Skip to main content

Tag: Donateurs

De kikker, de duizendpoot en Stichting Tileng

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een duizendpoot loopt met duizend poten. Op een dag komt hij een kikker tegen. De kikker, die filosoof was, observeerde hem een tijdje en maakte zich zorgen. Het was al moeilijk om op vier poten te lopen, maar deze duizendpoot liep zelfs met duizend poten. Dat was een wonder! Hoe besliste de duizendpoot welke poot hij eerst moest verzetten en welke dan en welke daarna?

Dus de kikker hield de duizendpoot staande en stelde de vraag: “Je stelt me voor een raadsel. Er doet zich een probleem voor dat ik niet kan oplossen. Hoe loop je? Hoe speel je dat klaar? Het lijkt een onmogelijkheid”.

De duizendpoot antwoordde wat verbaasd: “Euh, ik loop mijn hele leven al, maar ik heb er eigenlijk nog nooit over nagedacht. Nu je het zo vraagt, zal ik er eens over nadenken en het je dan vertellen.”

Voor het eerst kwamen er gedachten op in het bewustzijn van de duizendpoot. En ja, de kikker had gelijk – welke poot moest hij het eerst verzetten? De duizendpoot stond daar een paar minuten, hij kon geen poot verzetten. Hij wankelde en viel om.

En hij zei tegen de kikker: “Stel die vraag alsjeblieft nooit meer. Ik loop mijn hele leven al en had er nooit problemen mee, maar nu heb je mijn doodvonnis getekend! Ik kan geen poot meer verzetten en hoe moet dat dan met wel duizend poten?”

Als het denken zich met het leven gaat bemoeien, wordt het vaak een puinhoop. Voor het vinden van wijsheid is nadenken zelfs geheel onbruikbaar. Hoe kan het denksysteem dat verantwoordelijk is voor het creëren van onze problemen ook de oplossing bieden? Wijsheid ligt op ander niveau dan ons denken. Misschien kan je zeggen: denken is het hoofd, wijsheid is bewustzijn van het hart.

Wijsheid is bewust zijn. Bewust donateur worden van Stichting Tileng is dus zeer wijs. De stichting geeft als een van de weinige charitatieve instellingen een 99% bestedingsgarantie. Stichting Tileng heeft geen strijkstok. Uiteraard heeft ook de stichting te maken met kosten die onvermijdelijk zijn (zoals bankkosten), maar dat zijn relatief bescheiden bedragen. Verder zijn er absoluut geen overheadkosten!

Stichting Tileng kan daarom de volgende bestedingsgarantie afgeven:

Van alle donaties en sponsorgelden die Stichting Tileng ontvangt wordt meer dan 99% besteed aan projecten in Indonesië.

Dit kan worden bereikt doordat alle betrokkenen hun activiteiten voor de stichting geheel belangeloos verrichten en doordat alle overige kosten door bestuursleden, vrijwilligers en een aantal fantastisch meewerkende bedrijven voor hun rekening worden genomen. Ook het kantoor, inclusief faciliteiten, wordt kosteloos ter beschikking gesteld.

Verder geschiedt fondsenwerving geheel in eigen beheer en niet via een kostbaar bureau. Ook mag niet onvermeld blijven dat iedereen alle reis- en verblijfkosten geheel voor eigen rekening neemt, inclusief reizen naar de projecten in Indonesië.

Met andere woorden, wie Stichting Tileng financieel steunt, kan er op rekenen dat het geld rechtstreeks wordt besteed aan projecten van, voor en door de mensen uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Stichting Tileng steunt de mensen uit de desa’s, steunt u Stichting Tileng?

Waarom?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Waarom slaapt een kind altijd in de armen van de bedelaarster? Onderstaand artikeltje kwam ik enkele maanden geleden tegen op social media. De auteur is onbekend.

Als ik dat lees ben nog meer overtuigt dat ons credo de enige juiste is. “Geef mensen een hengel en geen vis”. Onze aanpak ter verbetering van de leef- en woonsituatie. De actieve betrokkenheid van de mensen in de desa’s zorgt ervoor dat ook op de lange termijn plaats is voor structurele verbetering van hun leef- en woonsituatie in de desa’s.

