Skip to main content

Tag: Stichting Tileng

Waarom ik ben toegetreden tot het bestuur

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Mijn naam is Janou Herder en ik ben 25 jaar oud. Ik ben een zogenaamde “3e generatie indo”. Hieruit is mijn liefde voor Indonesië ontstaan. Tot voor een paar jaar geleden wist ik nog erg weinig af van mijn Indische roots en was Indonesië voor mij niet meer dan een mooie vakantiebestemming in Azië. Totdat ik in 2014 samen met mijn moeder op zoek ging naar onze roots in Indonesië. Tijdens deze reis heb ik het echte Indonesische gevoel ervaren en plekken gezien waar mijn opa vroeger heeft gewoond. Het voelde als thuiskomen en sindsdien gaat er geen dag voorbij waarin ik niet terug verlang naar dit prachtige land.

Na deze reis besloot ik het jaar daarop terug te keren. Ditmaal niet alleen als toerist, maar door echt op te gaan in het lokale leven. Via via kwam ik terecht bij Stichting Tileng. Een stichting die mij meteen aansprak door het transparante en eerlijke karakter en het feit dat alle projecten op initiatief van de lokale bevolking worden opgezet. Na mailcontact met Ton Lange en Santos (General Manager van de stichting in Indonesië) ben ik afgereisd naar Baturraden, Java, om daar een maand bij Santos te verblijven en me in te zetten voor de scholen van Stichting Tileng. Dit was zo’n geweldige ervaring dat ik bij terugkomst contact ben blijven houden met de stichting. Na een tijd als vrijwilliger actief te zijn geweest werd mij afgelopen maand gevraagd of ik wilde toetreden tot het bestuur. Hier hoefde ik niet lang over na te denken. Dit wilde ik zeker! Deel uitmaken van een stichting die al zoveel heeft betekend en zal betekenen voor het land waar ik een stukje van mijn hart heb achtergelaten. Wat is nou mooier dan dat? Ik hoop hier een mooie bijdrage aan te kunnen leveren.

 

We gaan er even tussenuit

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Ja, we gaan er even tussenuit en zijn medio oktober weer terug met een verhaal.
Ik ga nu kijken of mijn “Wegdromen” werkelijkheid gaat worden!

Langs deze weg wil ik een ieder bedanken die in de afgelopen periode een verhaal heeft geschreven voor onze website en de social media.

En u, als trouwe lezers, wil ik bedanken voor jullie aandacht en reacties. Tot medio oktober.

Mocht u zich geroepen voelen een verhaal te schrijven over hoe u aankijkt tegen – of ervaring heeft met – Stichting Tileng, laat het ons weten via info@tileng.nl.

Stichting Tileng zijn we immers met z’n allen!

 

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

 

Indonesië, Gordel van Smaragd door Ton Lange

GEPLAATST OP: 22 MAART 2013 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

Indonesië wordt vaak de Gordel van Smaragd genoemd. Het immense land is dan ook te vergelijken met een parelsnoer. Het land heeft talloze parels, die allemaal net even anders zijn. En je kunt hier wel vijf rondreizen maken. Of meer. Of alleen een strandvakantie. Het eiland Java, waar de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden op liggen, is vooral bekend vanwege de Borobudur, de grootste boeddhistische tempel ter wereld. Maar niet een ieder maakt op een indringende wijze kennis met de bewoners. Er is daarvoor niet altijd tijd binnen een vol reisprogramma. Onze sponsor Stichting Bersama ruimt, op verzoek van de reiziger, voor zo’n kennismaking wel ruimte in een programma.

Toeristen zijn erg belangrijk voor de mensen waar dan ook in Indonesië. Het geeft hen de gelegenheid een centje (bij) te verdienen voor het dagelijkse levensonderhoud. Eten, drinken, service e.d.. Lees onder andere mijn verhaal “Alles op de fiets” nog eens.

Indonesië is typisch een land waar je elke keer wat nieuws ontdekt. Zowel op reis in weer een ander deel van Indonesië als bij je bezoeken in de desa’s gelegen in het werkgebied van de stichting.

