij ook zijn gasten mee op hele mooie wandeltochten. Laat je echt de meest mooie plekken van Baturraden zien.

Zo hebben wij met ons gezin een dag een tocht gemaakt van ongeveer 10 uur en daarin watervallen, warmwaterbronnen, schitterende natuur gezien. Dat was echt een belevenis en dat alles onder leiding van Santos.

Stichting Tileng financiert ook veel projecten in Baturraden. Helaas hebben wij geen bezoek kunnen brengen aan de scholen omdat het op dat moment vakantie was. Maar de vanuit Nederland meegenomen kleine spulletjes voor de scholen en de kinderen heeft Santos voor ons naar de scholen gebracht en er toen ook foto’s van gemaakt. Ze waren er blij mee en wij dus ook.

Ik ben helemaal verknocht aan Santos, hij heeft een speciaal plekje in mijn hart en ik ga er ook zeker nog eens terug. Ik hoop de volgende keer projecten van Stichting Tileng te kunnen bezoeken. De resultaten zijn het waard om gezien te worden.

‘Schuldgevoel’ ten opzichte van mijn dorpsgenoten

De dorpen op Midden-Java die Stichting Tileng helpt doen me denken aan de dorpen waar mijn ouders geboren zijn in Zuid-Sumatra. Dat zijn Bayau en Landur die eerst onder het regentschap Lahat vielen, maar nu onder Empat Lawang. De twee dorpen behoren na de herindeling van de regentschappen nog steeds tot de provincie Zuid-Sumatra.

Bayau is het dorp waar mijn moeder vandaan komt en Landur is het dorp van mijn vader. Hoewel ik nooit in Bayau heb gewoond toch blijf ik half-Bayauer. Bij ons geldt de traditie dat je een persoon blijft van waar je oorspronkelijk vandaan komt. Als antwoord op de vraag ‘’waar kom je vandaan’’ zeg ik in het Indonesisch: Saya orang Landur. Ik ben een persoon uit Landur, mijn vaders dorp waar ik als kind wel heb gewoond. Al met al ben ik “anak desa”, een dorpskind.

De bewoners van de twee dorpen beschouwen me nog steeds als “orang kampung kita”, een mens uit ons dorp. Het zit dieper dan wat je in het Nederlands zegt: “Hij heeft in ons dorp gewoond ” of  “hij is in ons dorp geboren”. De laatste zin is voor mij helemaal niet van toepassing. Want ik ben geboren in een ander dorp, waar mijn vader als godsdienstleraar heeft gewerkt. Dit dorp is Ngulak in de regentschap (kabupaten) Banyuasin, een klein stadje dichtbij Palembang, de hoofdstad van de provincie Sumatra Selatan (of Zuid-Sumatra). Toch behoor ik niet tot dit dorp.

De bewoners van de twee dorpen hebben geld verzameld toen ik naar het buitenland wilde vertrekken. Dit terwijl ze het niet zo breed hadden, wat nu nog het geval is. Ze zijn trots op me en sommige beschouwen me als voorbeeld van “een succesvol dorpsgenoot of streekgenoot”. Na bijna 40 jaar zeggen ze nog steeds: Dia orang kampung kita (Hij is iemand van ons dorp).

Omdat ik bij hen hoor en zij bij mij, voel ik me verplicht om hen te helpen. Mijn broers en zus, mijn neven en nichten hebben veel guldens en euro’s ontvangen. Nu stuur ik nog veel geld aan mijn nicht die hopelijk dit jaar afstudeert. Dan hoef ik hopelijk niemand meer van de familie financieel te steunen. Ik kan dan genieten van mijn geld.

Niets is minder waar. Ik houd mijn neef, de directeur van een madrassa (Islamitische school) in mijn dorp Landur, nog steeds aan het lijntje. Ik heb de voor hen grote hulp van ongeveer 3.000 euro’s nog niet kunnen sturen. Soms denk ik dat ik het niet aan kan. Dan voel me schuldig. Ik wou dat ik zo’n stichting zoals Tileng had, droom ik vaak. Anders dan bij zovele andere stichtingen, komt de hulp van Stichting Tileng bijna honderd procent terecht bij de hulpbehoevenden. Met de onvermoeibare Ton Lange breidt de stichting haar activiteiten uit en stroomt er regelmatig geld naar de dorpen op Java.