Het verhaal dat helaas waar is:

“Geef bedelaars alleen water en voedsel. Zeker geen geld. Alle hulp in materiële vorm is uiteraard welkom. Maar geef geen geld want zo houden we de “bedelaarsindustrie” alleen maar in stand. Je bent wijs genoeg om te weten wie en hoe je moet helpen. Neem je beslissing op basis van de omstandigheden en de situatie.

Bij het metrostation zit een vrouw van onbekende leeftijd. Het haar van de vrouw is vies en warrig. De vrouw zit op de vuile grond en naast haar ligt een zak. In die zak gooien mensen geld. In de handen van de vrouw ligt een tweejarige baby te slapen. Hij draagt smerige kleren. Talrijke voorbijgangers geven geld, wellicht om hun schuldgevoel te sussen.

Gedurende een maand lang liep ik voorbij een bedelaar zonder hem iets te geven. Ik gaf geen geld omdat ik wist dat hij deel uitmaakte van een bende bedelaars die grote eigendommen en auto’s bezitten.

Maar op een dag raakte het me echt.

Ik staarde naar diezelfde baby en besefte dat er iets niet klopte. Het is zo fout om steeds diezelfde baby van ’s-ochtends tot ’s-avonds in de schoot van een bedelende vrouw nabij het metrostation te zien slapen. De baby sliep altijd. Nooit huilde of krijste hij, en steeds met het hoofdje begraven in de schoot van zijn moeder.

Heeft iemand van jullie kinderen? Denk eens hoe vaak baby’s van 1-2-3 jaar oud slapen? Een uurtje of twee, drie tijdens de dag? Het voorbije jaar heb ik niet een kind van een bedelaar wakker gezien. Dus vroeg ik de vrouw: “Waarom slaapt hij altijd?” De bedelaarster deed of ze me niet gehoord had. Ik herhaalde de vraag. De vrouw keek opnieuw op en staarde in het ijle achter me. Haar blik leek wel van iemand van een buitenaards wezen. Ik herhaalde nogmaals mijn vraag: “Waarom slaapt hij?” Ik moest bijna huilen.

Ik voelde een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en zag hoe een oudere man me afkeurend in de ogen keek: “Wat wil je van haar? Zie je niet dat ze het al hard genoeg heeft in haar leven?”

Hij haalde wat muntstukken uit zijn zakken en gooide ze in de zak en verdween daarop in de metro.

De volgende dag belde ik een vriend. Het was een grappige man van Oost-Europese komaf is met ogen als olijfjes. Hij was maar drie of vier jaar naar school geweest. Dit totaal gebrek aan onderwijs weerhoudt hem er echter niet van om in dure auto’s rond te rijden en in de meest riante huizen te wonen. Via deze vriend kreeg ik de bevestiging dat de “bedelaarsindustrie” geleid wordt door meedogenloze criminelen. De kinderen worden “gehuurd” van arme families of alcoholisten, of gewoon gestolen. Ik moest het antwoord kennen op de vraag: “Waarom slapen die baby’s altijd?” en dat kreeg ik. Zijn antwoord sloeg in als een bom: “Ze zitten op de heroïne of de wodka”.

Ik stond aan de grond genageld: “Wie zit er aan de heroïne? Wodka – wie?” Hij antwoordde: “Zo huilt het kind niet. De vrouw moet de hele dag daar met hen zitten. Om de baby kalm te houden, worden ze vol heroïne of wodka gepompt.” Uiteraard zijn de lichamen van kinderen daar niet tegen bestand. Soms sterven kinderen ook gewoon tijdens een “werkdag”. Een ingebeelde moeder moet dan tot de avond het dode kind in haar armen houden. Dat zijn de regels. En dan gooien de voorbijgangers geld in de zak en denken ze dat ze “moreel” zijn. Dat ze een “alleenstaande moeder” hebben geholpen.

Als je dus de volgende keer een bedelaar met een kind ziet, denk dan twee keer na voor je geld geeft. Denk eraan dat zonder al dat geld dat gegeven wordt, deze “industrie” niet zou bestaan of al lang uitgestorven was. De industrie zou doodgaan en niet het met wodka of heroïne volgepompte kind. Kijk niet naar het slapende kind met meelevende ogen.”

Nu u dit artikel hebt gelezen, weet u waarom die kinderen altijd slapen en u niet moet meewerken de “bedelaarsindustrie” in stand te houden.

