Skip to main content

Tag: Indonesië

Alle beetjes helpen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Laats zei iemand tegen me dat hij erg graag wilde helpen, maar het zich niet kon veroorloven om een volledige “buffel” (sapi – koe) voor de “Buffelbank” te sponsoren of een volledig scholarship te bekostigen. Hij vroeg me of dit een probleem was. ‘’Natuurlijk niet!’’  antwoordde ik.

De mensen die Stichting Tileng langer kennen weten dat elke donatie, hoe groot of klein ook, van groot belang is. Zonder donaties kunnen wij namelijk geen projecten in Indonesië realiseren. Simpel gezegd: hoe meer donaties we krijgen, hoe meer aanvragen uit Indonesië we kunnen honoreren dus hoe meer projecten er gerealiseerd kunnen worden.

Dat wil niet zeggen dat elke donatie een grote donatie moet zijn. Stichting Tileng heeft een lijst met projecten die we willen realiseren wanneer er genoeg geld is om dit te realiseren. Elke donatie, hoe klein ook, zorgt dat het project eerder gerealiseerd kan worden. Meerdere kleine donaties zorgen er ook voor dat een leerling kan studeren of dat een familie een sapi (koe) krijgt. Omdat wij een bestedingsgarantie hebben van 99%, komt praktisch uw hele donatie ten goede aan de mensen in Indonesië en dit geldt ook zeker bij een kleine donatie. Kortom: ook kleine donaties zijn erg belangrijk om de mensen in Indonesië te helpen en worden ontzettend gewaardeerd.

Doneren kan erg eenvoudig via de IDEAL-pagina op de website of via NL57 RABO 0123 798965 ten name van Stichting Tileng te Capelle aan den IJssel.

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

OORSPRONKELIJK GEPLAATST OP 5 OKTOBER 2012 IN: WEEKENDVERHALEN

Het fenomeen aanschuiftafel – Norah & Hans Smook

Het fenomeen aanschuiftafel gezien in het kader van fundraising voor Stichting Tileng. Afgelopen zomer zijn wij te gast geweest bij Sonja en Boelo van der Lely. Zij organiseren zes keer per jaar de “Aanschuiftafel Bunga lili” (Bloem van de Lelie) bij hun thuis in Lopik.

Het doel is geld te genereren voor enkele projecten in drie desa’s in Indonesië. Deze projecten liggen in het Oostelijk en Westelijke deel van Java en die desa’s zijn Tileng, Imogiri en Baturraden.

Leuk was dat Ton Lange (onbezoldigd voorzitter) van Stichting Tileng deze avond ook aanwezig was om uitleg te geven waarmee Stichting Tileng bezig is.

Doelstelling is om de leef- en woonomstandigheden in de voornoemde desa’s te verbeteren.

De stichting is inmiddels meer dan twaalf jaar effectief bezig met een koeienproject, de bouw van schooltjes en huizen en het geven van studie- en lerarenbeurzen.

Het credo is en blijft duurzaamheid.

En verder de zelfredzaamheid van bewoners te vergroten en daarom formuleren de subsidieontvangers zelf de noodzaak en wenselijkheid van deze hulp.

De mensen die aanschuiven betalen een bepaald bedrag en de opbrengst komt  voor 99 procent ten goede aan de diverse voornoemde projecten.

Het is voor ons de tweede keer dat we aanschoven aan tafel bij Sonja en Boelo. Elke keer nemen we vrienden mee, zodat we met ongeveer een twaalftal personen aan tafel zitten. Sonja heeft haar roots in Indonesië en ze kookt de sterren van de hemel.

Fantastische Indische gerechten brengt ze samen met vriendin Ank op tafel.

We troffen het die dag met het weer zodat we buiten op het terras  van ons welkomstdrankje konden genieten.

Daar heb je dan ook tevens de mogelijkheid om op een informele wijze kennis te maken met de andere gasten.

Ik moet zeggen dat het zo leuk is dat je mensen ontmoet met een zelfde interesse en natuurlijk dezelfde smaak wat betreft de Indische keuken en natuurlijk oog hebben voor de op maat gesneden vorm van deze ontwikkelingshulp!

