Skip to main content

Tag: java

Zeg het voort

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wat mij opvalt is dat een zeer groot deel van de mensen die in contact komen met de projecten van Stichting Tileng in Indonesië enthousiast worden over het werk van Stichting Tileng. Verbaast me dat? Eigenlijk niet. En dat zeg ik niet om onszelf als stichting op de borst te kloppen.

De reden waarom het me niet verbaast, is omdat mensen die in contact komen met de projecten van Stichting Tileng vaak ook zien wat de projecten doen voor de mensen in Indonesië voor wie de projecten gerealiseerd zijn. Denk hierbij aan de kinderen voor wie een kleuterschool is gebouwd, de docenten wiens salaris wordt aangevuld, de gezinnen die een buffel uit de buffelbank verzorgen, enzovoorts.

Deze kinderen, docenten en gezinnen merken direct het effect van de projecten. Projecten die een groot positief effect hebben op hun dagelijks leven.

Daarom verbaast het me niet dat mensen die deze projecten zien of over deze projecten horen, enthousiast worden over het werk van Stichting Tileng. Het komt geregeld voor dat mensen die enthousiast zijn over het werk van Stichting Tileng ook donateur van onze stichting worden. Deze donaties zijn voor ons ontzettend belangrijk, want zonder deze donaties kunnen wij geen nieuwe projecten realiseren en dus geen mensen helpen.

U kun helpen om mensen bekend te maken met de projecten van Stichting Tileng. U kunt bijvoorbeeld mensen vertellen over het werk van Stichting Tileng, maar u kunt ook een bericht op onze Facebookpagina liken en delen. Een kleine moeite, maar alle kleine beetjes helpen om meer mensen te laten weten wat Stichting Tileng doet. Hoe meer mensen weten wat we doen, hoe groter de kans dat mensen ook daadwerkelijk gaan doneren en hoe meer projecten we kunnen realiseren, wat weer een positief effect heeft op het dagelijks leven van meer mensen.

Alvast bedankt voor uw hulp.

 

Verlangen van het kind

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een jongen in een van de desa’s met een hardwerkende vader, maar geen moeder, vroeg 10.000 Rupiah (60 cent) aan zijn vader. Zijn vader zei dat hij niet zo rijk was en dat hij maar 20.000 Rupiah per dag verdiende.

Maar de jongen bleef aandringen. Zijn vader kreeg er genoeg van. Hij werd boos en stuurde hem meteen naar bed. De jongen ging huilend naar bed. De verdere avond zat de vader te piekeren en vroeg zich af waarom de jongen om geld vroeg. Want de jongen had hem noch nooit geld om gevraagd. Waarvoor zou hij dat geld toch nodig hebben?

De vader ging naar boven en vroeg aan zijn zoon: “Waarvoor heb je die 10.000 Rupiah nodig?”. De jonge haalde een biljet van 10.000 Rupiah onder zijn kussen vandaan. De vader werd nu noch bozer en zei: “Je hebt al 10.000 Rupiah, wat ga je met die andere 10.000 Rupiah doen?”.

De jongen antwoordde: “Ik heb 10.000 Rupiah en ik wil 10.000 Rupiah van u lenen, zodat ik u een dag kan inhuren en u bij mij kan blijven om mij les te geven, zodat ik later meer dan 20.000 Rupiah kan verdienen!”.

Een fictief verhaal van mij dat in een aantal desa’s best realiteit kan zijn. Vader moet gewoon blijven werken, maar de jongen moet naar school kunnen. Daarom schrijven wij vaak: “Verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Draag bij aan goed onderwijs. Word donateur.”

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

OORSPRONKELIJK GEPLAATST OP 2 MEI 2005 IN: WEEKENDVERHALEN

Ambassadeur van Stichting Tileng – door Ton Lange

Wouter Muller, zanger van het Indische lied, werd in 1947 geboren in Bandung (West-Java) en kwam met de grote stroom repatrianten in de jaren vijftig naar Nederland. Woont sinds 1970 in Enschede. Keerde in 1997 voor het eerst weer terug naar het moederland en is daar nog steeds niet van bekomen. Is voor het grote publiek nog een onbekende, maar maakt al jaren muziek. Speelde in diverse bands. Waaronder vele jaren in de Oost-Nederlandse folkgroep Jakkes (2 elpees). Richtte in Enschede de groep Quasimodo op als begeleidingsband voor Willem Wilmink.