Wat wel in stand gehouden moet worden is ons werk in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op Java, Indonesië.

Steun daarom ons werk en word donateur. Bij voorbaat dank.

Kindhuwelijken

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Onlangs las ik weer dat ook in Indonesië dagelijks de kindertijd van veel meisjes eindigt. In Indonesië  komen kindhuwelijken namelijk nog vaak voor, wat wij ook in de praktijk tegenkomen in de desa’s.

Zo schrijft Unicef: “Maar liefst één op de zes meisjes trouwt hier voor haar 18e verjaardag. Dat zijn 340.000 meisjes per jaar. Omdat veel kinderen niet geregistreerd worden bij hun geboorte, is hun exacte leeftijd vaak niet bekend. Officieel mogen meisjes in Indonesië trouwen als ze 16 zijn, maar in werkelijkheid worden ze op veel jongere leeftijd uitgehuwelijkt. Ouders denken dat een getrouwde dochter meer oplevert dan één die haar opleiding afmaakt. Uithuwelijken wordt door families dan ook gezien als economisch voordeliger.”

Dat zoveel mogelijk voorkomen is een van de redenen dat onderwijs bij Stichting Tileng zo’n centrale positie inneemt. Natuurlijk zijn we ook bijzonder actief met projecten rond inkomen, huisvesting, gezondheid, etc. Dat doen we met veel inzet, overtuiging en plezier, omdat ook deze projecten van groot belang zijn voor de mensen in de desa’s.

Maar het onderwijs heeft en houdt altijd iets bijzonders. Misschien omdat het mes hier aan maar liefst drie kanten snijdt:

  • Leerlingen met een studiebeurs kunnen naar school en hoeven niet doelloos thuis te zitten of zelfs mee te werken aan het gezinsinkomen. Kinderen zijn vaak het eerst de dupe van armoe. Met een studiebeurs krijgen ze direct een beter bestaan.
  • Door het steunen van onderwijs geef je de volgende generatie de tools om zelf de gemeenschap naar een hoger plan te tillen en actief mee te werken aan een betere toekomst. Het is al een oud dogma, maar daarom niet minder waar: Kennis is macht.
  • In goed Nederlands heet het verblijf op een school “onderwijs genieten”. Dat genieten is in Indonesië vaak zichtbaar aanwezig op de gezichten van de kinderen, iets wat wij ons in ons koude kikkerland nauwelijks voor kunnen stellen.

Dus voor ‘onze’ leerlingen een beter bestaan, een betere toekomst en een glimlach op het gezicht. Wat wil een mens nog meer.

We kunnen het op (te) jonge leeftijd trouwen hiermee niet voorkomen, maar we kunnen wel een bijdrage leveren aan het zoveel mogelijk terugdringen van de noodzaak daartoe.

En de goed opgeleide jongeren van nu zijn de ouders van straks.

Wanneer u denkt: ‘’Daar doe ik aan mee en ik ga ook een leerling ondersteunen’’, neem dan contact met ons op (vdjagt@tileng.nl).

Stichting Tileng steunt de desa’s en begint bij de jeugd.

Het is geen sprookje

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een sprookje is in oorsprong een mondeling overgeleverd volksverhaal dat gebruik maakt van magie en fantasie. Het begint vaak met de woorden “Er was eens…” en speelt zich typisch af op een onbepaalde plaats in een onbepaald verleden.

Sprookjes behoren tot een oude orale traditie en bevatten vaak een diepere wijsheid. Er wordt onderscheid gemaakt tussen het mondeling overgeleverde sprookje en het literaire sprookje, het individuele creatieve werk van een schrijver zoals Hans Christian Andersen. Een duidelijke scheiding tussen beide is echter niet altijd te maken. In een of andere vorm komen sprookjes over de hele wereld voor met vergelijkbare elementen. Het woord sprookje is afgeleid van het middeleeuwse ‘sproke’, dat verhaal of vertelling betekent. Als ongeschreven vertelling richtte een sproke zich tot ongeletterde volwassenen. Via de vertellings traditie kregen zij de moraliserende verhalen mee. Tegenwoordig zijn “sprookjes” meer levenslessen.

Zo aan het einde van een jaar en een start van een nieuwe wil ik toch mijn levensles kwijt. Dat is echt geen sprookje.