Daarmee worden er schoollokalen bijgebouwd en de docenten worden betaald. Ook worden er studiebeurzen gegeven.

In Indonesië heeft de stichting een enthousiaste manager in de persoon van Santos. Aan de hand van de te vertalen email teksten zonder puntjes, hoofdletters en alinea’s heb ik de indruk – het is niet beledigend bedoeld – dat hij niet veel onderwijs heeft genoten. Maar hij is wel iemand met lef, creativiteit en mentaliteit van hard werken. Dat weet ik aan de hand van de verhalen die ik over hem heb gehoord. Was er maar iemand uit mijn dorpen zoals hij, denk ik wel eens.

Daarom ben ik blij dat ik een kleine bijdrage kan leveren als vrijwillige vertaler bij Stichting Tileng. Hopelijk vermindert dit mijn ‘schuldgevoel’ ten opzichte van mijn dorpsgenoten.

De herfst is zo goed als voorbij

De herfst is zo goed als voorbij, het gaat nu richting de winter. Vakanties zijn ook al voorbij en met familie is het einde van de zomer met een BBQ gevierd. En daarbij elkaar onze gezellige vakantie verhalen verteld.

Dat deed mij denken aan mijn eigen vakantie afgelopen april. Was in de blijde gelegenheid om weer een reis naar Indonesië te kunnen maken. Dit keer Java-Bali. Wat een geweldige reis heb ik weer mee mogen maken. Wat voor mij een hoogtepunt was, was het bezoek aan de desa Baturraden.

Wij kwamen laat in de avond aan in Baturraden, maar wat een warm welkom weer door Santos (Tekad Santosa) en familie. Was even een gedoe met ons hotel, maar uiteindelijk is alles toch goed gekomen.

De volgende dag samen met de groep een wandeling gemaakt naar de 7 warmwaterbronnen. Daar werden wij eerst gemasseerd met klei (scrub) en daarna afgespoeld met het warme water uit de bron. Wat was dat een geweldige ervaring. Daarna de berg af gewandeld, langs smalle paadjes naar beneden en langs de rijstvelden. Wij werden nog getrakteerd op een enorme moessonbui. Het regende warm water. Maar dat mocht onze pret niet drukken. Beneden aangekomen eerst maar even drogen onder het genot van een lekkere beker thee en wat hapjes uit de keuken van Succi, de vrouw van Santos. De avond werd gevuld met een gezellige avond vol muziek, dans en natuurlijk makanan (eten). Eerst werd er gespeeld door een studenten keroncong orkest. Mooi ook om te zien dat de jonge generatie toch deze muziek voort wil zetten. Daarnaast speelde ook de plaatselijke angklung band. Deze speelden op zelfgemaakte muziekinstrumenten, gemaakt van bamboe en binnenbanden. Zo oergezellig en ze speelden de sterren van de hemel.

Ik heb ook Santos’ huis weer mogen bewonderen. Hij heeft een Bed & Breakfast in Baturaden, genaamd Santos Homestay. Dat is ook de thuisbasis van Stichting Tileng. Het was voor mij de 3e keer dat ik daar kwam en wat een verschil met de 1e keer. Het was mooi opgeknapt en de kamers zagen er puik uit hoor. De moeite waard om daar een keer te logeren. De mensen zijn er vriendelijk, behulpzaam en maken graag een praatje met je.

Jammer dat er dit jaar geen gelegenheid was om de schooltjes te bezoeken. Onderdeel van de vele projecten van Stichting Tileng. Dat was voor mij altijd een hoogtepunt tijdens mijn reizen in Indonesië. Maar wie weet komt er een volgende keer. Dan kan ik weer genieten van het goede resultaat van de activiteiten van de stichting en het zo mooie groene hart van Java.