Nieuws uit de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden waar Stichting Tileng actief is. Nieuws over de woon- en leefomstandigheden van de mensen in de desa’s. Het gaat stapje voor stapje vooruit met ze daar in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden. De mensen zijn dagelijks bezig te onderzoeken hoe het beter kan. Zij zijn het immers die als geen ander weten op welke schaal en op welk niveau de woon- en leefomstandigheden verbeterd kunnen worden. Daarom heeft de stichting ervoor gekozen alleen die projecten te financieren die door de bevolking zélf, mede door tussenkomst van het dorpscomité en ons lokale projectmanagement, voor financiële steun bij de stichting worden voorgedragen.

Het per project beschikbaar stellen van geld maakt het eigen initiatief uitvoerbaar, terwijl het voor alle betrokken partijen inzichtelijk en beheersbaar blijft. Het geloven in een actieve betrokkenheid van de mensen en het investeren in oplossingen die door de mensen zelf worden aangedragen, zorgen op de lange duur voor werkelijke verbetering van hun leef- en woonomstandigheden. Met andere woorden de financiële hulp van de stichting komt rechtstreeks en volledig ten goede aan zichtbaar effectieve projecten. Het betreft dus geen noodhulp, maar financiële steun aan structurele projecten, gericht op het direct (via inkomen gegenereerde projecten), dan wel indirect (via onderwijs) stimuleren van de bevolking om zelf de levenstandaard te verhogen.

Ondernemen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) neemt een belangrijke plaats in binnen bedrijven. Het betekent verantwoordelijkheid nemen als bedrijf, maar het levert ook meer klanttevredenheid op en een positieve bijdrage aan het bedrijfsimago. Het draagt bij aan uw ambitie, aan groei en aan succesvol zijn.

Waarom ondernemen op niveau?

Onze  ondersteuners van het eerste uur hebben ook ambitie. Zij willen ook dat kinderen in volle bloei komen! Kinderen in de desa’s Tileng, Imogiri en Baturraden verdienen voeding, gezondheidszorg en onderwijs. Een veilige leefomgeving waar ze liefde ervaren en doorgeven. Luisteren naar kinderen en samen armoede en onrecht aanpakken. Dat waarmaken is het mooiste wat je kunt doen.

Ondernemen op niveau met Stichting Tileng betekent niet alleen toegang tot de lokale markt, relatiebeheer, image building en invulling geven aan het MVO-beleid. Ondernemen op niveau betekent ook een extra dimensie voor uw bedrijf, door het te verbinden aan het leven van jonge en kwetsbare kinderen.

Samen ondernemen met ambitie

We lichten onze aanpak graag toe in een persoonlijke kennismaking, om te kijken op welke manier uw bedrijf en Stichting Tileng complementair aan elkaar kunnen zijn. Met uiteindelijk het doel: Elk kind tot bloei!

Bel voor meer informatie naar: +31 (0)180 -744 285 (alleen tijdens kantooruren) en vraag naar Cees van der Jagt of mail naar vdjagt@tileng.nl.

Wie gaat op deze uitnodiging in?

SponsorKliks

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Zoals je misschien al weet werkt Stichting Tileng samen met SponsorKliks om voor extra inkomsten te zorgen.

De stichting ontvangt geld als er online wordt gekocht bij ruim honderd winkels, waaronder bekende als Bol.com, Wehkamp, Zalando en Booking.com en ook als je eten laat bezorgen via Thuisbezorgd.nl of een restaurant reserveert via Dinnersite.nl ontvangt jouw sponsordoel daar geld voor.

Waarschijnlijk koop of reserveer jij ook wel eens iets online en kan je ons dus helpen.

En wat helemaal fantastisch is: het kost jou geen cent extra!

Van belang is wel dat je de SponsorKliks niet vergeet en daarom sturen we je dit bericht.

Herhaling en bewustwording is daarbij heel belangrijk.

Door jouw e-mailadres door te geven aan SponsorKliks ontvang je wekelijks een bericht met online aanbiedingen voor het weekend en eenmaal per maand het overzicht van alle transacties met bijbehorende commissies van jouw sponsordoel. Daarmee verwachten we onze inkomsten fors te kunnen laten groeien.