In de afgelopen jaren heb ik geleerd dat je de wereld kan verbeteren als je begint bij de jeugd. Dat is een van de pijlers van Stichting Tileng. Het project scholarship.

Bij de stichting werken we er hard aan en worden sprookjes ook werkelijkheid. Dat heeft u onlangs tweemaal kunnen lezen.

Wanneer u denkt: ‘’Ik wil ook een sprookje uit laten komen en ga ook een leerling ondersteunen’’, neem dan contact met ons op (vdjagt@tileng.nl). U bent van harte welkom.

Volgende week besteed ik weer op een andere wijze aandacht aan ons scholarship programma.

 

Ik ben weer terug

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

In het Nederlands & Bahasa Indonesia

Op 6 mei 2016 werd geschreven dat ik een stapje terug zou doen. Maar er werd ook geschreven “ondanks dit nieuws gaan wij, met Ton voorop, de toekomst positief tegemoet“.

Die toekomst ziet er positief uit, kan ik u vertellen. Alles is voortvarend aangepakt en verlopen. Te danken aan mijn longarts in het Havenziekenhuis en de thoraxchirurg in het EMC te Rotterdam.

De afgelopen controles hebben uitgewezen dat ik totaal “schoon” ben en ik op geen enkele wijze geconfronteerd hoeft te worden met bestralingen en/of chemo.

Ja, deze jongen heeft op beide schouders grote engelen gehad. Ik blijf echter wel vijf jaar onder controle bij de longarts.

Deze ontwikkeling en uitslagen hebben mij weer doen besluiten om, in overleg met het huidige bestuur, de voorzittershamer van Stichting Tileng weer ter hand te nemen.

Ik doe dit niet zonder de interim voorzitter Remco met zijn team Jonathan, Cees, Ellen, Sonja, Janou en Bari te bedanken voor hun inzet in de afgelopen periode. En te danken voor hun geduld, want even een stapje terug is niet altijd makkelijk geweest en dat hebben ze ook ervaren.

Voor gedetailleerde informatie over het bestuur verwijs ik u naar de pagina bestuur.

Ik hoop dat u ons blijft steunen.

Saya kembali lagi – oleh Ton Lange

Pada 6 Mei 2016 tertulis bahwa saya akan mundur selangkah. Tapi juga tertulis: “meskipun demikian, kami akan tetap menghadapi masa depan dengan positif, bersama Ton sebagai pemimpin”.

Saya dapat sampaikan di sini kepada Anda bahwa masa depan itu terlihat positif. Semuanya berhasil ditanggulangi dan berjalan dengan lancar. Ini berkat dokter paru-paru saya di RS Havenziekenhuis dan dokter bedah toraks di RS EMC Rotterdam.

Pemeriksaan terakhir menunjukkan bahwa saya sudah “bersih” total dan tidak perlu lagi berhadapan dengan pengobatan radiasi dan/atau kemoterapi.

Ya, ini berarti ada malaikat besar di dua pundak saya yang melindungi saya. Namun selama lima tahun saya etap di bawah pengawasan dokter paru-paru.

Ini semua membuat saya,setelah berunding dengan pengurus sekarang,  memutuskan untuk mengambil alih kembali jabatan ketua Yayasan Tileng.

Saya tidak lakukan ini tanpa mengucapkan terima kasih kepada ketua sementara Remco dengan timnya yang terdiri dari Jonathan, Cees, Ellen, Sonja, Janou dan Bari atas upaya mereka selama ini. Berterima kasih atas kesabaran mereka, karena mundur selangkah itu tidak selalu mudah dan itu sempat mereka alami.

Untuk informasi lengkap tentang pengurus saya anjurkan anda untuk mengunjungi halaman pengurus.

Saya harap Anda tetap membantu kami.

Hallo allemaal

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een droom die vorig jaar uitkwam omdat ik met mijn gezin naar Java en Bali ben gegaan.

Het is een reis geworden die veel indruk op mij heeft gemaakt en waar ik nog dagelijks aan terugdenk.

De reis was geheel georganiseerd voor ons gezin en we hadden ook een auto met privé chauffeur die ons overal heen bracht.