Ik hoop dat Stichting Tileng nog lang hun mooie werk kunnen voortzetten daar op Java, Indonesië.

 

 

 

Kent u deze nog?

(Op gezette tijden halen we met u oude verhalen op!)

Decembermaand, geschenkenmaand – door Ellen Mierop

GEPLAATST OP: 4 DECEMBER 2015 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

De gezellige decembertijd komt er weer aan. Maanden van tevoren worden we eraan herinnerd dat december bij uitstek de maand is om cadeautjes aan elkaar te geven. In september vallen al de eerste tijdschriften en folders in de bus. De één nog mooier dan de ander. Een ‘glossy’ is er soms niets bij! En de kinderen kijken verlekkerd in al die reclame-uitingen. “Die, die, die…..en deze, deze, deze”. Zoveel moois, er valt haast niet te kiezen. Alles zouden onze westerse kindjes wel willen hebben. Maar dat gaat niet, er zal toch gekozen worden.

In de desa’s Baturraden, Imogiri en Tileng, de werkgebieden van Stichting Tileng, vallen geen brochures in de bus. Sterker nog, daar hebben de kindertjes helemaal geen weet van al dat dure speelgoed. Zij kunnen zich dagen vermaken met – bijvoorbeeld – molentjes, gemaakt van rietjes en papier.

En dat is nog leerzaam ook! Deze speeltjes worden door de onderwijzeressen op de peuter- en kleuterscholen zelf gemaakt. De puzzels zijn gemaakt van tandpastadoosjes en beplakt met tekeningen. Een goedkoop alternatief voor de houten of geplastificeerde puzzels in Nederland. Maar, om speelgoed voor de peuters en kleuters te maken, is ook materiaal nodig. Zoals papier, kleurtjes en lijm. En ook zouden de onderwijzeressen graag de kleintjes willen voorlezen, of met ze tekenen en kleuren.

Kleine wensjes voor kleine kindjes. En deze wensjes kunt u meehelpen vervullen.

Dankzij uw donatie op bankrekeningnummer IBAN: NL57 RABO 0123 7989 65 t.n.v. Stichting Tileng te Capelle aan den IJssel.

En door uw donatie werken de kindertjes in de desa spelenderwijs aan een hoopvolle toekomst!

Nalatenschap

De tijd gaat hard. We gaan weer richting het einde van het jaar. Rond die tijd zijn er van die overdenkingsmomenten. Zo ook dat we ons realiseren dat we allemaal ouder worden. En weten dat er een tijd komt dat we er niet meer zullen zijn. Het is goed daar eens rustig over na te denken. Wat gebeurt er met onze spullen en ons geld?

Natuurlijk hebben we erfgenamen, die hun deel krijgen. Dat is goed geregeld in Nederland. Dat geeft een goed en rustig gevoel.

Misschien overweegt u om ook iets na te laten aan een goed doel, zoals Stichting Tileng. Een charitatieve instelling met een 99% bestedingsgarantie, die zeer actief is in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java in Indonesië, met als doelstelling het verbeteren van de leef- en woonsituatie in deze desa’s.

Wanneer u Stichting Tileng opneemt in uw testament, maakt u het mogelijk dat de stichting ook in de toekomst het belangrijke werk kan voortzetten. Uw nalatenschap aan Stichting Tileng is geheel vrij van erfbelasting. Alles wat u nalaat komt volledig ten goede van de projecten in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Heeft u vragen, neem dan contact op met onze penningmeester Cees van der Jagt. Per mail via vdjagt@tileng.nl of tijdens kantooruren op +31 (0)180 -744 285.

Voor andere gedetailleerde informatie over de stichting en haar projecten in Indonesië, ga naar www.tileng.nl .

 

Het mes snijdt aan meerdere kanten …….

Onze penningmeester Cees van der Jagt, als portefeuillehouder scholarships, schrijft regelmatig over hoe Stichting Tileng, met behulp van een aantal fantastische sponsors, al vele jaren studiebeurzen verstrekt aan schoolkinderen in onder anderen Baturraden.