Sonja en Boelo hebben ook een fantastische tuin waar we aan een lange tafel onder het bladerdak van Moerbeienbomen van onze twee voorgerechten hebben genoten.

De hoofdmaaltijd werd binnen geserveerd en was zoals verwacht weer van een fantastische kwaliteit! Onder het eten werd wat afgelachen in een ontspannen sfeer en zo vloog de tijd om. Tegen middernacht werd afscheid genomen van onze disgenoten en van Sonja en Boelo.

Eerst moest natuurlijk afgerekend worden! Het fijne idee achter het hele verhaal is dat de opbrengst van deze  avond voor 99 procent ten goede komt aan de doelen waarvoor we gemeenschappelijk bij elkaar waren gekomen.

Wij zelf zijn inmiddels donateur geworden met een vaste bijdrage per maand om dit goede doel dan ook in de tijd te blijven ondersteunen.

Ik vind het een zeer vertrouwd gevoel dat Stichting Tileng met alleen maar vrijwilligers werkt en dat de gelden voor 99 procent ten goede komen aan de doelen van de stichting! Met name de op maat gesneden hulp en op voordracht van de bewoners zelf spreekt ons zo aan.

We voelden ons wat schuldig bij het zien van de bergen afwas, maar we hoorden ook de afwasmachine zijn werk doen, dus dat gevoel werd direct wat minder moet ik zeggen!

Met een voldaan gevoel keerden we huiswaarts en waren blij dat we na een viertal kilometers de slingerende dijk in het donker konden verlaten.

Buiten in de polder kan het inderdaad behoorlijk donker zijn!

We kijken in ieder geval terug op een heel plezierige avond, en voor ons zeker weer een keer voor herhaling vatbaar.

Met nogmaals dank aan Sonja en Boelo voor de plezierige avond die we gehad hebben voor wat betreft de culinaire kwaliteit  en vriendschap alsmede de bijdrage die we konden leveren voor het goede doel waarvoor de aanschuiftafel kookt!

 

Zeg het voort

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Wat mij opvalt is dat een zeer groot deel van de mensen die in contact komen met de projecten van Stichting Tileng in Indonesië enthousiast worden over het werk van Stichting Tileng. Verbaast me dat? Eigenlijk niet. En dat zeg ik niet om onszelf als stichting op de borst te kloppen.

De reden waarom het me niet verbaast, is omdat mensen die in contact komen met de projecten van Stichting Tileng vaak ook zien wat de projecten doen voor de mensen in Indonesië voor wie de projecten gerealiseerd zijn. Denk hierbij aan de kinderen voor wie een kleuterschool is gebouwd, de docenten wiens salaris wordt aangevuld, de gezinnen die een buffel uit de buffelbank verzorgen, enzovoorts.

Deze kinderen, docenten en gezinnen merken direct het effect van de projecten. Projecten die een groot positief effect hebben op hun dagelijks leven.

Daarom verbaast het me niet dat mensen die deze projecten zien of over deze projecten horen, enthousiast worden over het werk van Stichting Tileng. Het komt geregeld voor dat mensen die enthousiast zijn over het werk van Stichting Tileng ook donateur van onze stichting worden. Deze donaties zijn voor ons ontzettend belangrijk, want zonder deze donaties kunnen wij geen nieuwe projecten realiseren en dus geen mensen helpen.

U kun helpen om mensen bekend te maken met de projecten van Stichting Tileng. U kunt bijvoorbeeld mensen vertellen over het werk van Stichting Tileng, maar u kunt ook een bericht op onze Facebookpagina liken en delen. Een kleine moeite, maar alle kleine beetjes helpen om meer mensen te laten weten wat Stichting Tileng doet. Hoe meer mensen weten wat we doen, hoe groter de kans dat mensen ook daadwerkelijk gaan doneren en hoe meer projecten we kunnen realiseren, wat weer een positief effect heeft op het dagelijks leven van meer mensen.

Alvast bedankt voor uw hulp.