Na 1,5 week kwamen we in Baturraden aan waar we verbleven in Santos Homestay van Santos (Tekad Santosa) en zijn familie. We werden er hartelijk ontvangen en hadden er 2 kamers met eigen badkamer en we konden er ook mee eten als we dat wilde.

Nou over het eten kan ik alleen maar zeggen dat het water er van in je mond gaat lopen, werkelijk de vrouw van Santos, Succi, is de cateraar van het dorp en kan voortreffelijk koken!

Santos is een bezige man die hart heeft voor anderen. Hij doet erg veel als General Manager van Stichting Tileng. Hij houdt zich onder andere bezig met het bouwen van scholen en studiebeurzen in de desa’s van de stichting: Tileng, Imogiri en Baturraden. Daarnaast neemt hij ook zijn gasten mee op hele mooie wandeltochten. Laat je echt de meest mooie plekken van Baturraden zien.

Zo hebben wij met ons gezin een dag een tocht gemaakt van ongeveer 10 uur en daarin watervallen, warmwaterbronnen, schitterende natuur gezien. Dat was echt een belevenis en dat alles onder leiding van Santos.

Stichting Tileng financiert ook veel projecten in Baturraden. Helaas hebben wij geen bezoek kunnen brengen aan de scholen omdat het op dat moment vakantie was. Maar de vanuit Nederland meegenomen kleine spulletjes voor de scholen en de kinderen heeft Santos voor ons naar de scholen gebracht en er toen ook foto’s van gemaakt. Ze waren er blij mee en wij dus ook.

Ik ben helemaal verknocht aan Santos, hij heeft een speciaal plekje in mijn hart en ik ga er ook zeker nog eens terug. Ik hoop de volgende keer projecten van Stichting Tileng te kunnen bezoeken. De resultaten zijn het waard om gezien te worden.

De herfst is zo goed als voorbij

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

De herfst is zo goed als voorbij, het gaat nu richting de winter. Vakanties zijn ook al voorbij en met familie is het einde van de zomer met een BBQ gevierd. En daarbij elkaar onze gezellige vakantie verhalen verteld.

Dat deed mij denken aan mijn eigen vakantie afgelopen april. Was in de blijde gelegenheid om weer een reis naar Indonesië te kunnen maken. Dit keer Java-Bali. Wat een geweldige reis heb ik weer mee mogen maken. Wat voor mij een hoogtepunt was, was het bezoek aan de desa Baturraden.

Wij kwamen laat in de avond aan in Baturraden, maar wat een warm welkom weer door Santos (Tekad Santosa) en familie. Was even een gedoe met ons hotel, maar uiteindelijk is alles toch goed gekomen.

De volgende dag samen met de groep een wandeling gemaakt naar de 7 warmwaterbronnen. Daar werden wij eerst gemasseerd met klei (scrub) en daarna afgespoeld met het warme water uit de bron. Wat was dat een geweldige ervaring. Daarna de berg af gewandeld, langs smalle paadjes naar beneden en langs de rijstvelden. Wij werden nog getrakteerd op een enorme moessonbui. Het regende warm water. Maar dat mocht onze pret niet drukken. Beneden aangekomen eerst maar even drogen onder het genot van een lekkere beker thee en wat hapjes uit de keuken van Succi, de vrouw van Santos. De avond werd gevuld met een gezellige avond vol muziek, dans en natuurlijk makanan (eten). Eerst werd er gespeeld door een studenten keroncong orkest. Mooi ook om te zien dat de jonge generatie toch deze muziek voort wil zetten. Daarnaast speelde ook de plaatselijke angklung band. Deze speelden op zelfgemaakte muziekinstrumenten, gemaakt van bamboe en binnenbanden. Zo oergezellig en ze speelden de sterren van de hemel.

Ik heb ook Santos’ huis weer mogen bewonderen. Hij heeft een Bed & Breakfast in Baturaden, genaamd Santos Homestay. Dat is ook de thuisbasis van Stichting Tileng. Het was voor mij de 3e keer dat ik daar kwam en wat een verschil met de 1e keer. Het was mooi opgeknapt en de kamers zagen er puik uit hoor. De moeite waard om daar een keer te logeren. De mensen zijn er vriendelijk, behulpzaam en maken graag een praatje met je.