Klik op onderstaande link om je e-mailadres door te geven:

www.sponsorkliks.com/mailing_subscribe.php?club=10&email=naam@email.com

Namens jouw sponsordoel alvast heel erg bedankt voor de moeite.

Met een vriendelijke groet,

Team SponsorKliks

Uiteraard kan jouw e-mailadres op elk gewenst moment ook weer verwijderd worden, je ontvangt dan geen berichten meer van SponsorKliks.

Ga naar www.tileng.nl en klik op de SponsorKliks button voor de Stichting Tileng pagina op SponsorKliks.

En toen de praktijk!

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Bijna 2 jaar geleden ging ik voor de 2de keer naar Java. Dit keer met een vriendin. We wilden elkaar de plekken laten zien waar onze ouders gewoond en gewerkt hadden.

Maar we gingen natuurlijk ook de plaats bezoeken waar mijn vriendin, na de oorlog, is geboren en 9 jaar gewoond heeft. Maar er was nog een plaats waar zij perse naar toe wilde : Baturraden. Zij was er een keer eerder geweest en had Santos (general manager van de stichting in Indonesië) ontmoet. Die zou en moest ik ook ontmoeten. In het vliegtuig las ik informatie over Stichting Tileng . De doelstelling sprak me direct erg aan. Ik kom namelijk uit een familie van onderwijsmensen. Dat deze stichting zich onder andere hard maakt om het onderwijs in een aantal desa’s te verbeteren, sprak me daarom erg aan.

En toen de praktijk! De hartelijkheid van de ontvangst door Santos en zijn vrouw Succi vergeet ik nooit meer, om over het overheerlijke eten maar te zwijgen, 7 dagen lang. Ik droom er nog van!

Maar we werden natuurlijk op sleeptouw genomen door Santos. We bezochten een aantal scholen, zowel de kleuterscholen, als scholen voor de oudere kinderen. Ik zag mooi onderhouden, in vrolijke kleuren geverfde gebouwen, maar bovenal : enthousiaste en gemotiveerde leerkrachten. Daarnaast was er lesmateriaal dat ik op andere scholen die ik bezocht had, niet gezien had.

Wat ik heel erg bijzonder vond, was dat op een van de scholen, eentje midden in het bos, een groepje kinderen met een verstandelijke beperking les kreeg. Ze zaten in de open lucht, op een kleed dat op de grond lag, te werken met ontwikkelingsmateriaal. De juf werd geassisteerd door één van de ouders van de leerlingen. Met een eindeloos geduld werd geprobeerd de kinderen letterlijk en figuurlijk bij de les te houden. Maar als ze het nodig hadden een rondje te lopen, was dat ook goed.

Er waren ook leerlingen bij die naast de verstandelijke beperking een autistische stoornis hadden. Na meer dan 40 jaar gewerkt te hebben bij een organisatie die hulp biedt aan mensen met een verstandelijke beperking, was ik blij verrast dat deze groep kinderen hier zoveel persoonlijke aandacht kreeg. Op geen enkele andere school op Java had ik dat eerder gezien.

Opvallend was het de mensen die op de scholen werkten niet de indruk wekte zich afhankelijk te voelen doordat ze ondersteund werden door de stichting Tileng, maar dat ze juist een grote mate van zelfbewustzijn uitstraalden.

Trots op het werk dat de deden. Zich ervan bewust dat ze bezig waren met werk van wezenlijk belang. Ze werkten aan een betere toekomst voor zoveel kinderen!
Groetjes, Anje

Naar Java

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

Mijn eerste keer naar Java was in 2011, geweldige reis, wist niet wat ik me er van moest voorstellen. Ik kon de meereizende muzikant, tekstschrijver en componist Wouter Muller (ambassadeur van Stichting Tileng) een beetje, voor de rest was ik alleen in het gezelschap.

Geweldige reis, een mooie belevenis.

Een heel andere wereld en we gingen ook naar projecten van Stichting Tileng. Ze hadden gevraagd in Nederland wat spulletjes mee te nemen voor de scholen, zoals gummetjes, potloden enz..