 

Verlangen van het kind

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Een jongen in een van de desa’s met een hardwerkende vader, maar geen moeder, vroeg 10.000 Rupiah (60 cent) aan zijn vader. Zijn vader zei dat hij niet zo rijk was en dat hij maar 20.000 Rupiah per dag verdiende.

Maar de jongen bleef aandringen. Zijn vader kreeg er genoeg van. Hij werd boos en stuurde hem meteen naar bed. De jongen ging huilend naar bed. De verdere avond zat de vader te piekeren en vroeg zich af waarom de jongen om geld vroeg. Want de jongen had hem noch nooit geld om gevraagd. Waarvoor zou hij dat geld toch nodig hebben?

De vader ging naar boven en vroeg aan zijn zoon: “Waarvoor heb je die 10.000 Rupiah nodig?”. De jonge haalde een biljet van 10.000 Rupiah onder zijn kussen vandaan. De vader werd nu noch bozer en zei: “Je hebt al 10.000 Rupiah, wat ga je met die andere 10.000 Rupiah doen?”.

De jongen antwoordde: “Ik heb 10.000 Rupiah en ik wil 10.000 Rupiah van u lenen, zodat ik u een dag kan inhuren en u bij mij kan blijven om mij les te geven, zodat ik later meer dan 20.000 Rupiah kan verdienen!”.

Een fictief verhaal van mij dat in een aantal desa’s best realiteit kan zijn. Vader moet gewoon blijven werken, maar de jongen moet naar school kunnen. Daarom schrijven wij vaak: “Verbeter de wereld, begin bij de kinderen. Draag bij aan goed onderwijs. Word donateur.”

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

OORSPRONKELIJK GEPLAATST OP 2 MEI 2005 IN: WEEKENDVERHALEN

Ambassadeur van Stichting Tileng – door Ton Lange

Wouter Muller, zanger van het Indische lied, werd in 1947 geboren in Bandung (West-Java) en kwam met de grote stroom repatrianten in de jaren vijftig naar Nederland. Woont sinds 1970 in Enschede. Keerde in 1997 voor het eerst weer terug naar het moederland en is daar nog steeds niet van bekomen. Is voor het grote publiek nog een onbekende, maar maakt al jaren muziek. Speelde in diverse bands. Waaronder vele jaren in de Oost-Nederlandse folkgroep Jakkes (2 elpees). Richtte in Enschede de groep Quasimodo op als begeleidingsband voor Willem Wilmink.

Maakte daarmee enkele theaterprogramma’s en de CD ‘Achterlangs’ en de kinder-CD ‘Verboden voor kinderen’. Schrijft geregeld Nederlandstalige teksten en muziek en componeerde behalve voor Quasimodo en Willem Wilmink ook voor Wieteke van Dort. Binnenkort verschijnt zijn nieuwe CD “Pukul Terus / Ga Dóór!” Welke gepresenteerd zal worden op de komende Pasar Malam Besar in Den Haag en in het Rabotheater te Hengelo.

Zijn voorstellingen zijn niet alleen voor degenen die een band hebben met het voormalige Indië, maar ook voor vele anderen.

Voor meer informatie beveel ik zijn website aan www.woutermuller.com.

Hosselaar Hans

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ergert u zich ook zo aan die jongens die u altijd naar het restaurant van hun neef, oom of buurman willen brengen?

Hans Avontuur beschrijft elke week een voorval, anekdote of dilemma uit zijn leven als reisjournalist.

Je wordt er door de reisgidsen, hostesses, en hotelbazen altijd streng voor gewaarschuwd en waarschijnlijk vaak terecht, maar ik heb op reis in exotische oorden een zwak voor de hosselaars. Je weet wel, die jonge mannen die halve dagen achter je aan lopen om iets te verkopen. Van brommerhuur tot een plaatsje in het altijd geweldige restaurant van hun neef, oom, buurman …….

Ik zal mijn sympathie proberen uit te leggen. Stel je voor. Je woont met je moeder, drie broers en vijf zussen in een krot van kratten, pallets en karton aan de rand van een bamboedorp in pakweg Vietnam (Red.: of Indonesië). Dagelijks is het zwoegen en zweten om net genoeg geld bij elkaar te schrapen om te kunnen eten. In elk geval ‘s-avonds. En dan wordt er om de hoek, aan dat witte strand met palmbomen, een luxe resort gebouwd waar vreemde mensen op visite komen. Toeristen.