Jammer dat er dit jaar geen gelegenheid was om de schooltjes te bezoeken. Onderdeel van de vele projecten van Stichting Tileng. Dat was voor mij altijd een hoogtepunt tijdens mijn reizen in Indonesië. Maar wie weet komt er een volgende keer. Dan kan ik weer genieten van het goede resultaat van de activiteiten van de stichting en het zo mooie groene hart van Java.

Ik hoop dat Stichting Tileng nog lang hun mooie werk kunnen voortzetten daar op Java, Indonesië.

 

 

 

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Op gezette tijden halen we met u oude verhalen op!)

Decembermaand, geschenkenmaand – door Ellen Mierop

GEPLAATST OP: 4 DECEMBER 2015 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

De gezellige decembertijd komt er weer aan. Maanden van tevoren worden we eraan herinnerd dat december bij uitstek de maand is om cadeautjes aan elkaar te geven. In september vallen al de eerste tijdschriften en folders in de bus. De één nog mooier dan de ander. Een ‘glossy’ is er soms niets bij! En de kinderen kijken verlekkerd in al die reclame-uitingen. “Die, die, die…..en deze, deze, deze”. Zoveel moois, er valt haast niet te kiezen. Alles zouden onze westerse kindjes wel willen hebben. Maar dat gaat niet, er zal toch gekozen worden.

In de desa’s Baturraden, Imogiri en Tileng, de werkgebieden van Stichting Tileng, vallen geen brochures in de bus. Sterker nog, daar hebben de kindertjes helemaal geen weet van al dat dure speelgoed. Zij kunnen zich dagen vermaken met – bijvoorbeeld – molentjes, gemaakt van rietjes en papier.

En dat is nog leerzaam ook! Deze speeltjes worden door de onderwijzeressen op de peuter- en kleuterscholen zelf gemaakt. De puzzels zijn gemaakt van tandpastadoosjes en beplakt met tekeningen. Een goedkoop alternatief voor de houten of geplastificeerde puzzels in Nederland. Maar, om speelgoed voor de peuters en kleuters te maken, is ook materiaal nodig. Zoals papier, kleurtjes en lijm. En ook zouden de onderwijzeressen graag de kleintjes willen voorlezen, of met ze tekenen en kleuren.

Kleine wensjes voor kleine kindjes. En deze wensjes kunt u meehelpen vervullen.

Dankzij uw donatie op bankrekeningnummer IBAN: NL57 RABO 0123 7989 65 t.n.v. Stichting Tileng te Capelle aan den IJssel.

En door uw donatie werken de kindertjes in de desa spelenderwijs aan een hoopvolle toekomst!

Het mes snijdt aan meerdere kanten …….

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Onze penningmeester Cees van der Jagt, als portefeuillehouder scholarships, schrijft regelmatig over hoe Stichting Tileng, met behulp van een aantal fantastische sponsors, al vele jaren studiebeurzen verstrekt aan schoolkinderen in onder anderen Baturraden.

Deze studiebeurzen zijn met name bedoeld voor kinderen die goed kunnen leren, maar door familieomstandigheden en gebrek aan geld het risico lopen van school gehaald te worden.

verhaal-11-11-2016-aOnlangs kregen we het bericht dat een van deze scholieren aan de universiteit geslaagd is voor leerkracht voor het lager onderwijs. Dat is dan al de tweede die met een studiebeurs van Stichting Tileng een universitaire studie met succes heeft afgerond.

Ze is inmiddels ook getrouwd met eveneens een leerkracht en heeft inmiddels ook een zoontje, Lanang Zayan Ahnaf Lange Widadi (mijn achternaam is verwerkt in zijn naam. Bijzonder!). Deze nu beide afgestudeerde leerkrachten hebben nog een vrij laag salaris. Ze wachten beide op een aanstelling van overheidswege. Zodra die aanstelling binnen is kunnen beide met het verdiende geld ook beide families financieel bijstaan, zonder nevenwerkzaamheden te hoeven uitvoeren.

Zo ziet u dat het geven van een studiebeurs de kinderen een goede toekomst garandeert, maar dat ook de familie ervan profiteert. Hiermee wordt aangetoond dat het mes aan twee kanten snijdt door de hulp van de stichting.