Maakte daarmee enkele theaterprogramma’s en de CD ‘Achterlangs’ en de kinder-CD ‘Verboden voor kinderen’. Schrijft geregeld Nederlandstalige teksten en muziek en componeerde behalve voor Quasimodo en Willem Wilmink ook voor Wieteke van Dort. Binnenkort verschijnt zijn nieuwe CD “Pukul Terus / Ga Dóór!” Welke gepresenteerd zal worden op de komende Pasar Malam Besar in Den Haag en in het Rabotheater te Hengelo.

Zijn voorstellingen zijn niet alleen voor degenen die een band hebben met het voormalige Indië, maar ook voor vele anderen.

Voor meer informatie beveel ik zijn website aan www.woutermuller.com.

Hosselaar Hans

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ergert u zich ook zo aan die jongens die u altijd naar het restaurant van hun neef, oom of buurman willen brengen?

Hans Avontuur beschrijft elke week een voorval, anekdote of dilemma uit zijn leven als reisjournalist.

Je wordt er door de reisgidsen, hostesses, en hotelbazen altijd streng voor gewaarschuwd en waarschijnlijk vaak terecht, maar ik heb op reis in exotische oorden een zwak voor de hosselaars. Je weet wel, die jonge mannen die halve dagen achter je aan lopen om iets te verkopen. Van brommerhuur tot een plaatsje in het altijd geweldige restaurant van hun neef, oom, buurman …….

Ik zal mijn sympathie proberen uit te leggen. Stel je voor. Je woont met je moeder, drie broers en vijf zussen in een krot van kratten, pallets en karton aan de rand van een bamboedorp in pakweg Vietnam (Red.: of Indonesië). Dagelijks is het zwoegen en zweten om net genoeg geld bij elkaar te schrapen om te kunnen eten. In elk geval ‘s-avonds. En dan wordt er om de hoek, aan dat witte strand met palmbomen, een luxe resort gebouwd waar vreemde mensen op visite komen. Toeristen.

Wat zou jij doen? Doorgaan met rijst planten en plastic flessen verzamelen, of een alternatief bedenken waarmee het leven er net wat zonniger uit gaat zien? Want die mogelijkheid doet zich dankzij dat nieuwe resort plotseling voor. Die toeristen geven je een dagloon als je hun koffer van de bus naar het hotel draagt, of een maandloon als je hen naar de verborgen waterval brengt. Je hebt geen idee waarom ze daar zo graag naartoe willen, maar de klant is koning en het geld is goed.

Toegeven, ook ik erger me onderweg soms aan dat voortdurende gezeur. En ja, ook wimpel ik ze regelmatig af. Gewoon, omdat ik niets hoef of omdat ik naar rust verlang. Meestal doe ik dat op een vriendelijke manier. Maar als de hosselaar wat al te vasthoudend en opdringerig is, ook weleens met harde woorden.

En daar heb ik later weer spijt van, omdat ik in hun situatie precies hetzelfde zou doen.

Stichting Tileng: Mensen, doneer en doe mee met ons scholarship-project! Kinderen kunnen dan naar school en later een vak gaan leren, zodat ze geen hosselaar hoeven te worden.

 

Contact

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Stichting Tileng probeert, en gelukkig ook met succes, een stimulerende factor te zijn in de ontwikkeling van de bekende drie desa’s op Midden-Java. Daarvoor worden diverse projecten uitgevoerd, die allemaal één ding gemeen hebben: ze kosten geld.

Bij alle projecten wordt de naam van Stichting Tileng genoemd en de ‘eer’ gaat dan ook altijd naar de stichting. Maar laten we er geen doekjes om winden, we doen dat met het geld van anderen, met name van onze sponsors en donateurs. Wellicht ook met geld van u.

De verantwoordelijkheid die gepaard gaat met het beheren en uitgeven van andermans centen weegt zwaar. Stichting Tileng doet er dan ook alles aan om verantwoording af te leggen over haar projecten en de daarbij behorende uitgaven.