Wat zou jij doen? Doorgaan met rijst planten en plastic flessen verzamelen, of een alternatief bedenken waarmee het leven er net wat zonniger uit gaat zien? Want die mogelijkheid doet zich dankzij dat nieuwe resort plotseling voor. Die toeristen geven je een dagloon als je hun koffer van de bus naar het hotel draagt, of een maandloon als je hen naar de verborgen waterval brengt. Je hebt geen idee waarom ze daar zo graag naartoe willen, maar de klant is koning en het geld is goed.

Toegeven, ook ik erger me onderweg soms aan dat voortdurende gezeur. En ja, ook wimpel ik ze regelmatig af. Gewoon, omdat ik niets hoef of omdat ik naar rust verlang. Meestal doe ik dat op een vriendelijke manier. Maar als de hosselaar wat al te vasthoudend en opdringerig is, ook weleens met harde woorden.

En daar heb ik later weer spijt van, omdat ik in hun situatie precies hetzelfde zou doen.

Stichting Tileng: Mensen, doneer en doe mee met ons scholarship-project! Kinderen kunnen dan naar school en later een vak gaan leren, zodat ze geen hosselaar hoeven te worden.

 

Contact

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Stichting Tileng probeert, en gelukkig ook met succes, een stimulerende factor te zijn in de ontwikkeling van de bekende drie desa’s op Midden-Java. Daarvoor worden diverse projecten uitgevoerd, die allemaal één ding gemeen hebben: ze kosten geld.

Bij alle projecten wordt de naam van Stichting Tileng genoemd en de ‘eer’ gaat dan ook altijd naar de stichting. Maar laten we er geen doekjes om winden, we doen dat met het geld van anderen, met name van onze sponsors en donateurs. Wellicht ook met geld van u.

De verantwoordelijkheid die gepaard gaat met het beheren en uitgeven van andermans centen weegt zwaar. Stichting Tileng doet er dan ook alles aan om verantwoording af te leggen over haar projecten en de daarbij behorende uitgaven.

Daarvoor staan diverse kanalen ter beschikking, zoals de aandacht waarmee de pers ons regelmatig vereert, persoonlijk contact (bijv. tijdens presentaties, pasars en kumpulans), de jaarrekeningen en natuurlijk (en vooral) de website.www.tileng.nl

Soms is echter een direct persoonlijk bericht de aangewezen methode. Per post of, steeds vaker, per e-mail. Dat begint al met de dankbrief die wij sturen naar nieuwe donateurs. En daar begint ook direct ons probleem. Sinds de banken zijn gestopt met het verstrekken van adresgegevens bij bankmutaties, is het niet altijd meer mogelijk nieuwe donateurs te benaderen. Mocht u een bijdrage hebben overgemaakt en niets van ons hebben vernomen, dan bieden wij daarvoor onze excuses aan.

Bent u een (nieuwe) donateur, of overweegt u dat te worden, en stelt u een persoonlijk bericht op prijs, geef dan uw adresgegevens en/of e-mailadres aan ons door via info@tileng.nl. Heeft u al eerder een brief of e-mail van ons ontvangen, dan zit u in ons bestand en hoeft u uiteraard niet te reageren.

Stichting Tileng zijn we samen.

Imogiri en Manggung

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Zaterdag 19 september was Tekad Santosa (Santos – onze General Manager) met de bus naar Imogiri gekomen om samen met de vertegenwoordiger van de desa Imogiri, Puri Purwanto, bij ons in het busje te stappen en mee te rijden naar Tileng/Manggung. De weg ernaartoe was al een belevenis. Steile weg met haarspeldbochten en mooie uitzichten.

De voorzitter van het plaatselijk bestuur in Tileng en zijn 16 woongemeenschappen, de heer Jaelani was zelf  niet aanwezig, hij was bij een bruiloft van familie, maar we werden hartelijk ontvangen door de familie Widayati. De taakverdeling binnen het plaatselijke bestuur ziet er verder zo uit: secretaris – de heer Deni, penningmeester – mevrouw Endang Lestari, divisie onderwijs – mevrouw Dwiwiayantie en de divisie sapi (koeien ”Buffelebank”) – de heren Suwandi en Marsilam.