Wij hopen dat de fantastische donateurs ons trouw zullen blijven en dat zij als ambassadeurs van de stichting hun familie, vrienden en kennissen zover kunnen krijgen ook een leerling te gaan steunen, zodat wij nog een aantal leerlingen kunnen toevoegen aan ons scholarship-programma.

U kunt u altijd aanmelden voor sponsoring via vdjagt@tileng.nl. De kosten van een studiebeurs zijn, afhankelijk van het soort onderwijs, tussen de EUR 175 en EUR 400 per leerling per jaar. Voor de universiteit is dat circa EUR 700. Onze management in Baturraden zorgt ervoor en bewaken dat het geld ook daadwerkelijk aan de studie wordt uitgegeven.

Verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Draag bij aan goed onderwijs, steun Stichting Tileng.

Ik voelde mij geroepen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ik voelde mij geroepen eens een weekendverhaal te schrijven, het leek mij niet eenvoudig, maar heb toch besloten om het te gaan doen.

Mijn naam is Rita Doop-Kopetzky.

U begrijpt natuurlijk wel, Stichting Tileng doet goed werk, want anders zou ik niet begonnen zijn te schrijven.

Deze stichting doet vanaf het jaar 2000 veel effectief werk in Indonesië. Doelstelling is het verbeteren van leefsituaties op Java. In dit geval geeft het ondersteunende duurzaamheid aan desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden.

Aangezien Imogiri en Baturraden aan het begin van de jaren 2000 buiten het werkgebied lagen van Stichting Tileng moest de notaris het werkgebied uitbreiden om daar aan de slag te kunnen.

Tileng is landbouw en veeteelt.

Ton (oprichter en bestuurslid) is diverse keren op vakantie geweest in Indonesië en heeft  toen gezien wat armoede is. Terug van vakantie vertelde Ton een neef wat hij van plan is en zijn neef besloot om hem te helpen als penningmeester.

Ton Lange werkte tot aan zijn pensionering mei 2005 bij het Ministerie van VROM (Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer). Na zijn vertrek vroeg hij om 3 laptops en kreeg dit ook mee, zodat de vertegenwoordigers van de stichting in Indonesië beter het werk kunnen voortzetten. Begrijpelijk, Ton is een zeer gewaardeerde collega, want anders krijgt hij dit niet gedaan.

Het eerste werkgebied van de stichting is desa Tileng. Daar was het mee begonnen.

Tijdens de vele bezoeken ontmoette Ton een gids en die heet Tekad Santos. Deze had een tokootje tegenover het hotel Rosenda in Baturraden. Zo vroeg Santos aan Ton hoe hij zijn dromen kon verwezenlijken, zoals het bouwen van scholen voor de kinderen in Baturraden .

In de loop der tijd zijn er inmiddels een peuter- ,2 kleuter- en 3 lagere scholen gebouwd.

Santos is inmiddels General Manager van de Stichting.

Het verhaal van Antje W. Tak, die Baturraden heeft bezocht. Zelf werk ze in het onderwijs.

Zij had nog nooit andere scholen op Java gezien zoals de school op Baturraden.

Het bijzondere is dat, naast de verstandelijke beperking, de leerlingen ook autistische stoornis hebben. Deze school heeft gemotiveerde leerkrachten en heeft ook desbetreffende lesmateriaal.

Door vaste donateurs en sponsors kan de Stichting de gemeenschappen ter plekke helpen en geven  wat zij nodig hebben. Immers de gemeenschap wordt hier nauw betrokken door de stichting.

Dit heet dan lokaal initiatief en zij bepalen wat er zoal nodig is. De stichting heeft geen leden en werkt alleen met vrijwilligers.

Het is belangrijk om donateurs en sponsors te hebben om dit werk goed en effectief te kunnen blijven doen.

Donateurs, omdat de stichting een ANBI is, mogen giften aftrekken van de inkomsten-  of vennootschapsbelasting. Stichting Tileng heeft sinds 2008 de status van ANBI en voldoet aan de eisen die aan ANBI worden gesteld .

De Stichting staat ingeschreven onder KVK nummer: 2430722

Zie voor meer informatie: www.tileng.nl

Lieve mensen,

Ik hoop dat iedereen het met veel leesplezier heeft gelezen en hopelijk dat hiermee vele donateurs en sponsors zich aanmelden, zodat het werk liefdevol voortgezet kan worden.

Laat uw hart spreken.