Daarvoor staan diverse kanalen ter beschikking, zoals de aandacht waarmee de pers ons regelmatig vereert, persoonlijk contact (bijv. tijdens presentaties, pasars en kumpulans), de jaarrekeningen en natuurlijk (en vooral) de website.www.tileng.nl

Soms is echter een direct persoonlijk bericht de aangewezen methode. Per post of, steeds vaker, per e-mail. Dat begint al met de dankbrief die wij sturen naar nieuwe donateurs. En daar begint ook direct ons probleem. Sinds de banken zijn gestopt met het verstrekken van adresgegevens bij bankmutaties, is het niet altijd meer mogelijk nieuwe donateurs te benaderen. Mocht u een bijdrage hebben overgemaakt en niets van ons hebben vernomen, dan bieden wij daarvoor onze excuses aan.

Bent u een (nieuwe) donateur, of overweegt u dat te worden, en stelt u een persoonlijk bericht op prijs, geef dan uw adresgegevens en/of e-mailadres aan ons door via info@tileng.nl. Heeft u al eerder een brief of e-mail van ons ontvangen, dan zit u in ons bestand en hoeft u uiteraard niet te reageren.

Stichting Tileng zijn we samen.

Imogiri en Manggung

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Zaterdag 19 september was Tekad Santosa (Santos – onze General Manager) met de bus naar Imogiri gekomen om samen met de vertegenwoordiger van de desa Imogiri, Puri Purwanto, bij ons in het busje te stappen en mee te rijden naar Tileng/Manggung. De weg ernaartoe was al een belevenis. Steile weg met haarspeldbochten en mooie uitzichten.

De voorzitter van het plaatselijk bestuur in Tileng en zijn 16 woongemeenschappen, de heer Jaelani was zelf  niet aanwezig, hij was bij een bruiloft van familie, maar we werden hartelijk ontvangen door de familie Widayati. De taakverdeling binnen het plaatselijke bestuur ziet er verder zo uit: secretaris – de heer Deni, penningmeester – mevrouw Endang Lestari, divisie onderwijs – mevrouw Dwiwiayantie en de divisie sapi (koeien ”Buffelebank”) – de heren Suwandi en Marsilam.

Na een aantal zaken besproken te hebben, ben ik even een kijkje gaan nemen bij een paar sapi’s (koeien). De “Buffelbank” is één van de succesvolle projecten van Stichting Tileng.

De dag erna hebben we met Puri Purwanto een rondje  Imogiri gemaakt. De stenen huizen die, dankzij onze donateurs, na de aardbeving gebouwd konden worden zien er nog piekfijn uit. Ook na 7 jaar zit de verf er nog strak op. Er is kwalitatief goed werk geleverd. Op het verlanglijstje van Imogiri staan o.a. nog een aantal van deze permanente huizen. Het eerstvolgende huis zal voor een mevrouw zijn. Zij woont nu nog steeds in een bamboehuisje, dat direct na de aardbeving in mei 2006 voor tijdelijke bewoning door de stichting is gebouwd.

Ook de eerste kleuterschool in Imogiri hebben wij bekeken. Het was zondag, dus helaas geen kindertjes en leerkrachten aanwezig. Maar dat gaf mij wel de kans om, met behulp van een tolk, uitgebreid de stand van zaken met Puri Purwanto te bespreken!

Uiteraard zullen mijn bezoeken aan en in Baturraden, Tileng/Manggung en Imogiri worden geëvalueerd in de eerstvolgende bestuursvergadering in Nederland.

Er valt nog veel werk te verrichten en met uw steun kunnen wij dat realiseren. De bewoners in de desa’s geven zelf de  prioriteiten aan. Wij bepalen dat niet voor hun. Zij weten het beste wat het belangrijkste is voor nu en de toekomst.

Ik ben blij dat Ik de projecten van Stichting Tileng (weer) heb kunnen bezoeken en ik hoop dat nog regelmatig te kunnen doen.

 

Radio Indigo

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Iedere donderdagavond zendt RTV Rijswijk FM het programma Radio Indigo uit, tussen 18:00 en 19:00 uur, met een herhaling op de zaterdag tussen 09:00 en 10:00 uur. Radio Indigo wordt gepresenteerd door Maud Guldenaar.

Een gezellig Indisch amusementsprogramma voor jong en oud, met veel muziek en interessante gesprekken met mensen uit de muziek, de sportwereld en uit de wereld van cultuur .

Men kan live meeluisteren op het internet op de uitzendtijden.