Wat een ontvangst op de scholen en het mooie was, we gingen op 18 maart een bezoek brengen, 18 maart is ook mijn verjaardag, werd toen 61 jaar. Een geweldige taart hadden ze laten maken. Wat een feest, iedereen zong voor mij Lang zal ze leven, heb me nog nooit zo jarig gevoeld, dus mijn hartje lag meteen bij de mensen en de kinderen van de stichting.

Santos (de general manager van de stichting in Indonesië), een mooie man, wat doet hij goed werk.

Het is op Java natuurlijk een heel verschil met Nederland, niet verkeerd, maar het is daar wel armoedig, met wat wij gewend zijn. Maar wat een blije gezichtjes van de kinderen, zo beleefd en zo lief. Wat een tevredenheid.

2012 weer geweest met neef (Jos) en zijn zus (Tilly). Ik had ze een beetje gek gemaakt en ja, ze gingen mee. Die reis hebben we ook Irmgard leren kennen. Voor de stichting weer spulletjes meegenomen. Die hebben we zelf uitgedeeld in de klassen. Wat een tevredenheid wederom.

Wat worden de stichting scholen goed onderhouden. Ze waren alles aan het schilderen en mooi aan het maken. Dus weer een geweldige ervaring.

2014 weer geweest, wat een vooruitgang weer. Meer projecten gerealiseerd.

De stichting beheert ook koeien voor de bevolking en dat geeft ze werk.

Wij, Tilly, Jos, Irmgard en ikzelf, Tillie, hebben een koe geadopteerd. De naam van de koe is geworden Tjit, al onze voorletters.

In 2016 weer met Wouter mee op vakantie naar Java en Bali. Ook Irmgard, Jos, Tilly en ik. We wilden de koeien wel zien, want er waren erbij gekomen en ze hadden jonge koeien gekregen.

Wat heel jammer was dat de reis, wat ik begrepen heb, verkeerd geplant was door de reisorganisatie, want we konden niet naar de scholen vanwege examens. Ja, dat moet daar ook gebeuren. Daardoor hebben we ook Tjit niet gezien. HEEL jammer.

Ik hoop nog een keertje te gaan, maar kost wel erg veel geld (wel waard).

Na de eerste keer ben ik donateur geworden van de stichting.  Dat zou ik niet doen als ze geen goed werk leveren.

Lieve groetjes, Tillie van Rijn

Weekendverhalen

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Bijna) elke vrijdag leest u hier een weekendverhaal. Het is u vast opgevallen dat de meeste verhalen worden geschreven door Ton Lange. Niet dat wij, de andere bestuursleden en vrijwilligers van Stichting Tileng, geen verhaal willen schrijven. In tegendeel! Alleen… – en nu spreek ik even voor mezelf – ik heb altijd moeite om een onderwerp te bedenken.

Waar zal ik over schrijven? Over dat Stichting Tileng alleen projecten ondersteunt die de bewoners van de desa’s zelf aandragen? En dat dit gebeurt door middel van een projectplan mét begroting? En dat na akkoord, en als er voldoende financiële middelen beschikbaar zijn, een eerste deel van het geld wordt overgemaakt en dat pas na tussentijdse reportage en verantwoording van de uitgaven nog een deel van het geld wordt overgemaakt?

Of over de studiebeurzen die worden verstrekt, want de jeugd heeft de toekomst? En dat er ook scholen worden gebouwd en dat salarissen van onderwijzend personeel worden aangevuld? Of over de buffelbanken, waardoor de economische situatie van de boeren wordt verbeterd? Of over het “gratis geld” doneren via SponsorKliks? Of over het feit dat meer dan 99% van uw donatie wordt besteed aan de projecten? Of over….? Over al deze onderwerpen is al vaker geschreven. En over al deze onderwerpen zullen we ook in de toekomst blijven schrijven.

Waarom? Omdat wij trots zijn op wat de mensen in Indonesië, dankzij uw hulp, hebben kunnen realiseren en nog gaan realiseren! Daarom zijn wij blij met uw bijdrage, hoe klein of hoe groot ook, en hopen we dat u ons blijft ondersteunen!

Stichting Tileng steunt de mensen uit de desa’s, steunt u Stichting Tileng?