Na een aantal zaken besproken te hebben, ben ik even een kijkje gaan nemen bij een paar sapi’s (koeien). De “Buffelbank” is één van de succesvolle projecten van Stichting Tileng.

De dag erna hebben we met Puri Purwanto een rondje  Imogiri gemaakt. De stenen huizen die, dankzij onze donateurs, na de aardbeving gebouwd konden worden zien er nog piekfijn uit. Ook na 7 jaar zit de verf er nog strak op. Er is kwalitatief goed werk geleverd. Op het verlanglijstje van Imogiri staan o.a. nog een aantal van deze permanente huizen. Het eerstvolgende huis zal voor een mevrouw zijn. Zij woont nu nog steeds in een bamboehuisje, dat direct na de aardbeving in mei 2006 voor tijdelijke bewoning door de stichting is gebouwd.

Ook de eerste kleuterschool in Imogiri hebben wij bekeken. Het was zondag, dus helaas geen kindertjes en leerkrachten aanwezig. Maar dat gaf mij wel de kans om, met behulp van een tolk, uitgebreid de stand van zaken met Puri Purwanto te bespreken!

Uiteraard zullen mijn bezoeken aan en in Baturraden, Tileng/Manggung en Imogiri worden geëvalueerd in de eerstvolgende bestuursvergadering in Nederland.

Er valt nog veel werk te verrichten en met uw steun kunnen wij dat realiseren. De bewoners in de desa’s geven zelf de  prioriteiten aan. Wij bepalen dat niet voor hun. Zij weten het beste wat het belangrijkste is voor nu en de toekomst.

Ik ben blij dat Ik de projecten van Stichting Tileng (weer) heb kunnen bezoeken en ik hoop dat nog regelmatig te kunnen doen.

 

Radio Indigo

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Iedere donderdagavond zendt RTV Rijswijk FM het programma Radio Indigo uit, tussen 18:00 en 19:00 uur, met een herhaling op de zaterdag tussen 09:00 en 10:00 uur. Radio Indigo wordt gepresenteerd door Maud Guldenaar.

Een gezellig Indisch amusementsprogramma voor jong en oud, met veel muziek en interessante gesprekken met mensen uit de muziek, de sportwereld en uit de wereld van cultuur .

Men kan live meeluisteren op het internet op de uitzendtijden.

Op gezette tijden ben ik daar ook te gast. Zo krijg ik de gelegenheid te vertellen over Stichting Tileng en haar projecten. Het is altijd heel gezellig in de studio, waarin – naast de verhalen die ik dan mag vertellen – vooral ook veel mooie muziek gedraaid wordt.

De laatste keer dat ik daar was heb ik verteld over het succesvolle gezamenlijk project van Bouworde Vlaanderen en onze stichting; de bouw van een nieuw klasgebouw voor de zeer populaire Sekolah Alam Baturraden (Groene School Baturraden) in Baturraden.

De school begon in 2011 met de droom van Myra Safar, die een beter soort onderwijs voor haar dochters wilde. Myra dacht daarbij aan een school waar iedereen naar toe zou kunnen, ongeacht (financiële) achtergrond of (academisch) potentieel. Een school waar ook kinderen die speciale aandacht nodig hadden welkom zouden zijn.

Op ‘haar’ school zou met name gebruik gemaakt moeten worden van de rijkdom van de Indonesische natuur. Bergen, rivieren, landerijen, bossen, de zee, dit zijn allemaal rijke bronnen van kennis en motivatie, en daarmee goede handvatten voor onderwijs.

Myra besloot een school te stichten waar het milieu een belangrijk onderdeel van het lesprogramma moest worden. De lessen worden in de Groene School niet alleen in het klaslokaal gegeven, maar ook buiten, in de natuur, op een markt, of andere locaties, waar kan worden geleerd door eigen waarneming en interactie. De lessen zijn gebaseerd op de creativiteit van het onderwijzend personeel, met de natuur als hulpmiddel en het lesmateriaal als gids.