Op gezette tijden ben ik daar ook te gast. Zo krijg ik de gelegenheid te vertellen over Stichting Tileng en haar projecten. Het is altijd heel gezellig in de studio, waarin – naast de verhalen die ik dan mag vertellen – vooral ook veel mooie muziek gedraaid wordt.

De laatste keer dat ik daar was heb ik verteld over het succesvolle gezamenlijk project van Bouworde Vlaanderen en onze stichting; de bouw van een nieuw klasgebouw voor de zeer populaire Sekolah Alam Baturraden (Groene School Baturraden) in Baturraden.

De school begon in 2011 met de droom van Myra Safar, die een beter soort onderwijs voor haar dochters wilde. Myra dacht daarbij aan een school waar iedereen naar toe zou kunnen, ongeacht (financiële) achtergrond of (academisch) potentieel. Een school waar ook kinderen die speciale aandacht nodig hadden welkom zouden zijn.

Op ‘haar’ school zou met name gebruik gemaakt moeten worden van de rijkdom van de Indonesische natuur. Bergen, rivieren, landerijen, bossen, de zee, dit zijn allemaal rijke bronnen van kennis en motivatie, en daarmee goede handvatten voor onderwijs.

Myra besloot een school te stichten waar het milieu een belangrijk onderdeel van het lesprogramma moest worden. De lessen worden in de Groene School niet alleen in het klaslokaal gegeven, maar ook buiten, in de natuur, op een markt, of andere locaties, waar kan worden geleerd door eigen waarneming en interactie. De lessen zijn gebaseerd op de creativiteit van het onderwijzend personeel, met de natuur als hulpmiddel en het lesmateriaal als gids.

Myra is er van overtuigd dat kinderen, die in en met de natuur leren, van die natuur gaan houden en er later, wanneer zij het voor het zeggen hebben, beter voor zullen zorgen.

De Groene School is geen traditionele, glad betegelde en kleurig geverfde school geworden, maar hij staat wel midden in de bossen en is precies geschikt voor het soort onderwijs waar hij voor bedoeld is.

Vanwege het grote succes, en de vele aanmeldingen van nieuwe leerlingen, hebben de mensen in Baturraden besloten een nieuw (van bamboe) te bouwen klasgebouw in te dienen als gezamenlijk project van Bouworde Vlaanderen en Stichting Tileng.

De vrijwilligers van de Bouworde hebben het project enthousiast omarmd. Zij gingen in twee groepen naar Baturraden, in juli en augustus. De vrijwilligers betaalden zelf de reis- en verblijfskosten en daarbij zamelden ze ook geld in voor bouwmaterialen. Stichting Tileng heeft daarvoor garant gestaan en een bedrag voorgeschoten, zodat vooraf materialen konden worden ingekocht.

Het project is in zijn totaliteit naar grote tevredenheid van een ieder gerealiseerd. Wij bedanken dan ook Bouworde Vlaanderen en haar vrijwilligers voor de samenwerking en realisatie.

Dat deze samenwerking een vervolg moge krijgen.

Lees ook nog eens het verhaal van Wannes Victoor “Bouworde Vlaanderen besliste”, Silke Lenaerts ,“Op vrijwilligersreis naar Indonesië”, Remco Lange “Vele kleintjes maken samen iets groots” en Myra Safar, Yayasan Sekolah Alam Baturraden (Stichting Groene School Baturraden) “Vakantie & werken”.

Ik kijk nu al weer uit naar mijn volgende bezoek aan Radio Indigo, zodat ik weer een van onze projecten onder de aandacht kan brengen bij de luisteraars.

 

Weerzien in Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het was bijna 5 jaar geleden dat ik bij Santos,  onze vertegenwoordiger in Indonesië, op  bezoek was. Maar toen we elkaar weer zagen leek het pas gisteren. Wat was het fijn elkaar weer te zien en om ‘live’ bij te praten.

Uiteraard hebben we ook een paar projecten van Stichting Tileng bezocht. Als eerste gingen we naar de ‘Groene School’  Sekolah Alam Baturraden. Bouworde Vlaanderen heeft in samenwerking met onze stichting een mooi gebouw neergezet, waarin de directrice Myra Safar  onder andere een bibliotheek zou willen hebben. Er wordt binnenkort een aanvraag bij Stichting Tileng ingediend.