 

Een wereld van verschil

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

In september vorig jaar gingen we dan naar Indonesië. Een reis van drie maanden, waaronder een maand naar Santos en zijn lieve gezin om vrijwilligerswerk te doen. We maakten het leven in Indonesië van heel dichtbij mee; we zaten er als twee Nederlandse meisjes van 21 en 24 middenin. Wat was dat bijzonder. Indonesië heeft mij aan het denken gezet. Daar en hier. Hoewel het inmiddels al een half jaar geleden is, staat me er nog veel van bij. Sterker nog, steeds meer herinneringen komen terug. Beelden van hoe het was, het gemis, en ook hoe bijzonder anders het daar wel niet is.

Hoewel ik gemerkt heb dat ook veel dingen minder goed geregeld zijn, heb ik Indonesië ook ervaren als een land waarin mensen samen roeien met de riemen die ze hebben en die hun cultuur omarmen. En vooral dat laatste heeft bijzonder veel indruk op mij gemaakt; de trots over hun cultuur en de trots waarmee zij deze cultuur in stand willen houden en door willen geven naar de volgende generaties. Het maakt Indonesië puur en het geeft een gevoel van ‘samen’. Dit is iets wat ik minder terug zie in het westerse Nederland. Indonesië heeft mij geleerd om even stil te staan bij het leven en ook onze cultuur en onze tradities te omarmen. Blij te zijn met de dingen die we hebben.

En hoe mooi is het dan dat er voor een land en een cultuur waar we naar mijn idee ook zo veel van kunnen leren zoiets als Stichting Tileng bestaat. Een steuntje in de rug. Hulp op de vlakken waar het wat moeilijker gaat, waarbij de cultuur met alle respect kan blijven voort bestaan.

Met dank aan Indonesië en Stichting Tileng.  

Kent u deze nog?

Geschreven door Remco Lange op . Gepost in Weekendverhalen.

(Een keer in de maand halen we met u oude verhalen op!)

Project Kali is gereed …….  – door Cees van der Jagt, penningmeester Stichting Tileng

GEPLAATST OP: 20 SEPTEMBER 2013 · GEPLAATST IN: WEEKENDVERHALEN

In ons verhaal “Vuilnisophaaldienst” van 19 juli jl. schreven wij: De door de stichting gebouwde bad- en wasgelegenheden dragen ook bij aan het verbeteren van de hygiëne van de mensen in de desa. Ze wassen zich en doen hun behoeften niet meer in de kali, maar netjes in de wasgelegenheden en op het toilet. Hier komen we nog een keer op terug in een apart verhaaltje met foto’s.”

Belofte maakt schuld. Hierbij de beloofde foto’s van de inmiddels in gebruik genomen nieuwbouw. Hierboven ziet u links de diverse bad- en toiletruimtes en rechts het interieur van zo’n ruimte, met een toilet en een mandi. Uiteraard zit het er heel anders uit dan het toilet en de douche bij ons thuis, maar voor de Indonesië-gangers onder ons is het een bekend gezicht.

Onderaan ziet u links een gelegenheid voor het doen van de was. De foto rechts vraagt echter enige uitleg.

De belangrijkste doelstellingen bij de bouw van deze faciliteiten waren enerzijds het scheiden van het toilet, het baden en het doen van de was, hetgeen voorheen allemaal in de kali (beek) gebeurde, en anderzijds het door de aanleg van waterleiding en riool de aan- en afvoer van water op een hygiënischer wijze te doen plaatsvinden. Dit stuitte echter op bezwaren  van een aantal bewoners die op traditionele gronden van mening waren dat je je moest wassen met stromend water van de kali. Om ook deze groep te bewegen van de faciliteiten gebruik te maken zijn een aantal ‘douches’ gebouwd, waar het (ijskoude) water van de kali via een slang naar binnen wordt geleidt.

Verhaal 10-06-2016 b

Wij zijn verheugd om op deze wijze, met een relatief bescheiden investering, bij te kunnen dragen aan de verbetering van de hygiëne in de desa. Uiteraard zijn ook in Indonesië steeds meer huizen voorzien van eigen voorzieningen, maar zolang dat nog niet voor iedereen geldt kunnen dergelijke openbare gelegenheden een belangrijk verschil maken.