Deze studiebeurzen zijn met name bedoeld voor kinderen die goed kunnen leren, maar door familieomstandigheden en gebrek aan geld het risico lopen van school gehaald te worden.

verhaal-11-11-2016-aOnlangs kregen we het bericht dat een van deze scholieren aan de universiteit geslaagd is voor leerkracht voor het lager onderwijs. Dat is dan al de tweede die met een studiebeurs van Stichting Tileng een universitaire studie met succes heeft afgerond.

Ze is inmiddels ook getrouwd met eveneens een leerkracht en heeft inmiddels ook een zoontje, Lanang Zayan Ahnaf Lange Widadi (mijn achternaam is verwerkt in zijn naam. Bijzonder!). Deze nu beide afgestudeerde leerkrachten hebben nog een vrij laag salaris. Ze wachten beide op een aanstelling van overheidswege. Zodra die aanstelling binnen is kunnen beide met het verdiende geld ook beide families financieel bijstaan, zonder nevenwerkzaamheden te hoeven uitvoeren.

Zo ziet u dat het geven van een studiebeurs de kinderen een goede toekomst garandeert, maar dat ook de familie ervan profiteert. Hiermee wordt aangetoond dat het mes aan twee kanten snijdt door de hulp van de stichting.

Wij hopen dat de fantastische donateurs ons trouw zullen blijven en dat zij als ambassadeurs van de stichting hun familie, vrienden en kennissen zover kunnen krijgen ook een leerling te gaan steunen, zodat wij nog een aantal leerlingen kunnen toevoegen aan ons scholarship-programma.

U kunt u altijd aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten van een studiebeurs zijn, afhankelijk van het soort onderwijs, tussen de EUR 175 en EUR 400 per leerling per jaar. Voor de universiteit is dat circa EUR 700. Onze management in Baturraden zorgt ervoor en bewaken dat het geld ook daadwerkelijk aan de studie wordt uitgegeven.

Verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Draag bij aan goed onderwijs, steun Stichting Tileng.

IS HET NOG VER NAAR SCHOOL, MAMA?

Afgelopen week kreeg ik van mijn schoonvader een powerpointpresentatie opgestuurd. Nu eens een keer niet zo één die we allemaal kennen, met van de flauwe grappen of honderd poezenfoto’s. Nee, in tegendeel.

Deze presentatie heeft de titel: “Is het nog ver naar school, mama?”. Kijkend naar deze presentatie realiseerde ik me wederom hoe goed onze kinderen het hebben en hoe vanzelfsprekend het voor hen is om – vaak met de auto – naar school te gaan.

In Indonesië is het, net als in andere landen, helemaal niet zo vanzelfsprekend om naar school te gaan, laat staan met de auto. Soms hebben kinderen geluk als ze op de motor naar school gebracht worden, maar velen moeten gewoon lopend naar school. Tja, en of het dan regent of dat de hangbrug vervallen is, dat maakt dan niet uit. Je zult hoe dan ook op school moeten geraken. Maar zelfs al staat het ouderlijk huis op vijf meter van de school, dan is het niet vanzelfsprekend dat je ook naar school kan.

Al sinds het begin van onze stichting maken we ons hard om zoveel mogelijk kinderen naar school toe te sturen. De toekomst begint tenslotte bij de kinderen en die kan maar beter goed uit de startblokken komen. Stichting Tileng heeft al vele jaren een mooi en succesvol Scholarships programma. Hiermee maken we het mogelijk om, dankzij onze donateurs, kinderen naar school te sturen of zelfs een opleiding aan de universiteit te volgen.

Dit heeft al veel goeds opgeleverd, wat te denken van een dokter en onlangs is weer één van de studenten met vlag en wimpel geslaagd. Volgende week vrijdag het verhaal daarover.

We hebben donateurs die ieder jaar trouw een vast bedrag overmaken naar de stichting ten behoeve van een scholarship.Van dat bedrag kunnen we dan een leerling blij maken en een jaar opleiding vergoeden. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen bij machte is om dit ieder jaar te doen.