Myra is er van overtuigd dat kinderen, die in en met de natuur leren, van die natuur gaan houden en er later, wanneer zij het voor het zeggen hebben, beter voor zullen zorgen.

De Groene School is geen traditionele, glad betegelde en kleurig geverfde school geworden, maar hij staat wel midden in de bossen en is precies geschikt voor het soort onderwijs waar hij voor bedoeld is.

Vanwege het grote succes, en de vele aanmeldingen van nieuwe leerlingen, hebben de mensen in Baturraden besloten een nieuw (van bamboe) te bouwen klasgebouw in te dienen als gezamenlijk project van Bouworde Vlaanderen en Stichting Tileng.

De vrijwilligers van de Bouworde hebben het project enthousiast omarmd. Zij gingen in twee groepen naar Baturraden, in juli en augustus. De vrijwilligers betaalden zelf de reis- en verblijfskosten en daarbij zamelden ze ook geld in voor bouwmaterialen. Stichting Tileng heeft daarvoor garant gestaan en een bedrag voorgeschoten, zodat vooraf materialen konden worden ingekocht.

Het project is in zijn totaliteit naar grote tevredenheid van een ieder gerealiseerd. Wij bedanken dan ook Bouworde Vlaanderen en haar vrijwilligers voor de samenwerking en realisatie.

Dat deze samenwerking een vervolg moge krijgen.

Lees ook nog eens het verhaal van Wannes Victoor “Bouworde Vlaanderen besliste”, Silke Lenaerts ,“Op vrijwilligersreis naar Indonesië”, Remco Lange “Vele kleintjes maken samen iets groots” en Myra Safar, Yayasan Sekolah Alam Baturraden (Stichting Groene School Baturraden) “Vakantie & werken”.

Ik kijk nu al weer uit naar mijn volgende bezoek aan Radio Indigo, zodat ik weer een van onze projecten onder de aandacht kan brengen bij de luisteraars.

 

Weerzien in Baturraden

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Het was bijna 5 jaar geleden dat ik bij Santos,  onze vertegenwoordiger in Indonesië, op  bezoek was. Maar toen we elkaar weer zagen leek het pas gisteren. Wat was het fijn elkaar weer te zien en om ‘live’ bij te praten.

Uiteraard hebben we ook een paar projecten van Stichting Tileng bezocht. Als eerste gingen we naar de ‘Groene School’  Sekolah Alam Baturraden. Bouworde Vlaanderen heeft in samenwerking met onze stichting een mooi gebouw neergezet, waarin de directrice Myra Safar  onder andere een bibliotheek zou willen hebben. Er wordt binnenkort een aanvraag bij Stichting Tileng ingediend.

De dag erna bezochten we de kleuterschool Pelita Hati. Wat een verschil met 5 jaar geleden! Toen zaten ze in een gang van 2,5 X 10m, nu, in samenwerking met ChildRight, is het een prachtig gebouwtje geworden. Ze zijn ook heel inventief met het hergebruik van materialen. Zo worden bijvoorbeeld van tandpastadoosjes 3-D puzzels gemaakt.

Ook de door de stichting gebouwde lagere school SD Negeri 1 en kleuterschool TK Pertiwi met de crèche Pos Paud  Pangestu Kemutug Lor hebben we met een bezoekje vereerd. En natuurlijk hebben we overal wat (nuttige) presentjes achtergelaten.

Ook de door Stichting Tileng aangelegde bad- en wasgelegenheden liggen er keurig bij. 1x per week worden deze bij toerbeurt door de gebruikers zelf schoongemaakt. En 1x per jaar wordt het onkruid langs de waterwegen,  paden en de gelegenheden verwijderd. Om het saamhorigheidsgevoel te versterken gebeurt dit gezamenlijk.

Door de uitbarsting van de vulkaan de Merapi was ik 5 jaar geleden niet in de gelegenheid om de desa’s Imogiri en Tileng te bezoeken. Ik hoop het deze reis wel te kunnen doen! Ik houd u op de hoogte.