De dag erna bezochten we de kleuterschool Pelita Hati. Wat een verschil met 5 jaar geleden! Toen zaten ze in een gang van 2,5 X 10m, nu, in samenwerking met ChildRight, is het een prachtig gebouwtje geworden. Ze zijn ook heel inventief met het hergebruik van materialen. Zo worden bijvoorbeeld van tandpastadoosjes 3-D puzzels gemaakt.

Ook de door de stichting gebouwde lagere school SD Negeri 1 en kleuterschool TK Pertiwi met de crèche Pos Paud  Pangestu Kemutug Lor hebben we met een bezoekje vereerd. En natuurlijk hebben we overal wat (nuttige) presentjes achtergelaten.

Ook de door Stichting Tileng aangelegde bad- en wasgelegenheden liggen er keurig bij. 1x per week worden deze bij toerbeurt door de gebruikers zelf schoongemaakt. En 1x per jaar wordt het onkruid langs de waterwegen,  paden en de gelegenheden verwijderd. Om het saamhorigheidsgevoel te versterken gebeurt dit gezamenlijk.

Door de uitbarsting van de vulkaan de Merapi was ik 5 jaar geleden niet in de gelegenheid om de desa’s Imogiri en Tileng te bezoeken. Ik hoop het deze reis wel te kunnen doen! Ik houd u op de hoogte.

Vakantie en werken

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(red: Vertaald vanuit het Engels)

Wat zou je ervan denken wanneer jouw zomervakantie niet alleen gevuld zou zijn met een gang naar het strand, zoveel mogelijk zwemmen en rondhangen met je vrienden, maar ook met jezelf nuttig maken door, via een sociaal programma, anderen te helpen?

Geen idee?

Vraag het dan de 17 jonge mensen uit België van Bouworde Vlaanderen, die ongeveer 3 weken in Baturraden (op Centraal Java in Indonesië) verbleven om sociaal werk te doen en om vakantie te houden. Zeventien geweldige jonge mensen, die naar de Groene School Baturraden kwamen om te helpen een traditioneel gebouw neer te zetten, dat als klaslokaal dienst zal gaan doen, met financiën die ze zelf hadden ingezameld en met ondersteuning van Stichting Tileng.

Ze waren verdeeld in twee groepen. De eerste groep, van 1 juli tot 22 juli 2015, bestond uit 8 personen. Allemaal studenten. Ze verbleven comfortabel en met veel plezier in Santos Home Stay. De aankomst van de eerste groep viel samen met de schoolvakantie, de vastenmaand en het Suikerfeest. Hun activiteiten waren daardoor volledig gefocust op de opzet van de bouw, het frame en het dak. Zij hebben ook de leerlingen kunnen ontmoeten gedurende de 5 dagen tussen de schoolvakantie en het Suikerfeest. De vrijwilligers, het onderwijzend personeel en de leerlingen hebben samen veel plezier gehad.

Bij hun werk zijn ze geholpen door een timmerman en zijn assistenten, een bouwvakker en ook door ouders van leerlingen van de Groene School Baturraden. Ze werkte van 8:30 uur tot 16:00, met een lunchpauze van 12:00 tot 13:30. Tijdens het weekend bezochten ze diverse interessante plekken  in en om Baturraden, zoals de zeven zwavelbronnen, diverse watervallen en natuurpark Lokawisata Baturraden, maar ook buiten Baturraden zoals het strand van Pangandaran en Yogyakarta.

Het samen 22 dagen op één locatie werken zorgde voor nauwe vriendschappen tussen de vrijwilligers en het onderwijzend personeel van de Groene School Baturraden. Toen het afscheid kwam gaven sommigen docenten, en zelfs ook enkele leerlingen, een aandenken aan de vrijwilligers, zoals batik, kettingen en armbanden, hetgeen de vrijwilligers zeer veel plezier deed.

De tweede groep arriveerde op 1 augustus 2015. Deze groep bestond uit 9 personen. Dit waren 6 studenten, 1 docent lagere school, 1 kleuterjuffrouw en 1 verslaggever. Zij hebben geholpen de bouw af te maken door middel van het aanbrengen van houten muren, houten vloeren en het dak.