Wellicht is het een idee om hier eens creatief mee om te gaan en eens te kijken of u met vrienden het geld bij elkaar kunt krijgen om één leerling naar school te sturen. Het bewaren of opsparen van de statiegeld-bonnetjes kan natuurlijk ook.

Met andere woorden, er zijn genoeg mogelijkheden om iets goeds te doen. Wij zijn blij met iedere bijdrage. Als u ervoor kiest om uw bijdrage beschikbaar te stellen voor een kandidaat uit het scholarship programma, geeft u dat dan vooral aan bij uw donatie.

Wij zorgen ervoor dat het geld bij de leerling komt. Gegarandeerd! Met uw bijdrage brengt u de school dicht bij. Ongeacht waar hij of zij woont hoeft nooit meer de vraag gesteld te worden: “is het nog ver naar school, mama?”.  Alvast bedankt!

Bouworde Vlaanderen

Onlangs kregen we het bericht van Bouworde Vlaanderen dat alle vrijwilligers weer terug zijn in België en dat ze heel tevreden zijn met de kampen die in 2016 in Baturraden hebben plaatsgevonden. Ze hopen dat ze ook in 2017 met drie groepen kunnen komen om te werken aan (een) gezamenlijk(e) project(en).

Ook bedankte Bouworde Vlaanderen Stichting Tileng voor de goede en vlotte samenwerking. Dat heeft ons goed gedaan en is natuurlijk wederzijds.

Hieronder vindt u een tekstje dat één vrijwilliger heeft geschreven over zijn mooiste herinnering aan zijn werk en verblijf in Baturraden.

“Wat is je mooiste herinnering aan je bouwkamp?

Deze vraag is te moeilijk om te antwoorden. De hele reis was zo fantastisch dat ik niet kan kiezen wat het mooiste moment was. Het spelen met de kinderen van het dorp, bouwen aan de school, zonsopgang op een berg, naar de melkweg kijken op het strand, een actieve vulkaan beklimmen tot aan de rand van de krater, snorkelen tussen koralen in Bali, bodyraften in Pangandaran, (proberen te-) surfen op golven die veel te sterk en hoog waren om het voor de eerste keer te leren, deelnemen aan het grote carnavalsfeest van de regio en de dag erna zien dat we in het groot op de voorpagina van de krant stonden, door prachtige rijstvelden en plantages wandelen vlakbij onze homestay met een gigantische vulkaan op de achtergrond, etc etc….”ok weet hij dat ook?

 

Ik voelde mij geroepen

Ik voelde mij geroepen eens een weekendverhaal te schrijven, het leek mij niet eenvoudig, maar heb toch besloten om het te gaan doen.

Mijn naam is Rita Doop-Kopetzky.

U begrijpt natuurlijk wel, Stichting Tileng doet goed werk, want anders zou ik niet begonnen zijn te schrijven.

Deze stichting doet vanaf het jaar 2000 veel effectief werk in Indonesië. Doelstelling is het verbeteren van leefsituaties op Java. In dit geval geeft het ondersteunende duurzaamheid aan desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Aangezien Imogiri en Baturraden aan het begin van de jaren 2000 buiten het werkgebied lagen van Stichting Tileng moest de notaris het werkgebied uitbreiden om daar aan de slag te kunnen.

Tileng is landbouw en veeteelt.

Ton (oprichter en bestuurslid) is diverse keren op vakantie geweest in Indonesië en heeft  toen gezien wat armoede is. Terug van vakantie vertelde Ton een neef wat hij van plan is en zijn neef besloot om hem te helpen als penningmeester.

Ton Lange werkte tot aan zijn pensionering mei 2005 bij het Ministerie van VROM (Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer). Na zijn vertrek vroeg hij om 3 laptops en kreeg dit ook mee, zodat de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië beter het werk kunnen voortzetten. Begrijpelijk, Ton is een zeer gewaardeerde collega, want anders krijgt hij dit niet gedaan.