Daarnaast hebben leden van de groep ook dienst gedaan als gastdocent aan de Groene School Baturraden. Dat betrof zowel kleuter- als lagere school onderwijs en ook individueel onderwijs. De vele activiteiten die de vrijwilligers met de leerlingen hebben gedaan bestonden onder meer uit spelletjes, padvinderij, tekenen, handenarbeid, lesgeven over België, Nederlands leren, zingen en de Baturraden Botanische Tuin bezoeken om de vele planten te bestuderen. Hun aanwezigheid als gastdocent aan de Groene School Baturraden gaf veel nieuwe inzichten en ervaringen voor het onderwijzend personeel en de leerlingen van de Groene School Baturraden, wat zeker gedenkwaardig en waardevol was.

De Vrijwilligers waren ook zeer actief in de gemeenschappen rondom de wijk Kemutug Lor. Ze eerde traditionele dansen en hebben, bij de viering van de Indonesische onafhankelijkheid, opgetreden in het districtsgebouw van Baturraden en ook op de verjaardag van Centraal Java in het Satria Stadion. In het weekend reisde de vrijwilligers naar diverse toeristische locaties in de omgeving, zoals het Dieng Plateau en Yogyakarta en ze gingen ook raften in de rivier Serayu. Op hun laatste dag bij de Groene School Baturraden werden de vrijwilligers geïnterviewd door drie journalisten van nationale kranten en televisie.

De vrijwilligers hebben veel indrukken achtergelaten over vriendschap, hard werken, helpen en plezier maken. Wij bedanken onze vrienden van de Belgische vrijwilligers en Stichting Tileng voor de belangstelling en de steun en voor de bouw van het traditionele gebouw, dat nu dienst gaat doen als klaslokaal voor de Groene School Baturraden.

Tot ziens, mijn nieuwe vrienden. Hopelijk zullen wij elkaar in de toekomst weer zien. Nu we vrienden geworden zijn, is deze vriendschap voor altijd.

 

Vele kleintjes maken samen iets groots

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Samen iets moois maken. Een filosofie die past bij een corporatie, een maatschap of een vereniging. Een doel bereik je makkelijker als je het samen met anderen doet. Stichting Tileng had niet het doel om EUR 454.000 te besteden in 15 jaar. Zij had slechts als doel een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van mens en omgeving in drie verschillende desa’s op het eiland Java.

Gaandeweg is Stichting Tileng er door de vele donaties in geslaagd om veel goeds te doen. Scholen zijn gebouwd, of opgeknapt. Leraren ontvangen een salaris en kinderen kunnen dankzij een gericht scholarship-programma naar school. Sapi’s (koeien) grazen op het land en zorgen voor nageslacht. Nageslacht dat doorgegeven wordt. Hierdoor ontstaat welvaart op plaatsen waar men er 15 jaar geleden alleen nog van durfde te dromen.

Nu, 15 jaar later, vertrekt er zelfs tot twee keer toe een groep jonge enthousiaste vrijwilligers uit België om met eigen ogen te aanschouwen wat voor moois de stichting heeft gerealiseerd en om met eigen handen een bijdrage te leveren. Slapen bij de dorpelingen en bouwen aan een lokaal voor Sekolah Alam Baturraden (Groene School Baturraden). Alle kosten worden gedragen door deze vrijwilligers van de Bouworde Vlaanderen. Mooier kan het niet. Ook zij doen het samen. Samen met de lokale bevolking en samen met hun leeftijdgenoten.

Zo wordt er weer een mooi project afgerond en kunnen wij als stichting ons richten op het volgende mooie doel. Welke dat wordt? Dat hangt af van de aanvragen die wij uit Indonesië krijgen. Want, hoe graag we ook willen helpen, we kunnen dit alleen samen met de plaatselijke bevolking. Zoals u weet verzinnen wij geen project en vertellen wij niet wat er moet gebeuren. Die input komt van onze plaatselijke vertegenwoordigers die samen met de dorpsvertegenwoordigingen plannen maken.

Het is mooi om te zien dat zo een kleine stichting als de onze al 15 jaar in staat is om dit moois te doen. Samen met u als trouwe donateur. Want of uw bijdrage nou groot of klein is, een idealistisch lading heeft of gewoon omdat u het leuk vindt, ze komt ongetwijfeld recht uit het hart.

Het is de macht van het samen doen, de macht van de kleine beetjes. En vele kleintjes maken samen iets groots.