Het eerste werkgebied van de stichting is desa Tileng. Daar was het mee begonnen.

Tijdens de vele bezoeken ontmoette Ton een gids en die heet Tekad Santos. Deze had een tokootje tegenover het hotel Rosenda in Baturraden. Zo vroeg Santos aan Ton hoe hij zijn dromen kon verwezenlijken, zoals het bouwen van scholen voor de kinderen in Baturraden .

In de loop der tijd zijn er inmiddels een peuter- ,2 kleuter- en 3 lagere scholen gebouwd.

Santos is inmiddels General Manager van de Stichting.

Het verhaal van Antje W. Tak, die Baturraden heeft bezocht. Zelf werk ze in het onderwijs.

Zij had nog nooit andere scholen op Java gezien zoals de school op Baturraden.

Het bijzondere is dat, naast de verstandelijke beperking, de leerlingen ook autistische stoornis hebben. Deze school heeft gemotiveerde leerkrachten en heeft ook desbetreffende lesmateriaal.

Door vaste donateurs en sponsors kan de Stichting de gemeenschappen ter plekke helpen en geven  wat zij nodig hebben. Immers de gemeenschap wordt hier nauw betrokken door de stichting.

Dit heet dan lokaal initiatief en zij bepalen wat er zoal nodig is. De stichting heeft geen leden en werkt alleen met vrijwilligers.

Het is belangrijk om donateurs en sponsors te hebben om dit werk goed en effectief te kunnen blijven doen.

Donateurs, omdat de stichting een ANBI is, mogen giften aftrekken van de inkomsten-  of vennootschapsbelasting. Stichting Tileng heeft sinds 2008 de status van ANBI en voldoet aan de eisen die aan ANBI worden gesteld .

De Stichting staat ingeschreven onder KVK nummer: 2430722

Zie voor meer informatie: www.tileng.nl

Lieve mensen,

Ik hoop dat iedereen het met veel leesplezier heeft gelezen en hopelijk dat hiermee vele donateurs en sponsors zich aanmelden, zodat het werk liefdevol voortgezet kan worden.

Laat uw hart spreken.

Waarom ik ben toegetreden tot het bestuur

Mijn naam is Janou Herder en ik ben 25 jaar oud. Ik ben een zogenaamde “3e generatie indo”. Hieruit is mijn liefde voor Indonesië ontstaan. Tot voor een paar jaar geleden wist ik nog erg weinig af van mijn Indische roots en was Indonesië voor mij niet meer dan een mooie vakantiebestemming in Azië. Totdat ik in 2014 samen met mijn moeder op zoek ging naar onze roots in Indonesië. Tijdens deze reis heb ik het echte Indonesische gevoel ervaren en plekken gezien waar mijn opa vroeger heeft gewoond. Het voelde als thuiskomen en sindsdien gaat er geen dag voorbij waarin ik niet terug verlang naar dit prachtige land.

Na deze reis besloot ik het jaar daarop terug te keren. Ditmaal niet alleen als toerist, maar door echt op te gaan in het lokale leven. Via via kwam ik terecht bij Stichting Tileng. Een stichting die mij meteen aansprak door het transparante en eerlijke karakter en het feit dat alle projecten op initiatief van de lokale bevolking worden opgezet. Na mailcontact met Ton Lange en Santos (General Manager van de stichting in Indonesië) ben ik afgereisd naar Baturraden, Java, om daar een maand bij Santos te verblijven en me in te zetten voor de scholen van Stichting Tileng. Dit was zo’n geweldige ervaring dat ik bij terugkomst contact ben blijven houden met de stichting. Na een tijd als vrijwilliger actief te zijn geweest werd mij afgelopen maand gevraagd of ik wilde toetreden tot het bestuur. Hier hoefde ik niet lang over na te denken. Dit wilde ik zeker! Deel uitmaken van een stichting die al zoveel heeft betekend en zal betekenen voor het land waar ik een stukje van mijn hart heb achtergelaten. Wat is nou mooier dan dat? Ik hoop hier een mooie bijdrage aan te kunnen leveren.